به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

parvin khodarahmi

  • نبی الله احمدی، سعید ذاکر بستان آبادی*، امیرافشین خاکی، پروین خدارحمی، جواد بهار آرا
    سابقه و هدف

    دیابت ملیتوس با تغییرات بیوشیمیایی، فیزیولوژیکی بدن در ارتباط است. در این مطالعه اثرات انتوسیانین بر فاکتور های بیوشیمیایی خون مرتبط با دیابت در موش های صحرایی بالغ دیابتی شده با استرپتوزوسین بررسی شد. آنتوسیانیدین ها در همه بافت های گیاهی شامل برگ ها، ساقه ها، ریشه، گل ها و میوه ها یافت می شوند. مطالعات روی الگوی ها حیوانی نشان می دهند که آنتوسیانین ها جذب سریعی داشته و 6 تا 20 دقیقه پس از مصرف در خون ظاهر می شوند و پس از 16 تا 60 دقیقه به حداکثر میزان خود در خون می رسند(10). در یک مطالعه مشخص شد که با مصرف غذاهای حاوی آنتوسیانین (زغال اخته و قره قاط بی دانه) آنتوسیانین ها توانایی کاهش غلظت LD L کلسترول و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما را دارند(11). آنتوسیانین می تواند بر قندخون ناشتا، سطح سرمی انسولین، سطح سرمی پروفایل چربی موثر باشد و باعث پیشگیری از آسیب های بیوشیمیایی ناشی از دیابت در رت های دیابتی شده با استرپتوزوسین شود.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه از 32 موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد که به شرح ذیل به چهار گروه تقسیم شدند: الف) گروه کنترل ب) گروه کنترل دیابتی که نرمال سالین به عنوان حلال دریافت کرد ج) گروه موش های صحرایی دیابتی درمان شده با mg/kg 100آنتوسانین د) گروه موش های صحرایی سالم که mg/kg 100 آنتوسیانین دریافت کردند. برای القای دیابت در گروه های مورد آزمایش ، تزریق داخل صفاقی تک دوز  mg/kg50  استرپتوزوتوسین (STZ) (سیگما) حل شده در 5 میلی متر بافر سیترات (pH = 4.5) انجام شد. سپس قندخون ناشتا، سطح سرمی انسولین، سطح سرمی پروفایل چربی اندازه گیری شد.

    یافته ها

    میزان قند خون ناشتا و سطح سرمی TG و کلسترول در گروه دیابتی کنترل در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت (05/0> p). همچنین میزان قند خون ناشتا و سطح سرمی TG و کلسترول در گروه های درمان شده با آنتوسیانین کاهش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل دیابتی نشان داد (05/0> p). در همه ی گروه های دیابتی در مقایسه با گروه کنترل، میزان  HDL و انسولین سرم به طور معنی داری کاهش یافت (05/0> p) و همچنین در گروه های درمان شده با انتوسیانین نسبت به گروه کنترل دیابتی میزان HDL و انسولین سرم افزایش یافت. همچنین وزن رت ها در گروه کنترل دیابتی کاهش معناداری داشت و در گروه های درمانی با انتوسیانین وزن رت ها نسبت به کنترل دیابتی افزایش پیدا کرد (05/0> p).

    نتیجه گیری

    آنتوسیانین می تواند بر قندخون ناشتا، سطح سرمی انسولین، سطح سرمی پروفایل چربی موثر باشد و باعث پیشگیری از آسیب های بیوشیمیایی ناشی از دیابت در رت های دیابتی شده با استرپتوزوسین شود.

    کلید واژگان: دیابت, آنتوسیانین, قند خون, پروفایل چربی, Iau Science
    Nabiollah Ahmadi, Saeed Zakerbostanabadi*, Amirafshin Khaki, Parvin Khodarahmi, Javad Baharara
    Aim and Background

    Diabetes Mellitus is related to biochemical and physiological changes in the body. In this study, the effects of anthocyanin on blood biochemical factors related to diabetes in adult diabetic rats treated with streptococci were investigated.

    Material and methods

    In this study, 32 male Wistar rats were used, which were divided into four groups as follows: a) control group b) diabetic control group that received normal saline as a solvent c) group of rats Diabetics treated with 100 mg/kg of anthocyanin d) group of healthy rats that received 100 mg/kg of anthocyanin. To induce diabetes in the experimental groups, a single dose of 50 mg/kg streptozotocin (STZ) (Sigma) dissolved in 5 mm citrate buffer (pH = 4.5) was injected intraperitoneally. Then, fasting blood sugar, insulin serum level, and lipid profile serum level were measured.

    Results

    fasting blood sugar and serum levels of TG and cholesterol increased significantly in the diabetic control group compared to the control group (p<0.05). Also, fasting blood sugar levels and serum TG and cholesterol levels in the groups treated with anthocyanin showed a significant decrease in comparison with the diabetic control group (P < 0.05). In all diabetic groups compared to the control group, the level of HDL and serum insulin decreased significantly (P < 0.05), and in the groups treated with anthocyanin compared to the diabetic control group, the level of HDL and serum insulin increased. Also, the weight of rats in the diabetic control group decreased significantly, and in the treatment groups with anthocyanin, the weight of the rats increased compared to the diabetic control group (p<0.05).

    Conclusion

    Anthocyanin can be effective on fasting blood sugar, serum level of insulin, serum level of fat profile and prevent biochemical damage caused by diabetes in diabetic rats treated with streptozocin.

    Keywords: Diabetes, Anthocyanin, Blood Sugar, Lipid Profile, Iau Science
  • Nabiollah Ahmadi, Amir Afshin Khaki, Parvin Khodarahmi, Javad Baharara, Saeed Zakerbostanabadi*
    Objectives

    This study aimed to evaluate the effect of anthocyanin on oxidative stress, sperm, and testis structure in diabetic rats induced by streptozotocin (STZ).

    Materials and Methods

    In this experimental research, diabetes was induced by a single intraperitoneal injection of STZ (50 mg/kg). A total of 64 rats were assigned into four groups as follows: a control group, a diabetic control group, a diabetic group daily administrated with anthocyanin at a dose of 100 mg/kg, and a healthy group daily administrated with anthocyanin for 56 days. After intervention, all the rats were anesthetized, their blood samples were taken, and the serum levels of insulin, glucose, and oxidative stress markers were measured. Finally, the testicles were removed and histological parameters were assessed.

    Results

    Treating diabetic rats with anthocyanin significantly improved the testis tissue damage, glucose, and insulin plasma levels (P = 0.001). Furthermore, the level of malondialdehyde (MDA) was up-surged and the serum levels of superoxide dismutase (SOD) and catalase (CAT) were reduced (P = 0.001). Also, anthocyanin administration (100 mg/kg BW) significantly rectified these parameters (P < 0.05).

    Conclusions

    Our results confirmed the antioxidant role of anthocyanin in improving the sperm parameters and testicular oxidative damage caused by diabetes.

    Keywords: Anthocyanin, Testis, Oxidative stress, Diabetes
  • الهام فیروزه، پروین خدارحمی، وحید ناصح *، ولیاللهشاهدی، فرزانه گل گو، سجاد محمد یاری
    سابقه وهدف

    در این مطالعه اثر همزمان عصاره چای سبز (Camellias Sinesis)و ورزش هوازی بر روی دستگاه تردمیل بر بهبودی زخم در موش های مبتلا شده به دیابت با القاء داروی استرپتوزوتوسین مورد بررسی قرار گرفت.

    مواد و روش ها

    تعداد 50 سر موش سوری نربا وزن تقریبی30-35گرم بالغ و سالم در 5 گروه که شامل:1- سالم -ساکن 2- دیابتی- ساکن3- دیابتی همراه با ورزش 4- دیابتی وساکن همراه با عصاره چای سبز 5-دیابتی همراه با ورزش و عصاره چای سبز مورد بررسی قرار گرفتند.پس ازالقاء دیابت توسط داروی استرپتوزوتوسین پس از کشتاردر روز های3-7-14-21 خصوصیات ماکروسکوپی زخم ها سپس بررسی هیستوپاتولوژیکی انجام شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد هم افزایی درگروه ورزش وعصاره چای سبز نسبت به سایر گروه ها از روز 7 مساحت زخم کاهش، و نیز تعداد فیبروبلاستها افزایش معنی داری داشت. تعداد سلولهای التهابی PMN از روز سوم کاهش معنی دار و تعدادفیبروبلاست کاهش معنی داری داشت.(001/0P≤).

    نتیجه گیری

    نتایج این تحقیق نشان دادکه اثر سینرژیستیکی دو عامل ورزش و عصاره چای سبز موجب بهبودی سریعتر زخم در روز14نسبت به گروه کنترل می شود.

    کلید واژگان: زخم, دیابت, استرپتوزوتوسین, چای سبز, تردمیل
    Elham Firoozeh, Parvin Khodarahmi, Vahid Naseh *, Valiollah Shahedi, Farzaneh Golgoo, Sajjad Mohammad Yari
    Aim and Background

    In the study , synergistic effect of green tea (camellia sinesis) extract and treadmill aerobic exercise on wound healing in streptozotocin induced diabetic mice has been investigated.  

    Material and methods

    The number of 50 male mice with the approximately weight of 30-35 gram health and adult are put in 5 groups: non diabetic – immobile , diabetic - immobile, diabetic exercise - diabetic and  immobile with green tea extract , diabetic with synergism of exercise and green tea extract. After inducing of diabetes using sterptozotocin mice were killed and in days 3-7-14-21 macroscopic and histopathologic analysis were performed.  

    Results

    The results indicated that in synergistic group of  green tea extract and treadmill exercise , wound area decreased and fibroblast  increased after 7 days significantly compared with other groups (p<0.001).PMN cells decreased after 3 days significantly compared with other groups (p<0.001).  

    Conclusion

    The results suggest that green tea extract and treadmill exercise have synergistic effect on wound healing in diabetic mice.

    Keywords: wound, diabetes, streptozotosin, green tea, treadmill
  • Narjes Seid Alian, Parvin khodarahmi *, Vahid Naseh
    Background
    Cadmium is a potent toxicant and carcinogenic in human and experimental animals. The evidence indicates that cadmium induces aberrant gene expression, inhibition of DNA damage repair, and apoptosis. In this study, we investigated the effects of IP (intraperitoneal) injection of cadmium on mRNA levels expression of Bcl-2 and Bax genes in rat small intestine.
    Methods
    28 male Wistar rats weighing 200 to 250 grams were randomly distributed into 4 groups. Group 1 received saline while the animals in groups 2-4 were injected cadmium at doses of 1, 2 and 4 mg/kg of cadmium for 15 successive days. One day after the last injection, the small intestine was dissected and the mRNA levels expression of Bax and Bcl-2 genes was evaluated using Real Time PCR technique.
    Results
    Cadmium increased the mRNA levels of Bax gene compared to the control group at 2 and 4 mg/kg (p < 0.01) in small intestine of rats. The mRNA levels of Bcl-2 gene decreased significantly compared to the control group at 1, 2 and 4 mg/kg (p < 0.001) in small intestine of rats.
    Conclusion
    These results showed Cadmium exposure induced cell apoptosis by increasing Bax/Bcl-2 ratio expression.
    Keywords: Cadmium, Bax, Bcl-2, Small Intestine
  • Parisa Alaei, Parvin Khodarahmi, Masoud Salehipour
    Background And Aims
    Cadmium is an important environmental pollutant and a potent toxicant to organisms. However, the toxicity of Cadmium and its influences on stomach is still unclear. We examined the effects of intraperitoneal injection of Cadmium on mRNA expression of Bcl-2 and Bax genes in rat stomach.
    Materials And Methods
    Twenty eight male Wistar rats weighing 200 to 250 g were randomly divided into 4 groups. The control group received saline and the three other groups received Cadmium at doses of 1, 2 and 4 mg/kg for 15 successive days. One day after the last injection, the stomach was dissected and removed and then the expression of Bax and Bcl-2 genes was evaluated using real time polymerase chain reaction.
    Results
    Cadmium exposure did not change on mRNA level of Bax at the doses of 1, 2 and 4 mg/kg in rat stomach cells. However, the mRNA level of Bcl-2 gene decreased at doses of 1, 2 and 4 mg/kg (body weight) by 0.07, 0.03 and 0.01 times compared with the control cells (p
    Conclusions
    This increased Bax/Bcl-2 mRNA ratio induces cell apoptosisin rat stomach cells.
    Keywords: Bax, Bcl-2, Cadmium, Rat, Stomach
  • فاطمه اصانلو، مسعود صالحی پور *، پروین خدارحمی
    سابقه و هدف
    کورکومین ماده موثر و پیگمان زردرنگ در ریزوم زردچوبه است. با توجه به اثرهای مخرب فتالات ها بر سیستم تولید مثلی و بیضه های جنینی، بررسی نقش کورکومین بر TDS القا شده توسط فتالات در موش سوری است.
    مواد و روش ها
    40 سرموش سوری نر نژاد NMRI با وزن بین 20 تا 30 گرم انتخاب و به صورت تصادفی موش ها به چهار گروه کنترل، DEHP ، کورکومین و کورکومین + DEHP تقسیم شدند. نمونه های بافتی بیضه نیز بعد از برش 5 میکرومتری به روش هماتوکسلین- ائوزین رنگ آمیزی و بررسی شدند.
    یافته ها
    کورکومین سبب محافظت از بافت بیضه در موش های سوری شده هم چنین ضایعه های پاتولوژیک میکروسکوپی از جمله تخریب سلول های سرتولی و نکروز در سلول های لایدیگ که در گروه تیمار شده با DEHP یافت شد در گروه تحت تیمار با کورکومین+ DEHP بهبود یافته بود.
    بحث: کورکومین با خاصیت آنتی اکسیدانی خود سبب محافظت از تاثیر رادیکال های آزاد ناشی از فتالات ها بر بافت بیضه می شود. هم چنین کورکومین سبب حفظ غلظت تستوسترون به عنوان هورمون تنظیم کننده تولید مثل،وزن و فرآیند رشد می شود.
    نتیجه گیری
    با توجه به تاثیر استرس اکسیداتیو فتالات ها کورکومین به عنوان یک آنتی اکسیدان توانست درصد قابل توجهی از ضایعه های پاتولوژیکDEHP بر روی تستوسترون و بافت را بهبود بخشد.
    کلید واژگان: فتالات, کورکومین, DHEA, تستوسترون, آنتی اکسیدان, TDS, سلول های سرتولی
    Fatemeh Osanloo, Masoud Salehipour *, Parvin Khodarahmi
    Aim and
    Background
    Curcumin is the yellow pigment derived from rhizome of turmeric. Curcuminoids are natural phenols that used in natural medicine for thousands of years. Currently antioxidant and anti-inflammatory properties of this material are considered in clinical practice. However, a little study that has been done on the effect of curcumin on a reproductive system.
    Materials And Methods
    This study was an experimental study, 40 male NMRI mice weighing 20 to 30 grams were investigated. The rats were randomly assigned to four groups: control, treated with 10mg / kg / Day DEHP, DEHP treatment group with curcumin and curcumin group. After two weeks body weight of mice were measured. Right and left testis was weighed separately. The genital pore distance (AGD) was measured. The blood was drived from the heart, testosterone, and dehydroepiandrosterone performed by ELISA Mehod on mice serum. Testicular samples were cutting 5 microns and stained with hematoxilina-eosina method, ultimately were evaluated.
    Results
    The study demonstrated protective effects of Curcumin on testis of mice. So that daily administration DEHP10mg / kg / day with 5 ml curcumin can improve the parameters of body weight (p = 0.000), testicular right and left (p = 0.000) and serum testosterone (p = 0.026) compared to mice treated with DEHP was alone. Also microscopic pathological waste, including demolition of Sertoli cells and Leydig cell necrosis in the group treated with DEHP was found in the group treated with curcumin DEHP were improved.
    Conclusion
    Curcumin protects testicular tissue from free radicals induced of phthalates by antioxidant properties. It also modulates the testoster hormone as a regulator of reproduction, weight and growth process.
    Keywords: Anti oxidant, curcumin, DHEA, sertoli cells, phthalate, TDS, testosterone
  • مرجان صادقیان، پروین خدارحمی*، نسیم حیاتی رودباری، کاظم پریور
    مقدمه
    نانوذرات اکسیدآهن در زمینه های مرتبط با فناوری نانو از جمله زیست محیطی، ذخیره سازی مغناطیسی، تصویر برداری و اهداف دارویی مورد استفاده هستند. نانوذرات آهن می توانند گونه های اکسیژن فعال را تولید کنند که این مواد قادر به عبور از جفت هستند. هدف ما در این مطالعه بررسی اثر سمیت نانوذرات اکسید آهن برروی ریه جنین موش است.
    روش
    در شرایط in vitro در روز 14 بارداری ریه جنین ها خارج و در محیط کشت در 5 گروه کنترل، گروه شم و گروه های تجربی1، 2 و 3 (دوزهای 10، 30 و 50 میکروگرم/کیلوگرم نانو اکسید آهن) تیمار شدند و سپس به مدت 24 ساعت به درون انکوباتور نگهداری شدند. برای بررسی هیستوپاتولوژی، بافت ریه با روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شد و نتایج مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین تعداد برونشیول ها و قطر رگ های خونی ریه جنین در نمونه های تجربی نسبت به گروه کنترل و شم تغییر معنی داری نداشت. میانگین تعداد رگ های خونی در گروه تجربی 1 و 2 نسبت به گروه کنترل و شم تغییر معنی داری را نشان نداد، در حالی که در گروه تجربی3 کاهش معنی داری را نسبت به گروه کنترل و شم نشان داد (05/0>P). هیستوپاتولوژی ریه جنین سمیت سلولی شامل دژنرسانس واکوئولی و نکروز را در مقایسه با گروه کنترل و شم نشان داد.
    نتیجه گیری
    نتایج نشان داد که در شرایط in vitro نانو اکسیدآهن باعث کاهش تعداد رگ های خونی، افزایش سمیت سلولی شامل دژنره شدن واکوئولی و نکروز در بافت ریه جنین به صورت وابسته به دوز می شود. این نتایج می تواند زمینه ای برای بررسی به روش In vivo باشد.
    کلید واژگان: نانو اکسید آهن, جنین, شش, سمیت سلولی
    Marjan Sadeghian, Parvin Khodarahmi *, Nasim Hayati Roodbari, Kazem Parivar
    Background And Aim
    Iron oxide nanoparticles are used in fields related to nanotechnology including ecology, magnetic storage, imaging and medicinal purposes. Iron nanoparticles produce reactive oxygen species (Ros). These materials are able to cross the placenta. The aim of this study was to investigate toxic effect of iron oxide nanoparticles on fetal lung in mice.
    Methods
    In this study, at day 14 of pregnancy, fetal lungs were removed and transferred to the Cell culture medium. The lungs were divided into 5 groups, including control, sham and experimental groups of 1, 2 and 3 (received respectively 10, 30 and 50 mg/kg nano iron oxide) and then they were incubated for 24 hours. For histopathological evaluation, lung tissues were stained with Hematoxylin-Eosin and the results were evaluated.
    Results
    Mean number of bronchioles and the diameter of blood vessels in exprimental groups showed no significant difference compared with control and sham groups. Mean number of blood vessels in experimental groups 1 and 2 showed no significant difference compared to control and sham groups, while in the experimental group 3, mean number of blood vessels showed significant decrease compared to sham and control groups (p
    Conclusion
    The finding of this study showed that in in vitro, conditions, iron oxide nanoparticles reduce number of blood vessels and have cytotoxic effects such as vacuole degeneration and necrosis in the lung tissue of the fetus, in a dose- dependent way.These results can be grounds for in vivo studies.
    Keywords: Nanoparticles, Ferric oxide, fetus, Lung, Cytotoxicity
  • مریم قوشچیان، پروین خدارحمی *، فرزانه تفویضی
    زمینه
    نانو ذرات نقره، موادی در مقیاس کمتر از 100 نانومتر بوده و کاربردهای زیادی در تکنولوژی مواد غذایی و پزشکی دارد. داده ها نشان داده است که اثرات نوروتوکسیکی نانو ذرات نقره، به علت استرس اکسیداتیو ناشی از تولید رادیکال های آزاد، تغییر در بیان ژن های تولید کننده آپوپتوز و نوروتوکسیتوسیتی ایجاد می شود. در این مطالعه اثرات آپوپتوتیک نانوذرات نقره را بر بیان ژن های وابسته به آپوپتوز bcl-2 و bax در هیپوکامپ مغز موش های صحرایی، که در حافظه و یادگیری درگیر است، بررسی شد.
    مواد و روش ها
    تعداد 28 سرموش صحرایی نر نژاد ویستار به 4 گروه، کنترل و سه گروه تیمار تقسیم گردید. گروه اول، سالین و 3 گروه تیمار نانوذرات نقره در دوزهای 100، 200 و 400 ppm به صورت درون صفاقی دریافت نمودند. 10 روز بعد از آخرین تزریق، بافت هیپوکامپ خارج و بیان ژن های bcl-2 و bax با روش RT-PCR نیمه کمی و دانسیتومتری مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    بیان ژن آنتی آپوپتوتیک bcl-2 در تمامی گروه های درمانی نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. در مقابل، بیان ژن پروآپوپتوتیک bax در تمامی گروه های درمانی نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. این اثرات آپوپتوتیک، در دوزهای بالاتر بیشتر بود.
    نتیجه گیری
    داده ها نشان داد نانوذرات نقره ممکن است به وسیله تغییر در بیان ژن های دخیل در آپوپتوز در سلول های ناحیه هیپوکاهپ موش صحرایی، تولید آپوپتوز کند.
    کلید واژگان: نانو ذرات نقره, ژن bcl, 2, ژن bax, RT, PCR نیمه کمی, دانسیتومتر
    Maryam Ghoshcian, Parvin Khodarahmi *, Farzaneh Tafvizi
    Background
    Silver nanoparticles are small scale substance (
    Materials and Methods
    28 male Wistar rats were divided into four groups of control and three groups of the treatment. The control group received saline and the treatment groups received intraperitoneal injections of silver nanoparticles at doses of 100, 200 and 400ppm. Ten days after the last injection, the hippocampal region was dissected and removed and then the expression of bcl-2 and bax genes was evaluated using semi-qualitative RT-PCR and Densitometry assay.
    Results
    The expression of anti- apoptotic b-cl2 gene was reduced in the treatment groups compared to the control group. In comparison, the expression of pro- apoptotic bax gene was increased in the treatment groups compared to the control group. This apoptotic affects was increased at higher doses.
    Conclusion
    The data suggest that silver nanoparticles may produce apoptosis by altering apoptosis- related genes expression, in rat brain hippocampus cells.
    Keywords: silver nanoparticles, bcl, 2 gene, bax gene, semi, qualitative RT, PCR, Densitometry
  • پروین خدارحمی*
    زمینه و هدف
    نانوذرات نقره (Ag NPS) به طور گسترده ای در بسیاری از تکنولوژی ها مانند غذا، پزشکی و منسوجات مورد استفاده قرار می گیرد. نانوذرات نقره می تواند از طریق ریه ها و روده جذب گردش خون و سپس به اعضایی مانند کبد، کلیه، طحال، قلب، بیضه ها و مغز برسد. نشان داده شده است که نانوذرات نقره اثرات توکسیک بر سلول های پستانداران دارد. برخی از گزارش های نگران کننده در مورد اثرات نامطلوب نانوذرات نقره در تولید مثل از حیوانات آزمایشگاهی وجود دارد. در معرض قرار گرفتن به وسیله نانوذرات نقره می تواند منجر به اثرات نوروتوکسیک شده، و با اثر عملکردهای شناختی باعث اختلال در کوتاه مدت و حافظه کاری شود. هدف از این مطالعه بررسی نقش احتمالی این نانوذرات نقره در یادگیری و حافظه موش های صحرایی بود.
    روش بررسی
    این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی بر روی 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن تقریبی 250-200 گرم در گروه های هشت تایی شامل: یک گروه کنترل و 4 گروه تیمار که به ترتیب سالین و نانونقره با دوزهای 50، 250، 500 و 1000 میلیگرم/ کیلوگرم به صورت درون صفاقی به مدت 2 هفته دریافت کردند، انجام شد. یک روز بعد از آخرین تزریق، به منظور ارزیابی یادگیری و حافظه از دستگاه شاتل باکس استفاده شد. شاخص های حافظه و یادگیری به روش آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی بررسی شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که نانو ذرات نقره در دوزهای 50، 250 و500 میلیگرم/ کیلوگرم هیچ تغییر معنی داری بر مدت زمان تاخیر ورود حیوان در بخش تاریک و مدت زمان ماندن حیوان در قسمت تاریک، در دستگاه شاتل باکس نداشت. علی رغم آن، نانونقره در دوز 1000 میلیگرم/ کیلوگرم باعث کاهش معنی دار مدت زمان تاخیر ورود حیوان در بخش تاریک (001/ 0 >p) و افزایش معنی دار مدت زمان ماندن حیوان در قسمت تاریک دستگاه (01/ 0> p) بدون هیچ تغییری معنی داری در تعداد شوک(p>0.05) نسبت به گروه کنترل شد.
    نتیجه گیری
    نتایج حاکی از آن است که نانوذرات نقره در دوز بالا باعث اختلال در یادگیری و حافظه موش های صحرایی می شود.
    کلید واژگان: نانوذرات, نقره, یادگیری, حافظه, رت
    Parvin Khodarahmi*
    Background and Aim
    Silver nanoparticles (Ag NPs) have been widely used in many technologies to produce medical devices, food technology and textiles. Silver nanoparticles may be absorbed through the lungs and intestine into circulation and thus may reach such organs as the liver, kidney, spleen, heart and testes and brain. It has been demonstrated that silver nanoparticles may have toxic effects on mammalian cells. There are some alarming reports on the adverse effects of silver nanoparticles on reproduction of experimental animals. Exposure to silver nanoparticles may exert a neurotoxic effect and affect cognitive functions, causing the impairment of short-term and working memory. The purpose of this study was to investigate the possible protective role of Ag NP on the learning and memory of rats.
    Methods
    The present experimental study was conducted on forty male Wistar rats weighing 200 to 250 g which were divided into five groups of eight as follows: control group and 4 groups of treatment. Control group rats received saline and treatment group’s rats received Ag NP at doses of 50, 250,500 and 1000 mg/ kg/ day using Intra Peritoneal injection (IP) for 14 days. One day after the last injection, the learning and memory function in the rats was examined by the passive avoidance task. Measure of memory and learning were assessed using One-Way ANOVA by SPSS using the Tukey 's test.
    Results
    The results showed that Ag NP at dose of 50, 250, 500 mg/kg made no significant change in the STL (step-through latency) and TDC (Time in Dark Compartment), compared to the control group in the passive avoidance task. Despite, Ag NP at dose of 1000 mg/kg significantly reduced the STL (p<0.01) and increased TDC (p<0.001), but no significant change in the number of trials (p>0.05) compared to the control group.
    Conclusion
    These data suggest that ip microinjection of Ag NP could impair learning and memory at high doses.
    Keywords: Silver, Nanoparticles, Learning, Memory, Rats
  • پروین خدارحمی*
    مقدمه
    نانو ذرات نقره به طور گسترده ای به عنوان عوامل ضد میکروبی قوی در محصولات آرایشی و بهداشتی استفاده می شوند. نقره باعث کاهش در حجم کلی سلول های هیپوکامپ می گردد و دوزهای بالای نقره سبب مرگ سلولی می گردد. از سوی دیگر هیپوکامپ ممکن است یک جایگاه مهم مغز در تعدیل ترس و اضطراب باشد. هدف از این مطالعه بررسی نقش احتمالی محافظتی نانو ذرات نقره بر روی رفتارهای شبه اضطرابی در موش های صحرایی بود.
    مواد و روش ها
    40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (250-200 گرم) به پنج گروه هشت تایی در گروه های مختلف کنترل و تیمار با دوزهای مختلف تقسیم شدند. موش های گروه کنترل تحت تزریق سالین و گروه های تیمار به صورت درون صفاقی تحت تزریق نانو ذرات نقره در دوزهای 50، 250، 500 و 1000 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن/روزانه قرار گرفتند. دو هفته پس از تیمار، رفتارهای مرتبط با اضطراب در موش های صحرایی توسط آزمون ماز به علاوه ای شکل بررسی شد.
    یافته ها
    نتایج ما نشان داد که نانو ذرات نقره در دوز 1000میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن/روزانه پس از 14 روز، درصد مدت زمان ماندن در بازوی باز و درصد ورودها به بازوی باز را به طور معنی داری کاهش داد ولی فعالیت های حرکتی را تحت تاثیر قرار نداد.
    نتیجه گیری
    این نتایج پیشنهاد می کنند که کاربرد داخل صفاقی نانو ذرات نقره سبب پاسخ اضطراب زایی می گردد.
    کلید واژگان: نانو ذرات, نقره, اضطراب, موش های صحرایی
    Parvin Khodarahmi*
    Introduction
    Silver nanoparticles (Ag NPs) have been widely used as new potent antimicrobial agents in cosmetic and hygienic products. The silver induced a decrease in the total volume of hippocampal cells and high doses of silver caused cell death. On the other hand, the hippocampus may be an important brain site in the modulation of fear and anxiety. The purpose of this study was to investigate the possible protective role of Ag NPs on anxiety-like Behavior in rats.
    Materials And Methods
    Forty male Wistar rats (200-250 gr) were divided into five groups of eight rats in control group and treatment groups with different doses. Control group rats were injected saline and treatment groups were injected Ag NPs at doses of 50, 250, 500, and 1000 mg/kg/day intraperitoneal (IP). After two weeks of treatment, the anxiety-related behavior in the rats was examined by the plus maze test.
    Results
    Our results showed that Ag NPs at dose of 1000 mg/kg/day after 14 days significantly decreased the percentage of open arm duration and the percentage of open arm entries but did not affect the locomotor activities.
    Conclusion
    These data suggest that IP application of Ag NPs causes an anxiogenic response.
    Keywords: Nanoparticles, Silver, Anxiety, Rats
  • رویا محمدی می آبادی، میترا حیدری نصر آبادی، پروین خدارحمی
    زمینه و هدف
    تحقیقات گوناگونی برای جلوگیری از افزایش جمعیت صورت می گیرد. گیاه کرچک خواص مختلفی دارد. این پژوهش به اثرات جلوگیری از بارداری دانه کرچک پرداخته است.
    مواد و روش ها
    21سرموشسورینرنژادNMRI باوزنتقریبی30-20 گرم به یک گروه کنترل و دو گروه تجربی تقسیم بندی شدند. روزانه به مدت30روز به گروه های تجربی به ترتیب 35 و 45 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره هیدروالکلی کرچک و به گروه کنترل نرمال سالین تزریق شد. 10 روز پس از آخرین تزریق موش ها جراحی شده نمونه گیری ازخون و اندام های تولید مثلی انجام شد. از بیضه ها برش های عرضی 5 میکرون تهیه شده، رنگ آمیزی و شمارش شدند. اندازه گیری قطرلوله های اسپرم ساز و لایه ژرمینال با عدسی X10 و شمارش سلول ها با عدسیX100انجام شد.کلیه داده ها با روش آماری ANOVAو تست Tukeyبا سطح معنی داری05/0Pانجام شد.
    یافته ها
    کاهش معنی دار در قطرلوله های اسپرم ساز در غلظت 45 میلی گرم، قطر لایه ژرمینال در گروه های تجربی، تعداد اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتید، اسپرم و لایدیگ در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل دیده شد(05/0P). درصد اسپرم های متحرک، درصد ماده ژنتیکی اسپرم و زیستایی اسپرم ها در گروه های تجربی کاهش معنی دار را در این گروه هانشان دادند.
    کلید واژگان: کرچک, اسپرماتوژنز, لوله های اسپرم ساز
    Roya Mohammadi Meyabadi, Mitra Heidari Nasrabadi, Parvin Khodarahmi
    Inroduction &
    Objective
    The different researches have been done to prevent population.Ricinus communishas different propertiesThis study analyzes the effects of preventing castor's generating.
    Material And Methods
    21 male mice from NMRI species approximately weighing 20-30 gr classified into one control group and two experimental groups. Within 30 days, the experimental groups injected as 35 and 45mg/kg body weight by castor's hydro alcoholic extract and normal saline injected to the control group. 10 days after the mice were last injected, samples taken from their blood and generating organs.The serums transmitted into laboratory for the hormones assessments and some 5 micron transversal cuts taken from their testicles, next they were painted and spermcellular classification counted. The sperm maker's diameter pipes and the germinal layer measured by 10X lens and the cells counted by100X lens. All the data were done by ANOVA statistical method and Tukey test with the p≤ 0.05 meaningful level.
    Results
    A meaningful decrease observed in seminiferous tubules diameterpipes in the 45 mg/kg concentration,germinal diameter layer in experimental groups and the number of spermatogony, primary spermatocyte, sperm and leydig in experimental groups in comparison to control group(0.05>p). The percentage of the moving sperms, the percentage of the sperm's genetic substance and the sperm's morphology demonstrated a meaningful reduction in experimental groups and the hormones assesments.
    Keywords: Ricinus communissexual hormones, Spermatogenesis, Seminiferous tubules
  • پروین خدارحمی، شادی سرهرودی
    سابقه و هدف
    هیستامین به عنوان یک تنظیم کننده، در بسیاری از رفتارهای شبه اضطرابی حیوانات و انسان دخالت دارد. از طرفی داروهای میانجگری کننده رسپتور گابای A مانند بنزودیازپین برای درمان اضطراب استفاده شده اند. تجویز همزمان داروهای مزبور از نظر اضطراب می تواند مورد توجه باشد.
    مواد و روش ها
    در مطالعه حاضر اثر تزریق داخل صفاقی هیستامین و دیازپام و تداخل این دو ماده بر رفتارهای شبه اضطرابی بررسی شد. پارامترهای اندازه گیری شده در صد زمان گذرانده%OAT= Open Arm Times) (در بازوی باز و در صد تعداد ورود به بازوی بازو(%OAE= Open Arm Entries) در مدل مازبعلاوه ای شکل اضطراب بود
    یافته ها
    تجویز هیستامین 20 (میلی گرم بر کیلوگرم) به درون صفاق در صد زمان گذرانده در بازوی باز (%OAT) را کاهش داد، اما بر فعالیت حرکتی (LA= Locomotion Activity) تاثیری نداشت، که یک اثر اضطراب زایی را برای هیستامین نشان می دهد. تجویز دیازپام، بصورت زیر جلدی در دوز 1 میلی گرم بر کیلوگرم در صد زمان گذرانده در بازوی باز (%OAT) و در صد تعداد ورود به بازوی باز(%OAE) را بدون اثر بر فعالیت حرکتی افزایش داد که نشان دهنده کاهش اضطراب در گروه های مورد مطالعه است. تجویز دیازپام، بصورت زیر جلدی در دوز 1 (میلی گرم بر کیلوگرم) قبل از تزریق داخل صفاقی هیستامین در دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم در صد زمان گذرانده در بازوی باز (%OAT) و در صد تعداد ورود به بازوی (%OAE) را بدون اثر بر فعالیت حرکتی (LA) افزایش داد که نشان دهنده کاهش اضطراب در گروه های مورد مطالعه است.
    نتیجه گیری
    نتایج به دست آمده نشان می دهد که اثرات اضطراب زایی ایجاد شده به وسیله هیستامین، در حضور دیازپام معکوس می شود.
    کلید واژگان: هیستامین, دیازپام, اضطراب, ماز بعلاوه ای شکل, صفاق, رت
    Parvin Khodarahmi, Shadi Sarahroodi
    Background and Aim
    It has been suggested that histamine has modulatory influence on anxiety-related behaviors both in animals and humans. On the other hand، GABA (A) receptor modulating drugs such as benzodiazepines have been used to treat anxiety disorders. Co-administration of the aforementioned drugs would be of high interest in terms of anxiety effects. Method & Materials: In the present study، we investigated the anxiety-related effects of individual and combined intraperitoneally administration of histamine and diazepam، a benzodiazepine agent. To do so، anxiolytic indices of Open Arm Times (%OAT) and Open Arm Entries (%OAE) were measured using an elevated plus-maze test of anxiety on rats.
    Results
    Intraperitoneal histamine administration 20 (mg/kg) decreased %OAT، but not locomotor activity، showing an anxiogenic response. Subcutaneous administration of diazepame at dose of 1 mg/kg increased %OAT and %OAE، but not locomotor activity، showing an anxiolytic response. Subcutaneous administration of diazepame، at doses of 1 mg/kg before histamine (20 mg/kg) increased %OAT and %OAE but not locomotor activity، thus showing an anxiolytic response.
    Conclusion
    Our results indicated that the anxiogenic effects induced by histamine in the intraperitoneal could be reversed in the presence of diazepam.
    Keywords: Histamine, Diazepam, Anxiety, Plus, maze test, Intraperitoneal, Rat
  • پروین خدارحمی، شهربانو عریان
    سابقه و هدف
    نشان داده شده است که هیستامین بر رفتارهای شبه اضطرابی در انسان و حیوانات اثر دارد. شواهدی دیگر نشان می دهد هیپوکامپ شکمی یک جایگاه مهمی در واسطه گری رفتارهای شبه اضطرابی است. در این مطالعه، ارزیابی تجویز هیستامین به صورت دوطرفه بر هیپوکامپ شکمی و اثر آن در موش صحرایی حساس به مرفین بررسی می شود.
    مواد و روش ها
    رفتارهای شبه اضطرابی تزریق دو طرفه هیستامین در هیپوکامپ شکمی در حیوانات حساس شده به مورفین و معمولی با استفاده از مدل مازبعلاوه ای شکل بررسی شد. حساسیت به وسیله تزریق 3 روز مورفین و سپس 5 روز بدون دارو ایجاد می شود.
    یافته ها
    نتایج نشان داد، هیستامین در دوزهای 5/2، 5 و 5/7 میکروگرم بر رت در صد زمان گذرانده در بازوی باز و در صد ورود به بازوی باز را کاهش داد ولی بر فعالیت حرکتی تاثیری نداشت. بعلاوه نتایج دیگری نشان می دهد حساسیت به مورفین در صد زمان گذرانده در بازوی باز و در صد ورود به بازوی باز را افزایش می دهد.
    نتیجه گیری
    یافته ها نشان می دهد، هیستامین یک پاسخ اضطراب زایی دارد ولی حساسیت به مورفین یک پاسخ اضطراب زدایی به وسیله مورفین در حضور هیستامین ایجاد می کند.
    کلید واژگان: هیستامین, اضطراب, حساسیت, ماز بعلاوه شکل, رت
    Parvin Khodarahmi *, Shahrbano Oryan
    Aim and Background. It has been suggested that histamine have modulator influence on anxiety-related behaviors both in animals and humans. On the other hand, ventral hippocampus (VHC) may be an important brain site in the modulation of fear or anxiety. Materials and Methods. In the present study, the effects of bilateral intra-VHC injections of histamine on anxiety-related behavior have been investigated in morphine-sensitized and naïve rats using a plus-maze model. Sensitization was obtained by subcutaneous injections of morphine, once daily for 3 days and then 5 days free of the drug before test. Results. Our results showed bilateral intra-VHC administration of histamine (2.5, 5 and 7.5μg/rat) decreased %OAT (Open Arm Times) and %OAE (Open Arm Entries) but not locomotor activity that showing an anxiogenic effect. Another results indicated that morphine sensitization increased %OAT and %OAE. Conclusions. Bilateral intra-VHC administration of histamine showed an anxiogenic effect. Moreover, another results indicated that morphine sensitization indicated an anxiolytic response in the presence of histamine.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال