به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب mohsen bohlooli fakhoodi

  • محسن بهلولی فسخودی*

    قواعد، مولفه های اساسی در حیات اجتماعی و تجربه های زیستی ما هستند که تمامی نهادهای اجتماعی و فعالیت های آدمی از جمله تعلیم و تربیت را شکل می بخشند. هنگامی که دیگران را به پیروی از قواعد فرامی خوانیم، همواره این پیش فرض در ذهن ما وجود دارد که ما و دیگران دارای مفهوم مشترک و واضحی از قواعد هستیم. ویتگنشتاین معتقد است که آدمی را برای پیروی از قاعده می توان تربیت کرد؛ اما او تناقض نمای مهمی را درباره ی پیروی از قاعده مطرح می کند که بر اساس آن نمی توان از تطابق یا عدم تطابق با یک قاعده سخن گفت. ابعاد منطقی این تناقض نما توجه فیلسوفان تربیتی را به خود جلب کرده است. پیروی از قواعد آموزشی و تربیتی در فضای مدرسه و کلاس درس از نمونه های برجسته ی پیروی از قواعد است؛ اما آیا هنگامی که فرزندان و دانش آموزان خود را به پیروی از قواعد فرامی خوانیم، دلایل کافی برای اقناع آن ها در اختیار داریم؟ دو دیدگاه خردگرا و اقتدارگرا از رویکردهای مهم موجود در حوزه ی تعلیم و تربیت در خصوص مسئله ی پیروی از قواعد به شمار می آیند. این مقاله با روش پژوهش توصیفی و تحلیل مفهومی و تکیه بر رویکرد زمینه محور ویتگنشتاین، برای گریز از تناقض نمای مطرح شده مدعی است که بهترین راه برای درک مقوله ی پیروی از قاعده نوعی توافق ضمنی میان اجتماع و محیط آموزشی است که خود را تنها در مقام عمل نشان می دهد و بیان شدنی نیست.

    کلید واژگان: پیروی از قواعد, خردگرا, اقتدارگرا, توافق, ضمنی}
    Mohsen Bohlooli Fakhoodi*

    The rules are components of our biological experiences that shape all social institutions and human activities, including education. When we invite others to follow the rules, there is always a presupposition in our mind that we and others have a common and clear concept of the rules. Wittgenstein believes that one can be trained to follow the rules. But he puts forward an important paradox about the rule of law, according to which one cannot speak of a conformity or non-compliance with the rule. The logical dimensions of this paradox have attracted the attention of educational philosophers. Following the rules of education in the school and classroom space is one of the most prominent examples of compliance with the rules. But do we have enough reasons to persuade our children and students to follow the rules? The two views of rationalist and authoritarian are among the most important approaches in the area of education to the question of rule-following. Relying on Wittgenstein’s context-based approach to escaping the paradox, this paper claims that the best way to understand the category of rule-following is to form a tacit agreement between the community and educational environments, which can only be expressed in practice without being expressible.

    Keywords: Rule-following, paradox, rationalist, authoritarian, tacit agreement}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال