جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "aloukeh" در نشریات گروه "علوم انسانی"
-
آلوکه در گویش سیستانی به معنای ترانه های عروسی است که در آیین پیوند ازدواج اجرا می شود. این ترانه ها در این منطقه به قدمت وجود انسان ریشه دارد و بیانگر غنای فرهنگی و تمدن کهن این خطه است. آلوکه در مضامین مذهبی، عشقی و تاریخی نیز در سیستان رایج است. اما این مقاله فقط به بررسی آلوکه خوانی و کاربردهای آن در آیین جشن عروسی اختصاص دارد. پژوهش حاضر از طریق مصاحبه با گویشوران متعدد و استفاده از منابع کتابخانه ای انجام گرفته است. این پژوهش با بررسی مفهوم آلوکه، وجه تسمیه آن، پیشینه تاریخی، اجراکنندگان، شیوه اجرا و انواع آن نشان می دهد که مردم سیستان چه اندازه به اجرای آیین عروسی با گویش محلی خود پایبند هستند و این نکته در فرهنگ آنان چه جایگاهی دارد. تطبیق شادی سروده های سیستان با نمونه های مشابه آن در دیگر نقاط ایران نیز نشان می دهد که اجرای شعر با آهنگ، در آیین های بومی و محلی اقوام ایرانی نقش بنیادینی دارد. از سوی دیگر، این مقاله با ذکر انواع آلوکه ها به بررسی ویژگی های ساختاری از وزن، ردیف و قافیه، قالب، زبان، محتوا و جنبه های ادبی آن پرداخته است. برخورداری از این همه ترانه و ترنم برای بهره بردن از لحظه لحظه شادی ها بیانگر شور سرزندگی و نشاط جمعی مردم این خطه است. برخورداری کامل آنان از شادی و سرور، اهمیت برگزاری یکی از اساسی ترین مسایل زندگی را نشان می دهد.
کلید واژگان: فرهنگ عامه, سیستان, آلوکه, آیین سرور, بومی سرودهAloukeh, in the Sistâni dialect, refers to wedding songs performed during marriage ceremonies. These songs have roots that trace back to the existence of humanity in this region and reflect the cultural richness and ancient civilization of this area. Additionally, Aloukeh is also prevalent in religious, romantic, and historical themes in Sistân. This article is dedicated solely to examining aloukeh-reading and its applications in wedding ceremonies. The current research has been conducted through interviews with multiple speakers and the use of library resources. This research examines the concept of "Alokhe," its etymology, historical background, performers, performance methods, and its various forms. It illustrates how dedicated the people of Sistân are to performing wedding rituals using their local dialect and the significance of this practice in their culture. Additionally, the comparison of celebratory songs from Sistân with similar examples from other regions in Iran highlights the fundamental role that poetic performance with melody plays in the indigenous and local customs of Iranian ethnic groups. On the other hand, this article examines the structural characteristics of various types of Aloukeh, including aspects such as weight, meter and rhyme, form, language, content, and literary elements. The abundance of songs and melodies for experiencing every moment of joy reflects the collective vitality and spirit of the people in this region. Their complete enjoyment of happiness and joy indicates the significance of celebrating one of the most fundamental aspects of life.
Keywords: Folklore, Sistân, Aloukeh, Celebration Of Joy, Indigenous Poetry
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.