جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « تذکره الشعراء » در نشریات گروه « علوم انسانی »
-
دولتشاه سمرقندی، از جمله تذکره نویسان قرن نهم هجری است که در کتاب مهم خود، تذکره الشعراء، گزیده ای از احوال و آثار علما و شعرای دوره اسلامی، به خصوص قرن 8 و 9 هجری را تدوین کرده و در امتداد آن، نظرات قابل توجهی در باره وقایع اجتماعی، فرهنگی و سیاسی دوره مورد بحث در اختیار قرار داده است. پرسش پیش رو، این است که سیر حوادث در تذکرهالشعراء چگونه در ذهن مولف پردازش شده است و علما چه جایگاهی در آن دارند؟ یافته های تحقیق، حاکی از آن است که دولتشاه به این دلیل که اهل قلم، اهل دولت و اهل دل بوده است، نسبت به کمبودهای این عرصه ها شناخت کامل داشته و گاهی با اغماض و گاهی با شهامت، به آنها پرداخته و در مورد علما به همین شیوه مسائلی را مطرح می کند که در شناخت دوره، راهگشاست. دولتشاه، شخصیتی اعتدالی و مردمی بود و در خود، آن وارستگی را میدید که علمای عصر خویش را به نصیحت درباریان جهت رسیدگی به حال رعیت ترغیب کند. روش تحقیق در این مقاله، تاریخی تحلیلی است و در کنار آن، از الگوی هرمنوتیک قصدگرا استفاده خواهد شد. این روش، از این جهت برگزیده شده که ضمن لحاظ اصل متن و زمینه شکلگیری آن، به قصد و هدف مولف نیز توجه گردد.
کلید واژگان: تذکره الشعراء, دولتشاه سمرقندی, علما, رعیت, معرفت} -
یکی از زمینه های پژوهشی درباره ی جنگ ها و سفینه ها، بررسی انتساب های اشعار در برخی از آنهاست که گاه به اشتباه آمده و سبب شده است تا محققان و پژوهشگران حوزه ی تاریخ ادبیات به سفینه ها و بیاض ها با دید احتیاط بنگرند و چندان به انتساب های جنگ پردازان اعتماد نکنند. هرچند این انتقاد را می توان تا حدودی درباره ی بیشتر سفینه ها صادق دانست و بایسته است با احتیاط به انتساب های اشعار در جنگ های متاخر و حتی کهن نگریست؛ با این حال نمی توان از برخی انتساب ها در این بیاض ها درباره ی اشعار سخنوران گمنام و حتی مشهور چشم پوشید. زیرا از رهگذر برخی از این انتساب ها، -بدان شرط که با دیگر منابع معتبر سازگار باشند- گاه می توان در پژوهش های شعرشناسی، گوینده ی واقعی شعری را شناخت که در نتیجه سخن تمامی منابع و حتی تذکره های معتبر در مورد یک انتساب منسوخ خواهد شد. نگارنده در این نوشتار، با استفاده از دو سفینه ی کهن و متاخر و نیز نسخ دیوان کمال الدین اسماعیل(568؟-635 ق.)، نشان داده است که قطعه ای در دیوان کمال الدین، در تذکره ی دولتشاه (تالیف: 892 ق.) به اشتباه به فرخاری، -از شاعران سده ی پنجم هجری- منسوب شده که این اشتباه به تذکره ها و منابع معاصر نیز راه یافته است.کلید واژگان: تذکره الشعراء, شعر, کمال الدین اسماعیل, فرخاری, سفینه}Boostan Adab, Volume:10 Issue: 4, 2019, PP 199 -204One of the most important collections is investigated based on different ideas in the view that some poems are wrongly attributed to the other poets in some of them which causes that may researchers in literature history to view these collections cautiously and don’t rely on what is attributed to the poets of these collections. However this criticism can, to some extent, hold for majority of the collections and it is necessary to view these collections poems attribution cautiously, it is not possible to overlook some valuable attributions in these collections about the unknown and famous poets because investigating some of these attributions, provided that they are correlated with other reliable resources, can sometimes help identifying the true poetry type in poetry studying as a result of which all resources and even reliable biographies would be obsolete about an attribution. In this research, the author attempts to use two ancient collections and the Kamalodin Ismaiel’s collection and indicated that a poem in his collection is wrongly attributed to Farkhari, the fifth century poet, in Dowlatshah’s biography book. This error is extended to other biography books and contemporary resources, too.Keywords: TazkeratolShoara, poem, Kamalodin Ismaiel. Farkhari, poem collection}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.