به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

maryam karkavandi talkhoonche

  • سید مهدی نیک بقا، محیا رمضانی، مریم کرکوندی طالخونچه، مهدیس شاهینی*
    مقدمه

    رویدادهای آسیب زا علاوه بر  ایجاد مشکلات روان شناختی می تواند تغییرات مثبتی را نیز به همراه داشته باشد. لذا جهت بررسی تفاوت قابل توجه در واکنش افراد به تجربیات آسیب زای زندگی، شناخت مکانیسم های روان شناختی مهم اهمیت به سزایی دارد؛ از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تاب آوری، ذهنی سازی و ناگویی هیجانی در پیش بینی علایم اختلال پس از سانحه و رشد پس از سانحه در افراد بهبود یافته از بیماری کویید 19 انجام شد.

    روش کار

    روش این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد بهبود یافته از بیماری کرونا در شهر کرمانشاه بودند. به این منظور تعداد 380 نفر از این افراد به روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه رشد پس از سانحه (PTGI)، پرسشنامه PCL-C، مقیاس تاب آوری، پرسشنامه کنش وری تاملی و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو پاسخ دادند. پس از گردآوری پرسشنامه ها، داده‏های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان تحلیل شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که بین تاب آوری، مولفه اطمینان ذهنی سازی با اختلال پس از سانحه رابطه منفی و معناداری وجود دارد(01/0>P). بین تاب آوری، مولفه اطمینان ذهنی سازی با رشد پس از آسیب رابطه مثبت و معناداری وجود دارد(01/0>P). بین ناگویی هیجانی با اختلال پس از سانحه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد(01/0>P). بین ناگویی هیجانی با رشد پس از آسیب رابطه منفی و معناداری وجود دارد(01/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که 9/683 درصد واریانس اختلال پس از سانحه و 8/74 درصد از واریانس رشد پس از آسیب به وسیله تاب آوری، ذهنی سازی و ناگویی هیجانی  ‏تبیین می‏شود.

    نتیجه گیری

    نتایج پژوهش نشان داد که تمرکز بر دو بعد از واکنش های منفی و مثبت نسبت به بیماری کرونا و نقش مکانیسم های مهم دخیل در آن اهمیت دارد. به عبارت دیگر یافته ها نشان داد که تا ب آوری، ذهنی سازی و ناگویی هیجانی توان پیش بینی علایم اختلال استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه در افراد بهبود یافته از بیماری کویید 19 را دارند.

    کلید واژگان: تاب آوری, ذهنی سازی, ناگویی هیجانی, اختلال استرس پس از سانحه, رشد پس از سانحه, بیماری کرونا
    Mahdi Nikbagha, Mahya Ramezani, Maryam Karkavandi Talkhoonche, Mahdis Shahini*
    Introduction

    In addition to causing psychological problems, traumatic events can also bring positive changes. Therefore, in order to investigate the significant difference in people's reactions to traumatic life experiences, it is very important to know the important psychological mechanisms; therefore, the present study was conducted with the aim of investigating the role of resilience, mentalization and alexia in predicting the symptoms of post-traumatic stress disorder and post-traumatic growth in in COVID-19 Survivors.

    Methods

    The method of this research is descriptive-correlation. The statistical population of this research included people who survived the corona disease in Kermanshah city. For this purpose, 380 of these people were selected by convenience sampling method and answered the post-traumatic growth questionnaire (PTGI), PCL-C questionnaire, resilience scale, Reflective Functioning Questionnaire and Toronto alexithymia Scale.

    Results

    The results showed that there is a negative and significant relationship between resilience, the confidence component of mentalization and post-traumatic stress disorder (P<0.01). There is a positive and significant relationship between resilience, the confidence component of mentalization and post-traumatic growth (P<0.01). There is a positive and significant relationship between Alexithymia and post-traumatic stress disorder (P<0.01). There is a negative and significant relationship between Alexithymia and post-traumatic growth (P<0.01). The results of multiple regression analysis also revealed that 683.9% of the variance of post-traumatic disorder and 74.8% of the variance of post-traumatic growth are explained by resilience, mentalization and Alexithymia.

    Conclusions

    The results of the research showed that it is important to focus on two dimensions of negative and positive reactions to the corona disease and the role of important mechanisms involved in it. In other words, the findings showed that resilience, mentalization and alexithymia can predict symptoms of post-traumatic stress disorder and post-traumatic growth in in COVID-19 Survivors

    Keywords: resilience, mentalization, alexithymia, post-traumatic stress disorder, post-traumatic growth, corona disease
  • مرضیه کامکار*، مریم کرکوندی طالخونچه، مهدیس شاهینی، مهدی بهنام نوروززاده
    مقدمه

     پرستاری شغلی پر استرس است و با پیامدهای رفتاری و روان شناختی مختلفی همراه است؛ از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش دلبستگی، ذهنی سازی و تنظیم شناختی هیجان در پیش بینی گرایش به مصرف مواد در پرستاران انجام شد.

    روش کار

    روش این مطالعه، توصیفی- همبستگی بود. جامعه پژوهش را تمامی پرستاران در بخش اورژانس بیمارستان های و مراکز درمانی شهر شیراز تشکیل دادند. در این مطالعه، 160 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان (1987)، پرسشنامه کارکرد تاملی (2016)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (2001) و مقیاس آمادگی به اعتیاد (2008) پاسخ دادند. داده‏های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره در نرم افزار SPSS-24 تحلیل شدند.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن (175/0- =r، 05/0>p)، مولفه اطمینان ذهنی سازی (187/0- =r، 05/0>p) و تنظیم شناختی هیجان سازگارانه (564/0- =r، 01/0>p) با گرایش به مصرف مواد در پرستاران همبستگی منفی و معنادار وجود دارد. بین سبک دلبستگی ناایمن (351/0=r، 01/0>p)، مولفه عدم اطمینان ذهنی سازی (242/0=r، 01/0>p) و تنظیم شناختی هیجان ناسازگارانه  (348/0=r، 01/0>p) با گرایش به مصرف مواد در پرستاران همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که 7/48 درصد واریانس گرایش به مصرف مواد به وسیله دلبستگی، ذهنی سازی و تنظیم شناختی هیجان تبیین می‏شود.

    نتیجه گیری

    نتیجه پژوهش بیانگر نقش معنادار سبک های دلبستگی، ذهنی سازی و تنظیم شناختی هیجان در پیش بینی گرایش به مصرف مواد در پرستاران است که می تواند به شناخت و بهبود عوامل و انگیزه های پرستارانی که گرایش به مصرف مواد دارند، کمک کند.

    کلید واژگان: دلبستگی, ذهنی سازی, تنظیم شناختی هیجان, مصرف مواد, پرستاران
    Marzieh Kamkar*, Maryam Karkavandi Talkhoonche, Mahdis Shahini, Mehdi Behnam Noroozzadeh
    Introduction

    Nursing is a stressful job and is associated with various behavioral and psychological consequences; Therefore, The present study was conducted with the aim of investigating the role of attachment, mentalization and cognitive emotion regulation in predicting the tendency to use substance in nurses.

    Methods

    The method of this study was descriptive-correlation. The research community consisted of all nurses in the emergency department of hospitals and medical centers in Shiraz. In this study, 160 people were selected through convenience sampling and answered the Adult Attachment Inventory (1987), reflective activity questionnaire (2016), Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (2001), and Iranian Addiction Potential Scale (2008). The collected data were analyzed using Pearson's correlation coefficient and multivariate regression analysis in SPSS-24 software.

    Results

    The results showed that there is a negative and significant correlation between the secure attachment style (r = -0.175, p < 0.05), the confidence component of mentalization (r = - 0.187, p < 0.05), and the adaptive cognitive emotion regulation (r = -0.564, p < 0.01) with the tendency to use substance in nurses. There is a positive and significant correlation between the insecure attachment style (r=0.351, p<0.01), the uncertainty component of mentalization (r=0.242, p<0.01) and the maladaptive cognitive emotion regulation (r=0.348, p<0.01) with the tendency to use substance in nurses. The results of multiple regression analysis also revealed that 48.7% of the variance of tendency to use substance is explained by attachment, mentalization and cognitive emotion regulation.

    Conclusions

    The result of the research shows the significant role of attachment styles, mentalization and cognitive emotion regulation in predicting the tendency to use drugs in nurses, which can help to recognize and improve the factors and motivations of nurses who have a tendency to use substance.

    Keywords: Attachment, mentalization, cognitive emotion regulation, substance use, nurses
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال