به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب saeed dabbagh nikokheslat

  • الهه پیرعلایی *، معرفت سیاه کوهیان، سعید دباغ نیکوخصلت، لطفعلی بلبلی، ناصر اصلان آبادی، محبوب شیخعلی زاده، سعید فتح الهی
    پیش زمینه و هدف
    با توجه به اینکه بیماری دیابت با عارضه نوروپاتی اوتونوم در ارتباط می باشد، لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر کنترل گلایسمیک و مدت ابتلا به بیماری دیابت (DD) بر عملکرد سیستم عصبی اوتونوم از طریق آنالیز تغییر پذیری ضربان قلب (HRV) مردان دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی بود.
    مواد و روش کار
    تعداد 53 مرد دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی، بر مبنای هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) %7 و مدت ابتلا به بیماری 10 سال به چهار گروه: گروه I(n = 16 ، HbA1c < 7%، DD < 10 years )، گروه II (n = 13، HbA1c < 7%، DD ≥ 10 years )، گروه III (n = 10، HbA1c ≥ 7%، DD < 10 years) و گروه IV (n = 14، HbA1c ≥ 7%، DD ≥ 10 years) تقسیم بندی شدند. پارامتر های HRV از طریق اجزاء فرکانس محور شامل امواج با فرکانس پایین (LF: 0.04–0.15 Hz)، امواج با فرکانس بالا(HF: 0.15–0.5 Hz)، امواج با فرکانس بسیار پایین (VLF: : 0.0033–0.04 Hz ) و توان کل (TP: 0.04–0.5 Hz) در حالت استراحت اندازه گیری شد. برای آنالیز آماری از روش تحلیل واریانس دو طرفه استفاده گردید. همچنین برای تعیین محل تفاوت های زوجی از آزمون تعقیبی هاکبرگز استفاده گردید.
    یافته ها
    اثر اصلی HbA1c و مدت ابتلا به بیماری دیابت و اثر تعاملی آنها بر پارامتر های TP و VLF معنی دار بود. در حالی که در پارامتر LF و HF تنها اثر اصلی مدت ابتلا به بیماری دیابت معنی دار بود. همچنین نتایج آزمون تعقیبی هاکبرگز برای تعیین محل تفاوت های زوجی نشان داد بین TP و VLF بیماران دیابتی بر اساس هموگلوبین گلیکوزیله و مدت ابتلا به بیماری تفاوت وجود دارد. به طوری که میانگین TP و VLF در گروه I (گروه هموگلوبین گلیکوزیله کمتر از 7 درصد با مدت بیماری کمتر از 10 سال) نسبت به گروه های II، III، و IV بطور معنی داری بالاتر بود.
    بحث و نتیجه گیری
    نتایج نشان می دهد طول مدت ابتلا به بیماری و کنترل گلایسمیک به موقع و شدید، فاکتور های کلیدی در پیشگیری از ابتلا به نوروپاتی اتونوم قلبی در بیماران دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی است.
    کلید واژگان: نوروپاتی دیابتی, تغییر پذیری ضربان قلب, هموگلوبین گلیکوزیله}
    Elaheh Piralaiy *, Marefat Siahkuhian, Saeed Dabbagh Nikokheslat, Lotfali Bolboli, Naser Aslan Abadi, Mahboub Sheikhalizadeh, Saeid Fathollahi
    Background and Aims
    Type 2 diabetes is commonly associated with autonomic neuropathy. The aim of the present study was investigated the impact of glycemic control and disease duration (DD) on autonomic nervous function in Type-2 Diabetic Neuropathy Men by analysis of their heart rate variability (HRV).
    Materials and Methods
    fifty-three Man with diabetes and peripheral neuropathy were recruited and categorized into four groups by HbA1c of 7% and DD of 10 years: group I (n = 16, HbA1c
    Results
    The main effect of HbA1c, DD and their interactions effect were significant with TP and VLF. While only the main effect of DD were significant with LF and HF. Hochbergs Post hoc test results for determination place differences couple showed that between TP and VLF were different according to HbA1c and DD. So that mean of TP and VLF significantly was higher in group I (HbA1c
    Conclusion
    These findings suggest that disease duration (DD) and early and intensive care in glycemic control is a key factor for preventing the occurrence of CAN in Type-2 Diabetic Neuropathy Men.
    Keywords: Diabetic Neuropathy, Heart Rate Variability, HbA1c}
  • رامین امیرساسان، آمنه اسماعیلی *، سعید دباغ نیکو خصلت، پوران کریمی
    پیش زمینه و هدف
    دیابت ملیتوس بیماری خود مراقبتی است و یکی از مشکلات شایع آن افسردگی می باشد. یکی از عوامل ایجاد افسردگی تخلیه سروتونین است. آنزیم تریپتوفان هیدروکسیلاز نیز به عنوان آنزیم محدودکننده در ساخت سروتونین مغزی شناخته می شود. همچنین تمرینات هوازی مزایای ثابت شده ای در درمان و کاهش عوارض بیماری های مزمن ازجمله دیابت دارند. در این تحقیق قصد داریم تا تاثیر تمرین هوازی بر سروتونین و تریپتوفان هیدروکسیلاز ناحیه قشر پیش پیشانی موش های دیابتی نوع 2 را بررسی نماییم.
    مواد و روش کار
    تحقیق حاضر از نوع تجربی و طرح پس آزمون می باشد. 30 سر موش صحرایی به طور تصادفی به 3 گروه 1-کنترل سالم 2-کنترل دیابتی 3- تمرین دیابتی تقسیم بندی شدند. گروه های 2 و 3 برای دیابتی شدن دو هفته پس از غذای پرچرب با تزریق درون صفاقی، استرپتوزوتوسین (mg/kg37) دریافت کردند. گروه تمرین دیابتی 5 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته بر روی نوار گردان با مدت و شدتی که در هفته های پایانی به ترتیب به min/d 55 و m/min 26 می رسید، دویدند. 24 ساعت بعد از آخرین تمرین نمونه خونی و بافت قشر پیش پیشانی موش ها در همه گروه ها استخراج شد و غلظت سروتونین (μg/g) آن به روش الایزا و غلظت تریپتوفان هیدروکسیلاز آن به روش وسترن بلاتینگ از نمونه بافتی قشر پیش پیشانی اندازه گیری شد. برای بررسی تفاوت های بین گروهی از طرح آزمون آنالیز واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری کم تر از 05/0 استفاده شد.
    یافته ها
    آنالیز آماری نشان داد که میزان سروتونین قش پیش پیشانی در گروه کنترل دیابتی به طور معنی داری کم تر از گروه کنترل سالم (001/0=P) و تمرین دیابتی (009/0=P) بود و میانگین سروتونین در گروه کنترل سالم با گروه تمرین دیابتی تفاوت معنی داری نداشت. در نتایج تریپتوفان هیدروکسیلاز قشر پیش پیشانی، میانگین دو گروه دیابتی به طور معنی داری کم تر از گروه کنترل سالم بود (000/0=P). همچنین نتایج نشان داد که میزان تریپتوفان هیدروکسیلاز در گروه تمرین دیابتی به طور معنی دار بیشتر از گروه کنترل دیابتی بود (000/0=P).
    بحث و نتیجه گیری
    در این مطالعه دیابت باعث کاهش سروتونین در قشر پیش پیشانی شد. برخی مطالعات نشان می دهند که التهاب در دیابت نوع 2 باعث افزایش سایتوکاین های IL-6 و TNF-α می شود و این سایتوکاین ها با افزایش فعالیت آنزیم ایندول آمین 2 و 3 دی اکسیژناز در مغز باعث تغییر مسیر سوخت وساز تریپتوفان و کاهش تولید سروتونین در مغز می شود. تمرین هوازی می تواند با کاهش التهاب سیستمیک و بافتی باعث افزایش سروتونین مغزی شود. همچنین کاهش آنزیم تریپتوفان هیدروکسیلاز در اثر دیابت می تواند ازجمله عوامل موثر بر کاهش سروتونین قشرپیش پیشانی باشد. افزایش آنزیم تریپتوفان هیدروکسیلاز در اثر تمرین هوازی نیز احتمالا بر افزایش سروتونین قشر پیش پیشانی تاثیر داشته است.
    کلید واژگان: تمرین هوازی, سروتونین, تریپتوفان هیدروکسیلاز, قشر پیش پیشانی, دیابت}
    Ramin Amirsasan, Ameneh Esmaeili *, Saeed Dabbagh Nikokheslat, Pouran Karimi
    Background and Aims
    Diabetes mellitus is a self-management disease and depression is a common problem related to it. One of the causes of depression is serotonin depletion. The enzyme tryptophan hydroxylase is known as limiting enzyme in the production of serotonin in the brain. Aerobic exercise also has proven benefits in treating and reducing the incidence of chronic diseases such as diabetes. Thus in this study we examine the effect of aerobic training on serotonin and tryptophan hydroxylase of prefrontal cortex in type 2 diabetic rats.
    Materials and Methods
    This study is experimental and post-test. 30 rats were randomly divided into 3 groups: 1- healthy control 2-diabetic control 3- exercise diabetic, were divided. 2 and 3 groups for diabetes by intraperitoneal injection two weeks after the high-fat diet, streptozotocin (37mg/kg) received. Groups of aerobic exercise 5 times in the week and 8 week ran that duration and intensity on a treadmill in the final weeks respectively 55min /d and 26m/min arrived. 24 hours after the last exercise the prefrontal cortex of mice tissue samples of all groups were extracted and serotonin (µg/g) and tryptophan hydroxylase concentration was measured respectively by Elisa and Western Blotting from prefrontal cortex tissue samples. To evaluate the differences between the group of design analysis of variance (ANOVA) and Tukey post hoc test at the significant level was less than 0.05 were used.
    Results
    Statistical analysis showed that serotonin levels in the diabetic group was significantly lower than the healthy control group (P=0.001) and exercise diabetic (P=0.009) and average serotonin between control group and exercise diabetic has no significant difference. Tryptophan hydroxylase results show that the average diabetic groups was significantly lower than the healthy control group (P=0.000). The results showed that the amount of tryptophan hydroxylase in the exercise diabetic group was significantly higher than the diabetic control group (P=0.000).
    Conclusion
    In this study, diabetes reduces serotonin in the prefrontal cortex. Some studies have shown that inflammation in type 2 diabetes increases the cytokines IL-6 and TNF-α, and these cytokines by increasing the activity of indolamine 2, 3 dioxygenase in the brain alters the metabolism of tryptophan and reduce the production of 5-HT. Chronic activity reduces systemic and tissue inflammation thus increasing serotonin in the brain. The reduction of tryptophan hydroxylase due to diabetes can also be the factors that affect in the decrease of prefrontal serotonin.
    Keywords: Aerobic Training, Serotonin, Tryptophan hydroxylase, Prefrontal Cortex, Diabetes}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال