جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "قلندریه" در نشریات گروه "تاریخ"
تکرار جستجوی کلیدواژه «قلندریه» در نشریات گروه «علوم انسانی»جستجوی قلندریه در مقالات مجلات علمی
-
قلندریه یکی از شاخه های صوفیه است که از فرقه ی ملامتیه منشعب شده و حتی گاهی این فرقه راهمان ملامتیه می دانند. اقدامات قلندریه در ابتدا همچون ملامتیه اعتراض به اوضاع و احوال سیاسی و اجتماعی بود. اما بعد ها این فرقه بیشتر به ظاهر سازی پرداختند و اعضاء آن برای جدا بودن از دیگران خود را به شکل عجیب و غیر معمولی در می آوردند. یکی از شخصیت های مطرح قلندریان، جمال الدین ساوجی(زاوه ای) رهبر قلندریان جولقی بود. افسانه هایی که در مورد او وجود دارد مانند داستان هایی که برای صوفیان و عارفان ذکر می شود همراه با شاخ و بال های فراوان و غیر قابل باور است. وی که ایرانی بود در دمشق شیوه های بدعتی خود را ارائه کرد.او بعدها به مصر رفت و در شهر دمیاط مقیم شد. وی توانست پیروان زیادی در سرزمین های اسلامی به دست آورد. پس از او قلندریان که مدعی پاکدامنی و جدایی از تعلقات دنیوی بودند، با اشتغال به فساد و انجام اعمال منافی عرف و شرع به انحطاط گرائیدند.
کلید واژگان: جمال الدین ساوجی, قلندریه, ملامتیه, جوالقیه, چهارضرب -
مطالعه آثار بر جا مانده از فرهنگ ایران قبل از اسلام و پس از آن، گویای این واقعیت است که داشتن موی سر و صورت در فرهنگ ایرانیان نکته منفی محسوب نمی شده است. چهره بزرگان و مردم عوام، پادشاهان هخامنشی و پادشاهان و روحانیان ساسانی نشان می دهد که در ایران قبل از اسلام تراشیدن موهای سر و صورت، بجز موارد معدود، تقریبا ناشناخته بوده است. در قرون اولیه پس از اسلام نیز با توجه به گزارش های مربوط به توصیف سیمای پیامبر اکرم (ص) و نیز تاثیرپذیری ایرانیان از این سنت، پذیرش رواج رسم چهارضرب در میان ایرانیان تازه مسلمان ممکن نیست. اما با ظهور قلندران، با افرادی روبرو می شویم که موهای سر، صورت و ابروان خود را تراشیده و در اصطلاح چهارضرب می کردند. دلایل متعددی همچون حضور بوداییان در شرق ایران در قرون اولیه اسلامی و پای بندی ایشان به چهارضرب، شناخت ایرانیان مسلمان و قلندریه از ایشان، نیت تقریبا مشابه هر دو گروه از عمل چهارضرب و حمل سنگ و استره توسط هر دو گروه نشان می دهد که به احتمال قوی چهارضرب قلندریه تحت تاثیر دین بودایی و راهبان آن بوده است.
کلید واژگان: ملامتیه, قلندریه, دین بودایی, چهارضربStudy of the works left behind from the pre-Islamic culture of Iran and the periods after that indicate the fact that growing the hair of one’s head and beard has not been regarded as a negative point. The faces of noble and the common people، the Akaemenid kings، and the Sasanid clerics indicate that shaving the head and face in the pre-Islamic era had been almost unknown، except in some rare instances. In the early centuries after Islam، too، with respect to the report on the Prophet’s (S. A. W.) appearance as well the impressionability of the Iranians of chahārḍarb، accepting the prevalence of this practice among the newly converted Iranians is not possible. However، with the appearance of qalandars (calenders)، we encounter individuals، who would shave their heads، faces، and eyebrows، practicing what were termed as chahārḍarb. Various reasons، such as the presence of the Buddhists in the East of Iran during early Islamic period and their abiding by chahārḍarb، the knowledge of the Muslim Iranians and Qalandars about them، the similar intention of both groups in practicing chahārḍarb and carrying stones and razors (ustura) by both groups indicates that the Qalandariyya’s chahārḍarb has been influenced by Buddhism and its monks.Keywords: Malamatiyya, Qalandariyya, Buddhism, Chahardarb
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.