hossein ghorbanpoor arani
-
نشریه زبان پژوهی، پیاپی 43 (تابستان 1401)، صص 189 -212بخش قابل توجهی از فرهنگ و روحیات گویشوران در جامعه زبانی را می توان در زبان آن ها یافت؛ از این روی، نفرین ها به عنوان یک بخش از زبان و فرهنگ، قابل بررسی است. پژوهش حاضر، به روش توصیفی-تحلیلی و با هدف طبقه بندی مضمونی نفرین های فارسی به شیوه تحلیل محتوا در چارچوب نظری رابطه متقابل زبان و فرهنگ (زباهنگ) انجام شد. نخست، با بررسی تمام گونه ها و نمونه های نفرین های ثبت شده در فرهنگ های معتبر زبان عامیانه، دویست و بیست و پنج نفرین گرد آوری شد. پس از گرد آوری داده ها و انتخاب هر نفرین به عنوان واحد تحلیل، با استفاده از شیوه کد گذاری محوری مضامین اولیه بر اساس محتوا استخراج و در مرحله دوم کدگذاری مضامین اصلی نفرین ها مشخص شد. یافته های پژوهش نشان داد که دویست و بیست و پنج نوع نفرین ثبت شده در منبع های دیگر را می توان بر مبنای طبقه بندی محتوایی نفرین های فارسی، در ده مضمون اصلی مرگ، درد و بیماری، خیرندیدن و بدبختی، عضو و نقص فیزیکی، رزق و روزی، مصیبت، حساب و کتاب، شرافت خانوادگی، بی سعادتی و پس از مرگ دسته بندی کرد. این ده مضمون و فراوانی های مربوط به آن ها انعکاسی از درجه تاثیر ارتباط متقابل فرهنگ و زبان در استفاده از نفرین هاست. یافته ها نشان داد که فراوان ترین مضمون در نفرین های زبان فارسی از آن طبقه مرگ است (فراوانی= 94 نوع، معادل 77. 41 درصد). نفرین های دارای کمترین فراوانی دربردارنده مضمون بی سعادتی و مضمون زندگی پس از مرگ هستند که هر یک فقط 33. 1 درصد داده ها را تشکیل می دهند. اگرچه این یافته ها نمایانگر فراوانی بالای نفرین های مربوط به مرگ در زبان فارسی هیتند، پژوهش های بیشتری برای درک بهتر آن ها در پیکره های نوشتاری و گفتاری فارسی پیشنهاد می شود.کلید واژگان: زبان فارسی, فرهنگ عامیانه, زباهنگ, نفرین, تحلیل محتواLanguage research, Volume:14 Issue: 43, 2022, PP 189 -212Undoubtedly, traces of culture and spirit of people of any language community can be found in their language. With the careful analysis of each language, one can understand the culture it reflects. Pishghadam (2012) introduces the Persian concept of Zabahang that refer to the interrelationship between language and culture. He claims that each concept like the curse in a language is one manifestation of the culture that it represents and believes that cross-cultural and cross-linguistic research can use the concept of Zabahang to explore the representation of culture through language. Curse, as part of the vernacular/culture of society, is one of the most important speech acts in any language. This has been rarely noticed by researchers and it is necessary to provide a systematic classification of the themes of curses. In this study, the researchers intended to answer the following questions: What is the distribution of types of curses? Which types of curses have more tokens? And what is the connection between the types of curses and the culture of the society?Keywords: content analysis, Curse, Persian Culture, Persian language
-
منظومه «سوز و گداز» بیانگر رسم ستی از رسوم هندوان است که بر طبق آن، هنگام وفات مرد، برخی زنان به نشانه وفاداری و به رغم درخواست بزرگان برای امتناع از این کار، همراه با جسد همسر خود سوزانده می شدند. در عصر صفوی به دلیل گسترش مهاجرت شاعران فارسی زبان به هند، رسم ستی در آفرینش داستان های عاشقانه فارسی راه پیدا کرده و همین مضمون دستاویزی برای نگارگران شد. در این مقاله، ضمن شناسایی نسخه های مصور سوز و گداز، نسخه موزه هنر والترز به-طور خاص مورد مطالعه قرار می گیرد. نگاره های نسخه های سوز وگداز، صحنه های کمابیش یکسانی را به تصویر کشیده و در مجموع ترکیبی از تاثیرات نگارگری هندی و اروپایی را می نمایاند که با ذایقه زیباشناختی ایرانی منطبق شده است. مهم ترین سوال این نوشتار این است که دلیل اهمیت و رواج گسترده مضمون ستی در هنر سده یازدهم هجری چه بوده است؟ این مقاله با بهره گیری از مطالعه کتابخانه ای و نسخه شناختی و به روش تاریخی انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که اگرچه رسم ستی سنتی تلخ و دردناک بوده، اما مضمون «وحدت عاشق و معشوق» در آن مورد استقبال شاعران فارسی زبان از قرن هفتم تا سیزدهم هجری قرار گرفته است. جالب تر اینکه این منظومه در هنر ایران مقبولیت بیشتری نسبت به هند یافته، به-گونه ای که به جز شاهنامه هیچ اثر ادبی دیگری به اندازه سوز و گداز در هنر اواخر صفوی تصویرسازی نشده است. به گواه منابع تاریخی، اقبال گسترده از این منظومه در هنر صفوی، با ماجرای بازپس گیری قندهار به عنوان تنها پیروزی خارجی لشکر شاه عباس دوم مرتبط بوده است.
کلید واژگان: سوز و گداز, محمدرضا نوعی خبوشانی, محمدعلی نقاش, ستی, نگارگری صفویNauʿi Khabushani’s Suz va Gudaz (“Burning and Melting”) received much attention in the Safavid period. The story comprises the Hindu practice of sati. According to this tradition, after the death of a man, his widow burns herself by joining her deceased groom on the funeral pyre. Although many Persian poets have referred to sati in their poems, Nauʿi Khabushani, Amir Hassan Dihlavi and Mujrim Kashmiri are the only poets who have composed independent works on sati. By the sixteenth century, because of the migration of many poets to India, some of the Indian themes, like sati, entered into the Persian poetry. The wealthy Mughal patrons provided an attractive incentive for the Persian poets and artists. Although the sati was a bitter and dolorous tradition, its theme of “the unity of lover and beloved” was accepted by the Persian poets. Nauʿi’s Suz va Gudaz, which is a rather unusual subject for a Persian text, enjoyed great popularity in Iran, so that at least five illustrated copies of the text survive. Subsequent to Shahnama, Suz va Gudaz was the most popular illustrated text in later Safavid Iran. The poem, which is modeled after Nizami’s Khusrau va Shirin, recounts the story of the love of a Hindu youth and his marriage. When he rides towards his beloved’s house, and crosses an old bazar, the buildings collapses, burying him and his companions alive. The bride accompanies her groom’s coffin and immolated herself on the funeral pyre. When her friends fail to dissuade her, the Mughal Emperor Akbar, who had heard about the event, promises to adopt the bride and provide her with every comfort, but she remains steadfast in her decision. Thus, the Emperor asks his son Daniyal to accompany the bride to the funeral pyre. This paper, which seeks to survey the reason of the widespread popularity of this text in the Persian art of the seventeenth century, introduces the illustrated manuscripts of the Suz va Gudaz, and in particular focuses on a codex preserved in the Walters Art Museum. Based on historical evidence, the reason of the popularity of Nau‘i’s work can be traced in an event that occurred during the conquest of Qandahar in later Safavid period. Vali Quli Shamlu, the court historian of Shah Abbas II, recounts the story of the death of one of the officials of the Mughal emperor during the siege of the Qandahar fort. His faithful wife decided to commit sati on the funeral pyre. Shamlu detects parallels between this incident and the story of Nau‘i’s poem. He claims that this event inspired Nau‘i to compose a poem. Thus the popularity of the Suz va Gudaz, was in large part related to the commemoration of the single most important military victory of Shah Abbas II. The poem, which is modeled after Nizami’s Khusrau va Shirin, recounts the story of the love of a Hindu youth and his marriage. When he rides towards his beloved’s house, and crosses an old bazar, the buildings collapses, burying him and his companions alive. The bride accompanies her groom’s coffin and immolated herself on the funeral pyre. When her friends fail to dissuade her, the Mughal Emperor Akbar, who had heard about the event, promises to adopt the bride and provide her with every comfort, but she remains steadfast in her decision. Thus, the Emperor asks his son Daniyal to accompany the bride to the funeral pyre.This paper, which seeks to survey the reason of the widespread popularity of this text in the Persian art of the seventeenth century, introduces the illustrated manuscripts of the Suz va Gudaz, and in particular focuses on a codex preserved in the Walters Art Museum. Based on historical evidence, the reason of the popularity of Nau‘i’s work can be traced in an event that occurred during the conquest of Qandahar in later Safavid period. Vali Quli Shamlu, the court historian of Shah Abbas II, recounts the story of the death of one of the officials of the Mughal emperor during the siege of the Qandahar fort. His faithful wife decided to commit sati on the funeral pyre. Shamlu detects parallels between this incident and the story of Nau‘i’s poem. He claims that this event inspired Nau‘i to compose a poem. Thus the popularity of the Suz va Gudaz, was in large part related to the commemoration of the single most important military victory of Shah Abbas II.
Keywords: Burning, Melting, Muhammad Reza Nau&lsquo, i Khabushani, Muhammad Ali Naqqash, Sati, Safavid Painting -
اپونیم اسم و صفتی است که به یک مفهوم تبدیل شده و در واقع مفهوم با مصداق یکی شده است و اینک در مفهومی بهکار میرود که ناخودآگاه جمعی آن را پذیرفته است. اپونیم برخلاف استعاره، در زبان ادبی بهکار نمیرود؛ بلکه بیشتر در زبان عامیانه کاربرد دارد و برخلاف استعاره که قرینهای برای فهم آن لازم است، اپونیم ریشه در ناخودآگاه جمعی قوم یا فرهنگی خاص دارد. در واقع اپونیمها، استعارههای کلیشهشدهای هستند که فهم آنها منوط به همسانی فرهنگی است. اینگونه واژهها در زبان، کاربرد فراوان دارد؛ اما در زبان فارسی تا کنون تحقیقی در باب این ژانر یا صنعت ادبی انجام نشده و حتی بهعنوان یک آرایه ادبی نیز مطرح نشده است. این تحقیق به دنبال آن است که این نوع کاربرد را بهعنوان یک ژانر، معرفی و نیز اینگونه اسمها را بر اساس قلمرو معنایی و نوع کاربرد آنها تقسیمبندی کند. روش این پژوهش کیفی بوده است و دادههای آن بر مبنای روش توصیفی- تحلیلی و با بهرهگیری از ابزار مطالعات کتابخانهای به دست آمده است. نتیجه این تقسیمبندی قرار دادن اپونیمها در هشت گروه مختلف است: مذهبی و غیرمذهبی، حیوان و انسان، مثبت و منفی، سیاست و مکان. از طرفی دیگر در شش دسته: نام اشخاص، جانوران، مکان، لوازمی مربوط به بزرگان مذهبی و اسطورهای، در معنای صفت و دنیای مجازی قرار داده شدهاند. پربسامدترین اپونیمها در زبان فارسی اسمهایی خاص هستند که به صفت تبدیل شدهاند؛ مانند: ابلیس و دجال. بعضی از اپونیمها نام حیواناتی است که به صفت تبدیل شدهاند؛ مثل: لاشخور و کفتار. برخی از نامهای مکان نیز به صفت تبدیل شدهاند؛ همچون: صحرای کربلا و قیامت.
کلید واژگان: اپونیم, استعاره, نماد, ژانر ادبیThe eponym is a noun and an adjective that has become a concept. In fact, the concept has become one with the object, and nowis used in as aconcept that has been accepted by the collective subconscious.Unlike Metaphor, eponym is not used in literary language; rather it is mostly used in common language; and contrary to metaphor, which requires a symmetrical understanding, eponym is rooted in the unconscious group of a particular people or culture.In fact, eponyms are stereotyped metaphors which understanding them depends on cultural similarity. Such words have been widely used in language; but in Persian, so far no research has been done on this genre. This research seeks to introduce eponym as a genre and also to classify such nouns based on their semantic domain and type of its usage.The method of this research has been qualitative and its data has been done based on descriptive-analytical method and using library study tools. The result of this division is putting eponyms in eight different groups: religious and non-religious, animals and people, positive and negative, politics and place. On the other hand, they have been put in six categories: names of persons, animals, place, accessories related to religious and mythical elders, and in the meanings of virtual worlds and adjective. The most frequent eponyms in Persian are special nouns that have become adjectives such as Iblis and the Antichrist. Some eponyms are animals that have become adjectivessuch as carnivores and hyenas. Some place names have also become adjectives; like Sahrayeh Karbala & Resurrection.
Keywords: Eponym, Metaphor, Symbol, Literary genre -
ادیبان گاه با بهره گیری از آیات، تسلط کامل و هنرمندانه خود را در سخن آرایی جلوه گر ساخته و گاه با تصویرسازی های شاعرانه و قرینه پردازی های ماهرانه، با استشهاد به آیات، سخن را با عبارات و الفاظ متوازن و متساوی بر بستر سجع و ترصیع و موازنه نشانده اند و یا با واج آرایی، ارسال المثل، حسن تعلیل، استعاره، تشخیص و تضمین شاهکار آفریده اند و البته، شاهکار نفثه المصدور، اثر ممتاز محمد زیدری نسوی، نمونه مثال زدنی از این دست است؛ به ویژه که مولف، ضمن بهره گیری از محسنات لفظی آیات و احادیث و نیز سبک ادبی قرآن و آهنگ واژگان، استفاده مفهومی عمیقی از آیات قرآن و احادیث را وجه نظر داشته است. اقتباس و بهره مندی از آیات و احادیث از مهم ترین مختصات نثر فنی به شمار می آید و نفثه المصدور زیدری، از برجسته ترین کتب تاریخی- ادبی است که کاربرد آیات و احادیث در آن با توجه با ملازمت نویسندگان با سلاطین غزنوی و مغول و آگاهی از وقایع سیاسی و بیان هدف های ذوقی- انگیزشی و پنهان کاری های سیاسی آن ها در قالب شگردهای ادبی، یکی از ویژگی های مهم نثر این کتاب به شمار می رود. پژوهش حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای و تحلیل محتوا، روش ها و شیوه های متداول به کارگیری آیات و احادیث نفثه المصدور و نیز روش های ابداعی زیدری را در اقتباس از آیات و احادیث دنبال می کند. باید گفت که در بخش کاربرد لفظی آیات، شیوه های «تضمین آیه به عنوان دنباله کلام»، «که موصوله» و «ترکیب اضافی»، به عنوان توضیحی اضافه در متن گنجانده شده اند که نشان دهنده قدرت نویسنده در ترکیب کلام قرآن با سخن خود است. از نظر معنوی نیز در بیشتر موارد اقتباس از آیات و احادیث به صورت تتمیم و تکمیل و بدون واسطه معنایی آورده شده است.
کلید واژگان: نثر فنی, نفثه المصدور, اقتباس, آیات و احادیث, روش های ابداعیPersian Literature, Volume:10 Issue: 2, 2021, PP 147 -168Writers sometimes use verses to show their complete and artistic mastery in rhetoric and sometimes with poetic illustrations and skillful illustrations,by referring to verses,they have placed the speech with balanced and equal expressions and words on the basis of rhyme,leonine verse and paromoiosis,or they have created a masterpiece with alliteration,allegory,poetical aetiology,metaphor,personification and paromoiosis,and of course,masterpiece.Nafsat al-Masdoor,the excellent work of Mohammad Zeidari Nasavi, is an exemplary example of this;Especially that the author,while using the verbal virtues of verses and hadiths as well as the literary style of the Qur'an and the rhythm of words,has considered the deep conceptual use of verses of the Qur'an and hadiths. Adaptation and use of verses and hadiths is one of the most important features of technical prose and Nafsat al-Masdoor Zeidari is one of the most prominent historical-literary books in which the use of verses and hadiths is due to the authors' connection with the Ghaznavid sultans. And the Mongols and knowledge of political events and the expression of their taste-motivational goals and their political secrecy in the form of literary tricks, is one of the important features of the prose of this book. The present study uses the library method and content analysis to follow the common methods and methods of using the verses and hadiths of Nafsat al-Masdoor as well as the innovative methods of Zeidari in adapting verses and hadiths. It should be noted that in the verbal application of the verses, the methods of " paromoiosising the verse as a sequence of words", "relative that" and "noun in generative case" are included as additional explanations in the text, which indicate the author's power in combining words. The Qur'an is with its words. Spiritually, in most cases, the adaptation of verses and hadiths has been completed and completed without semantic mediation
Keywords: Technical prose, Nafsat al-Masdoor, adaptation, verses, hadiths, innovative methods -
فصلنامه نقد ادبی، پیاپی 39 (پاییز 1396)، صص 125 -150عنوان هر کتاب نخستین دریچه آشنایی خواننده کتاب با محتوا و نویسنده آن است. پر واضح است که بین حوادث تاریخی و جریان های سیاسی و اجتماعی هر دوره با جریان های ادبی، رابطه متقابل وجود دارد و بر ذهن و زبان شاعران اثر مستقیم می گذارد. در این نوشتار، سعی شده است با ارائه تعداد زیادی از کتب شعر معاصر و همچنین بیان حوادث مهم تاریخی و جریان های سیاسی و اجتماعی و ادبی هر دوره، بین عناوین کتب شعر- بدون توجه به محتوای کتاب- و جریان های حاکم رابطه ای را کشف کرده و این تاثیر متقابل، در سه حوزه ساختار و بلاغت و محتوا نشان داده شود. به طور کلی در حوزه ساختار، عناوین از ساختارهای یک کلمه ای، و گروه های اسمی به ساختارهای چند جمله ای و حتی حروف تغییر شکل می دهند. در حوزه بلاغت، با گسترش مجلات و تحت تاثیر بیانیه های شعری و متغیر ترجمه، عناوین کتاب از حالت خشک و بی روح به عناوین شاعرانه، عاطفی و خلاق بدل می شوند که نهایتا به انتزاع و ابهام می انجامد. در حوزه محتوا هم، محتوای عناوین از ایستایی و وطن دوستی افراطی به آرمان خواهی اجتماعی و سیاسی و آرمان خواهی مذهبی و انقلابی تغییر شکل می دهد و نهایتا به تکثر و بی معنایی و تفنن و بازی با کلمات کشیده می شود.کلید واژگان: بوطیقا, عنوان کتاب, ساختار, بلاغت محتواLiterary Criticism, Volume:10 Issue: 39, 2018, PP 125 -150The title of each book is the first instrument for acquainting the reader with the content and author of the book .It is clear that there's a mutual relation between historical , social and political events of each era with literary events and it affects directly on poet's mind and language .In this study ,we present lots of contemporary poem books , and describe the important literary, historical ,social and political events of each era ,and find a relation between the poem book titles and dominant events regardless of the book content and show this mutual effect in the structure ,content and rhetoric .In general , in terms of structure , titles change from one word and noun group into several sentence and even alphabet letters .In terms of rhetoric , the literal and apathetic titles of the book change into creative ,poetic and empathetic titles .As a result , amphibology and abstraction are created .In terms of content ,the extremist patriotic and static titles change into social ,religious ,political and revolutionist idealism .Finally , lots of meaningless words are created.
-
بشر در طول تاریخ برای ارتباط موثر با سایر افراد جامعه، راهکارهای متفاوتی را آزموده است. ازنگاره های اولیه بر دیوار غارها تا دیوار نوشته ها و ماشین نگاره ها همگی سعی دارند تا مانند آیینه ای تمام نما، گزارشگر ذهنیات، احساسات و عواطف، آمال و آرزوها و دردهای بشری باشند. ماشین نگاره (ماشین نوشته) یکی از نمادهای مهم زبان، در جوامع شهری است که کمتر توجه محققان ایرانی شده است. در این پژوهش، ارتباط از طریق ماشین نگاره ها و تاثیرات فرهنگی و اجتماعی آنها بررسی شد. از میان تعداد فراوانی از ماشین نگاره ها که به طور تصادفی در سالیان متمادی از سطح شهرهای مختلف جمع آوری شدند؛ مجموعه ای شامل 2312 ماشین نگاره به شیوه تحلیل محتوایی طبقه بندی، کدگذاری و بررسی شد. پراکندگی و کارکردهای اجتماعی و فرهنگی آنها بر اساس مدل قوم نگاری زبانی هایمز[1]معروف به SPEAKING نیز تحلیل و از نظر محتوایی به 15 مقوله تقسیم شد. بررسی فراوانی داده ها نشان داد که آموزه های مذهبی، نوشته های پند آموز و توصیه های اخلاقی بیشترین فراوانی و گونه های انتقادی و سیاسی دارای پایین ترین فراوانی بودند. نتایج ازمون خی2 نیز نشان داد که این تفاوت ها با سطح اطمینان 99 درصد معنا دارند. بررسی ماشین نگاره ها در مدل هایمز نشان داد که ماشین نگاره ها نیز مانند دیگر رویدادهای ارتباط کلامی بشر، با هشت عنصر موقعیت مکانی، ماهیت نویسندگان ، هدف، قالب زبانی، لحن کلام، نوع کانال ارتباطی ، هنجارها و ژانر خاص خود، پیام های اجتماعی و فرهنگی را به راحتی منتقل می کنند.
[1]. Hymesکلید واژگان: زبان و فرهنگ, ماشین نگاره, قوم نگاری زبانی, هایمز, زبان شناسی اجتماعیOne of mans engagements has always been social communication for which he has sought to find various means such as old inscriptions on the walls of caves and the more modern graffiti. As a form of communication, bumper stickers reflect mindsets, emotions, and socio-cultural views of people. The reflection of deep socio-cultural issues through bumper stickers has unfortunately been underestimated in linguistic research. The current study aimed to analyze bumper stickers as an effective tool for the expression of socio-cultural ideas and meanings. 2312 bumper stickers were collected randomly over a long period of time. They were content analyzed and categorized into 15 categories. They were also described in terms of Hymes ethnography of communication. The results of the analyses revealed that religious and inspirational bumper stickers were the most frequent and the political and critical ones were the least frequent. Statistically significant differences were found between these categories of bumper stickers. The studies also showed how bumper stickers convey significant meanings through their setting, participant, end, act, key, instrumentality, norms, and genres.Keywords: Hymes, Ethnography of Communication, Bumper sticker, language, Culture, Linguistic Landscape -
کرامات منقول در کتب صوفیه در ادوار مختلف تاریخی، به علل گوناگون با تحولات روایی، لفظی و معنایی همراه بوده است؛ چنانکه در دوره های اولیه دارای تعبیراتی ساده و محتوایی نسبتا باورپذیر است، ولیکن با گذر زمان و به موازات تغییر شرایط سیاسی و اجتماعی، این کرامات نیز از سادگی و حقیقت مانندی به اغراق و محال گویی می گراید. این گرایش در قرن ششم به اوج خود می رسد؛ به گونه ای که گاه، جای هیچ توجیهی در آن باقی نمی ماند. در این نوشتار قصد داریم تا با تاکید بر دو متن اسرارالتوحید به منزله میراث بازمانده از سنت عرفانی قرون چهارم و پنجم و مقامات ژنده پیل به منزله میراث عرفانی قرن ششم و با تکیه بر وجه غالب[1] هر اثر، ضمن ملاحظه تحولی که در طول چندصدسال، در روایات کرامت رخ داد، چرایی و چگونگی سیر این تحول را ضمن تفصیل علل، اسباب و ریشه های آن، بررسی کنیم. بدون تردید تحولات سیاسی و آشفتگی های اجتماعی، حاکمیت چندین ساله ترکان سلجوقی و به تبع آن انحطاط شدید علوم عقلی و رکود خردگرایی در ایران قرن ششم، با نزول محتوایی و لفظی کرامات منقول در مقامات عرفانی، ارتباطی تنگاتنگ و پیوندی ناگسستنی دارد.
کلید واژگان: اسرارالتوحید, تحول کرامات, تصوف, کرامات اولیا, مقامات ژنده پیل, مقامات عرفانیReligions & Mysticism, Volume:47 Issue: 2, 2015, PP 283 -314Miracles recounted in Sufi’s books during different historical periods have been traced by narrative، rhetoricaland semantic developments due to various reasons; so that in early periods they have had simple interpretations and fairly believable contents. But with the passage of time and in line with political and social changes، the simplicity of these miracles has changed to exaggeration. This issue is peaked in sixth century so that، at times، it leaves no space for any justification. This paper، accentuating two mystic texts of ASRAR -AL- TOHID as the surviving heritage of mystical tradition of fourth century and MAGHAMAT -E- AHMADE JAM as the surviving heritage of mystical tradition of sixth century، as well as highlighting the dominant aspect of each work، aims to investigate the whys and hows of this development and its ddetailed reasons regarding the developmental considerations taken into account in the narration of these miracles over these long years. Undoubtedly، political upheavals and social turmoil، several years of Seljuk Turks’ dominations، and as a corollary، the sharp decline of rational science and a downturn in rationalism in sixth century، are inextricably connected with content and rhetorical decline of miracles recounted in Mysticism.Keywords: ASRAR, AL, TOHID, Miracles developments, MAGHAMAT, E, AHMADE JAM, Mysticism, Mystic Heritage (Maghamat)
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.