به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب monireh asadi ghaleni

  • منیره اسدی قلعه نی، مهدی سهرابی*، حمیدرضا طاهری، مهران همام
    مقدمه و هدف

    امروزه افراد مسن مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی در معرض خطر از دست دادن کنترل حرکتی، زمان واکنش کندتر و افزایش نوسانات وضعیتی هستند. شواهد زیادی وجود دارد که آزمایشات مبتنی بر ورزش بر سلامت افراد مسن مبتلا به دیابت تاثیر مثبتی دارد. مطالعات اخیر این فرضیه را پشتیبانی می‌کند که راهکار جایگزینی برای از دست دادن تعادل می‌تواند شامل تقویت سیستم‌های حسی باقی‌مانده باشد. هدف پژوهش: حاضر این است که با ترکیب روش‌های تمرینی حسی مختلف یک رویکرد جامع و کامل برای بهبود تعادل در سالمندان مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی ارایه دهد. 

    مواد و روش‌ها

     این پژوهش از نوع تحقیقات نیمه‌تجربی و ازنظر هدف، تحقیقی‌کاربردی است و طرح تحقیق نیز از نوع پیش‌آزمون ‌و پس‌آزمون با گروه کنترل است. تعداد 30 زن سالمند مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی به‌طور تصادفی به دو گروه آزمایشات چندحسی و کنترل تقسیم شدند. در دو مرحله‌ پیش‌آزمون و پس‌آزمون تعادل ایستا با دستگاه صفحه نیرو و تعادل پویا از طریق آزمون نشستن و برخاستن ارزیابی شد. شرکت‌کنندگان در گروه‌ آزمایشات چندحسی در 40 دقیقه تمرین دو بار در هفته به مدت 12 هفته شرکت کردند. در این مدت شرکت‌کنندگان در گروه کنترل به فعالیت روزمره خود پرداختند.

    یافته‌ها

     یافته‌ها نشان داد بین میانگین درصد تغییرات تعادل پویای گروه آزمایشات منتخب چندحسی و کنترل، تفاوت معناداری وجود دارد (n2=0/61, P=0/000, t28=-6/74). نتایج تحلیل واریانس 3 عاملی (تمرین×سطح×چشم) 2×2×‌2 برای محور x تعادل ایستا نشان داد آزمایشات منتخب چندحسی به بهبود تعادل ایستا در محور x سالمندان مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی منجر شد (14/16=n2=0/33, P=0/001, F (1,28)=). نتایج تحلیل واریانس 3 عاملی (تمرین×سطح×چشم) 2×2×2 ‌برای محور Y نشان داد آزمایشات منتخب چندحسی باعث بهبود تعادل ایستا در محور Y سالمندان مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی شد (n2=0/16, P=0/028, F(1,28)=5/38).

    نتیجه‌گیری

     به‌نظر می‌رسد آزمایشات چندحسی باعث تقویت تعادل ایستا و پویا در افراد مسن با نوروپاتی محیطی دیابتی است. یافته‌های این بررسی از آن جهت مهم است که زنان مسن با نوروپاتی دیابتی در معرض خطر افزایش سقوط قرار دارند. این مطالعه برنامه‌ای جامع  برای تقویت تعادل و کنترل قامت افراد مسن با نوروپاتی دیابتی ارایه می‌دهد.

    کلید واژگان: تمرینات چندحسی, سالمند, نوروپاتی محیطی دیابتی, تعادل ایستا, تعادل پویا}
    Monireh Asadi Ghaleni, Mahdi Sohrabi *, HamidReza Taheri, Mehran Homam
    Background and Aims

    Older adults with diabetic peripheral neuropathies (DPN) are at higher risk of motor control, slower reaction time, and increased postural sways. There is increasing evidence that exercise-based interventions have a positive impact on the health of older people. This study aims to assess the effectiveness of a selected multisensory training (SMST) program in improving the balance of older women with DPN.

    Methods

    In this study, 30 older women (Mean±SD age=62.35±1.87 years) were randomly assigned into the SMST and control groups. All participants underwent dynamic and static balance tests before and after the training. The SMST program included the balance training with eyes open and closed on different surfaces to stimulate visual, proprioception, and vestibular system. The intervention was conducted for 12 weeks, two times per week.

    Results

    There was a significant difference in the dynamic balance between the SMST and control groups (t(28)=-6.74, P=0.000, ƞ2=0.61). The results of analysis of variance showed that the SMST program improved the static balance in the X direction (F(1,28)=14.16, P=0.001, ƞ2=0.33) and in the Y direction (F(1,28)=5.38, P=0.028, ƞ2=0.16) in older women with DPN.

    Conclusion

    The SMST can improve the dynamic and static balances of older women with DPN. Older women with DPN are at increased risk of falling. This program can be used to enhance their balance and postural control.

    Keywords: multi-sensory training, Older adults, diabetic neuropathy, dynamic Balance, Static balance}
  • عزت خداشناس، هادی مرادی، منیره اسدی قلعه نی، الهه حیدری، آتنا شمس، علی عنایتی، مهدی سهرابی *
    مقدمه باتوجه به اینکه مشکل اصلی کودکان با آسیب شنوایی، کاستی های زبانی و ارتباط است اما در مطالعات مختلف، به نقص تعادلی معلولین شنوایی در مقایسه با افراد طبیعی اشاره شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره برنامه ی تمرینی منتخب بر تعادل کودکان مبتلا به اختلال شنوایی می باشد.
    روش کار تعداد 20 پسر ناشنوای 8 تا 14 ساله در این مطالعه وارد شدند و پس از گرفتن آزمون تعادل ایستا و پویا به عنوان پیش آزمون، به صورتی تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. گروه مداخله در یک دوره تمرین منتخب که شامل 10 تا 12 جلسه تمرینی بود شرکت کردند. گروه کنترل در این مدت به فعالیت روزمره خود پرداختند. در هر دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون جهت ارزیابی تعادل ایستا از آزمون تعادل لک لک و جهت ارزیابی تعادل پویا و عملکرد تعادلی افراد از آزمون برونینکز اوزرتسکی استفاده شد و در پایان نتایج در دو گروه مقایسه شد. به منظور بررسی توزیع طبیعی داده های تحقیق از آزمون شاپیرو ویلک و برای آزمون فرضیه تحقیق از آزمون تی مستقل و تی همبسته با استفاده از نرم افزارSpss (نسخه21) استفاده شد.
    نتایج میانگین سن بیماران در گروه شاهد 66/1 ± 9/10 سال و در گروه مداخله 54/1 ± 2/10 سال بود. نمره آزمون لک لک در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه شاهد 03/21 ± 03/9 و در گروه مداخله 29 ± 66/26 واحد افزایش یافت (137/0p=). نمره آزمون عملکرد تعادلی تبحر حرکتی برونینکز اوزرتسکی نیز در گروه شاهد 11/20 ± 65/8 کاهش و در گروه مداخله 94/23 ± 99/13 واحد افزایش یافت (034/0p=).
    نتیجه گیری این مطالعه نشان داد که یک دوره برنامه ی تمرین منتخب تعادلی می تواند موجب ارتقاء عملکرد تعادلی پویا و ایستا در کودکان ناشنوا شود. بنابراین پیشنهاد می شود این برنامه های تمرینی در برنامه ی توانبخشی این کودکان گنجانده شود.
    کلید واژگان: تعادل ایستا و پویا, ناشنوا, تمرینات تعادلی, کودک}
    Ezzat Khodashenas, Hadi Moradi, Monireh Asadi Ghaleni, Elahe Heydari, Atena Shams, Ali Enayati, Mehdi Sohrsbi *
    Background And Aims
    Although the main problem for children with hearing impairment is linguistic and communication shortcomings, in various studies, the balance impairment is discussed in comparison with normal people. The aim of this study was to investigate the effect of a course of selected training program on the balance of children with hearing impairment.
    Subjects &
    Methods
    overall 20 hearing impaired boys from the age of 8 to 14 years old entered the study and were randomly divided into intervention and control groups after a static and dynamic balance test as a pre-test. The intervention group participated in a selected training program, which included10 to 12 training sessions. During this period, the control group performed their daily activities. In both pretest and posttest stages, Stork Stand Static Test was used to evaluate static balance and to assess dynamic balance and balance performance of individuals, Bruininks – Oseretsky test of motor proficiency was used, and the results were compared in two groups. To test the natural distribution of data, Shapiro Wilco test was used and independent t-test and t-correlation with Spss Version 21.0 software were used to test the research hypothesis.
    Results
    The mean age of patients in the control group was 10.9 ± 1.66 years and in the intervention group was 10.2 ± 1.55 years. The test scores in the post test were significantly higher than in the pretest in the control group (9.03 ± 11.03) and in the intervention group (26.66 ± 29), respectively (P = 0.137). The score of the Bruininks – Oseretsky test of motor proficiency was decreased 8.65 ± 11.20 units in control group and was increased 94.23 ± 99.13 units in intervention group (P = 0.034).
    Conclusion
    This study showed that a course of selective training program can enhance the dynamic and static balance performance in deaf children. Therefore, it is suggested that these training programs be included in the rehabilitation program for these children.
    Keywords: static, dynamic balance, Deaf, Balanced Exercise, Child}
  • منیره اسدی قلعه نی، اتنا شمس*، حمیدرضا طاهری
    زمینه و هدف
    مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن پیشرونده سیستم اعصاب مرکزی است و از علائم و نشانه های آن خستگی و عدم تعادل می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی بر روی سطح طرح دار بر تعادل بیماران مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس بود.
    مواد و روش ها
    پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود. آزمودنی ها با دامنه سنی 27 تا 42 و مقیاس ناتوانی جسمانی 1-4 و هدفمندانه و داوطبانه انتخاب و به صورت تصادفی به گروه های تجربی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به مدت 3 هفته و 5 جلسه در هفته انجام گرفت و مدت هر جلسه حداقل یک ساعت بود. برای اندازه گیری تعادل از مقیاس تعادل برگ استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و وابسته در سطح p<0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که بهبود قابل توجهی در تعادل مشاهده شده است(p<0/05). هم چنین نتایج حاکی از تفاوت معنی داری بین داده های پس آزمون آزمودنی ها در هر دو گروه تجربی و گروه کنترل بود(p<0/05).
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته های این مطالعه، به کارگیری برنامه تمرینی راه رفتن بر روی سطح طرح دار می تواند عاملی تاثیرگذار در بهبود تعادل بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس باشد. با توجه به این نتایج، متخصصان مربوطه می توانند از این تمرینات به عنوان یک مکمل در کنار درمان های دارویی برای بیماران ام. اس استفاده کنند.
    کلید واژگان: سطح طرح دار, تعادل, مولتیپل اسکلروزیس}
    Monireh Asadi Ghaleni, Atena Shams*, Hamidreza Taheri
    Background
    Multiple sclerosis (MS) is a chronic progressive disease of the central nervous system with signs and symptoms such as fatigue and balance that are disable. The purpose of this study was to assess the effect of training which instructions focus of attention on postural sway of multiple sclerosis patients.
    Materials And Methods
    The present quasi-experimental study used a pretest-posttest design. The subjects with the age of 27-42, expanded disability status scale 1-4 and were purposefully and voluntarily selected and randomly allocated to the experimental and control groups. Training program for groups was carried out in 3 weeks, five sessions per week, and each session lasted about one hour. Berg Balance Scale was used to measure balance. The data was analyzed by using analysis of independent and dependent sample t-test at a significance level of p≤0.05.
    Results
    The results showed that significant improvements observed in balance (p≤0/05). Also significant differences observed between post hoc scores in the experimental and control groups (p≥0/05).
    Conclusion
    According to research findings, the exercise walking program on textured surface resulted in considerable improvements in balance in multiple sclerosis. Also, the respective specialists can use these exercies as a complementary treatment along with the drug therapy for patiens with multiple sclerosis.
    Keywords: Textured Surface, Balance, Multiple Sclerosis}
سامانه نویسندگان
  • منیره اسدی قلعه نی
    اسدی قلعه نی، منیره
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال