به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

seyyed mohammad mahdi hazavehei

  • سید محمد مهدی هزاوه ای، سیده ملیکا خارقانی مقدم*، فهیمه باقری خولنجانی، حسین ابراهیمی
    مقدمه
    استرس شغلی به عنوان یکی از مهم ترین خطرات شغلی در عصر مدرن می باشد. انجمن ملی ایمنی حرفه ای آمریکا، پرستاری را در راس 40 حرفه پر استرس معرفی کرده است. در این حرفه، روش های آموزشی متعددی جهت کاهش استرس و عوامل استرس زا مطرح می گردد. لذا این مطالعه در زمینه پاسخ گویی به سوال «آیا استفاده از برنامه های آموزش بهداشت می تواند در کاهش استرس شغلی پرستاران موثر باشد ؟» انجام گرفت.
    روش کار
    جستجوی الکترونیکی با استفاده از کلمات کلیدی فارسی و انگلیسی از پایگاه های بانک اطلاعاتی مقالات علوم پزشکی ایران(Iran Medex)، پایگاه اطلاعات علمی(SID)، BioMedCentral PubMed، ScienceDirect، انجام شد و در مجموع 3412 مقاله به دست آمد. مقالات بر اساس معیارهای ورود تعریف شده مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت 9 مقاله واجد شرایط، مورد بحث و بررسی نظام مند قرار گرفت.
    یافته ها
    از میان مطالعات مورد بررسی، 7 مطالعه از مداخلات آموزشی بدون استفاده از مدل های آموزش بهداشت و مداخلات آموزشی و2 مطالعه بر مبنای مدل های آموزش بهداشت بودند. نتایج اکثر مطالعات بیان گر اثر معنی دار مداخلات آموزشی بر کاهش استرس شغلی بوده و استفاده از مدل های آموزش بهداشت در مداخلات تاثیر بیش تری بر کاهش استرس شغلی داشته است.
    نتیجه گیری
    نتایج به دست آمده نشان می دهد که توجه به مداخلات و برنامه های آموزشی مبتنی بر تئوری ها و مدل های مناسب آموزش بهداشت به منظور کاهش استرس شغلی در پرستاران حایز اهمیت است.
    کلید واژگان: استرس شغلی, پرستاران, آموزش بهداشت
    Seyyed Mohammad Mahdi Hazavehei, Seyyedeh Melika Kharghani Moghadam *, Fahimeh Bagheri Kholenjani, Hossein Ebrahimi
    Introduction
    Job stress is one of the occupational hazards in the modern era. The National Institute for Occupational Safety and Health introduced the nursing job as a top 40 stressful jobs. In this job, multiple training techniques are considered to reduce stress and stress factors. This study was conducted to response the question “Is the use of health education programs can be effective in reducing job stress?”
    Material and
    Method
    Electronic search was done using key words in Persian and English database (Medical Sciences, Iran Medex), Scientific Information Database (SID), Bio Med Central, Pub Med, Science Direct) and were found 3,412 paper totally. Articles examined based on defined criteria and 9 qualified articles were discussed systematically.
    Result
    Among the reviewed studies, educational interventions in 7 studies were without, and 2 studies were with the use of health education models. The results of studies indicated significant effect of educational interventions on reducing job stress and using health education models in interventions had a greater effect on reducing job stress.
    Conclusion
    The results highlights the importance of educational interventions based on health education models to reduce occupational stress among nurses.
    Keywords: Occupational Stress, Nurses, Health Education
  • Masomeh Rostami-Moez, Forouzan Rezapur-Shahkolai, Seyyed Mohammad-Mahdi Hazavehei, Manoochehr Karami, Akram Karimi-Shahanjarini, Farzad Nazem
    Background
    Adolescents especially middle school girls do not follow 60 min of regular physical activity (RPA), recommended by WHO, and endure physical activity decline. Using theory-based interventional program, considering the age of decline in RPA, seems to be effective. The aim of this study was to determine the effects of educational program, based on PRECEDE and Trans-Theoretical models, on preventing decline in RPA and improving it among 7th grade girl students.
    Study design: Randomized controlled trial.
    Methods
    This study was conducted on 7th grade girl students in Hamadan, west of Iran from 2015-16. Participants were divided into intervention (N=179) and control (N=165) groups by random assignment. Physical activity questionnaire for adolescents and the model-based questionnaire were used before and after intervention. Intervention included two months education and six months follow up. The effects of intervention were determined by statistical test and analysis of covariance using SPSS version 16.
    Results
    The higher change in the mean scores was observed in self-efficacy (0.86), counter condition (0.66) and helping relationship (0.57) in the intervention group (P≤0.001). In addition, a significant difference (P ≤0.001) was observed between the two groups 6 months after the intervention in all constructs of model. The mean score of doing physical activity in the intervention group increased from 2.50 to 3.17 that it was differed significantly from the control group (P≤0.001).
    Conclusions
    School based intervention using PRECEDE and Trans-Theoretical models might prevent girl students’ RPA decline and improve their RPA.
    Keywords: Adolescents, Female, Health Promotion, Randomized Controlled Trial, Iran
  • سیدمحمدمهدی هزاوه ای، فرشته بشارتی، معصومه ترابی
    مقدمه

    دیابت بارداری نوعی از دیابت است که اولین بار در طی حاملگی تشخیص داده می شود و شیوع آن در ایران بین 3/1% تا 9/8% گزارش شده است. این مطالعه با هدف مقایسه مداخلات تغذیه ای بدون آموزش، مبتنی بر روش های آموزشی و آموزش با استفاده از مدل های تغییر رفتار برای کنترل دیابت بارداری انجام شد.

    مواد و روش ها

    جستجوی الکترونیکی با استفاده از کلمات کلیدی فارسی و انگلیسی از پایگاه های بانک اطلاعاتی مقالات علوم پزشکی ایران (Iran Medex)، پایگاه اطلاعات علمی (SID)، ScienceDirect، PubMed/MEDLINE انجام شد. مطالعات انتخاب شده به 3 دسته مقایسه رژیم های غذایی، آموزش رژیم غذایی مبتنی بر تئوری ها و مدل های تغییر رفتار آموزش رژیم عذایی بدون مدل تقسیم گردید.

    نتایج

    در مجموع رژیم پر فیبر در کنترل قند خون در همه مطالعات موثر بوده و حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و دریافت بازخود در اتخاذ رفتارهای سالم نیز تاثیر به سزایی داشت، همچنین آموزش گروهی نسبت به آموزش های چهره به چهره موثرتر بودند.

    نتیجه گیری

    نتایج این پژوهش نشان داد که سازمان دهی و برنامه ریزی آموزش های مناسب و متناسب با نیازهای مخاطبان با استفاده از مدل ها و تئوری های آموزش بهداشت به جای آموزش های رایج امری ضروری به نظر می رسد.

    کلید واژگان: دیابت بارداری, رژیم غذایی, پیشگیری, مداخله, آموزش بهداشت
    Seyyed Mohammad Mahdi Hazavehei, Fereshteh Besharati, Masomeh Rostami Moez
    Introduction

    Gestational diabetes is a type of diabetes that first diagnosed during pregnancy. Its prevalence has been reported between 1. 3% to 8. 9% in Iran. This study was performed to compare the effect of nutritional interventions with educational methods and without education، and also comparing the behavioral change models education based to control gestational diabetes.

    Methods

    Electronic search of databases was performed using the keywords in English and Persian from SID، Iran Medex، PubMed/MEDLINE، and ScienceDirect. Selected studies were divided into 3 categories including: Diets، diet education based on theories and behavioral change model and diet education without model. The comparison were made between groups.

    Results

    The results indicated that high-fiber diet on glycemic control was effective in all studies. Social support، self-efficacy and receive feedback influenced on adopting healthy behaviors and group training was more effective than face to face training.

    Conclusion

    Planning and organizing the appropriate and proper training are necessary to audience and using health education models and theories were more effective than conventional training.

    Keywords: Gestational diabetes, Diet, Prevention, Intervention, Health education
  • لیلا سبزمکان، سید محمد مهدی هزاوه ئی، اکبرحسن زاده، کتایون ربیعی
    مقدمه
    افسردگی به عنوان یکی از پیامدهای جراحی بای پاس عروق کرونر، طبق گزارشات میتواند با افزایش خطر مرگ و میر و ناتوانی همراه باشد؛ این مطالعه با هدف بررسی تاثیر پیشگیرانه ی آموزش بهداشت بر آن انجام شد.
    روش کار
    این پژوهش نیمه تجربی در سال 1385 در مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان بر روی 54 بیمار قلبی با عمل جراحی بای پاس که به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند، انجام شد. علاوه بر مقیاس افسردگی بیماران قلبی، جهت سنجش آگاهی، نگرش، مهارت و رفتارهای خودیاری از پرسش نامه ی خود ساخته قبل و بعد از آموزش استفاده گردید. برنامه ی آموزشی به صورت 9 جلسه ی هفتگی (مجموعا 2 ماه)90-60 دقیقهای برای گروه آزمون انجام شد و سپس بیماران به مدت دوماه پی گیری شدند. در تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون های تی زوج، تی مستقل و مان ویتنی استفاده گردید.
    یافته ها
    بعد از آموزش، میانگین نمرات آگاهی، نگرش، مهارت ها و رفتارهای خودیاری افزایش معنی دار یافتند (001/0>P). میانگین نمره ی افسردگی قبل از آموزش در دو گروه اختلاف معنی داری نداشتند اما بعد از آموزش میانگین نمره ی افسردگی در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد به میزان معنی داری کاهش یافت (001/0P<) که خصوصا در چهار بعد قضاوت نسبت به بیماری، خلق، ناامیدی وخستگی بین دوگروه اختلاف معنی دار مشاهده گردید (001/0P<).
    نتیجه گیری
    برنامه ی آموزش بهداشت در افزایش رفتارهای پیشگیری کننده و کاهش سطح افسردگی در بیماران پس از عمل جراحی بای پاس کرونر بسیار موثر می باشد.
    کلید واژگان: افسردگی, بای پاس, آموزش بهداشت, جراحی, قلب, کرونر
    Leyla Sabzmakan, Seyyed Mohammad Mahdi Hazavehei, Akbar Hassanzadeh, Katayun Rabiee
    Introduction
    Depression is reported as a side effect of coronary artery bypass graft surgery and is associated with an elevated risk of mortality and morbidity. This study aimed to assess the protection effect of health education on this disease.
    Materials And Methods
    In this quasi-experimental study conducted in 2007, 54 patients were selected following bypass surgery in the Isfahan Cardiovascular Research Center. The patients were randomly assigned into the intervention and control groups. In addition to Cardiac Depression Scale Inventory, the researcher-made questionnaires were employed to evaluate the patients’ knowledge, attitude, skills and self-helping behaviors before and after the study. The education planning program contained nine training sessions (60 to 90 minutes each) educational sessions per week. The follow up procedure took 2 months following the program. Data analysis was carried out using SPSS software and t2, independent-t and Mann-Whitney tests.
    Results
    After presenting educational intervention, the mean score of knowledge, attitude, skills and self-helping behaviors increased significantly (P<0.001). The mean score of depression showed no significant difference in two groups before education while this dropped significantly in the intervention group after education compared to the control group (P<0.001). Here, there was a significant difference (P<0.001) in self-judgment, mood, hopelessness and exhaustion dimensions in two groups.
    Conclusion
    The findings of the study revealed that health education program is significantly effective in enhancing preventive behaviors and decreasing depression level in patients recovered from coronary artery bypass surgery.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال