به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب negin noorian dehkordi

  • سید جواد طباطبایی، نگین نوریان دهکردی
    در فضای بسته و خفه ای که مجاری گفتگوی سیاسی در حوزه عمومی هر چه تنگ تر می شد، گشایش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در دیماه 1344، بیش از آن که گامی در جهت ارتقای فرهنگی کودکان ایرانی باشد، به مثابه باز شدن روزنه ای سیاسی برای روشنفکران منتقد بود. آنگاه که بیان شفاف و نقد سیاسی و اجتماعی آشکار غیرممکن می شد، زبان پوشیده و استعاری ادبیات، پرده حجاب خواسته هایی بود که در دیالوگ سیاسی آشکار سرنوشتی جز سرکوب و تهدید نمی یافتند. هر چند که بی تردید طرح مطالبات سیاسی به زبان کودکانه خود از ناکارآمدی و ضعف و زوال حوزه عمومی و عدم بلوغ سیاست و گفتگوی سیاسی در ایران نشان داشت. به هر روی، حاصل این ضعف و زوال حوزه عمومی و فشار فزاینده رژیم، سیاسی شدن ادبیات، و آنجا که به بازه تمرکز این مقاله مربوط می شود، سیاست زدگی ادبیات کودک بود. سیاست زدگی ادبیات کودک، یعنی استفاده ابزاری از ادبیات کودک در راستای اهداف سیاسی. ادبیاتی که از منظری هنجاری، اخلاقی و با توجه به مخاطبان ویژه اش بناست که معصومانه ترین و بیگناه ترین بخش تولیدات ادبی باشد. بدین ترتیب، سرنوشت ادبیات کودک در ایران دهه های چهل و پنجاه شمسی به گونه ای دیگر رقم خورد. کانون پرورش فکری کودک و نوجوان به محفلی برای حضور روشنفکران ناقد حکومت و به ویژه روشنفکران چپگرا بدل شد و نویسندگان ادبیات کودک همچون صمد بهرنگی نه به مثابه نویسنده کودکان، که همچون «معلم توده ها» و چهره ای سیاسی در حوزه عمومی شناخته شدند. در این مقاله تلاش بر آن است تا با پرتو افکندن بر دو اثر «ماهی سیاه کوچولو» و «24 ساعت در خواب و بیداری»، به قلم بهرنگی از برخی از پیام های سیاسی که داستان های کودکانه او در پی انتقال آنهاست رمزگشایی شود. بهرنگی در این هر دو داستان کودکانه، و در هر یک به شیوه ای متفاوت، در تقابل با تصویری از جامعه مدرن، غرب گرا و سرمایه داری که رژیم پهلوی در پی تبلیغ آن است، تصویری از فضایی سیاه و مصیبت زده را از ایران به نمایش می گذارد و در تلاش است تا آرمان های سوسیالیستی، عدالت خواهانه، انقلابی و رادیکال خود را بازتاب دهد. برای رمز گشایی از برخی از این پیام ها، این دو داستان کوتاه بهرنگی، با روش نشانه شناسانه یا سمیولوژیک مورد بازخوانی و تفسیر قرار گرفته اند. با به کار گیری تکنیک های نشانه شناسی، از قبیل: توجه به ساختار روایی اثر، گزینش های نگارنده در انتخاب سبک و عناوین و واژگان خاص، و قطب بندی های موجود در متن، کوشش خواهد شد تا برخی از دلالت ها و معانی سیاسی که در پشت پرده واژگان و جملات این متن ها پنهان شده آشکار گردد.
    کلید واژگان: سیاست زدگی هنر, روشنفکران ایرانی, ادبیات کودک, حوزه عمومی, نشانه شناسی, صمد بهرنگی}
    Seyed Javad Tabatabaee, Negin Noorian Dehkordi
    In a closed and stuffy environment that limited the channels of political dialogue in the public sphere، inauguration of the Center for Intellectual Nurturing of Children and Teenagers in January 1966، acted as a political opening for critical intellectuals، rather than a step towards upgrading Iranian children. When explicit expression and sociopolitical critique was not possible، implicit and metaphoric language of literature acted as a cover for those demands that were repressed and threatened in the clear political dialogue. There is no doubt that propounding political demands in a juvenile language indicated the ineffectiveness، weakness and decline of public sphere and the lack of political maturity and political dialogue in Iran. Anyway، the result of the weakness and decline of public sphere and regime''s increasing pressures was the politicization of literature and in this regard، the politicization of children''s literature. The politicization of children''s literature means instrumental usage of children''s literature for political goals; a literature supposed to be، from a normative and ethical point of view، the most innocent part of literary products، due to its particular audience. Thus the destiny of children''s literature in 1960s and 1970s was determined in another way. The Center for Intellectual Nurturing of Children and Teenagers became a circle for opposition intellectuals، particularly the left-wing ones. In such circumstances، some writers of children''s literature such as Samad Behrangi were known as «teacher of masses» and a political figure in the public sphere، not as a writer of children''s literature. In this article، we will try to cast light on Behrangi''s «Black Little Fish» and «24 Hours in Sleep and Wakefulness» in order to decode some of their political messages that he tried to transmit through his juvenile stories. In both of these juvenile stories، albeit differently in each of them، Behrangi tries to depict a black and miserable image of Iran، contrary to the modern، Western-oriented and capitalist image depicted by the Pahlavi Regime. Her tries to represent his socialist، egalitarian، revolutionary and radical ideas in these stories. In order to decode these messages، we have reread and interpreted these two stories by using semiological techniques such as: illustrating the narrative structure of the works، writers'' selections for particular style and titles and words، and polarizations of the texts. We will try to declare some of political significations and meanings tacit behind the words and sentences of these texts.
    Keywords: politicization of art, Iranian intellectuals, children's literature, public sphere, semiotics, Samad Behrangi}
  • محمدتقی قزلسفلی، نگین نوریان دهکردی
    در جستجوی علل ناکامی روشنفکر ایرانی در حوزه ی اندیشه و سیاست مقاله ی حاضر با مروری اجمالی بر آراء احسان طبری و جلال آل احمد، تلاش دارد، تاثیر نگاه صوری و فرمالیستی به سیاست و سیطره ی فرمالیسم سیاسی بر اندیشه ی این دو روشنفکر مطرح ایران معاصر را نشان دهد و در بازبینی نقادانه به ایضاح این موضوع بپردازد که چگونه درک سطحی و صوری آنان از سیاست و اولویت قرار گرفتن اهداف سیاسی، تفکر آنان بیش از پیش از اندیشه ی راستین فاصله گرفته و به ایدئولوژی هایی مبهم در خدمت فرمالیسم سیاسی بدل شده است.
    کلید واژگان: قدرت, روشنفکران ایرانی, فرمالیسم سیاسی, ایدئولوژی, آل احمد, احسان طبری}
    Mohammad Taghi Ghezelsofla, Negin Noorian Dehkordi
    This article explain unsuccessful Iranian intellectual's attempts in the fields of thoughts and politics through surveying ideas of Ehsan Tabari and Jalal Ale-Ahmad. It tries to show that theirs ideas have been under hegemony of political formalism; so their naïve attitudes has converted their thought to an ideology which serve to political aims based on a political formalism.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال