به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب valiallah jafari

  • زینب رضاقلی تبار*، محمد مازندرانی، ولی الله جعفری

    به منظور افزایش مقاومت ماهیان در برابر استرس های محیطی؛ می توان از افزودنی های تغذیه ای در جیره ی غذایی ماهیان استفاده کرد. در این خصوص، تعداد 180ماهی با میانگین وزنی (063/0±84/10) گرم در چهار تیمار و با 3 تکرار و 15 قطعه ماهی در هر تکرار و با جیره های حاوی صفر، 5/0، 1، و 2 درصد عصاره گیاه -آویشن در مدت 70 روز تغذیه، بررسی شدند. در پایان دوره 30 قطعه ماهی از هر تیمار به مدت 12 ساعت تحت تنش شوریppt 13 (برای بررسی پارامترهای بیوشیمیایی) و 14 (برای سنجش بقا و میزان مقاومت) قرار گرفتند. به این منظور خون گیری در زمان های قبل از تنش، 6، 24 ،72 و 168ساعت پس از تنش انجام شد. در این بررسی افزودن عصاره گیاه آویشن در مدت پرورش، اثر معنی داری بر مقاومت ماهی در مواجهه با تنش شوری نداشت (05/0>P). مقادیر کورتیزول، گلوکز، پروتئین کل، آلبومین قبل از تنش شوری اختلاف معنی دار بین تیمارها نشان نداد (05/0>P). با افزایش شوری کورتیزول و گلوکز نیز افزایش یافتند که همه ی تیمارها تغییر معنی-داری نسبت به قبل ازتنش شوری نشان دادند (05/0 <P).در این بررسی آلبومین و پروتئین کل اختلاف معنی داری در زمان های مختف خون گیری نداشتند (05/0< p). بر اساس نتایج بررسی حاضر افزودن عصاره آویشن در سطوح 5/0، 1 و 2 درصد جیره تاثیری مقاومت ماهی و نیز فراسنجه های بیوشیمیایی خونی ماهی کپورمعمولی در مواجهه با استرس شوری نداشت.

    کلید واژگان: ماهی کپور معمولی(Cyprinus carpio), عصاره ی آویشن, مقاومت, فراسنجه های بیوشیمیایی خون, استرس شوری}
    Zeinab Reza Gholi Tabar *, Mohammad Mazandarani, Valiallah Jafari

    In order to survey the effect of Thyme (Thymus vulgaris) extract on the common carp , 180 fish with the average weight of 10.84±0.063 were randomly divided into four groups (with Thyme extract added in 0, 0.5, 1 and 2 % to the fish diet) in three replicates (each with 15 fish) for 70 days. At the end of this period, 30 fish from each group were exposed to the seawater with 13 and 14 ppt for 12 hours to survey biochemical parameters and survival rate and resistance, respectively. In this regard, blood samples were collected before salinity stress and 6, 24, 72 and 168 hours after salinity stress. Our results showed that added Thyme supplement into the food has no effect on fish resistance during the experimental period (P>0.05). Cortisol, glucose, total protein, albumin showed no significant differences between treatments before salinity stress (P> 0.05). However, increasing salinity increased cortisol and glucose significantly in all treatments compared to pre-salinity stress (P <0.05). Albumin and total protein did not show any significant difference in any treatments (P >0.05). Based on the results of the present study, adding thyme extract at 0.5, 1 and 2% into the diet did not have any effect on fish resistance and blood biochemical parameters of the common carp exposed to the salinity stress.

    Keywords: Common carp (Cyprinus carpio), Thyme extract, Resistance, Blood biochemical parameters, Salinity stress}
  • شیدا گلی*، ولی الله جعفری، حامد پاکنژاد، الکساندر کاسومیان

    بویایی یکی از حواس مهم ماهی ها برای تشخیص بوها از فاصله های دور است و نقش مهمی در رفتار غذایی و جهت یابی آن ها دارد. این حس می تواند معیار قابل اعتمادی جهت سنجش تاثیر آلاینده ها بر موجودات آبزی باشد. از این رو این مطالعه سعی داشته با بررسی رفتار غذایی بویایی تاس ماهی ایرانی تاثیرات نانوذرات نقره را مورد بررسی قرار دهد. این رفتار در ماهی های گروه شاهد و ماهی هایی که به مدت 7 روز در معرض سه غلظت0/01، 0/005 و 0/001 میلی گرم در لیتر نانوذرات نقره قرار گرفته بودند، بررسی شد (هر تیمار در 3 تکرار). جهت ارزیابی رفتار بویایی تاس ماهی ایرانی از شش اسیدآمینه استفادهشد. طی آزمایش آب حاوی اسیدآمینه به مدت 3 دقیقه از یک سمت آکواریوم وارد می شد. 30 ثانیه بعد از شروع آزمایش تعداد ماهی های حاضر در همان سمت و واکنش و رفتار آن ها به اسیدآمینه ثبت می شد. طبق نتایج به دست آمده تمایل و واکنش ماهی ها به اسیدآمینه های آلانین، گلایسین و لوسین که جزو اسید آمینه های جاذب برای تاس ماهی ایرانی هستند به صورت معنی داری کاهش یافته بود که این کاهش تحت تاثیر غلظت نانوذرات نقره بود و در غلظت 0/01 میلی گرم در لیتر نانوذرات نقره بیش ترین کاهش مشاهده شد. هم چنین پاسخ های رفتار بویایی نیز فقط در غلظت 0/01 میلی گرم در لیتر نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی دار را نشان داد اما پاسخ ماهی ها به اسیدآمینه های دافع (تیروزین، اسیدآسپارتیک و اسیدگلوتامیک) در هیچ کدام از غلظت های نانوذرات نقره معنی دار نبود.

    کلید واژگان: رفتار غذایی, بویایی, اسیدآمینه, جذابیت بویایی, آلاینده}
    Sheyda Goli *, Valiallah Jafari, Hamed Paknejad, Alexander Kasumyan

    Olfaction is one of the fundamental senses to detect odors from long distances in sturgeons, and it plays an important role in feeding behavior and orientation fish. This sense can be a reliable criteria to investigate the effect of pollutants on aquatic organisms. Therefore, the main objective of this study was to evaluate effects of silver nanoparticles on olfactory feeding behavior of Persian sturgeon. This behavior was investigated following exposure to 0.01, 0.005 and 0.001 mg L-1 AgNPs for 7 days (each group with 3 replicates) and 6 amino acids were used to evaluate the olfactory behavior. During the course of the experiment, solution containing amino acids was introduced into the aquarium for 3 min. Then the number of fish and their behavior was counted every30 sec after the start of each trial. The results showed that the concentration of 0.01 mg L-1 AgNPs significantly reduced the olfactory attractiveness of alanine, glycine and leucine amino acids. Also, olfactory behavior responses were significantly reduced only at a concentration of 0.01 mg / L. but responses to the repellant amino acids (tyrosine, aspartic acid and glutamic acid) were not significantly different in none of the concentrations of silver nanoparticles.

    Keywords: Feeding behavior, Olfactory, Amino acid, olfactory attractiveness, Pollutant}
  • ولی الله جعفری*، اسلام بحری، مازندرانی محمد، عباسعلی حاجی بگلو

    آرژنین یکی از اسیدهای آمینه ای است که تاثیر آن بر بهبود رشد و سیستم ایمنی انسان و بسیاری از حیوانات، همواره مورد توجه محققان بوده است. در تحقیق حاضر تاثیر اسیدآمینه آرژنین بر شاخص های رشد  و مقاومت در مواجهه با تنش شوری در ماهی کپور معمولی مورد بررسی قرارگرفته است. به این منظور ماهیان به چهار تیمار (هر تیمار با سه تکرار) تقسیم شدند و با جیره های غذایی شامل مقدار آرژنین 0، 1/5، 2 و 2/5 درصد، به مدت 60 روز تغذیه شدند. در طی این مدت ماهی ها سه بار زیست سنجی شدند.  آنالیز داده  ها با استفاده از نرم  افزار SPSS نسخه 18 و رسم نمودارها با استفاده از نرم  افزارExcel انجام شد. تجزیه  و تحلیل داده ها با مقایسه میانگین تیمارها در قالب طرح کاملا تصادفی به کمک آزمون دانکن صورت گرفت (0/05>P). مطابق نتایج به دست آمده اسیدآمینه آرژنین بر ضریب تبدیل غذایی (FCR)، افزایش وزن بدن (BWG) و درصد افزایش وزن (%BWG) بدن کپور ماهیان، تاثیر معنی داری داشت (0/05>p) به طوری که در تیمارهای آزمایشی افزایش وزن و کاهش ضریب تبدیل غذایی مشاهده گردید (0/05>P) ،  با این حال شاخص های فاکتور وضعیت (CF)، شاخص رشد ویژه (SGR) و درصد بازماندگی (%SR)، اختلاف معنی داری را نشان ندادند (0/05<p). نتایج اعمال تنش شوری بر تیمارهای مختلف نشان داد که وجود اسیدآمینه  آرژنین در جیره غذایی کپور ماهیان می تواند تاثیر چشمگیری بر مقاومت و بقای آن ها داشته باشد به طوری که تیمارهای تغذیه شده با 1/5 و 2 درصد آرژنین در طی 72 ساعت تلفاتی نداشت. بنابراین برطبق نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر، استفاده از جیره غذایی حاوی 2 درصد اسید آمینه ال آرژنین جهت دستیابی به افزایش وزن ماهی کپور معمولی پیشنهاد می گردد.

    کلید واژگان: اسیدآمینه, آرژنین, ماهی کپور معمولی, شاخص های رشد, نرخ بقاء, استرس شوری}
    Valiallah Jafari *, Eslam Bahri, Mohammad Mazandarani, Abas Ali Hajibagloo

    Arginine is one of the amino acids that its impact on improving the growth and immune system of human and many animals always been one of interest of researchers. In this study, the effect of this amino acid on growth indices and resistance against salinity tension on common carp fish has been investigated. For this purpose, four treatments (each treatment with three replicates) were made from common carp and fed with dietary foods containing arginine 0, 1.5, 2 and 2.5% for 60 days. During this period, the fishes three times were biometrics. Data analysis was performed using SPSS software version 18 and Excel and the comparing the mean of treatments in a completely randomized design have been performed analysis with Duncan test and one way ANOVA and existent or lack significant difference were performed in 5% of the level Probability (P<0.05). Regarding to the results obtain from arginine acid on food conversion rate (FCR), body weight gain and percentage of body weight gain of carp, it had significant impact (P <0.05), however, increasing body weight gain and decreasing FCR were observed in treatment groups (P<0.05), however condition factor (CF), growth specific rate (SGR) and survival rate (SR), did not showed any significant difference (P>0.05). Therefore, according to the present results, applying of salinity stress on different treatments showed that the presence of arginine in the feed of carp fish may have a significant effect on their resistance and survival, so that for feed treatments with 1.5% and 2% of arginine within 72 hours did not show any casualties, therefore. Hence, according to the present results, use of 2% L-Arginine to increase weight of carp, recommended.

    Keywords: Amino acid, arginine, Common carp, Growth indices, survival rate, salinity stress}
  • ولی الله جعفری*، سعید نورقلی پور، محمدرضا ایمانپور، سید حسین حسینی فر

    هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثرات اسیدآمینه گلیسین بر شاخص های رشد، غذا گیری و درصد بازماندگی در مواجهه با تنش شوری در بچه ماهیان ماهی کپورمعمولی (Cyprinus carpio) بود. به این منظور بچه ماهیان با میانگین وزن 0/18±15/64 گرم به چهار گروه تقسیم شدند و با جیره های حاوی صفر (گروه شاهد)، 0/5 (تیمار 1)، 1 (تیمار 2) و 1/5 (تیمار 3) درصد گلیسین به مدت 60 روز تغذیه شدند و سپس در معرض شوری 15ppt  به مدت 72 ساعت قرار گرفتند. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و Excel صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد اسیدآمینه گلیسین اثر معنی داری بر شاخص های رشد (وزن نهایی، شاخص وضعیت، نرخ رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی) نداشت (0/05<P). درصد افزایش وزن بدن به طور معنی داری تحت تاثیر اسیدآمینه گلسین قرار گرفت (0/05>P). هم  چنین افزودن اسیدآمینه گلیسین به جیره غذایی باعث افزایش بقاء و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهیان کپورمعمولی گردید. از این رو بر طبق نتایج حاصل از تحقیق حاضر، می توان این گونه نتیجه گیری نمود که افزودن اسیدآمینه گلیسین می تواند سبب افزایش درصد بقاء و بازماندگی بچه ماهیان کپو معمولی در مواجه با تنش شوری گردد.

    کلید واژگان: گلیسین, کپور معمولی, شاخص های رشد, بازماندگی, تنش شوری}
    Valiallah jafari*, Saeed Noor Gholipour, Mohammad Reza Imanpoor, Seyed hossein Hosseini far

    The aim of this study was to determine the effects of amino acid glycine on growth indices, survival rate, food intake and resistance to salinity stress in Common carp (Cyprinus carpio</em>) fingerlings. Fish with an average weight of 15.46±0.18 gr were devided in to four groups and fed with different levels of glycine including diets containing 0 (control), 0.5 (treatment 1), 1 (treatment 2) and 1.5 (treatment 3) of glycine were fed for 60 days and then exposured to salinity stress 15 ppt for 72 houres. The experimental design was a complete randomized data analysis performed SPSS and Excel software package. The results showed that there was no significant difference among studied groups regarding growth indices (final weight, SGR, CF and FCR) (P>0.05). Body weight gain affected significantly by glycine (P<0.05). The addition of glycine to the diet increases observed in survival and resistance to stress salinity in common carp. Hence according to the results obtainer of present study, it can be concluded that the glycine improved the resistance can increase survival of common carp under salinity stress.

    Keywords: Glycine, Common carp (Cyprinus carpio), Growth indices, Survival, Salinity stress}
  • محمد مازندرانی*، فاطمه خدادادی آرپناهی، ولیاللهجعفری، کوروش امینی
    در بررسی حاضر بیماری زایی یرسینیا راکری (Yersinia ruckeri) در بچه ماهیان کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا تعداد 120 عدد ماهی کپور 2 ± 13 گرمی در 10 آکواریوم تقسیم شدند (12 ماهی به ازای هر آکواریوم) و به منظور سازگاری با شرایط محیطی به مدت 28 روز مورد پرورش قرار گرفتند. به منظور انجام آزمایش در این بررسی یک گروه شاهد و 4 گروه تیمار (هر کدام با دو تکرار) در نظر گرفته شدند. ماهیان گروه های تیمار به ترتیب با غلظلت های 108 × 4 /5 ، 107× 4 /5 ، 106 × 4 /5 ، 105 × 4 /5 ، 104 × 4 /5 باکتری به ازای هر ماهی از طریق تزریق داخل صفاقی مواجهه داده شدند. به ماهیان گروه شاهد نیز از طریق داخل صفاقی سرم تنها فیزیولوژی (Nacl , 09/0%) تزریق گردید. بر اساس نتایج دوز میانه کشنده (LC50) این باکتری برای این ماهی بعد از 7 روز و تا زمان 21 بعد از تزریق 108 × 5/2 (باکتری/ماهی) محاسبه گردید. عمده ترین علایم کلینیکی ماهیان بیمار شامل، پرخونی و تجمع مایعات خونی در اندام داخلی از جمله کلیه ها بود. در بررسی هیستوپاتولوژی ، هایپرپلازی لاملاهای ثانویه و جداشدگی اپیتلوم پوششی لاملاهای ثانویه در آبشش ها، پرخونی در عروق و بافت بینابینی کلیه، تجمع مایعات در لومن برخی از توبول های کلیوی و نکروز توبول های کلیوی و نیز پرخونی شدید در بافت کبد و نکروز هپاتوسیت های کبدی از عمده ترین علایم بافت شناسی بودند.
    کلید واژگان: یرسینیا راکری, بیماری زایی, هیستوپاتولوژی, LC50}
    mohammad mazandarani*, fatemeh khodadi arpanahi, valiallah jafari, korosh amini
    In the present study pathogenicity of Yersinia ruckeri have been studied in common carp, Cyprinus carpio, fingerlings. In this regard, 120 common carp fingerlings with average weight of 13 ± 2 divided into 10 aquariums (12 fish per aquaria) and were reared for 28 for acclimatization. In this study one control and 4 treatment groups (with two replicates for each one) were considered. Fish of treatment groups were challenged with Yersinia ruckeri via intra peritoneal injections at dosage of 5.4×108, 5.4×107 , 5.4×106, 5.4×105cells/fish. Control fish just received sterile normal saline (0.9% NaCl) via intra peritoneal injection. According to the results mean lethal concentration (LC50) of this bacterium after 7 days and until 21 days post challenge calculated as 2.8 ×108 cell/fish. Congestion in internal organs especially in kidney and accumulation of bloody fluid in the abdominal cavity were the most clinical signs in sick fish. Gill histopathology was characterized by hyperplasia and epithelial lifting in secondary lamella, kidney histopathology was characterized by congestion and bleeding in interstitial tissue, accumulation of fluid in tubular lumens and tubule necrosis and so in the liver congestion and hepatocyte necrosis were recorded as the most histological signs
    Keywords: Yersinia ruckeri, pathogenicity, histopathology, LC50}
  • شبنم نژاد مقدم، محمدرضا ایمانپور*، ولیاللهجعفری، رقیه صفری
    امروزه در آبزی پروری استفاده از محرک های ایمنی به ویژه گیاهان دارویی به عنوان جایگزین مواد شیمیایی و آنتی بیوتیک ها در کنترل و پیشگیری بیماری های آبزیان مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرقته است. این مطالعه به منظور ارزیابی اثر تجویز رژیم غذایی عصاره گیاهی گزنه (Urtica dioica) بر برخی پارامترهای خون شناسی و بیوشیمیایی خون ماهی قرمز (Carassius auratus) به مدت 8 هفته صورت گرفته است. تیمارهای آزمایشی 3 تیمار عصاره گیاه گزنه با دوزهای 2، 4 و 8 گرم در کیلوگرم غذا و یک تیمار شاهد (بدون عصاره گیاهی) ، هرکدام با 2 تکرار حاوی 5 ماهی با میانگین وزنی 4/70±21/88، در 8 مخزن توزیع شدند. نتایج نشان داد که افزایش میزان عصاره گیاهی سبب بهبود شاخص های خونی و بیوشیمیایی شد که البته این افزایش در هیچ یک از پارامترهای اندازه گیری شده در بین تیمارها معنی دار نبود. به طوری که میزان شاخص های خون شناسی (گلبول قرمز و سفید، هماتوکریت) و اندیس های خونی (MCV، MCH و MCHC) بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری نشان ندادند (0/05<p). میزان آلبومین در تیمار تغذیه شده با عصاره گزنه به ویژه در سطح 4 گرم بر کیلوگرم غذا به طور معنی داری (0/05>p) نسبت به گروه شاهد و سایر تیمارهای تغذیه شده با عصاره گزنه افزایش نشان داد. در مقایسه مقادیر گلوکز، کلسترول و تری گلیسیرید سرم خون ماهیان قرمز تغذیه شده با عصاره گزنه در پایان آزمایش با تیمار شاهد اختلاف معنی داری (0/05<p) مشاهده نگردید. به طورکلی می توان نتیجه گرفت که غلظت های بالای گزنه می تواند موجب بهبود عملکرد برخی شاخص های فیزیولوژیک ماهی قرمز گردند.
    کلید واژگان: عصاره گزنه, ماهی قرمز, شاخص های خونی و بیوشیمیایی}
    Shabnam Nejad Moghaddam, Mohammad Reza Imanpoor *, Vali Allah Jafari, Rogheieh Safari
    Today, the use of natural immunostimulant such as medical plants has been growing in aquaculture an alternative of chemicals and antibiotics in control of fish disease. The present study was done to investigate the effects of Urtica dioica hydroalkohalic extract on some hematological parameters (white and red blood cell count, hemoglobin, hematocrit, MCHC, MCV and MCH) and biochemical indices (glucose, cholesterol, albumin and total protein) in Carassius auratus. For this purpose, fish with an average weight of 21.88 ± 4.7gr divided in 3 treated groups, fed 2, 4 and 8 g/kg of Urtica dioica supplementation and the control group in 2 replicates (7 treatments with 2 replicates). According to the result no significant differences were revealed in hemoglobin, hematocrite, MCH, MCHC and MCV in fish fed supplementation of these extracts (p>0.05). Albumin showed a significant increase in fish fed 4g/kg Urtica dioica compare to control and other groups. Glucose, Cholesterol and triglyceride levels didn’t show significant differences in fish fed extracts compare to control (p>0.05). It appears that supplementation of diet with Urtica dioica could improve physiologic parameters in Carassius auratus.
    Keywords: Urtica dioica, Hematological, biochemical parameters, Carassius auratus}
  • حمید رئیسی، ولی الله جعفری، سعید ضیایی نژاد، علی اکبر پاسندی
    در این مطالعه بررسی تاثیر پروبیوتیک (Bacillus subtilis و licheniformisBacillus) بر قابلیت هضم پروتئین خام، ماده خشک، خاکستر، چربی، آمینو اسیدهای ضروری و غیرضروری برای میگوی وانامی (Litopeneaus vannamei) مورد آزمایش قرار گرفت. میگوها با وزن اولیه 0/29 گرم ذخیره سازی شدند. تیمارهای مورد استفاده شامل T1 (تراکم 300 قطعه میگو در مترمربع و غلظت 1010×1 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم غذا)، T2 (تراکم 300 قطعه میگو در مترمربع و 1010×4 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم غذا)، T3 (تراکم 250 قطعه میگو در مترمربع، 1010×1 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم غذا) و T4 (تراکم 300، 1010×4 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم) به همراه دو تیمار شاهد (C1 با تراکم 300 قطعه میگو در مترمربع و C2 با تراکم 250 قطعه میگو در مترمربع) در 18 مخزن به مدت 8 هفته تغذیه شدند. جهت بررسی قابلیت هضم میگو از اکسید کروم 3% به عنوان نشانگر استفاده شد. قابلیت هضم تیمارهای T2 و T4 در کل بخش ها به جز در ماده خشکبیش ترین مقدار را داشت و افزایش معنی داری را با تیمارهای شاهد نشان داد (0/05>p). اما تیمارهای T1 و T3 افزایشمعنی داری را در مقدار چربی و ماده خشک با تیمارهای شاهد نشان نداد (0/05p). در کل تیمارها قابلیت جذب اسید آمینه نسبت به سایر موارد بیش ترین مقدار را داشت.اما تاثیر پروبیوتیک در تراکم های مختلف در کل تیمارها به اندازه ای نبود که رابطه معنی داری را برقرار کند.
    کلید واژگان: پروبیوتیک, میگوی وانامی, آمینواسید, قابلیت هضم, تراکم}
    Hamid Raisi, Vali Allah Jafari, Saeed Ziaei Nezhad, Ali Akbar Pasandi
    Apparent digestibility coefficients (ADCs) of dry matter (DM), crude protein (CP), essential amino acids (EAA), non-essential amino acids (NEAA) and fatty acids were determined for whites shrimp (Litopenaeus vannamei). Shrimp (weight average 0.25gr) was feed in sex treatment and 18 tanks during 8 weeks it was including T1 (300 individual/m2, 1×1010 cfu/gfood) and T3 (250 individual/m2, 1×1010 cfu/g food), T2 (300 individual/m2, 1010 cfu/gfood), T4 (250 individual/m2, 4×1010 cfu/g food) and control group (C1 300 individual/m2, C2 250 individual/m2). Apparent digestibility coe⁄cients was determined using OF 0.03% Y2O3 as an indicator. In all treatment digestibility of T2 (300 individual/m2, 4×1010 cfu/gfood) and T4 (250 individual/m2, 4×1010 cfu/g food) exception (ADCs) of dry mater showed significant increasing to control groups (p<0.05). Apparent digestibility coefficients ADCs of diets T1 (300 individual/m2, 1×1010 cfu/gfood) and T3 (250 individual/m2, 1×1010 cfu/g food) didn’t show increasing different to control groups (p>0/05). But, Apparent digestibility coefficients of ash and amino acids showed significant different between all treatment including (T1, T3) (T2, T4) and control groups (p<0/05). In all groups, highest digestibility was belong amino acids, it was showed highest increasing to another factors. Probiotcs effect on density in all treatment did not show significant difference (p>0.05).
    Keywords: Amino acids, Digestibility, Density, Shrimp}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال