به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "غیرواقع گرایی اخلاقی" در نشریات گروه "علوم انسانی"

جستجوی غیرواقع گرایی اخلاقی در مقالات مجلات علمی
  • حسین احمدی*

    مهم ترین بحث فلسفه اخلاق، هستی شناسی اخلاق و مهم ترین بحث هستی شناسی اخلاق، واقع گرایی و غیرواقع گرایی اخلاقی است. واقع گرایی اخلاقی به نظریه‏ای اطلاق می‏شود که برای مفاهیم و گزاره های اخلاقی صرف نظر از دستور و توصیه، احساس و سلیقه و توافق و قرارداد، به واقعیت خارجی قایل باشد یا آن‏ مفاهیم و گزاره ها را بر واقعیت خارجی مبتنی کند؛ اما غیرواقع گرایی، برای معانی اخلاقی، واقعیتی غیر از دستور و توصیه یا احساس و سلیقه یا توافق و قرارداد قایل نیست. این پژوهش با روش عقلی به تحلیل دیدگاه های فلسفه اخلاقی شیخ اشراق پرداخته است. اعتباری دانستن وجود در دیدگاه وی، موهم غیرواقع گرابودن او در فلسفه اخلاق شده است؛ اما افزون بر مردودبودن دلیلی که وی برای اعتباری دانستن مفاهیم فلسفی ارایه می کند، می توان تفسیری از وی ارایه داد که مفاهیم اخلاقی را واقعی می داند. دراین صورت، دیدگاه او در زمره واقع گرایی اخلاقی قرار می گیرد؛ به این بیان که منظور از مفاهیم اخلاقی، مفاهیمی از سنخ نور است که واقعی محسوب می شوند. این پژوهش ازطریق واقع نمایی مفاهیم اخلاقی، زیبایی شناسی، غایت گرایی، معرفی راه شناخت و تبیین نحوه ایجاد فضایل اخلاقی، رویکرد واقع گرایانه شیخ اشراق را تبیین کرده است.

    کلید واژگان: هستی شناسی, هستی شناسی اخلاق, واقع گرایی اخلاقی, غیرواقع گرایی اخلاقی, شیخ اشراق
    Hosein Ahmadi *

    The most important discussion of the philosophy of ethics is the ontology of ethics, and the most important discussion of the ontology of ethics is moral realism and anti-realism. The title Moral Realism is applied to a theory that considers an external reality for the moral concepts and propositions regardless of any imperative, recommendation, feeling, taste, agreement, or bases those concepts and propositions on an external reality; however, anti-realism does not consider any reality for the morality other than an imperative, recommendation, feeling, taste or agreement. This research has analyzed Sheikh Ishraq's writings on ethics in a rational way. Validity of existence in his view has become an illusion of his non-realism in moral philosophy, but in addition to the rejection of the reason he provides for validating philosophical concepts, it is possible to present an interpretation of his view that considers moral concepts to be real; In this case, his point of view is included in the category of moral realism, stating that the meaning of moral concepts are concepts of the Sankh Noor that are considered real. This research has explained the realistic approach of Sheikh Eshraq through the realistic concepts of ethics, aesthetics, and eschatology, introducing the way of knowing and explaining how to create moral virtues.

    Keywords: Ontology, Moral Ontology, moral realism, Moral Unrealism, Sheikh Ishraq
  • حسین احمدی*

    مهم ترین بحث فلسفه اخلاق، هستی شناسی اخلاق و مهم ترین بحث هستی شناسی اخلاق، واقع گرایی و غیرواقع گرایی اخلاقی است. واقع گرایی اخلاقی به نظریه‏ای اطلاق می‏شود که برای مفاهیم و جمله های اخلاقی صرف نظر از دستور و توصیه، احساس و سلیقه و توافق و قرارداد واقعیت قایل باشد یا آن‏ مفاهیم و جمله ها را بر واقعیت خارجی مبتنی کند به طوری که مفاهیم و جمله های اخلاقی تنها بر نظر  شخص یا گروهی مبتنی نباشد؛ اما غیرواقع گرایی، برای مفاهیم و جمله های اخلاقی واقعیتی غیر از دستور و توصیه یا احساس و سلیقه یا توافق و قرارداد قایل نیست. حداقل چهار استدلال برای اثبات واقع گرایی اخلاقی از کلام فارابی می توان استنتاج کرد. وی گاهی از علم زیباشناسی برای اثبات واقع گرایی مدد می جوید؛ گاهی نیز از طریق واقع نمایی مفاهیم اخلاقی و سعادت، گاهی به وسیله وصول واقعی به کمال نهایی و گاهی از طریق تعیین نوع راه شناخت واقعیت اخلاقی، واقع گرایی را اثبات کرده است. به نظر می رسد تبیین عقلانی از کمال متناسب انسانی و تبیین رابطه منطقی میان فهم نیاز به کمال مطلق و کمال واقعی انسان برای تکمیل دیدگاه فارابی ضروری است. همچنین توجه فارابی به تفکیک اخلاق از آداب، باعث رفع اتهام نسبی گرایی از وی خواهد شد.

    کلید واژگان: هستی شناسی, هستی شناسی اخلاق, واقع گرایی اخلاقی, غیرواقع گرایی اخلاقی, فارابی
    Hossein Ahmadi *
    INTRODUCTION

    One of the main issues of moral philosophy is ethical ontology, and the main theme of ethical ontology is Moral Realism and moral anti-realism. The title Moral Realism is applied to a theory that considers an external reality for the moral concepts and propositions regardless of any order, recommendation, feeling, taste, agreement, or bases those concepts and propositions on an external reality; however, anti-realism does not consider any reality for the morality other than an order, recommendation, feeling, taste or agreement.The influence of Farabi on the creation the Islamic civilization is obvious to the thinkers; he made an extensive attempt during his life to Islamize the sciences. Important works have been written about Farabi's moral views, But Unfortunately, none of these works has addressed the topics of Moral Ontology that is considered the main topic in Moral Philosophy.Farabi has stated at least four arguments to prove realism. Sometimes Farabi gains help from the aesthetics, and he also proves reality sometimes through the semantics of moral concepts and felicity, through achievement of ultimate perfection on occasion, and also at times through determining the recognition path. The present research attempts to present the ontological subjects of Farabi's ethics in a new form so as to familiarize the researchers with the helpful method employed by Farabi in Moral Philosophy in order to prepare a ground to make a greater use of the method and content potential of Farabi's discussions of Moral Philosophy by Farabi. It seems Farabi does not address a number of ethical issues that need to be addressed to them because of the power of reasoning for realism, such as the rational explanation for human proportional perfection and how the way of happiness is the knowledge of the disability. Also, Farabi's attention to the separation of ethics from customs will eliminate the relativistic charge from him.

    Material

    Farabi, like the early thinkers before him, did not author an independent book in the field of Moral Philosophy because the Moral Philosophy had not branched out then as a separate knowledge, but there are some discussions of Moral Philosophy dispersed in some of his works. We can gain some of his novel attitudes on Moral Philosophy through the examination of his writings. So this article uses analytical philosophical method and It takes its materials from the library way.

    Discussion

    It is possible to propose numerous statements about the realist nature of Farabi proving that he is a moral realist. In the present research we only explain the following arguments indicating the Moral Realism that can be inferred from the sayings of Farabi.Proving the Moral Realism through Aesthetics. One of Farabi's arguments used to prove the morally realist nature of Farabi is that he considers ethics as a beautiful subject (Farabi, 1992; P.243; Farabi,1992: P. 65) and he also considers beauty to be equal to existential perfection (Farabi, 199a: PP.42-43). Therefore, Farabi considers ethics as the existential perfection, and the existential perfection is the same as existential enjoyment, that is, it is real.Proving realism through finalism. Farabi is a finalist scholar and he believes in the real ends and finalism is considered one of the realist schools, so Farbi is a realist. Farabi believes that the goal of ethics is to enable human to achieve the real felicity and he considers the real felicity and goal of ethics as an existential object (Farabi, 1995a, PP.101-103). Regarding the definition of Moral Realism, where the title Moral Realism is applied to a theory that considers an external reality for the moral concepts and propositions regardless of any order, recommendation, feeling, taste or agreement, or bases those concepts and propositions on an external reality (Ahmadi, 2017: P.118), many Muslim thinkers are moral realists.Proving Moral Realism through semantics of moral concepts. Farabi defines the concepts indicating the moral predicate that can be interpreted as predicate concepts, as existential and real and when the moral concepts are real, the proposition formed by the moral concepts will be real and thereby the Moral Realism will be proved.Proving realism through Epistemology. If Farabi did not believe in any reality for ethics, then it had been senseless to introduce wisdom as a method to recognize ethics, while Farabi has determined multiple ways like wisdom to recognize the moral reality (Farabi, 1995b: P.42).

    Conclusion

    Farabi explained his absolutism through dividing goodness into absolute goodness and non-absolute goodness. The absolute goodness explains human's ultimate perfection and real felicity and the non-absolute goodness explains the relationship between the action and ultimate perfection1. Farabi also offers a particular innovation in defining and explaining wisdom because he believes that wisdom in a special sense means that the wisdom reason out the best things through the best knowledge. The best knowledge means the permanent knowledge and knowledge of essence that is imperishable and presential that is considered the best knowledge2 and he explains about the wisdom of divine proximity and human's needs for God's blessings even in acquiring the ultimate perfection. Then he explained about the path to the ultimate perfection in Moral Philosophy by defining wisdom in a novel way.Another innovation of Farabi was to determine the instance of the real felicity that none of his preceding scholars had completed and Islamicized the Greek moral theory so accurately that he did. He accepted the divine proximity theory as a supplement to the moral theories of Socrates, Plato and Aristotle and enriched it through explaining the features of divine proximity degrees.Despite all the innovations of Farabi, but it seems necessary that Be explained The following content, such as rational explanation for the appropriate perfection for humans, and for relation between knowledge of the caused to its need from Cause and the true perfection of the caused, as well as the separation of ethics from customs.

    Keywords: Ontology, Ethics, Moral Ontology, Moral realism, Moral Anti- Realism, Farabi
  • عباس گرایی، محمدحسین زاده یزدی
    باور به تهی بودن دنیای واقعی از ارزش یا منشایی برای ارزش، و نیز فردگرایی خاص لیبرالیسم، مکتبی اخلاقی را بنیان نهاد که تنها منشا اعتبار گزاره های اخلاقی را اراده و میل فرد معرفی می کند. با وجود رواج گسترده اخلاق لیبرال، این دیدگاه با انتقاداتی مواجه است. در این پژوهش تلاش شده تا ضمن تبیین مکتب اخلاق لیبرال، به نقد های آن اشاره شود. نتایج بررسی انتقادی دیدگاه مزبور حاکی از آن است که، مکتب اخلاقی لیبرالیسم را باید در دسته غیرواقع گرایان اخلاقی و به تبع آن، نسبی گرایان اخلاقی دسته بندی کرد. در این صورت، حاصل غیرواقع گرایی اخلاقی این است که هرگز باید اصلی اخلاقی مکتب خویش را نتوان توجیه کرد. از سوی دیگر، نسبیت در اخلاق، بی اعتباری هر نظام اخلاقی از جمله هر مکتب نسبی گرا را رقم خواهد زد. پیامدهای غیرمنطقی نسبیت در اخلاق، لیبرالیست ها را به سخن گفتن از قیودی نظیر لزوم احترام به امیال دیگران کشانده است. اما آنها هرگز این ابهام را پاسخگو نبوده اند که با وجود غیرواقع گرا بودن، چگونه می توان به پیامدهای ناگوار واقعی، برای توجیه چنین قیودی استناد کرد. حقیقت این است که جز با در نظر گرفتن سعادتی واقعی برای انسان از یک سو، و پیامدهای واقعی افعال اختیاری او از سوی دیگر، هرگز نمی توان مکتب اخلاقی موجهی را شکل داد؛ سعادتی که از منظر دین حق، نزدیک شدن به کامل مطلق است و برای درک جزئیات پیامدهای افعال اختیاری انسان نسبت به این هدف، از راهنمایی کامل مطلق نمی توان بی نیاز بود.
    کلید واژگان: فلسفه اخلاق, لیبرالیسم, فردگرایی, نسبی گرایی اخلاقی, غیرواقع گرایی اخلاقی
    Abbas Garaee, Mohammad Hosseinzadeh Yazdi
    The idea that the real world is devoid of any value or cannot be the source of any value, as well as the particular individualism of liberalism, established a moral school that introduced individual will power and wish as the only source of the validity of moral propositions. Despite the prevalence of liberal ethics, several criticism have been leveled at it. Explaining the school of liberal ethics, this paper seeks to mention some of these critiques. The results of the critical review of this view indicate that the moral school of liberalism should be categorized as a kind of ethical non-realism and, consequently, moral relativism. Hence, the result of moral non-realism is that one can never justify the moral principles of any school of thought. On the other hand, relativity in morality will lead to the invalidity of all moral systems including all relativistic schools.The unreasonable results of relativity in ethics have led the liberalists to speak of obligations such as the need to respect the desires of others, but they have never resolved one ambiguity: while being non-realistic, how can one rely on real disastrous consequences to justify such obligation? The truth is that only by considering real happiness for man on the one hand, and the real outcomes of his voluntary actions, on the other hand, can one create a justified ethical school; happiness which, from the point of view of the religion of Truth, is achieved by nearness to the absolutely Perfect, and to understand the details of the outcomes of human’s voluntary acts, one always needs the guidance of the absolutely Perfect.
    Keywords: The philosophy of ethics, liberalism, individualism, ethical relativism, ethical non-realism
  • عباس گرایی
    یکی از پرسش های اساسی درباره گزاره های اخلاقی این است که آیا گزاره های اخلاقی بیان کننده واقعیتی عینی هستند و از وجود رابطه ای واقعی گزارش می دهند یا این گزاره ها سرچشمه ای واقعی ندارند و صرف نظر از دستور و توصیه، احساس و سلیقه، و توافق و قرارداد از واقعیتی سخن نمی گویند؟ واقع گرایان قایل به سرچشمه ای واقعی برای احکام اخلاقی هستند و غیرواقع گرایان چنین سرچشمه ای را نمی پذیرند. یکی از پیامدهای این بحث قائل شدن به مطلق بودن احکام اخلاقی در صورت واقع گرا بودن یا نسبیت در اخلاق در صورت غیرواقع گرا بودن است. در این تحقیق با روش تحلیلی توصیفی نشان می دهیم که علامه طباطبائی با قایل شدن به سرچشمه ای واقعی برای احکام اخلاقی، فیلسوفی واقع گرا و اطلاق گرای اخلاقی است.
    کلید واژگان: مفاهیم اخلاقی, گزاره های اخلاقی, واقع گرایی اخلاقی, غیرواقع گرایی اخلاقی, مطلق گرایی اخلاقی, نسبی گرایی اخلاقی
    Abbas Geraei
    One of the basic questions about ethical propositions is: do ethical propositions represent an objective reality and reveal the existence of real relationship or do they have no real source and they, irrespective of order and recommendation, feeling and taste, agreement and contract, do not talk of reality? Realists believe in the real source of moral principles but non-realists reject the existence of such a source. One of the results obtained from this debate is that realists adopt absolutism of moral principles and non-realists advocate relativism in ethics. This research shows through an analysis-descriptive method that because Allameh Tabatabaei believes in the real source of moral principles, he is considered as a realist philosopher and a moral absolutist.
    Keywords: moral concepts, moral propositions, ethical realism, ethical non, realism, ethical absolutism, ethical relativism
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال