به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب s. bahiraei

  • عادله اسلامی*، منصور صاحب الزمانی، سعید بحیرایی
    هدف

    آسیب های رباط صلیبی قدامی در دوران کودکی می تواند خطر بزرگی برای ورزش و سلامتی کودک باشد، که در چند دهه اخیر در حال افزایش بوده است. والگوس داینامیک زانو  با افزایش خطر آسیب رباط صلیبی قدامی مرتبط است. هدف از این مطالعه اثر هشت هفته برنامه پیشگیری از آسیب بر میزان نمرات خطای فرود و حس عمقی و والگوس داینامیک زانوی بازیکنان نونهال فوتبال است.

    روش بررسی

    در این مطالعه نیمه تجربی و آینده نگر، 30 بازیکن فوتبال پسر(میانگین± انحراف استاندارد، سن: 0/72±40/11 سال، وزن: 4/68±36/62 کیلوگرم، قد: 3/98±141/10 متر) مبتلا به نقص والگوس داینامیک زانو به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (15نفر) و تمرینی (15 نفر) قرار گرفتند. قبل و بعد از اجرای پروتکل تمرینی آزمون فرود تک پا (Landing Single Leg Test; LSLT)، آزمون خطای فرود (Landing Error Scoring System; LESS) و حس عمقی مفصل زانو اندازه گیری شد. پس از تعیین متغیرها، آزمودنی های گروه تمرینی، برنامه پیشگیری از آسیب استاپ ایکس را به مدت هشت هفته و هرهفته سه جلسه تمرینی به مدت 20 تا 25 دقیقه انجام دادند. گروه کنترل به برنامه گرم کردن عادی خود پرداختند. پس از جمع آوری اطلاعات از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری در سطح معناداری (0/05≥P) با استفاده از نرم افزار SPSS 26 انجام شد.

    یافته ها

    نتایج پژوهش نشان داد پس از هشت هفته برنامه تمرینی پیشگیری از آسیب، بهبود معناداری در کاهش میزان زاویه والگوس زانو (η²=0/251, F=9/369, p=0/005) و کاهش  نمرات  LESS(η²=0/306, F= 12/374, p= 0/002) و بهبود حس عمقی (η²=0/286, F= 10/251, p=0/003) را نشان می دهد.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج تحقیق می توان نتیجه گرفت تمرینات پیشگیری از آسیب استاپ ایکس می تواند والگوس داینامیک زانو و حس عمقی را بهبود بخشد و باعث کاهش نمرات خطای فرود بازیکنان فوتبال نونهال شود. استفاده از نتایج این پژوهش به مربیان فوتبال و متخصصین تمرین دهی توصیه می شود.

    کلید واژگان: والگوس داینامیک‎ ‎زانو, برنامه پیشگیری از آسیب, میزان خطای فرود, رباط صلیبی قدامی, حس عمقی}
    A .Eslami *, M .Sahebozamani, S. Bahiraei
    Purpose

    The risk of anterior cruciate ligament (ACL) injuries in childhood has increased in recent decades and could be a major threat to a child's sports career. An increased risk of ACL injury is associated with dynamic knee valgus (DKV). Therefore, this study aimed to analyze the effect of an ACL injury protocol on the LESS, proprioception, and DKV of child soccer players.

    Methods

    In this study, thirty male football players with DKV (mean ± SD: age 11.40 ± .72 years, weight 36.62 ± 4.68 kg, height 141.10 ± 3.98 m) were randomly assigned into two groups: control (n=15) and training (n=15). Single-leg landing, LESS, and knee joint proprioception tests were administered before and after the implementation of the training protocol. After identifying the variables, the training group performed the injury proprioception program for eight weeks, with three training sessions each lasting 20–25 minutes per week. The control group continued their normal warm-up routine. To examine the difference between the pre-test and post-test, repeated measures ANOVA was conducted using SPSS 26 software with a significance level of 0.05.

    Results

    The results of the research showed that after eight weeks of the injury prevention program, there was a significant improvement in reducing the valgus angle of the knee (p=0.005, F=9.369, η²=0.251), reducing the LESS scores (p=0.002, F=12.374, η²=0.306) and improving proprioception (p=0.003, F=10.251, η²=0.268).

    Conclusion

    According to the results of the research, it can be concluded that Stop-X injury prevention program can lead to improvements in knee valgus pattern, LESS and proprioception in child soccer players. Using the results of this research is recommended to soccer coaches and training experts.

    Keywords: Dynamic Knee Valgus, Injury Prevention Program, Landing Error Screen System, Anterior Cruciate Ligament, ‎Proprioception}
  • سعید بحیرایی*، رحمان امیری جومی لو
    هدف

    افراد سندرم داون با اختلال در رشد روانی-حرکتی توصیف می شوند که ضعف تعادل یکی از ویژگی های رشد حرکتی این افراد می باشد. یکی از راه های کاهش اختلال تعادل در این گروه انجام مداخلات تمرینی است. مطالعات اندکی، به بررسی مداخلات تمرینی مختلف در راستای کاهش یا بهبود این اختلال در افراد سندرم داون پرداخته است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی، اثر برنامه های مداخله ای بر تعادل افراد سندرم دوان است.

    روش بررسی

    بررسی سیستماتیک مطالعات تجربی و نیمه تجربی که به تاثیر مداخلات تمرینی بر بهبود تعادل در افراد سندرم داون طراحی شده اند، انجام شد. جستجوها در پایگاه های اطلاعاتی  PubMed ، Web of Science ،Medline ،Google Scholar،Scopus . همچنین در پایگاه های فارسی، پایگاه مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (MedLib)، بانک جامع مقالات پزشکی (IranMedex)، پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (IRANDOC)، بانک اطلاعات نشریات کشور (MAGIRAN) با ترکیبی از کلمات کلیدی سندرم داون، تعادل، برنامه تمرینی در بازه زمانی سال 2002 تا 2020 انجام شد. مطالعات با استفاده از معیارهای از پیش تعریف شده ورود و خروج انتخاب شدند. برای جمع آوری ویژگی های اصلی هر مقاله یک فرم استخراج داده و ارزیابی ارسالی تهیه شده بود.

    یافته ها

    از بین 242 مقاله شناسایی شده با حذف نسخه های تکراری و مطالعه متن کامل، 27 مقاله معیار های ورود مورد نظر را برای مطالعه نهایی بدست آوردند. یافته ها نشان داد که مداخلات تمرینی نسبت به شرایط کنترل برای بهبود تعادل افراد سندرم داون موثرتر است. همچنین نتایج مطالعات نشان می دهد اکثر برنامه های تمرینی و پروتکل های توانبخشی تاثیر مثبتی بر تعادل افراد سندرم داون دارند و تنها تمرینات سوپربرین یوگا تاثیر معناداری بر تعادل ایستا نداشت، همچنین نتایج برخی مطالعات نشان داد که برنامه تمرینی ترکیبی در مقایسه با دیگر برنامه های تمرینی تاثیر بهتری بر تعادل افراد سندرم دوان دارد.

    نتیجه گیری

    بررسی این مطالعه نشان می دهد که برای حمایت از متخصصان سلامت در انتخاب، توسعه و اجرای مداخلات برای افزایش سلامت جسمی افراد سندرم داون، مداخلات تمرینی دقیق تر و گزارش تمرینات لازم است. با این حال، با توجه به تعداد کمی از مطالعات و محدودیت های آن ها، یافته های حاضر این مطالعه باید در نظر گرفته شود.

    کلید واژگان: سندرم داون, مداخلات تمرینی, تعادل}
    S. Bahiraei *, R. Amiri Jomi Lo
    Purpose

    People with Down’s syndrome are characterized by impaired psychomotor development. One of the characteristics of motor development of these patients is imbalance. Therefore, performing exercise interventions is one way to reduce the imbalance in this group. Few studies have examined various exercise interventions to reduce or improve this disorder in people with Down syndrome. Therefore, the purpose of the present study is to summarize the findings of exercise intervention studies on the balance of people with Down’s syndrome.

    Methods

    A systematic review of experimental and quasi-experimental studies was performed, which are designed to influence exercise interventions on improving balance in people with Down’s syndrome. The searches were conducted between the period of 2002 and 2020 in PubMed, Web of Science, Medline, Google scholar, Scopus databases and also in Persian databases, Scientific information database of Jahad Daneshgahi, MedLib (Comprehensive Bank of Medical Articles), IranMedex Iranian Research Institute for Information Science and Technology (IRANDOC), Magazine Publications Database (MAGIRAN) and with a combination of Down’s syndrome keywords, balance, exercise program. Studies were selected using predefined inclusion and exclusion criteria. Data extraction was performed and an evaluation form was submitted to collect the main features of each article.

    Results

    Out of 242 identified articles, by removing duplicates and reading the full text, 27 articles met the inclusion criteria for the final study. Findings showed that exercise interventions are more effective than control conditions to improve balance in people with Down’s syndrome. Also, studies showed that exercise programs and rehabilitation protocols have a positive effect on the balance of people with Down’s syndrome. Only super brain yoga exercises did not have a significant impact on static balance. Some studies also showed that the combined exercise program had a better effect on the balance of people with Down’s syndrome compared to other exercise programs.

    Conclusion

    The review of this study shows that in order to support health professionals in selecting, developing and implementing interventions to increase the physical health of people with Down Syndrome, more accurate training interventions and exercise reports are necessary. However, the present findings of this study should be considered, given the small number of studies and their limitations.

    Keywords: Down’s syndrome, Balance, Exercise Interventions, Balance‎}
سامانه نویسندگان
  • سعید بحیرایی
    بحیرایی، سعید
    استادیار تربیت بدنی و علوم ورزشی،آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی،علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال