جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « وقاتون » در نشریات گروه « علوم انسانی »
-
یکی از مولفه های آسیب زا برای پیروان پیامبران و امامان معصوم: در ادوار مختلف، «استعجال» است که این مقوله به دلیل طولانی بودن دوران غیبت، بیش تر درباره ظهور امام زمان4 نمود پیدا می کند. گوناگونی آیات و روایات در موضوع عجله، تعجیل و استعجال؛ مطلوب یا نامطلوب بودن استعجال را در ابهام قرار داده است. نوشتار پیش رو با روش توصیفی تحلیلی، تلاش دارد با قرار دادن استعجال در سنجه آیات و روایات، هنجار یا ناهنجار بودن آن را بررسی کند. از نگاه قرآن و روایات، بین استعجال و تعجیل در امر ظهور تفاوت وجود دارد. استعجال امری ناپسند و مردود است؛ زیرا منشا آن جهالت است و آسیب زاست. از این رو، آیات قرآن و روایات، مومنان را از سقوط در باتلاق استعجال برحذر داشته و دو راهکار «نگرشی» و «رفتاری» به ترتیب «تقریب» و «تسلیم» را برای مواجهه با آن بیان کرده اند.
کلید واژگان: استعجال, ظهور منجی, تعجیل, محاضیر, مقربون, وقاتون}One of the harmful components for the followers of the prophets and the infallible Imams in various ages is “Iste’jal”, which has become more appealing in the case of the appearance of Imam of the Time (A.S) due to the long period of Occultation. The variety in the verses and traditions on the subject of haste, making someone to haste and asking for the haste, has put Iste’jal in an obscure position. The following paper, with a descriptive-analytic method, attempts to examine the normality and abnormality of Iste’jal by placing it in the measure of verses and traditions.
Form the viewpoint of the Qur’an and traditions, there is a difference between Iste’jal and Ta’jeel[1] in relation to the issue of appearance. Iste’jal is an indecent and rejected issue; because, ignorance is its reason and it is harmful. Therefore, the verses of the Qur’an and traditions have forbidden the believers from falling into the swamp of Iste’jal and have proposed the “attitudinal” and “behavioral” approaches which are “approximation” and “submission” respectively to confront this issue.
[1] To be in a hurry to do something, acceleration.Keywords: Iste’jal, the appearance of the savior, Ta’jeel, Mahazeer, mogharaboun, vaghatoun} -
از جمله آسیب های جدی جامعه مهدوی، تعیین وقت برای ظهور حضرت مهدی است. در منابع مهدوی روایات متعددی درباره نکوهش تعیین وقت برای زمان ظهور امام مهدی وجود دارد. به رغم این روایات و لحن شدید آن ها، برخی از توقیت ها در منابع یافت می شود. در مقاله حاضر، پس از مفهوم شناسی توقیت، آثار مخطوط مرتبط با این موضوع مورد توصیف قرار گرفته و گزارشی از تعیین کنندگان وقت ظهور و تاریخ های بیان شده تهیه شده است. در میان این وقت گزاران، اشخاصی چون محیی الدین عربی، صدرالدین قونوی، خواجه نصیر طوسی، شاه نعمت الله ولی، علامه مجلسی، ابن حجر هیتمی، جلال الدین سیوطی و... دیده می شوند. از آثار مهم در گزارش این توقیت ها می توان به جواهر القوانین اشاره کرد و چندین کتاب از جهان معاصر عرب نیز گزارش شده است. بخشی از نوشتار نیز به مستندات توقیت کنندگان (احادیث، علوم غریبه، کشف و شهود و اشعار) اختصاص دارد. حدیث ابولبید از امام باقر از مهم ترین دستاویزهای موقتین در میان شیعیان و احادیث مربوط به پایان جهان و هزاره گرایانه بن مایه توقیت ها در بین برخی از اهل سنت است. بخش دیگری از این نوشتار نیز به انگیزه توقیت کنندگان و مواجهه بزرگان با توقیت ها اختصاص دارد. از آن جا که مستندات تعیین کنندگان زمان ظهور، متقن و یقین آور نیستند، نمی توان به توقیت ها اعتماد کرد. در این میان نباید از آثار مخرب توقیت در دین گریزی و القای ناامیدی و تخریب اندیشه والای مهدویت غافل بود.
کلید واژگان: توقیت, وقاتون, نهی از توقیت, وقت گزاری, جواهرالقوانین, شاه نعمت الله ولی, محیی الدین عربی}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.