جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « الهجاء » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »
تکرار جستجوی کلیدواژه «الهجاء» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
شهد الادب العربی ومنذ بدایاته فی العصر الجاهلی ضربا من الاغراض الادبیه یسمی الهجاء وهو تقبیح صوره فرد او فئه او سلوک خاص بالمبالغه فی الذم وذکر المساوئ او اختلاقها ونسبتها إلی المهجو، وقد توسعت وبمرور الزمان دائره استخدام هذا الفن لتشمل الشعر السیاسی مثل ما نجده عند شعراء بنی امیه کالاخطل (19 – 92ه) ومسکین الدارمی (… – 89ه) والاحوص (… - 105ه) وکذلک شعراء الشیعه کالکمیت بن زید الاسدی (60 – 126ه) او السید إسماعیل الحمیری (105 – 173ه) او دعبل الخزاعی (148 – 246ه) وغیرهم وقد استمر استخدام هذا الفن إلی العصور المتاخره عند شعراء الشیعه ومنهم السید حیدر الحلی (1246 – 1304ه) صاحب الحولیات الحسینیه المشتمله علی بعض مظاهر الهجاء، فیاتی هذا البحث لرصد اشکال الهجاء السیاسی الوارد فی هذه الحولیات وکمیه انتشار انواعه فی ها، وکشف اللثام عن سبب رغبه الشاعر اکثر فی: «الهجاء السیاسی عن طریق توظیف القضایا التاریخیه» بشکلیه المباشر والضمنی، بالقیاس مع باقی انماط الهجاء عن طریق دراسه الاحتمالات الوارده بهذا الشان وذلک من خلال انتهاج المنهج الوصفی التحلیلیمستعینا بالاستقراء التام لابیات الهجاء فی هذه الحولیات. وقد توصل البحث إلی نتائج اهمها ان انماط الهجاء السیاسی فی هذه حولیات تنقسم إلی ثلاثه اقسام هی: 1- الهجاء السیاسی الفاحش 2- الهجاء السیاسی المقترن بالمدح 3- الهجاء السیاسی بتوظیف القضایا التاریخیه (بشکلیه: المباشر والضمنی) ، وقد مال الشاعر إلی استخدام النمط الاخیر بشکل اوسع فی حولیاته لاشتماله علی وظیفه حجاجیه تساعد فی إقناع المخاطب ان المهجو یستحق الذم حقیقه، ولکونه اکثر انسجاما مع مفهوم الالتزام الدینی واتصافه بعنصر الصدق عند المخاطب العام.کلید واژگان: حولیات السید حیدر الحلی, الهجاء, الهجاء السیاسی, الادب الشیعی}Arabic literature has long been blessed with a kind of poetry called lampoon in which the poet portrays ugly characteristics of an individual or a group. Gradually, the scope of this kind of poetry has been drawn to political literature, as in the works by the poets of the Umayyad Party, such as Akhtal and Meskin Daremi, and Ahwas, as well as Shiite poets. Some examples of this kind of poems can also be found in the poems of such poets as Komeit bin Zaid Asadi, Seyed Ismail Hemyari, and Da'bal Khazaee. This paper uses a descriptive method based on statistical data to study this kind of poetry in the satirical poems of Seyed Heidar Helli and seeks to introduce the various political lampoons used in this kind of poetry. It also tries to answer the question of why the poet is more inclined to use the "history-based lampoons" either directly or implicitly. The results of this study suggest that the political lampoons used in these satirical poem, either the direct or the indirect ones, can be divided into three categories: 1. Exaggerated lampoons, 2. lampoons laced with praise, and 3. History-based lampoons, the reason for the poet's desire to prefer the third category being its persuasive function because of its resort to historical data as well as the harmony of this type of lampoons to ethical and religious principles.Keywords: the year composed poems of Seyed Heidar Helli, lampoon, political lampoon, Shiite literature}
-
یمکن ان نقسم الهجاء فی شعر البوصیری إلی: الهجاء الدینی و الاجتماعی و الفردی. و نلاحظ فی کل قسم من هذه الاقسام الثلاثه بواعث نفسیه مختلفه منها رغبته الشدیده فی إفحام خصومه من الیهود والنصاری ومنها حرصه الشدید علی الدفاع عن دیانه رسول مدحه فی اکثر قصائده ومنها فقره و کثره عیاله من جانب ونحافته وقصر قامته من جانب آخر مما ادی إلی ان یضیق بالناس ذرعا وان یظهر سخطه وکرهه لهم.
إن البوصیری فی هجائه الدینی یخاطب معاندی الإسلام وخصوصا الیهود والنصاری فی عصره ویرد علیهم بالاستدلالات العقلیه والإشارات التاریخیه وهذا النوع من الهجاء عنده یتسم بالصراحه والرصانه. و اما الهجاء الاجتماعی والفردی عنده و إن کانت جذورهما فی الدوافع الشخصیه فهما یهدفان إلی الإصلاح الاجتماعی ویتسم شعره فی هذا المجال بالسذاجه والسلامه وعدم التکلف وهو فیکثیر من الاحیان مشوب بالفکاهه والسخریه.
و البوصیری فی هجائه الاجتماعی یتعرض لبیان الفساد الشائع بین ارباب الحکم وموظفی الدوله فی عصره وفی هجائه الفردی یصور المثالب الاخلاقیه. إن التربیه الدینیه وحیاه الشاعر الشخصیه والمشاکل التی واجه ها فی المجتمع ، کل اثرت علی هذه اسلوب الشاعر فی هذا الغرض الشعری تاثیرا مباشرا. و الکاتب فی هذا المقالیتبع المنهج الوصفی التحلیلی ویتحدث عن انواع الهجاء فی شعر البوصیری ضمن تحلیل النماذج الشعریه المناسبه.کلید واژگان: الهجاء, البواعث النفسیه, الهجو الدینی, الهجو الاجتماعی, البوصیری}Satire in Bousiris poetry is divided into three types: religious satires, social satires and Individual satires. In the religious satires, he talks with enemies of Islam, especially Jews and Christians in his age. He denies their beliefs with rational arguments and historical references. His poetry in this type is explicit, strong and steadfast. His social satires and individual satires are rooted in his personal intentions but follow a reforming goal. His poetry is unpretentious, flowing and interspersed with humor.Keywords: Bousiri, psychological motivations, Christians, religious satirizes, social satires} -
الشخصیه الکاریکاتیریه فی الادب العربی، قسم من الهجاء الذی قلما نجد عالجه الشعراء من العصر الجاهلی حتی عصرنا الراهن، إلا وقد نری تطرقه ابن الرومی، شاعر العصر العباسی وهو اول من استخدم هذا الاسلوب الذی سمی بالهجاء الکاریکاتیری. من خلال التصفح فی دیوان الشاعر او عن طریق التعرف عن آراء النقاد حول الشاعر، نستطیع القول إن هذا من الموضوعات الرئیسه التی عالجها الشاعر، وهکذا یتفوق علی اقرانه وهو الذی احرز قصبات السبق من الآخرین فی هذا المضمار. من یدقق فی اشعار الشاعر الهجائیه المختلفه، هکذا ولم یکد یتصفح دیوان شعره حتی یواجهه النوعین من الشخصیه الکاریکاتیریه، النوع الاول وهو یضم معظم اشعاره الکاریکاتیریه ویشتمل علی هجاء العیوب الخلقیه التی تتناوب الانف الطویل، قصر القامه او العرج و... والنوع الثانی یشتمل علی العیوب المعنویه التی تتناوب هجاء البخل والکذب و... وهذا القسم قلیل بالنسبه إلی النوع الاول. ولا یزیدنا الشاعر فی رسم تصاویره هذه إلا الإعجاب بمقدرته فی خلق تصاویره وتنوعها، رغم ان هذا قسم من موارد تجدید الشاعر وله اهمیه خاصه. فملنا إلی دراسته وبیان غموضه والکشف عن خبیئات اسراره، متمنیا ان یکون جهدنا الضئیل یسهم فی الادب، کی یتضح جانبا من الجوانب الخفیه امام القارئ.
کلید واژگان: الهجاء, ابن الرومی, الشخصیه الکاریکاتیریه, الشاعر}The lampoon of caricature characters as part of a lampoon in Arabic literature has so far not been will paid to it seems، however، opportunity، that during Abbasids، Ibn al-Rumi، a professional poet، has involved it in his works greatly. It can be dare said that he ranks first in incorporating both lampoon and caricature characters in his works، that is، he has done it better than anyone ever did. Ibn al-Rumi has incorporated in various ways. One can easily notice how he employed lampoon in two ways: in depicting physical detects including long beard، short height and long nose! And personality disorders such as betrayal، jealousy، lie، etc. what is of utter amazement is the poet''s ability in depicting caricature characters. Since the poet has excelled by means of his unique initiative and the use of such masterly phenomenon in a way no other poets ever did، the researchers convinced to examine this aspect of this works and unveil the interval delicacies. It is hoped that this research establishes an influential attempt in shedding light on some aspects of Arabic literature and provides insights for young researchers and science lovers.Keywords: Lampoon, Ibn al Rumi, Caricature character, Poet} -
یعد دعبل الخزاعی اکبر شعراء الشیعه فی العصر العباسی الاول فی تصدیه للانحراف والاوضاع السیاسیه القاتمه، وفی تنویر الرای العام وتوعیته المجتمع العباسی. من خلال نظرتنا إلی اشعاره تبین انه استخدم فی ادبه روحا تهکمیه ساخره فی هجاء الخلفاء العباسیین ونقد النظم السیاسیه القائمه، واستطاع ان یصور الحکم المتقلب والحاله القلقه والانحطاط السائد وتبلبل الامور وفوضی الاعمال فی هذه الفتره. کما تبین ان الشاعر لم یقصد من هجائه الساخر، الإضحاک والهزل، بل کانت سخریته ذات اهداف سیاسیه واجتماعیه بناءه. هذه المقاله درست الجانب الساخر من هجاء دعبل السیاسی.
کلید واژگان: دعبل الخزاعی, الشعر السیاسی, السخریه, الهجاء, ادب الشیعه}Debel Al-Khozaai was the most prominent Shiite poet who opposed the corruption and unfair political conditions through Abbasids I period of ruling. He tried to illuminate public thoughts and awaken people.His poems show that he has used a sarcastic style in criticizing the dominant political conditions and dispraising the Abbasids Caliphs.In a very unique was he has illustrated the corrupt government, deviation, anarchy and the agitated situation. It is confirmed that Debel’s irony had no fun that social and political reformatory aims.In this article we have tried to deal with political ridiculous satire in Debel’s poems.Keywords: Political satire, Abbasids period, Shiite, Debel Al Khozaai} -
إن الهجاء الکاریکاتیری فن ادبی یتناول التناقضات فی الشخصیه والمجتمع والممارسات السلبیه والاحداث والشخصیات السیاسیه والمشاکل الاجتماعیه وحتی النفسیه والمادیه وغیرها من المواضیع غیر المتناهیه، عبر امتزاج الهجاء والرسم الکاریکاتیری بالالفاظ والمعانی؛ کما یبرز دور الشاعر ومساهمته فی تحصین الروح الإنسانیه وإظهار الذوات علی حقیقتها. وهذا ما یقربه کثیرا إلی الکاریکاتیر ویجعله الفن الذی لا مثیل له.
تقوم هذه المقاله بمعالجه عناصر الهجاء الکاریکاتیری فی شعر العصر العباسی، من خلال دراسه هجاء من برعوا فی هذا الفن الادبی، امثال: دعبل، وابی نواس، والمتنبی، وابن الرومی، الذین إذا ما تناولوا عیبا من عیوب الجسد او عدم تناسب الاعضاء او عاهه من العاهات النفسیه او عیبا من العیوب المعنویه او قضیه من القضایا الاجتماعیه او السیاسیه، فبفضل براعتهم فی التصویر یمسخون صاحبه مسخا مزریا، مصورین إیاه بصوره خارجه عن الخلق والطبیعه، وذلک بتضخیم عیوبه لتمییزه وجذب الانظار إلیه، مثیرین الضحک والبکاء معا، ناقمین علی المفاسد الاخلاقیه والإجتماعیه والسیاسیه، داعین بصوره غیر مباشره إلی الإصلاح والتطویر من اجل واقع افضل، کما یصنع الکاریکاتیریون الیوم.
کلید واژگان: الشعر, الهجاء, السخریه, _ الکاریکاتیر, الهجاء الکاریکاتیری, العصر العباسی}The caricature sarcasm highlights the role of the poet in strengthening the truth and spirit of human being through showing personality ambiguities, inappropriate behaviors, the society and its social, mental and even material problems, political happenings and the related personalities and many other issues.Such kind of sarcasm approaches itself to caricature as a unique art through shouting a warning and painful laugh over unfair powerful people and social and political deceivers and the killers of live and hope.Finally, the current study introduces and recognizes the caricature sarcasm as a kind of satire is more involved in courage and criticism in contrast to other artistic and literary satires because it highlights greatly and skillfully personal, ethical, social and political faults and features.In the present study, the caricature sarcasm has been investigated in a number of Abbasid period poets` poems such as Debel, Abunovas, Ebne-rumi and Motenabbi. In case such poets want to deal with physical or mental faults, or desid to transact with social and political issues, they depict such issues skillfully with a caricature view. This is mostly done for sake of attracting the society members toward that issue through highlighting it.Keywords: Poem, Abbasid period, Caricature satire, Satire., Caricature, Sarcasm}
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.