به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

jalil babapour khairuddin

  • Saeeda. Babapouraghdam, Jalil. Babapour Khairuddin *, Marziyeh. Alivandi Vafa
    Objective

    The objective of this research was to develop a causal model of perception of the COVID-19 pandemic based on psychological distress, emotional processing, and self-control, with the mediation of psychological well-being in young adults.

    Methods and Materials: 

    This study is applied in terms of its purpose, descriptive-correlational in terms of its study type, and field study in terms of data collection. The statistical population included the youth of Tabriz city. This group consists of all residents of Tabriz. The sample size was determined to be 385 individuals using convenience sampling, based on Cochran's formula (in an infinite population) (Erikson's theory considers youth age to range from 19 to 30 years). The instruments used in this study for data collection were the Perception of COVID-19 Pandemic Questionnaire, Psychological Distress Scale by Kessler et al. (2002), Emotional Processing Scale by Baker et al. (2010), Self-Control Scale by Tangney et al. (2004), and Psychological Well-Being Scale by Ryff (1989).

    Findings

    The results indicated that there is a positive and significant relationship between psychological distress and perception of the COVID-19 pandemic in young adults, whereas this relationship between emotional processing, self-control, and psychological well-being with the perception of the COVID-19 pandemic in young adults is negative and significant. Additionally, based on the research findings, it can be stated that there is a positive and significant relationship between psychological distress and perception of the COVID-19 pandemic with the mediation of psychological well-being in young adults, but there is a negative and significant relationship between emotional processing, self-control, and perception of the COVID-19 pandemic with the mediation of psychological well-being in young adults.

    Conclusion

    The results confirm the suitability of the causal model of perception of the COVID-19 pandemic based on psychological distress, emotional processing, and self-control with the mediation of psychological well-being.

    Keywords: Perception of the COVID-19 Pandemic, Psychological Distress, Emotional Processing, Self-Control, Psychological Well-Being
  • رباب فرجی*، جلیل باباپور، عباس بخشی پور رودسری
    هدف

    هدف از پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری آلکسی تایمیا، تکانشگری، تحمل پریشانی و خود انتقادی با خودجرحی در دانش آموزان با میانجیگری ناامیدی بود.

    روش ها

    پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش های کاربردی و از لحاظ روش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه ی پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر و پسر متوسطه اول شهرستان اردبیل در سال 1401-1400 تشکیل دادند که از بین آنها با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 635 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس گزارش خودجرحی کلونسکی و گلن (2009)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو-20 (2003)، مقیاس ناامیدی کودکان (1986)، مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005)، مقیاس تکانشگری بارت (1950) و مقیاس سطوح خودانتقادی تامپسون و زوراف (2004) بود. داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری، با استفاده از نرم افزار لیزرل ورژن 8/8 تحلیل شدند.

    یافته ها

    یافته ها نشان داد که ضریب استاندارد شده مسیر اثر مستقیم متغیرهای آلکسی تایمیا، تکانشگری و خود انتقادی بر خود جرحی در سطح معنی داری 0.01p<، معنی دار است. همچنین اثرات غیرمستقیم تکانشگری و خودانتقادی بر خودجرحی به واسطه ی ناامیدی در سطح معنی داری 0.01p<، معنی دار بود.

    نتیجه گیری

    نظر به اینکه در آلکسی تایمیا، تکانشگری، تحمل پریشانی، خودانتقادی و ناامیدی از عوامل موثر در خودجرحی بدون قصد خودکشی می باشند، لذا یافته های این پژوهش می تواند در پیشگیری از رفتار خودجرحی و طرح ریزی برنامه های آموزشی و طراحی مداخلات درمانی مورد استفاده قرار گیرد ت

    کلید واژگان: آلکسی تایمیا, تکانشگری, خودانتقادی, خودجرحی, ناامیدی
    Robab Faraji *, Jalil Babapour Khairuddin, Abbas Bakhshipour Roodsari

    Objective:

     The aim of this research was to Investigating the structural relationships of alexithymia, impulsivity, distress tolerance and self-criticism with self-injury in students with the mediating role of hopelessness.

    Methods

    this research was applicable and in regard to procedure, it was a correlation study. The study community included all male and female students of the high school of Ardabil City in 2021-2022, that among them 635 students selected as samples by multi-stage cluster sampling method. Research questionnaires included: Klonsky and Glenn's (2009) Self-Injury Report Scale (2009), Toronto alexithymia Scale-20 (2003), Kazdin's Children Hopelessness Scale (1986), Simons & Gaher's Distress Tolerance Scale (2005), Barrett's Impulsivity Scale (1950) and Thompson and Zuroff's Levels of Self-Criticism Scale (2004).To analyze the research data, the structural equation modeling method was used, which was performed using Lisrel 8.8 software.

    Results

    The results showed that the standardized coefficient is the path of direct effects of alexithymia, impulsivity, distress tolerance and self-criticism with self-injury are significant at 0.01 alpha level (p < 0.01). Finally, the indirect coefficient related to the alexithymia, impulsivity, distress tolerance and self-criticism with self-injury by mediating the role of hopelessness were significant at 0.01 alpha level.

    Conclusion

    Considering that in alexithymia, impulsivity, distress tolerance, self-criticism and hopelessness are effective factors in self-injury without non-suicidal self-injury, Therefore, the findings of this research can greatly help prevent this behavior, planning educational treatment programs and treatment Designing therapeutic intervention

    Keywords: Alexithymia, impulsivity, self-criticism, self-injury, hopelessness
  • رباب فرجی*، جلیل باباپور خیرالدین، عباس بخشی پور رودسری
    هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای نشخوار ذهنی در رابطه بین ناگویی هیجانی، تکانشگری، تحمل پریشانی و خودانتقادی با خودآسیبی بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش های کاربردی و از لحاظ روش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه ی پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر و پسر دوره اول متوسطه شهرستان اردبیل در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند که از بین آنها با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 626 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل سیاهه ی خودگزارشی خودآسیبی کلونسکی و گلن، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو، مقیاس پاسخ های نشخوار فکری نولن هوکسما و مارر، پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر، مقیاس تکانشگری بارت و مقیاس سطوح خودانتقادی تامپسون و زوراف بود. روش تحلیل این پژوهش، تحلیل مسیر بود که با استفاده از آن روابط علی متغیرهای پژوهش بررسی شد. یافته ها نشان داد ناگویی هیجانی، تکانشگری، تحمل پریشانی و خودانتقادی چه به صورت مستقیم و چه به صورت غیرمستقیم به واسطه ی نشخوارذهنی قادر به پیش بینی خودآسیبی بودند. بنظر می رسد آموزش مهارت های کنترل هیجانی و درمان نشخوار ذهنی می تواند در کاهش خودآسیبی در نوجوانان مفید باشد.
    کلید واژگان: تکانشگری, خودانتقادی, خودآسیبی, ناگویی هیجانی, نشخوار ذهنی
    Robab Faraji *, Jalil Babapour Khairuddin, Abbas Bakhshipour Roudsari
    The present study aimed to investigate the mediating role of mental rumination in the relationship between alexithymia, impulsivity, distress tolerance, and self-criticism with self-injury. The current research was part of applied research regard to procedure, In terms of method, it was a type of correlational study. The research population consisted of all the male and female students in the first year of secondary school in Ardabil city in the academic year of 2021-2022, out of which 626 people were selected as a sample by multi-stage cluster sampling method. Research questionnaires included: Klonsky and Glenn's self-injury report questionnaire, Toronto Alexithymia Scale-20, Nolen-Hoeksema and Morrow Rumination Response Scale, Simons & Gaher's Distress Tolerance Questionnaire, Barrett's Impulsivity Scale and the Thompson and Zuraf's scale of self-criticism levels. Path analysis was used to analyze the data. Findings showed that alexithymia, impulsivity, distress tolerance, and self-criticism directly and indirectly by mediating the role of mental rumination predict self-injury. It can be concluded that teaching emotional control skills and treatment of mental rumination can be useful in reducing self-injury in teenagers.
    Keywords: alexithymia, impulsivity, mental rumination, Self-Criticism, Self-injury
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال