به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

masoomeh yaghoobi

  • سویل مهدیلو، فریبرز دولت آبادی*، معصومه یعقوبی سنقرچی

    طرح مسئله:

     چگونه مکان فراتر از یک فضای فیزیکی، بر شکل گیری هویت، شناخت و تجربه انسان تاثیرگذار است؟ این مقاله با هدف بررسی این پرسش بنیادین، به تبیین تعامل پیچیده میان انسان و محیط ساخته پرداخته است.

    هدف

    ارائه مدلی جامع از فرایند تجربه حسی-حرکتی انسان و ایجاد ارتباط غیرکلامی موثر با محیط، به منظور تسهیل امکان طراحی فضاهای با کیفیت تر و انسانی تر است.

    روش

    با اتکا بر روشی توصیفی-تحلیلی و بررسی عمیق ادبیات موضوع، این مقاله به دنبال تبیین الگوهای پنهان بین فضا، تجربه و معنا است. تحلیل کیفی متون، ابزاری کلیدی برای دستیابی به این هدف بوده است.

    یافته ها

    مکان، صرفا یک بستر فیزیکی نیست، بلکه یک بستر معنایی است که در آن، هویت فردی و جمعی شکل می گیرد. نمادها و عناصر بصری فضایی، به عنوان زبانی مشترک، امکان برقراری ارتباط با محیط اطراف و معنایابی را فراهم می کند. ذهن انسان به شدت تحت تاثیر ساختارهای فضایی قرار دارد و فضاها می توانند بر ادراک، احساسات و رفتارها تاثیر بگذارند.

    نتیجه گیری

    با درک عمیق از رابطه انسان و مکان، می توان به طراحی فضاهایی پرداخت که نه تنها پاسخگوی نیازهای فیزیکی انسان باشند، بلکه به ارتقای کیفیت زندگی، تقویت حس تعلق و شکل دهی به هویت جمعی نیز کمک کنند. ذهن، بدن و محیط به طور جدایی ناپذیری با هم مرتبط هستند و درک این رابطه پیچیده، برای ایجاد محیط های انسانی پایدار و پویا ضروری است. مدل ارائه شده، می تواند به عنوان ابزاری برای طراحان و برنامه ریزان شهری مورد استفاده قرار گیرد.

    کلید واژگان: مکان, هویت, ذهن, بدن, محیط شهری, نماد, فضا, ارتباطات غیرکلامی
    Sevil Mehdilou, Fariborz Dolatabadi*, Masoomeh Yaghoobi

    Problem Statement:

     How does place, beyond being a physical space, influence the formation of human identity, cognition, and experience? This article aims to explore this fundamental question by explaining the complex interaction between humans and the built environment.

    Objective

    To present a comprehensive model of the human sensory-motor experience and the creation of effective non-verbal communication with the environment, in order to facilitate the design of higher-quality and more humane spaces.

    Methodology

    Relying on a descriptive-analytical approach and an in-depth review of the literature, this article seeks to explain the hidden patterns between space, experience, and meaning. Qualitative text analysis has been a key tool in achieving this goal.

    Findings

    Place is not merely a physical setting but a meaningful context in which individual and collective identities are formed. Spatial symbols and visual elements, as a common language, enable communication with the environment and the creation of meaning. The human mind is strongly influenced by spatial structures, and spaces can affect perception, emotions, and behaviors.

    Conclusion

    With a deep understanding of the relationship between humans and place, we can design spaces that not only meet the physical needs of humans but also improve the quality of life, strengthen a sense of belonging, and shape collective identity. Mind, body, and environment are inextricably linked, and understanding this complex relationship is essential for creating sustainable and dynamic human environments. The presented model can be used as a tool for designers and urban planners.

    Keywords: Place, Identity, Mind, Body, Urban Environment, Symbol, Space, Nonverbal Communication
  • مینا زارع جعفر*، مسعود یوسفی تذکر علی، محمد رنجبر کرمانی، معصومه یعقوبی

    کارآمدبودن در حرفه معماری، مهارت در همکاری جمعی و در کار گروهی از مهارت های مورد نیاز دانشجویان معماری ، به ویژه برای هنگامی است که وارد حرفه معماری می شوند. لیک امروزه در نظام آموزش معماری در دانشکده ها این مهم چندان جایگاهی نیافته، و همگان کمابیش از این کاستی آشکار در میان دانشجویان دانش آموخته ای که وارد حرفه می شوند رنج می برند. این پژوهش به بررسی پیامدهای یک تجربه مشارکتی در آموزش درس طراحی معماری می پردازد؛ و تلاش می کند روشن کند این تجربه چگونه و تا چه اندازه می تواند این کاستی مهم را بهبود بخشد؛ و زمینه ساز مهارت های لازم در کار گروهی و مشارکت جمعی در فرایند طراحی بشود. روش آموزش مشارکتی طراحی چگونه مهارت های همکاری و کار گروهی را در دانشجویان می افزاید؟ هدف از این مقاله ارزیابی کارآمدی روش آموزش مشارکتی در درس طراحی معماری، و روشن کردن کاستی ها و توانایی های این روش می باشد. در این پژوهش، چگونگی، پیامدها و میزان کارآمدی روش آموزش مشارکتی در درس طراحی معماری ارزیابی  می شود. برای نیل به این هدف، سراغ جامعه آماری دانشجویان درس طراحی معماری سه در دانشگاه آزاد اردبیل، در نیمسال دوم 1397 می رود؛ و دو روش متفاوت آموزش طراحی را، یکی روش رایج آموزش طراحی معماری در دانشکده ها و دیگری روش آموزش مشارکتی،  در دو گروه دانشجویی، یک گروه با شرکت در دوره ده روزه آموزش اصول مشارکت و گروه دیگر بدون شرکت در دوره ده روزه آموزش مشارکت، تجربه می کند؛ سپس نتایج این دو تجربه در هر دوگروه با هم مقایسه می شوند. بدین گونه و برپایه هفت راهبرد کلی لیندا گروت در روش های پژوهش ، راهبرد «علی- مقایسه ای» مناسب ترین روش پژوهش تشخیص داده شده است. گام گردآوری اطلاعات، با گروه بندی دانشجویان، و کار روی یک موضوع طراحی، و ارزیابی گروهی، و نیز بکارگیری ابزارهایی مانند «برنامه زمان بندی وظایف»، «مقاله بازخوردی» و «ارزیابی همتایان» پیموده می شود. پیامدهای تجربه آموزش مشارکتی، با پاسخگیری پرسشنامه از دانشجویان و اساتید داور ارزیابی می شود. در گام داوری و با روش استقرایی، پاسخها تحلیل و ارزیابی خواهندشد.  یافته های پژوهش روشن می کند که پیامد روش آموزش مشارکتی، افزایش تعامل دانشجویان و سهیم شدن آن ها در روند طراحی، افزایش ظرفیت یادگیری، و انگیزه و مهارت های ارتباطی و اجتماعی و نیز آماده شدن برای رویارویی با چالش های آینده حرفه معماری بوده است.

    کلید واژگان: آموزش معماری, طراحی معماری, حرفه معماری, طراحی مشارکتی
    Mina ZareJafari, Masoud YousefiTazzakor, Ali Mohammad RanjbarKermani, Masoomeh Yaghoobi

    Architectural design education has always represented aunique pedagogy. From the early years of masterapprentice model to the modern project-based learning in form of thedesign studio. Many studios dealalmost solely with the individual, while complexities of contemporary practice require collaborative teamwork. Ithas always focused on individuality and personal-biased practicewith the importance of communication and criticism.However, in the recent years, the architectural profession hasbecome more complex, which critically
    requires shifting paradigm towards a more collaborative approach. Students are supposedly being prepared for practice, but they are usually led to think of themselves as independent designers, which is a rare condition in real life.

    Research Problem:

     Architectural design is a collaborative process in which understanding between group members may be more important than their ideas. Therefore, when architectural design is considered as a collective activity, it will also be effective in teaching it. One of the skills required by architecture students to succeed in the profession of architectural design is the skill of collaboration, group communication and teamwork. Architecture students need to collaborate, discuss, and exchange ideas in the studio to prepare for a collaborative design career, so there is a need for participatory design studios in architecture schools.

    Research question: 

    How can participatory architecture design training increase the skills of collaboration and teamwork of architecture design students?

    Research Objectives

    The purpose of this article is to evaluate the impact of participatory education model in architectural design courses in the studio

    Research Method

    The research method in this article is causal-comparative method. The study was a comparison of the conventional method and the participatory model method from the students' point of view and evaluated their performance. The statistical population of this study was the architecture design students of= Ardabil Azad University in the fall semester of 1398 with 40 people in three different groups as a sample of the study and surveyed. The data collection tool was library resource studies and a questionnaire designed by researchers. In this article, quantitative analysis of the questionnaire during a semester in the workshop is used.

    conclusions of the research:

     Participatory education model with grouping of students, presenting the topic of joint design, joint evaluation of group members and scoring the performance of the whole group, as well as using tools such as " time and task schedule", "Article "Reflection" and " ‘‘peer assessment" increase the level of students' interactions and their skills in working with each other and their contribution to the design process, and increase their readiness to face professional challenges in the future. According to the research findings, it was found that the participatory design model in design increases the efficiency, learning capacity, motivation and communication and social skills of students and teaches how to design in a shared design environment.

    Keywords: architecture education, participatory education, architectural design, architectural profession, participatory design
  • Nastaran Nakhjavani, Ali Javan Forouzande *, Ghasem Motalebi, Masoomeh Yaghoobi

    To s tudy human social behavior concerning the environment, the concepts of privacy, personal space, and territory have been s tudied by interdisciplinary experts. Examining how behavior is formed in the environment is very important in improving the environment's design with the culture of uses. Since experts in the field of architecture and urban planning need to provide real and objective solutions, they often do not have the opportunity to conduct practical research on the concepts of privacy. Identifying the formation of privacy of users can be desirable in the design of new housing. By linking the main concept and how they are in the architectural elements of different cultures, a cultural pattern appropriate to each region can be achieved. The main purpose of this s tudy is to link the main concept with the cultural and architectural perspectives. This logical reasoning s tudy used content analysis in two fields privacy and culture. For this purpose, definitions related to the privacy of collection and the method of open coding of its categories have been extracted. Then the privacy layers are extracted using social sciences and environmental psychology s tudies by summarizing qualitative content analysis. The semantic model of Rapoport's cultural meaning and privacy are combined in the research, and the main matrix of how the cultural layers of privacy are formed is drawn. Based on this matrix, the layers of social behavior can be categorized from the initial qualitative-perceptual level to quantitative-behavioral.

    Keywords: Social behavior, Privacy, Personal space, Personalized Space, Territory, Built Environment, Culture
  • نگین حسینی مند، معصومه یعقوبی*، حبیب شاه حسینی، علی جوان فروزنده

    محیط های طبیعی- از جمله فضاهای باز و سبز- مزایای گسترده‎ ای برای جمعیت های شهرنشین دارند. تامین فضای باز و سبز تحت شرایط توسعه ی متراکم، از چالش های مهم ‏شهرها به شمار می‎ ‎رود و ‏طیف گسترده ای از مطالعات مربوط به موضوع فضاهای سبز است. از طرف ‏دیگر فضای سبز کیفی روز به روز ‏به عنوان عاملی مهم برای کیفیت زندگی در نواحی شهری و جزیی ‏کلیدی برای برنامه ریزی و طراحی پایدار ‏شهری شناخته می شود. در این بین، ادراک ‏بازدیدکنندگان فضای سبز شهری و ویژگی های فضای سبز یک عامل اصلی ‏برای درک مکانیزم چگونگی ‏مزایای ملموس و نامشهود اکوسیستم‎ های حاصل از فضای سبز شهری است. با توجه به تبلور کیفیات مثبت فضاهای سبز شهری در دو مشخصه ی ادراک سرزندگی و رضایتمندی استفاده کنندگان از آن؛ در این مقاله مولفه های ذهنی رضایتمندی و سرزندگی در رابطه با زیر کیفیت های ‏ذاتی و زیر کیفیت-های مرتبط با ‏استفاده در فضای سبز در محلات مجاور پارک ایل گولی و ولیعصر تبریز به روش کمی، با ابزار پرسشنامه و به صورت پیمایشی مورد ارزیابی واقع گردید. بررسی پیمایشی میان ساکنان مجاور دو پارک (تعداد= 388نفر) انجام شد. در پرسشنامه، از ویژگی های مختلف محیط پارک ازجمله: ویژگی های فیزیکی، طبیعی بودن، گشوده بودن، آرامش، تسهیلات، ارزش تاریخی-فرهنگی و امنیت، قابلیت دسترسی، قابلیت استفاده، تنوع فعالیت، نگهداری و دلبستگی به محیط پارک، پرسش به عمل آمد. پس از جمع آوری داده ها، از مدل معادلات ساختاری در نرم افزار آموس گرافیک برای انجام تحلیل استفاده گردید. نتایج تحلیل مدل معادلات ساختاری نشان می دهد که قابلیت استفاده، قابلیت دسترسی و آرامش محیط پارک، تاثیر مثبت معناداری بر رضایتمندی ساکنان در دو پارک دارند ولی تسهیلات محیط پارک بر عدم رضایتمندی تاثیر معناداری دارد. همچنین متغیر گشوده بودن محیط پارک، تاثیر مثبت معناداری بر سرزندگی ساکنان دارد. تحلیل نتایج این پژوهش به اهمیت ابعاد ادراکی در مقابل ابعاد فیزیکی فضاهای سبز در طراحی و برنامه ریزی شهری تاکید می کند.

    کلید واژگان: مولفه های کیفی محیط سبز, مولفه های ادراکی محیط, پارک های شهری, مدل معادلات ساختاری, تبریز
    Negin Hosseinimand, Masoomeh Yaghoobi *, Habib Shahhosseini, Ali Javan Forouzandeh
    Introduction

     Natural environments - including open spaces and green spaces - have wide-ranging benefits for urban populations. Providing open and green space under conditions of dense development is one of the important challenges of cities and a wide range of studies related to the subject of green spaces. On the other hand, quality green space is increasingly recognized as an important factor for quality of life in urban areas and a key component for sustainable urban planning and design. Researchers believe that the quality of green space can be a better predictor of health (compared to its quantity). Public open spaces with good design and quality can attract more users to the space and provide a wide range of activities, unlike low quality spaces. In the meantime, visitors' perception of urban green space and the characteristics of green space is a key factor in understanding the mechanism of how the tangible and intangible benefits of urban green space ecosystems are. The results of studies show that the higher the residents' perception of the qualities of green space, the higher the mental and physical health scores. Therefore, by examining the effect of perceived qualitative components of the park on the satisfaction and vitality of residents, its effective components on health and healthy lifestyle can be Identified by creating a sense of satisfaction and vitality in people living in the surrounding areas. This research is done to answer the following two questions: 1. What are the qualitative / perceptual components of green spaces in promoting the sense of satisfaction and vitality of the residents of the neighborhoods around Eligoli Park and Valiasr Park? 2. What are the predictions of the qualitative / perceptual components of urban green spaces in the case studies of this article and what interpretations can justify them? 

    Data and Method

     Considering the crystallization of positive qualities of urban green spaces in two characteristics of perception of vitality and satisfaction of its users; In this article, the subjective components of satisfaction and vitality in relation to intrinsic sub-qualities and sub-qualities related to use in green space in the neighborhoods adjacent to Elegli Park and Valiasr Tabriz were evaluated by quantitative survey method. A survey is conducted among the adjacent residents of Eilogli and Valiasr parks in Tabriz using a questionnaire. The questionnaire form is set in both face-to-face and online in which the various characteristics of the park environment, including: physical characteristics, naturalness, openness, tranquility, facilities, historical-cultural value and security, accessibility, Usability, variety of activities, maintenance and attachment to the park environment are questioned. Sampling was done randomly and 388 residents answered the questionnaire. The structural equation model is used in Amos Graphic software to analyze the data. 

    Results and Discussion

     The results of structural equation model analysis show that usability, accessibility and tranquility of the park environment have a significant positive effect on residents' satisfaction in the two parks, but the facilities of the park environment have a significant effect on dissatisfaction. Also, the openness of the park environment has a significant positive effect on the vitality of residents. It was expected that more components would have a significant effect on the satisfaction and vitality of the residents adjacent to Elegli and Valiasr parks in Tabriz, but as can be seen, the results of studying the effect of other components of green space on satisfaction and vitality To a large extent, it did not meet expectations. Possible reasons for the lack of significant components of naturalness, historical-cultural value and security, maintenance, diversity of activities and attachment to satisfaction and vitality are stated in the discussion section of the article. In addition, a wide range of predictions, from cognitive to non-cognitive components, affect the perception and evaluation of satisfaction and vitality in Elgoli and Valiasr parks of Tabriz, because studies show that evaluation in Contrary to conscious judgment, satisfaction is based on general and inaccurate evaluation. Non-cognitive components such as accessibility components (generalized emotional beliefs), emotional components (attachment), and commitment components (degree of participation) lead to an overall assessment of satisfaction and vitality. 

    Conclusion

     The analysis of the results of this study emphasizes the importance of perceptual dimensions versus physical dimensions of green spaces in urban design and planning. It is suggested that designers and planners of urban green spaces, in addition to using the qualitative/ perceptual components approved in this research in design and planning, To promote the satisfaction and vitality of the residents around the parks, take measures so that other identified components can play a more effective role in future parks. One of the limitations of the present study is the impossibility of studying seasonal and climatic effects, which is one of the limitations of cross-sectional studies. It should also be noted that this study and the intervals intended for people over 16 years.

    Keywords: qualitative components of green environment, perceptual components of environment, Urban parks, structural equation model, Tabriz
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال