sina assarenezhad dezfouli

با گسترش شبکه های اجتماعی مجازی و از طرف دیگر، نیاز به وجود فضایی برای گفتگو و مبادله ی نظرات افراد جوامع که مقدمه بالا رفتن میزان فهم آن ها از وقایع است، در ذهن بسیاری از اندیشمندان علوم اجتماعی این تصور به وجود آمد که از این شبکه ها می توان به عنوان زیر بنایی برای شکل گیری فضایی سالم برای گفتگو استفاده نمود؛ بنابراین بسیاری از اندیشمندان با پیش فرض گرفتن اینکه این شبکه ها، همان مکان مطلوب برای شکل گیری فضای گفتگو بین افراد جامعه است، به بیان اندیشه های مبتنی بر آن پرداختند. این در حالی است که می توان بر روی اصل این مطلب که آیا این شبکه ها، توانایی بستر بودن برای گفتگو را دارند یا خیر، اندیشید که در تحقیقات علمی جایی بس خالی دارد. هابرماس یکی از اندیشمندانی است که در نظریه حوزه عمومی خود به «گفتگو» و شرایط تحقق آن به عنوان دو اصل اساسی این نظریه پرداخته است. این پژوهش با رویکردی توصیفی-تحلیلی با استفاده از منطق نظریه حوزه عمومی هابرماس درصدد پاسخ به این سوال است که آیا اساسا شبکه های اجتماعی مجازی توانایی بستر بودن برای شکل گیری حوزه عمومی را دارند یا خیر؟ و به طور مختصر به این نتیجه رسیده که شبکه های اجتماعی مجازی در حالت آرمانی، تماما می توانند با مولفه های حوزه عمومی منطبق باشند و اگر اکنون چنین نیست، دلایلی غیر از علل ماهوی شبکه های اجتماعی مجازی دارد.