به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

h. shafi

  • سید امیرمحمد مظلومی، عمادالدین موعودی*، حمید شافی، همت قلی نیا
    سابقه و هدف
    </span>چاقی روی شاخص های مختلف تشخیص سرطان </span>پروستات نتایج متناقضی را ایجاد کرده است. از آنجاییکه تاثیر نمایه توده بدنی (</span>BMI</span>) بر روی نمره گلیسون و آنتی ژن اختصاصی پروستات (</span>PSA</span>) و همچنین خطر کلی طبقه بندی شده نتایج سرطان پروستات حایز اهمیت می باشد، هدف از این مطالعه بررسی ارتباط </span>BMI</span> و سن با نمره گلیسون و </span>PSA</span> در بیماران مبتلا به سرطان پروستات می باشد</span>.</span><span lang="AR-SA" style="font-family:"B Mitra""></span></span></span></span></span>
    مواد و روش ها
    </span>در این مطالعه مقطعی 310 بیمار مبتلا به سرطان پروستات مراجعه کننده به بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال های 1400-1390 از نظر سن، قد، وزن، </span>PSA</span> و نمره گلیسون مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران بر اساس </span>BMI</span> به سه گروه چاق (30</span></span></span></span></span></span>≤</span></span></span></span></span>BMI</span>) بیماران دارای اضافه وزن (30-25</span>=</span>BMI</span>) و دارای وزن نرمال (25 </span>BMI<</span>) و بر اساس نمره گلیسون به سه درجه پایین (7</span>G/S<</span>)، درجه متوسط (7</span>=</span>G/S</span>)، درجه بالا (7</span>G/S></span>) و بر اساس </span>PSA</span> به سه دسته 10-4، 20-10 و بیشتر از 20 تقسیم بندی شدند. سپس ارتباط بین </span>BMI</span> و سن با نمره گلیسون و </span>PSA</span> مورد بررسی قرار گرفت</span>.</span></span></span></span></span>
    یافته ها
    </span>میانگین </span>BMI</span> بیماران 3/77</span>±26/3</span> کیلوگرم بر متر مربع بود. میانگین </span>PSA</span> 8/5</span>±</span>35/72 نانوگرم بر دسی لیتر و میانگین نمره گلیسون 1/11</span>±</span>7/1 بود. میانگین نمره گلیسون با افزایش سن افزایش یافت (0/001></span>p</span>، 0/307</span>r=</span>). نمره گلیسون بالاتر ارتباط معنی داری با افزایش </span>PSA</span> داشت (0/001></span>p</span>، 0/485</span>=</span>r</span>). </span>BMI</span> با نمره گلیسون ارتباط معنی داری نداشت (0/072-</span>=</span>r</span>، 0/102</span>=</span>p</span>). </span>PSA</span> با افزایش </span>BMI</span> کاهش اندکی داشت (0/006</span>=</span>p</span>، 0/157</span>=</span>r</span>).</span></span></span></span></span>
    نتیجه گیری
    </span></span>نتایج مطالعه نشان داد که افزایش سن با گلیسون اسکور بالاتر همراهی می کند. اما افزایش </span></span>BMI</span></span> ارتباطی با افزایش ریسک سرطان پروستات و افزایش نمره گلیسون ندارد</span></span>. </span></span></span></div>
    کلید واژگان: نمایه توده بدنی, سن, نمره گلیسون, آنتی ژن اختصاصی پروستات
    SA Mazloumi, E Moudi*, H Shafi, H Gholinia
    Background and Objective
    </span> Obesity has produced conflicting results on various indices of prostate cancer diagnosis. Since the effect of body mass index (BMI) on Gleason score and prostate specific antigen (PSA) as well as the overall classified risk of prostate cancer results is important, the present study was conducted to investigate the association of BMI and age with Gleason score and PSA in Patients with prostate cancer.</span></span></span>
    Methods
    </span> In this cross-sectional study, 310 prostate cancer patients referred to the affiliated hospitals of Babol University of Medical Sciences from 2011 to 2021 were evaluated in terms of age, height, weight, PSA and Gleason score. Based on BMI, the patients were divided into three groups: obese (BMI≥30), overweight (BMI=25-30) and normal weight (BMI<25) and according to the Gleason score into three low grades (G/S<7), medium grade (G/S=7), high grade (G/S>7) and were divided into three categories based on PSA: 4-10, 10-20 and more than 20. Then, the association of BMI and age with Gleason score and PSA was investigated.</span></span></span>
    Findings
    </span> The mean BMI of the patients was 26.3±3.77 kg/m2</sup>. The mean PSA was 35.72±8.5 ng/dL and the mean Gleason score was 7.1±1.11. The mean Gleason score increased with increasing age (p<0.001, r=0.307). A higher Gleason score had a significant relationship with PSA increase (p<0.001, r=0.485). BMI had no significant association with Gleason score (r=0.072, p=0.102). PSA decreased slightly with increasing BMI (p=0.006, r=0.157).</span></span></span>
    Conclusion
    </span></span> The results of the study showed that increasing age is associated with a higher Gleason score. But the increase in BMI is not related to increased risk of prostate cancer and increased Gleason score.</span></span></span></div>
    Keywords: Body Mass Index, Age, Gleason Score, Prostate Specific Antigen
  • حمید شافی، محمدمهدی درزی، حمیدرضا کمالی نیا، سید حسین قاسمی شکتایی، قاسم رستمی*، قدسیه کامرانی
    سابقه و هدف

    نوروفیبروم تناسلی- ادراری یک تومور خوش خیم غلاف عصبی است که معمولا در بیماران مبتلا به نوروفیبروماتوز نوع 1 یافت می شود. این بیماری بسیار نادر است و می تواند در کلیه مجاری ادراری ظاهر شود. با توجه به نادر بودن نوروفیبروماتوز مثانه، گزارش مورد حاضر با هدف نشان دادن اهمیت این پاتولوژی معرفی می گردد.

    گزارش مورد

    بیمار آقای 25 ساله می باشد که به دلیل هماچوری از یک ماه گذشته به درمانگاه اورولوژی مراجعه کرد. بیمار علایم بالینی دیگری را ذکر نمی کرد. برای بیمار سونوگرافی درخواست شد که توده ای در مثانه گزارش گردید. بیمار تحت جراحی رزکشن توده از طریق مجرا قرار گرفت. در بررسی های پاتولوژیک و ایمونوهیستوشیمیایی، جهت بیمار نوروفیبروماتوز تشخیص داده شد. حال عمومی بیمار پس از جراحی خوب است و علایم بیمار برطرف شده است.

    نتیجه گیری

     بر اساس نتایج این مطالعه که بیمار علامت دار بوده و در سونوگرافی توده ای در مثانه داشت، به دلیل عدم تشخیص قبلی نوروفیبروماتوز نوع 1 برای بیمار و عدم تشخیص قطعی در مورد نوع توده، بهترین رویکرد درمان، جراحی و برداشتن کامل توده می باشد. پس از تشخیص نهایی با ارزیابی هیستوپاتولوژیک و ایمونوهیستوشیمی، بهترین رویکرد پیگیری بیمار، با تصویربرداری است.

    کلید واژگان: نوروفیبروما, ادرار خونی, تومور مثانه, مجاری ادراری- تناسلی
    H .Shafi, MM .Darzi, HR. Kamalinia, SH .Ghasemi Shektaei, Gh .Rostami*, Gh. Kamrani
    Background and Objective

    Genitourinary neurofibroma is a benign nerve sheath tumor commonly found in patients with neurofibromatosis type 1. This disease is very rare and can appear in all urinary tracts. Considering the rarity of neurofibromatosis of the bladder, the present case report is introduced with the aim of showing the importance of this pathology.

    Case Report

    The patient is a 25-year-old man who visited the urology clinic last month due to hematuria. The patient did not mention any other clinical symptoms. An ultrasound was requested for the patient, and a mass was reported in the bladder. The patient underwent mass resection through the urethra. In the pathological and immunohistochemical studies, the patient was diagnosed with neurofibromatosis. The general condition of the patient after surgery is good and the patient's symptoms are resolved.

    Conclusion

    According to the results of this study, the patient was symptomatic and had a mass in the bladder on ultrasound. Due to the lack of a previous diagnosis of neurofibromatosis type 1 for the patient and the lack of a definite diagnosis about the type of mass, the best treatment approach is surgery and complete removal of the mass. After the final diagnosis based on histopathological and immunohistochemical evaluations, the best approach is to follow up the patient with imaging.

    Keywords: Neurofibroma, Hematuria, Bladder Tumor, Urogenital Tract
  • حمید شافی، سید حسین قاسمی شکتایی، محمدمهدی درزی، قاسم رستمی*
    سابقه و هدف

    سرطان بیضه تقریبا تنها سرطان شایع دستگاه ادراری تناسلی در سنین جوانی است. از عوامل خطر ابتلا به تومور بیضه، بیضه نزول نکرده می باشد. در صورت اصلاح تثبیت بیضه در جای نرمال، در بیضه نزول نکرده قبل از سن بلوغ احتمال سرطان بیضه کاهش می یابد ولی از بین نمی رود و بیمار باید تحت بررسی طولانی مدت قرار گیرد. هدف از گزارش این مورد، معرفی بیماری است که با وجود انجام جراحی تثبیت بیضه، دچار سرطان دو طرفه غیر همزمان در بیضه ها شده است که اهمیت پیگیری طولانی مدت در افراد با سابقه بیضه نزول نکرده را نشان می دهد.

    گزارش مورد

    بیمار آقایی 54 ساله با سابقه بیضه نزول نکرده دو طرفه مادرزادی، نابارور و جراحی تثبیت بیضه در کودکی و سابقه تومور سمینومای نوع کلاسیک در بیضه چپ 4 سال پیش بودند که مجددا در پیگیری های دوره ای و معاینه بیضه راست، توده ای در بیضه راست لمس شد که در سونوگرافی انجام شده، تغییرات بدخیمی مشاهده گردید. سطح سرمی تومور مارکر های مربوط به بیضه نرمال بودند. با توجه به یافته های سونوگرافی، معاینات و سوابق بیمار، بیمار تحت رادیکال ارکیدکتومی بیضه راست قرار گرفتند که در جواب پاتولوژی بیضه راست، سمینوم نوع کلاسیک گزارش شد و در بررسی های بیشتر، شواهدی از متاستاز رویت نگردید. بیمار هم اکنون در دوره پیگیری و کموتراپی پس از جراحی قرار دارد.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج این مورد گزارش شده در بیماران با بیضه های غیر قابل لمس خصوصا دو طرفه لازم است از نظر سرطان بیضه به صورت غیر همزمان و دو طرفه در طولانی مدت پیگیری شوند.

    کلید واژگان: توده, بیضه دو طرفه, سمینومای دو طرفه, بیضه نزول نکرده دو طرفه
    H. Shafi, SH .Ghasemi Shektaei, MM. Darzi, Gh. Rostami*
    BACKGROUND AND OBJECTIVE

    Testicular cancer is almost the only common genitourinary tract cancer at a young age. One of the risk factors for testicular tumors is undescended testicles. If testicular fixation is corrected in the normal position, the probability of testicular cancer decreases in the undescended testicle before puberty, but it does not disappear, and the patient should be examined for a long time. The purpose of this case report is to introduce a patient who, despite undergoing orchidopexy, has developed asynchronous bilateral testicular cancer, which shows the importance of long-term follow-up in people with a history of undescended testicles.

    CASE REPORT

     The patient was a 54-year-old man with a history of congenital bilateral undescended testicles, infertile, and orchidopexy surgery in childhood and a history of classic seminoma in the left testicle four years ago. Again, in periodic follow-ups and examination of the right testicle, a mass in the right testicle was touched, which showed malignant changes in the ultrasound. Serum levels of testicular markers were normal. According to the sonographic findings, examinations and patient records, the patient underwent radical right testicular orchidectomy. Classic seminoma was reported in the results of right testicle pathology, and in further examinations, no evidence of metastasis was seen. The patient is currently undergoing follow-up and postoperative chemotherapy.

    CONCLUSION

    According to the results of this case reported in patients with intangible testicles, especially bilateral, long-term follow-up is necessary for asynchronous bilateral testicular cancer.

    Keywords: Mass, Bilateral Testicular Cancer, Bilateral Seminoma, Bilateral Undescended Testicles
  • حمید شافی، علی اکبر کساییان*، احمد خاکپور، فهیمه کریمی، ندا امانی
    سابقه و هدف

    سرطان پروستات شایع ترین نئوپلاسم در آقایان است. آنتی ژن اختصاصی پروستات که برای غربالگری سرطان پروستات مورد استفاده قرار می گیرد. تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله سن متغیر می باشد، لذا این مطالعه با هدف بررسی نقطه برش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA=Prostate-Specific Antigen) در بیماران با سرطان پروستات انجام شده است.

    مواد و روش ها

    این مطالعه مقطعی بوده طی سه سال بر روی بیمارانی که تحت بیوپسی پروستات تشخیصی زیر گاید سونوگرافی ترانس رکتال قرار گرفتند، انجام شد. کلیه اطلاعات وارد چک لیست گردیده و مورد بررسی قرار گرفت.

    یافته ها

    در مجموع 422 بیمار وارد مطالعه شدند. 180بیمار (42/7%) تشخیص آدنوکارسینوم و 242 بیمار (57/3%) دیگر هایپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) داشتند. میانگین سنی بیماران 9/62±63/03 سال و میانگین آنتی ژن اختصاصی پروستات (64/44±27/95 ng/mL) بود. میانگین PSA در بیماران بیشتر از 51 سال 65/51±28/66 ng/mL که به طور معنی داری بیشتر از بیماران با سن کمتر از 50 سال بوده است (0/005=p).

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج مطالعه شانس ابتلا به سرطان پروستات در مردان با بازه سنی 80-60 سال بیشتر از سایرین می باشد. همچنین بیماران با PSA بین 20-10 ng/mL باید به طور کامل از لحاظ سرطان پروستات غربالگری شوند.

    کلید واژگان: سرطان پروستات, آنتی ژن اختصاصی پروستات, آدنوکارسینوم, بیوپسی سوزنی
    H. Shafi, Aa Kasaeeyan, A. Khakpoor, F. Karimi, N. Amani
    Background And Objective

    Prostate cancer is the most common form of malignancy among men. Prostate-specific antigen (PSA) is used to screen for prostate cancer and may vary depending on different factors, such as age. This study aimed to investigate the cut-off value for PSA in patients diagnosed with prostate cancer.

    Methods

    This cross-sectional study was conducted on patients with prostate biopsy diagnosis undergoing transrectal ultrasound during 2011-2014. Data collection was performed using prepared checklists.

    Findings

    In total, 422 patients were enrolled in this study, 180 of whom (42.7%) were diagnosed with adenocarcinoma, and 242 (57.3%) had benign prostatic hyperplasia (BPH). Mean age of the patients was 63.03±9.62 years, and the mean PSA was 27.95±64.44 ng/ml. The mean of PSA in patients over 51 years was 28.66±65.51 ng/ml, which was significantly higher than the values of the patients under 50 years of age (p=0.005).

    Conclusion

    According to the results of this study, the risk of prostate cancer was higher in the men within the age range of 60-80 years. In addition, patients with PSA levels of 10-20 ng/mL need to be fully screened for prostate cancer.

    Keywords: Prostate Cancer, Prostate, Specific Antigen, Adenocarcinoma, Needle Biopsy
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال