t. nejadsattari
-
گندم مهم ترین گیاه زراعی و منبع اصلی غذا برای بیش از40 درصد مردم جهان است. این گیاه دارای دامنه سازگاری زیادی بوده و در ناحیه بسیار وسیعی از دنیا کشت و کار می شود. اهمیت گندم به دلیل خصوصیات ویژه جذب آب و کشسانی خمیر آن است که ناشی از وجود پروتئین گلوتن در آندوسپرم دانه گندم است. با توجه به اینکه این پروتئین ها در سایر گونه های خویشاوند گندم هم حضور دارند، تنوع گلوتنین های دانه در گندم و هفت گونه خویشاوند نزدیک آن با استفاده از چهار آغازگر اختصاصی برای گلوتنین ها مورد بررسی قرار گرفتند. توالی های قطعات تکثیر شده با اطلاعات بانک اطلاعاتی NCBI مقایسه شده و توالی هایی که بیش از 90 درصد با یک LMW-Gs و یا HMW-Gs گندم شباهت داشت برای تجزیه و تحلیل مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج بیانگر شباهت زیاد گلوتنین ها در میان گندم و سایر گونه های خویشاوند آن بود. با اینحال مشاهده شده است که در اغلب موارد قطعات مشابه، تکثیر شده در گونه های مختلف دارای تفاوت هایی با یکدیگر بوده و تنوع برای توالی نوکلوئوتید ها در میان این گونه ها وجود دارد. بررسی روابط فیلوژنتیکی میان گونه ها نشان داد که گونه T. aestivum با گونه T. boeoticum که دارای ژنوم A است و هم چنین با گونه Ae. tauschii که والد ژنوم D گندم است، از نظر ساختار ژن های کد کننده گلوتنین ها دارای شباهت زیادی بوده و در خوشه های فیلوژنتیکی نزدیک به هم قرار گرفتند. دو گونه Ae. juvenalis و Ae. vavilovi اگرچه شباهت زیادی با یکدیگر نشان نمی دهند، اما هر دو دارای شباهت زیادی با گونه والدی Ae. crassa بوده و معمولا با این گونه در یک گروه قرار گرفتند. وجود تنوع وسیع برای این پروتئین ها در میان خویشاوندان گندم و هم چنین روابط فیلوژنتیکی نزدیک و تلاقی پذیری این گونه ها با گندم نوید بخش استفاده از این تنوع ژنتیکی در برنامه های اصلاحی گندم است.کلید واژگان: فیلوژنی, گلوتنین, گندم, گونه های آژیلوپسJournal of Genetics, Volume:13 Issue: 4, 2019, PP 525 -535Wheat is the most important crop that is the main source of food for 40 percent of the world's population. This crop has a high adaptability and cultivated in a wide area of the world. The importance of wheat is due to the special properties in water absorption and elasticity of its dough. It is due to the presence of gluten protein in seeds endosperm. The variation of glutenins in wheat and its seven close relatives were investigated using four specific primers of glutenins. Sequences of replicated DNA were compared with the NCBI database data, and sequences which were more than 90% similar to a LMW-Gs or HMW-Gs of wheat were used to investigate. The results showed a high similarity between glutenins genes in wheat and other related species. However, it was observed that in many cases, similar fragments were differed in different species and there is a variation for the sequence of nucleotides among these species. Investigation of phylogenetic relationships among species showed that T. aestivum, and T. boeoticum species, which are similar in genome A, as well as Ae. tauschii, the parent of the wheat genome D, is very similar in terms of the structure of gluten genes and they located in similar clusters in phylogenetic trees. Although Ae. juvenalis and Ae. vavilovi do not show more similarity to each other, they both have a great similarity to their parent species Ae. crassa, and usually grouped together in the same cluster. The wide diversity for these proteins, among the wheat relatives, as well as the close phylogenetic relationships and the convergence of these species with wheat, makes it possible to use this great genetic diversity in wheat breeding programs
-
جنس بلوط دارای حدود 500 گونه در سراسر جهان می باشد. گروه بلوط های با برگ لوب دار دارای بیشترین گونه نسبت به سایر گروه های این جنس می باشد. در این پروژه پراکنش گونه های بلوط با برگ لوب دار در رشته کوه زاگرس مورد مطالعه قرار گرفته است. جوانشیر 6 گونه و مینسکی 2 گونه از این گروه را برای زاگرس بیان کرده اند. نمونه ها بر اساس کارهای قبلی صورت گرفته، فلور سایر کشورها، عکس های دیجیتال از هرباریومهای باغ گیاهشناسی ادینبورا، باغ گیاه شناسی بلژیک و انجام مطالعات مورفولوژیک موردشناسایی قرار گرفتند. در این مطالعه 23 صفت کمی و کیفی برگ، کرک ها و پیاله مورد مطالعه قرار گرفت. آنالیز خوشه اینمونه ها نشان داد که صفات برگ در این گروه نقش مهم و اساسی در جدا کردن گونه ها دارند و نقش کرکها در جدا کردن گونه ها کم رنگ می باشد. بر اساس مشاهدات و یافته های ما چهار تاکسون زیر از این گروه در رشته کوه زاگرس حضور دارند.
The genus Quercus L. (Fagaceae) is one of the most diversified groups of temperate trees with more than 500 species distributed worldwide. Quercus section Quercus, the white oaks, has the greatest number of species and has the widest distribution occurring in Asia, Europe, North Africa, and North and Central America. Oak species with lobed leaves in the Zagros forests belong to the sect. Quercus. In previous regional taxonomic accounts, Djavanchir and Menitsky identified six and two taxa of sect. Quercus in Zagros forests, respectively. We studied a great number of specimens of white oaks from the Zagros forests and assigned them to previously described taxa. Then we compared them to digital images of type specimens provided by the Royal Botanic Garden Edinburgh and National Botanic Garden of Belgium. Twenty-three qualitative and quantitative characters of leaves and acorns were examined. Cluster Analysis (CA) of data showed that morphology of leaves, micro-morphology of foliar trichomes in combination with acorn morphology are valuable in species distinction. In addition, our results showed that foliar trichomes have little value in separation of taxa at species level, whereas leaf shape proved to be a better tool for discrimination of species. According to the observations and our findings, the following taxa of white oaks with lobate leaves exist in the Zagros forests: Quercus robur L. subsp. pedunculiflora (K. Koch) Menitsky, Q. robur L. subsp. robur, Q. petraea subsp. pinnatiloba (K. Koch) Menitsky and Q. infectoria subsp. veneris (A. Kern.) Meikle. Q. robur L. subsp. robur and Q. petraea subsp. pinnatiloba (K. Koch) Menitsky are reported as new records for the flora of Iran.
Keywords: Iran, Zagros forests, Kurdistan, Fagaceae, Quercus, Oaks, White Oaks, new records, SEM -
زیر گونه Cerastium brachypetalum subsp. iranicum متعلق به تیره میخکیان برای اولین بار از غرب ایران به دنیای علم معرفی می گردد. علاوه بر مطالعه خصوصیات ریخت شناسی این زیر گونه، ویژگی های ریز ریخت شناسی دانه و دانه گرده آن نیز مورد بررسی قرار می گیرد. این تاکسون جدید با سایر زیر گونه ها و همچنین با گونه نزدیک خود مقایسه می گردد
Cerastium brachypetalum Pers. subsp. iranicum (Caryophyllaceae) is described as a new subspecies from West Iran. It belongs to the subgenus Cerastium section Orthodon. Morphological characteristics, as well as a full description and distribution of the new taxon are provided. This taxon is compared with the other subspecies of Cerastium brachypetalum and with its close relative species. Ultrastructure of seed and pollen was examined by SEM
Keywords: Caryophyllaceae, Cerastium, taxonomy, seed, pollen, Iran -
در این مطالعه، میکرو- مورفولوژی 8 گونه از جنس Stellaria و دو جنس از نزدیکترین خویشاوندانش، توسط میکروسکوپ الکترونی نگاره بررسی شدند. تنوع زیادی در میکرومورفولوژی پوشش دانه یافت شد و 4 الگوی سلولی متفاوت مشاهده شد. شکل سلول های پوششی به صورت چند ضلعی کشیده، چند ضلعی پهن، چند ضلعی درهم تنیده و چند ضلعی نامنظم تعیین شدند. تنوع در تزیینات سلول های پوششی به خوبی اندازه و شکل آنها می تواند صفات تشخیصی مفیدی را برای جدا کردن تاکسون ها در سطح گونه و جنس فراهم کند. دانه ها در Myosoton aquaticum کلیوی شکل هستند و با سلول های چند ضلعی پهنی که سطح بیرونی آن ها محدب، دارای زگیل و حاشیه آنها V شکل می باشد، آراسته شده است. این الگوی سلولی، بسیار شبیه به دانه هایStellaria media و S. pallidaاست. شکل دانه ها در Mesostemma kotschyanum مکعبی- کروی است و سطح دانه ها با سلول های چند ضلعی نامنظمی که حاشیه zipشکل و سطح چروکیده ای دارند، مرتب شده است. این وضعیت با اگزومورفولوژی دانه های Stellaria بسیار متفاوت است. داده های میکرو- موروفولوژی دانه پیشنهاد می کند که M. aquaticum متعلق به Stellaria است. اما این داده ها، جدایی M. kotschyanum از Stellariaرا حمایت می کنند.
In this study, seed micro-morphology of eight species of Stellaria and two of its closest relatives were examined by scanning electron microscope. High variation was found in seed coat micromorphology and four distinc cell patterns were observed. Shape of testa cells is defined as elongated polygonal, broad polygonal, interlaced polygonal and irregular polygonal. The variation in ornamentation of testa cells as well as their size and shape may provide useful diagnostic characters for separating taxa at the generic and specific level. Seeds of the Myosoton aquaticum are reniform with rounded polygonal cells that are convex on the surface, having papillae on outer periclinal walls and V-shape anticlinal walls. This cell pattern is very similar to Stellaria media and S. pallida. Seeds shape of Mesostemma are cubical-spherical and the surface of seeds are arranged in irregular polygonal cell, irregular zip-shape margin and corrugated in periclinal wall. These are very different with exomorphology of the seeds of the Stellaria species. Seed micro-morphological data suggest that Myosoton aquaticum belongs to Stellaria and is better to be included as a synonym of it, but this data provides some support at least for the separation of Mesostemma kotschyanum from Stellaria.
Keywords: Caryophyllaceae, Stellaria L., seed micro, morphology, taxonomic significance -
میکرومورفولوژی هفده گونه متعلق به جنس قاصدک (تیره آفتابگردان) با استفاده از میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه دوازده صفت کمی و کیفی از قبیل طول، عرض و رنگ فندقه، نوع و اندازه تزئینات بدنه فندقه، طول منقار، طول و رنگ پاپوس بررسی شد. آنالیز خوشه-ای و آنالیز مولفه اصلی داده ها نشان داد که میکرومورفولوژی فندقه در تفکیک گونه ها از یکدیگر نقش مهمی داشته در حالیکه جداسازی در سطح بخشه را تایید نمی کند. نتایج نشان داد که شکل و تزئینات خارها در سطح فندقه نمی تواند برای جداسازی تاکسون ها در سطح گونه به اندازه سطح بخشه مفید باشد، در حالیکه اندازه تزئینات نشان داد که می تواند به عنوان ابزار مناسبی برای تفکیک گونه ها باشد. با اینحال به نظر می رسد که میکرومورفولوژی میوه شواهدی را برای تعیین حدود گونه ها و بخشه ها فراهم می کند، سپس نتایج با درخت های فیلوژنی بدست آمده از آنالیزهای ماکزیمم پارسیمونی و Bayesian ناحیه فاصله انداز درونی هسته ای مقایسه شد. نتایج نشان داد که تاکسونومی جنس قاصدک با فیلوژنی آن سازگار نیست.
Achene micro-morphology of 17 species of Taraxacum (Asteraceae) is investigated using Scanning Electron Microscopy (SEM). In this study 12 qualitative and quantitative characters such as achene length, width and colour, ornamentation type and size, length of beak, length and colour of pappus were examined. Cluster Analysis (CA) and Principal Component Analysis (PCA) of data showed that micromorphology of achene has significant role in separating species from each other and it does support the delimitation at sectional level. Our results showed that ornamentation on achene body cannot be used in separation of taxa at species level as well as sectional rank, whereas ornamentation size showed to be a better tool for separation of species. Since fruit micromorphology provides some evidences for delimitation of species and sections, the results then were compared with the phylogenetic trees obtained from Maximum Parsimony (MP) and the Bayesian analysis (BA) of the nrDNA ITS region. Our results showed that current taxonomic system of the genus Taraxacum is not compatible with its phylogeny.
Keywords: Achene micromorphology, Asteraceae, Iran, nrDNA ITS, Taraxacum phylogeny -
گونهAstragalus remotiflorus با سه زیر گونه معرفی شده که همگی انحصاری ایران می باشند. زیرگونه remotiflorus subsp. nigrohirsutus Astragalus انحصاری استان فارس است و در ارتفاعات خرمن کوه فسا یافت می گردد. در این تحقیق این زیرگونه با زیرگونه Astragalus remotiflorus subsp. remotifluors مورد مطالعه سیتولوژیکی و مورفولوژیک قرار گرفت. همچنین خصوصیات مورفولوژیکی آن با زیرگونه Astragalus remotiflors subsp. melanogramma نیز بررسی گردید. نتایج نشان می دهد که این زیر گونه، هگزاپلویید (2n=6x=48) بوده و فرمول کاریوتیپی آن 15m+9sm می باشد و از این نظر بر اساس تقارن کاریوتیپی استبینز در کلاس 2A قرار می گیرد. زیرگونه یAstragalus remotiflorus subsp. remotiflorus دیپلویید (2n=2x=16) و فرمول کاریوتیپی آن 3m+5sm بوده و از نظر تقارن کاریوتیپی در کلاس 2B قرار می گیرد. از نظر خصوصیات مورفولوژیکی، این زیرگونه با داشتن مقدار کمی از مخلوط کرک های سیاه به طول 1 تا 5/2 میلی متر روی دم گل آذین و کاسه گل با دو زیرگونه دیگر متفاوت است. و اختلاف اساسی آن با زیرگونه subsp. melanogramma در داشتن دم گل آذین بلندتر با گلهای پراکنده و تنک می باشد. با توجه به وجود تفاوت های اساسی در خصوصیات مورفولوژیکی و کروموزومی این زیرگونه با دو زیرگونه دیگر، remotiflorus subsp. nigrohirsutus Astragalus به سطح گونه ارتقا، می یابد.
Astragalus remotiflorus Boiss. from section Anthylloidei DC. has three subspecies, that are endemic to Iran. A. remotiflorus subsp. nigrohirsutus is an endemic species in Fars province and is found on the mountain of Kharman kuh, 1760–3122 m. In this study cytological and morphological study were performed for this subspecies and A. remotiflorus subsp. remotiflorus, Also, the morphological characteristics of A. remotiflorus subsp. melanogramma were examined. The results indicate that A. remotiflorus subsp. nigrohirsutus is a hexaploid (2n=6x =48) with the karyotype formula of 15m+9sm. Symmetrical karyotype of this subspecies is in the class 2A. Morphological characteristics indicate that this subspecies with a small amount of mixed black hairs ca. 1 – 2.5 mm long on the peduncle and calyx distinguishes it from the other two subspecies. Also, it differs from subsp. melanogramma in having longer peduncle and lax inflorescence. A. remotiflorus subsp. nigrohirsutus is raised to the rank of species as A. nigrohirsutus.
Keywords: Karyotype, Astragalus remotiflorus, Astragalus nigrohirsutus, endemic, Fars, Iran -
Ornithogalum khuzestanicum به عنوان گونه جدید از خوزستان شرح داده می شود. این گونه مشابه گونه های O. brachystachys C. Koch و O. arcuatum Stev. بوده و از نظر طول ساقه، حاشیه برگ، طول گل آذین، طول برگه، طول دمگل و تزیینات سطح بذر و دانه گرده با آنها اختلاف دارد.
Ornithogalum khuzestanicum (Hyacinthaceae) is described and illustrated as a new species from the subalpine areas in Khuzestan province, Iran. The new species is similar to O. brachystachys C. Koch and O. arcuatum Stev. in leaf shape, bulb shape and inflorescence shape, but differs by its stem length, margin of leaf, inflorescence length, bracts length, pedicels and ornamentation form on testa cell of seed and also pollen characters are different. The new species is currently known only from eastern Khuzestan, near the border of western Charmahale-Bakhtiari and Kohgiluye va -Boierahmad.
Keywords: Ornithogalum, Iran, Hyacinthaceae, new species -
مطالعه برای بازنگری جنس Minuartia درایران، منجر به معرفی گونه جدید Minuartia sabalanica به دنیای علم شد. این نمونه که از شمال غربی ایران جمع آوری شده، از نظر ریخت شناسی به M. rimarum، گونه ای انحصاری مناطق مرکزی ترکیه، و نیز M. umbellulifera که قبلا از ترکیه و ایران شناخته شده بوده، نزدیک است. صفات تشخیصی گونه جدید بحث شده است. هم چنین دیاگنوز لاتین، شرح و تصویر گونه جدید آورده شده است.
A progressive revision of the Iranian material belonging to Minuartia L. (Caryophyllaceae) led to the recognition of a new species Minuartia sabalanica based on the material from NW Iran. The new species is morphologically related to M. rimarum, an endemic only known from the central and southern Turkey, and M. umbellulifera known from Turkey and Iran. Diagnostic characters of the new species are discussed. In addition, a Latin diagnosis, description and illustration of the new species are given.
-
مورفولوژی دانه گرده چهار تاکسون از جنس ممرز در ایران با استفاده از میکروسکوپ نوری و الکترونی مورد مطالعه قرار گرفت. هدف از مطالعه بررسی ریخت شناسی دانه گرده جنس ممرز و یافتن صفات مناسب در خصوص گرده شناسی این جنس در ایران است. دانه های گرده این جنس سه و چهار یا پنج منفذی و کم و بیش نیمه کشیده هستند. شکل منفد کم و بیش گرد، تزئینات سطح اگزین مخروطی نامنظم و در انتها نوک دار است. Carpinus orientalis subsp. macrocarpa و C. betulus var. parva به ترتیب دارای بزرگترین و کوچکترین دانه گرده هستند (96/3 ± 18/35 و 18/0 ± 95/24 میکرومتر).
Pollen morphology of four taxa of the genus Carpinus growing in Iran was examined, using light (LM) and scanning electron microscopy (SEM). The main aim of this study is to determine the pollen morphology of this genus in Iran and finding the pollen characteristics. The pollen grains are triporate, tetraporate and pentaporate and more or less subprolate. The shape of pores are more or less circular, the surface sculpture of exine is irregularly cone-shaped and the apex is pointed. C. orientalis Miller subsp. macrocarpa (Willk.) Browicz and C. betulus var. parva have the largest and smallest pollen size (mean = 35.18 ± 3.96 µm) and (mean = 24.95 ± 0.18 µm), respectively.
-
گونه Astragalus gamishluensis از ایران به عنوان گونه جدید شرح داده می شود. این گونه با توجه به کرک های دو شاخه ای، شکل رویشی درختچه ای و تعداد جفت برگچه ها در بخشه Sect. Ammodendron قرار گرفته و شبیه گونه های A. podoloboides Maassoumi،A. erwinii-gaubae Širj. & Rech. f. و A. podolobus Boiss. & Hohen. است، اما با آنها در رنگ جام، کرک های برگچه، طول پایک وکرک های آن و همچنین کرک های نیام تفاوت دارد.
Astragalus gamishluensis (Fabaceae) is described from Iran. It belongs to Astragalus sect. Ammodenderon due to its medifixed hairs, suffruticose habit and few pairs of leaflets. It resembles A. podoloboides, A. erwinii-gaubae and A. podolobus, from which it differs mainly in color of corolla, leaflets indumentums, length of stipe and indumentums of it and pod indumentums.
-
تکوین رویان، کیسه رویانی و آندوسپرم در Astragalus eriocarpus (sect. Malacothrix)، A. glaucacanthus (sect. Poterion)، A. remotijugus (sect. Caprini)، A. chrysostachys (sect. Hymenostegis) و A. compactus (sect. Rhacophorus) بررسی شده است. تخمک ها در هر پنج گونه نیمه واژگون هستند و بافت خورش توسط دو پوسته احاطه می شود. سفت به واسطه رشد نامتقارن پوسته خارجی، زیگزاکی است. الگوی کلی رویان زایی در هر پنج گونه مشابه یکدیگر است. در هر پنج گونه تکوین کیسه رویانی از نوع علف هفت بند و تکوین رویان از نوع گل مغربی است. اختلافات اصلی در رویان زایی این گونه ها، زمان تلفیق هسته های قطبی، نمو آندوسپرم، هضم خورش، سقط رویان و از همه مهمتر نمو آویز می باشد. اندازه و شکل آویز در هر پنج گونه متفاوت است، این نتیجه با نتایج حاصل از مطالعات مولکولی در گون مقایسه شده است. در پژوهش حاضر، در گونه A. remotijugus برای اولین بار چندرویانی گزارش شده است.
The development of the megagametophyte, embryo and the endosperm in Astragalus eriocarpus (sect. Malacothrix), A. glaucacanthus (sect. Poterion), A. remotijugus (sect. Caprini), A. chrysostachys (sect. Hymenostegis) and A. compactus (sect. Rhacophorus) were examined. The ovule are campylotropous, bitegmic and crassinucellate; integuments form a zig-zag shaped microphyle. The embryogenesis was similar in the species. Megagametophyte development follows the monosporic Polygonum type and the embryo development follows the Onagrad type. The fusion of the polar nuclei, development of the endosperm, digestion of the nucellus, seed abortion and suspensor development show major differences among studied species. Furthermore, the size and shape of the suspensor is quite variable among the five species. These characters are compared with the other species of Astragalus and also their phylogenetic significance is discussed. Also we describe a case of polyembryony for the first time in A. remotijugus.
-
خصوصیات خامه 35 گونه شامل 26 گونه از Lathyrus، 3 گونه از Pisum، 4 گونه از Vicia و 2 گونه از Lens با استفاده از میکروسکوپ الکترونی (SEM) بررسی شدند. نتیجه بررسی میکرومورفولوژی نشان داد که چهار جنس Lathyrus, Lens, Vicia و Pisum در ویژگی های خامه ای، متفاوت هستند. حداقل هشت نوع خامه در قبیله Fabeae حضور دارد. چهار نوع از این خامه ها (1) خامه صاف، خطی و کرکها یکنواخت (Sle-type) (2) خامه صاف، قاشقی و کرکها یکنواخت (Sse-type) (3) خامه پیچ خورده، خطی و کرکها یکنواخت (Cle-type) (4) خامه پیچ خورده، قاشقی و کرکها یکنواخت (Cse-type) همگی با فشردگی پشتی-شکمی و کرکها در سطح رو به محور در Lathyrus تشخیص داده شدند. دو نوع (5) خامه با فشردگی پشتی-شکمی و کرکهای یکنواخت در هر دو سطح (De-type) و (6) خامه با فشردگی پشتی-شکمی و کرکهای کاکل مانند در سطح دور از محور (Dabt-type) در Vicia، (7) خامه استوانه ای، بدون فشردگی و کرکهای یکنواخت در سطح رو به محور (Cne-type) در Lens، (8) خامه در طول تاخورده، ناودانی با فشردگی جانبی و کرکهای یکنواخت در سطح رو به محور (Fce-type) در Pisum یافت شدند. یافته های میکرومورفولوژی در مطالعه اخیر نشان می دهد که خصوصیات خامه ای با طبقه بندی بخشه ای Lathyrus هماهنگی ندارد. هیچ کدام از انواع مختلف خامه ها، منحصر به بخشه های مشخص شده در Lathyrus نیستند.
Stylar features of 35 taxa including Lathyrus (26 species), Pisum (3 species), Vicia (4 species) and Lens (2 species) were examined using electron microscopy (SEM). The results show that four genera Lathyrus, Lens, Pisum and Vicia are different in terms of stylar features. At least eight stylar types can be recognized in the tribe Fabeae. Lathyrus is the most variable genus in this regard showing four different stylar types: (1) straight, linear and evenly hairy styles (Sle-type), (2) straight, spathulate and evenly hairy styles (Sse-type), (3) contorted, linear and evenly hairy styles (Cle-type) and (4) contorted, spathulate and evenly hairy styles (Cse-type). Furthermore, the styles are dorsiventrally compressed and adaxially evenly hairy in this genus. Two stylar types: (5) dorsiventrally compressed and evenly hairy all round (De-type) and (6) dorsiventrally compressed and abaxially tufted (Dabt-type) were recognized in Vicia. Other two types: (7) cylinder, non-compressed and adaxially evenly hairy style (Cne-type) and (8) longitudinally folded, canaliculated, laterally compressed and adaxially evenly hairy style (Fce-type) were recognized in Lens and Pisum, respectively. Special focus on Lathyrus revealed that stylar features do not corroborate the current sectional classification of the genus. None of the recognized stylar types are characteristic for any recognized sections of Lathyrus.
-
پوشش گیاهی مناطق زنوزق و کوه کمر از توابع شهرستان مرند واقع در استان آذربایجان شرقی (شمال غرب ایران) در طی سالهای 1387 تا 1389 جمع آوری و به دقت مطالعه شد. از میان نمونه های گیاهی جمع آوری شده Hedysarum marandense Mozaffarian, Akrami & Maassoumi (Fabaceae) به عنوان گونه جدید و Anemone narcissiflora L. subsp. willdenowii (Boiss.) Davis (Ranunculaceae) به عنوان گزارش جدید شناسایی شدند که برای اولین بار از ایران معرفی می گردند.
A new species, i.e. Hedysarum marandense (Fabaceae) is described, and a new record, i.e. Anemone narcissiflora L. subsp. willdenowii (Boiss.) Davis. (Ranunculaceae) is recorded for the first time in Iran from an area near the Marand city, prov. Azerbaijan Sharqi. Morphological peculiarities of Hedysarum marandense are mentioned and an illustration for this new species is given.
-
گونه Puccinellia dolicholepis (V. Krecz.) V. Krecz. که ازشمال غرب ایران جمع آوری شده است، برای اولین بار از ایران و نیز محدوده فلورا ایرانیکا گزارش می گردد. این گونه با نزدیکترین گونه خود در ایران P. bulbosa (Grossh.) Grossh. مقایسه شده و نیز ویژگی های ریز ریخت شناسی و تشریحی آن توصیف می گردد.
Puccinellia dolicholepis collected from NW. of Iran is reported as a new record from Iran and Flora Iranica area. It is also compared with its closest relative spesies P. bulbosa in Iran.
-
فهرست اولیه از 56 گونه قارچ گلسنگی از استان زنجان، ایران ارائه می گردد.از بین آن ها چهار گونه زیر برای نخستین بار برای ایران گزارش می شود.
A preliminary checklist of 56 species of lichenized fungi from Zanjan province, Iran, is presented. Caloplaca agardhiana, Lepraria alpina, Lepraria nivalis and Staurothele areolata are new entries to the mycota of Iran and 52 species are new records for the province. A second locality is discovered for the rare endemic species of Aspicilia persica.
Keywords: Lichens, Iran, New records, Taroum, Zanjan province -
گونه Poa damavandica به عنوان گونه ای جدید از Stenopoa subsect. Sect. Stenopoa معرفی می شود. این گونه که از ارتفاعات دماوند جمع آوری شده است، دارای ویژگی های منحصر به فردی است که آن را از گونه هایی مثل P. araratica و P. strerilis که در ایران موجودند و همچنین P. stepposa و P. rangkulensis جدا می کند. نزدیکترین گونه ها به این تاکسون, P. stepposa از اروپا, آسیای مرکزی، سیبری, مغولستان و P. rangkulensis از شرق پامیر و بخش غربی هیمالیا می باشد. در این مقاله، صفات این دو و گونه جدید مورد مقایسه قرار می گیرد. لازم به ذکر است، فلورا ایرانیکا گونه P. sterilis را از ایران گزارش داده که این مطلب در فلورهای بعدی مورد تردید قرار گرفته است. علیرغم این موضوع، نمونه های بسیار خوبی از تاکسون مذکور در بین نمونه های جمع آوری شده و هرباریومی وجود دارد. همچنین، گونه P. glauca که از استان مازندران جمع آوری شده است، برای اولین بار از ایران گزارش می شود.
Poa damavandica Assadi & Kavousi is described as a new species from Iran based on a specimen has been collected from high altitudes of Damavand Mountain. It belongs to the section Stenopoa subsection Stenopoa. The new species is compared with Poa araratica, P. sterilis, P. stepposa and P. rangkulensis as close affinities. Moreover, Poa glauca is reported as a new record from Iran collected from Mazandaran province.
Keywords: Poa, Poaceae, new species, Iran
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.