به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "سرنمون رده شناختی" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

تکرار جستجوی کلیدواژه «سرنمون رده شناختی» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی سرنمون رده شناختی در مقالات مجلات علمی
  • والی رضایی*، نجمه خدری

    مقوله ی قید از مباحث پیچیده ای است که تاکنون جنبه های متفاوتی از آن مورد بررسی قرار گرفته است. با این وجود، زبان شناسان در خصوص مسایل متنوع مربوط به قید، از تعریف آن گرفته تا اصالت آن به عنوان یک مقوله واژگانی، به توافق همگانی نرسیده اند. در این پژوهش سعی بر آن است تا در چارچوب نظریه ی سرنمون رده شناختی با مشخص کردن ویژگی های سرنمونی قیدهای فارسی به تعیین جایگاه آن ها در نقشه ی معنایی اجزاء کلام کرافت به عنوان یکی از اجزاء کلام پرداخته شود. به این منظور، با توجه به معیارهای رده شناختی، شماری از قیدهای پرکاربرد در زبان گفتاری فارسی معیار مورد استفاده در برنامه های تلویزیونی و متون مختلف فارسی معاصر مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، جایگاه قیدهای بی نشان در زبان فارسی که به لحاظ نقشی تعریف شده اند و از نظر رده شناختی بی نشان به حساب می آیند در نقشه ی معنایی اجزاء کلام کرافت مانند صفت های بی نشان در طبقه ی معنایی ویژگی تعیین گردید و مشخص شد که این قیدهای بی نشان، بر خلاف صفت های بی نشان که به بیان نقش کنش گزاره ای توصیف در درون ارجاع می پردازند، نقش کنش گزاره ای توصیف در درون اسناد را ایفا می کنند. همچنین جایگاه گروه های حرف اضافه ای فعلی و فعل های قیدگون نیز به عنوان قیدهای نشان دار، به ترتیب، به منزله ی واژه-های چیز و بیان گر نقش کنش گزاره ای توصیف در درون اسناد و واژه های کنش و بیان گر نقش کنش گزاره ای توصیف در درون اسناد در نقشه ی معنایی اجزاء کلام کرافت مشخص گردید. در واقع، این نوشتار نشان داده است که مقوله ی واژگانی قید که در نظریه کرافت(2001) نادیده گرفته شده بود را نیز مانند سایر مقوله ها می توان در نقشه ی معنایی اجزاء کلام وارد نمود و مقوله ی قید هم در نظریه ی سرنمون رده شناختی قابل بررسی است.

    کلید واژگان: قید, سرنمون رده شناختی, کنش گزاره ای, گروه حرف اضافه ای فعلی, فعل قیدگون
    Vali Rezai *, Najmeh Khedri

    Adverbs are among those complicated subjects different aspects of which have been investigated throughout history. However, linguists have not reached an agreement on the diverse issues related to adverbs, from its definition to the fact that whether it should be considered as a lexical category in addition to nouns, adjectives and verbs. This research is aimed at determining the place of Persian adverbs based on the typological prototype theory. Hence, according to the typological criteria, a number of adverbs used in everyday speech of standard Persian speakers as well as adverbs used in various Persian texts were analyzed. On the basis of the research results, considering the adverb as a lexical category, the unmarked adverb place in the Persian language was defined in the Croft’s semantic map of parts of speech in the lexical class of property the same as the unmarked adjectives, and it was shown that despite of the unmarked adjectives denoting the propositional act of modification within reference, the unmarked adverbs describe the propositional act of modification within predication. Moreover, the places of PPs on verbs and converbs, both of them as marked adverbs, were determined as words of object showing the propositional act of modification within predication and words of action showing the propositional act of modification within predication, respectively, in the Croft’s semantic map of parts of speech.

    Keywords: adverb, typological prototype, propositional act, PPs on verbs, converb
  • میترا حسینقلیان، محمد راسخ مهند

    در پژوهش حاضر، برای تعریف و دسته بندی دقیق انواع صفات فاعلی مشتق، مرکب و مشتق مرکب، آنها را در چارچوب نظری سرنمون رده شناختی که رویکردی همگانی به مقولات زبانی است، مورد بررسی قرار دادیم. در نظریه مذکور، صفات سرنمون و بی نشان صفاتی هستند که به طبقه معنایی «ویژگی» تعلق دارند و کنش گزاره ای توصیف را انجام می دهند و این دسته صفات طبق نشانه گذاری ساختاری باید ازلحاظ صورت ساده باشند و بدون افزودن وند یا حضور در ساخت پیچیده بیایند و صفاتی که با یک وند اضافه یا ساخت پیچیده به کار روند، نشان دار می شوند. انواع صفات فاعلی یک دست نیستند و رفتارهای مختلفی از جهت داشتن کارکرد صفتی، اسمی یا هردو از خود نشان می دهند. پس از بررسی انواع صفات فاعلی در این پژوهش، براساس دو معیار نشان داری رده شناختی یعنی معیار نشانه گذاری ساختاری و بالقوگی رفتاری، غیرسرنمون بودن صفات فاعلی را نشان دادیم و وضعیت و جایگاه آنها را روی نقشه معنایی مشخص کردیم. به علاوه، درون نقشه معنایی، نمودارهای بالقوگی رفتاری انواع صفات فاعلی مشتق، مرکب و مشتق مرکب به طور جداگانه ترسیم و انواع دسته های صفات فاعلی درون این نمودارها جای گذاری شدند.

    کلید واژگان: صفت فاعلی, سرنمون رده شناختی, نشان داری و اجزای کلام, نشانه گذاری ساختاری و بالقوگی رفتاری
    Mitra Hoseingholian, Mohammad Rasekh Mahand

    In this research, we have had an exact categorization for different kinds of derivational , compound and derivational-compound present participles in the frame of typological prototypes which is a universal approach towards the parts of speech. In this theory, prototypical and with no morphemes adjectives belong to the semantic class of ‘property’ and to ‘modification’ in terms of propositional act constructions. These prototypical adjectives should be simple and without any morphemes on the basis of structural coding of typological prototypes theory. And the adjectives which are not simple and have morphemes, are considered as marked and non- prototypical adjectives. present participles do not act similarly and are not uniform on the basis of behavioral potential. So, they are not in the same level. They are different in terms of their adjectival, nominal functions. By studying present participles in this research, it is shown that they follow the both criterion of typological prototype, and on the basis of these criterion they are non-prototypical adjectives in Persian. In other words, they are unmarked category in terms of both structural coding and behavioral potential. Finally, their position is specified on the semantic map and their behavioral potentials are shown through diagrams

    Keywords: present participle, typological prototype, markedness, parts of speech, structural coding, bahavioral potential
  • میترا حسینقلیان*، محمد راسخ مهند

    در پژوهش حاضر، برای تعریف و دسته بندی دقیق انواع صفت های مفعولی مشتق و مشتق مرکب، آن ها را در چارچوب نظری سرنمون رده شناختی که رویکردی همگانی به مقولات زبانی است، مورد بررسی قرار دادیم. در نظریه مورد اشاره، صفات سرنمون و بی نشان صفت هایی هستند که به طبقه معنایی «ویژگی» تعلق دارند و کنش گزاره ای توصیف را انجام می دهند. این دسته صفات، بر پایه نشانه گذاری ساختاری باید از لحاظ صورت ساده باشند و بدون افزودن وند یا حضور در ساخت پیچیده بیایند و صفت هایی که با یک وند اضافه یا ساخت پیچیده به کار روند، نشان دار می شوند. صفات مفعولی که در این پژوهش مورد بررسی قرار دادیم، به دلیل متعلق بودن به طبقات معنایی غیر از طبقه معنایی «ویژگی» نشان دار هستند و از جنبه ساختاری نیز به انواع صفت های مفعولی مشتق و مشتق مرکب گروه بندی می شوند. انواع صفت های مفعولی، رفتارهای مختلفی از جهت داشتن کارکرد صفتی، اسمی و یا هر دو از خود نشان می دهند. پس از گرد آوری انواع صفت مفعولی و بررسی کاربرد آن ها در پیکره بی جن خان و جستجوگر گوگل، غیر سرنمون بودن صفت های مفعولی را بر اساس دو معیار نشان داری رده شناختی یعنی معیار نشانه گذاری ساختاری و بالقوگی رفتاری، نشان داده و وضعیت و جایگاه آن ها را روی نقشه معنایی مشخص می کنیم. افزون بر این، روی نقشه معنایی، نمودارهای بالقوگی رفتاری انواع صفات مفعولی مشتق و مشتق مرکب به طور جداگانه ترسیم و انواع دسته های صفات مفعولی در این نمودارها جای گذاری شدند.

    کلید واژگان: صفت مفعولی, سرنمون رده شناختی, نشان داری, اجزای کلام, نشانه گذاری ساختاری و بالقوگی رفتاری
    Mitra Hoseingholian *, Mohammad Rasekh Mahand
    INTRODUCTION

    In this research, we have had an exact categorization for different kinds of derivational and derivational-compound past participles in the frame of typological prototypes which is a universal approach towards the parts of speech. In this theory, prototypical  adjectives with no morphemes belong to the semantic class of ‘property’ and to ‘modification’ in terms of propositional act constructions. These prototypical adjectives should be simple and without any morphemes on the basis of structural coding of typological prototypes theory. Furthermore, the adjectives which are not simple and have morphemes, are considered as marked and non- prototypical adjectives. Indeed, the structural coding criterion specifies only that the marked member is encoded by at least as many morphemes as the unmarked member (croft, 1999:73). This generalization is an implicational universal. If a language codes a typologically unmarked member of a grammatical category by n morphemes (n > 0), then it codes a typologically marked member of that category by at least n morphemes. Past participles which are studied in this research, are marked and are not simple structurally. They are divided to derivational and derivational- compound ones which have all morphemes. Derivational past participles are made by the past stem of verb + a suffix (-h) and the derivational-compound past participles are made by a noun, adjective, adverb, pronoun + derivational past participle (stem of a verb+ suffix(h)). Therefore, they are not prototypical in terms of their structure and their different semantic class. Typological markedness also constrains the distribution of constructions exhibiting the behavioral potential of the categories; if a construction encoding the behavioral potential of members of a grammatical category is found in that category, it is found with at least the unmarked member of that category for that construction.

    MATERIALS AND METHODS

    In this research, examples of derivational and derivational-compound past participles are collected from the definitions and classifications of Persian grammarians and linguists. Then the examples of past participles are verified based on the typological criteria; structural coding and behavioral potential. All the examples are studied through the consideration of their adjectival and nominal behavioral potentials. Finally, their status and positions are specified in the Croft’s parts of speech semantic map. Then the new classification of past participles regarding their nominal and adjectival behaviors are placed in the behavioral diagrams.

    RESULTS AND DISCUSSION

    Past participles do not act similarly and are not uniform on the basis of behavioral potential. Therefore, they are not in the same level. Some derivational past participles are used both with adjectival and nominal behavioral potentials. Some of them are used only in modification and propositional constructions and with nominal behavioral criteria.  Some are used only in modification and propositional constructions.  Some of derivational-compound past participles are used as both adjectives and nouns. Some of them are used only in modification and propositional constructions and with nominal behavioral criteria. Moreover, some are used only in propositional constructions with all of nominal behavioral potentials which are considered as marked nouns. In this research, past participles behavioral potential is verified and at last it is shown that they follow the behavioral potential of typological prototype theory. Totally, their behavioral potential is not more than the behavioral potentials of unmarked nouns. Hence, they are marked category in terms of both structural coding and behavioral potential.  Finally, their position is specified on the semantic map and their behavioral potentials are shown through diagrams. The position of derivational and derivational-compound past participles on the semantic map are considered as ‘action’ in terms of semantic class and ‘modification’ in terms of propositional act. Because in all derivational and derivational-compound past participles, we have used an action for the propositional act of modification. In other words, by marking and adding morphemes to an action as a semantic class, we have used it for acting as modification. Therefore, the position of past participles is shown in the semantic map as figure 1 below.

    CONCLUSION

    Derivational and derivational-compound past participles’ new classifications on the basis of their adjectival, nominal or both are placed on the behavioral diagrams. behavioral potentials are shown by ovals and the positions of past participles are shown by (*) in the ovals.  One oval is dedicated to adjectival criteria. One oval is dedicated to nominal criteria. These ovals have some common spaces which are considered for past participles which have both the adjectival and nominal behavioral potential.

    Keywords: behavioral potential, markedness, past participle, structural coding, typological prototype
  • امین کریمی، والی رضایی*
    اهداف این تحقیق بررسی ارتباط صفت لیاقت با صفت های فاعلی و مفعولی، تعیین ویژگی های سرنمونی صفت های فاعلی و مفعولی در زبان فارسی، و بررسی تغییر مقوله ای این صفت هاست. داده های خام؛ صفت های اولیه را نویسندگان مقاله پیدا کرده و سپس کاربرد آنها را در پایگاه دادگان زبان فارسی و پیکره بیجن خان بررسی کرده اند. این تحقیق نشان داد که صفت های لیاقت را می توان با توجه به ساخت در یکی از مقوله های صفت های فاعلی و مفعولی جای داد. نیز مشخص شد که صفت های فاعلی و مفعولی از نظر ساختاری نشان دار و در اکثر موارد مقایسه ناپذیر و بنابراین غیرسرنمون هستند. این پژوهش نیز نشان داد که تغییرات صفت های فاعلی و مفعولی در زبان فارسی به سمت اسم است و تغییرات اینها با تغییرات سایر صفت های زبان فارسی مانند صفت های «توصیف، ویژگی» و «توصیف، شیء» متفاوت است، چراکه این تغییر مقوله ای باعث از دست رفتن ویژگی های صفتی و تبدیل کامل آنها به اسم می شود.
    کلید واژگان: صفت فاعلی, صفت مفعولی, سرنمون رده شناختی, کنش گزاره ای, نشان داری ساختاری
    Amin Karimi, Vali Rezai *
    Introduction
    The most basic elements of a language which play a key role in majority of syntactic theories and morphological analyses are “parts of speech” including “adjectives”, the subject of the present contribution. The sources of Persian traditional Grammar have divided adjectives into various categories such as subjective, objective, ability types and the like. However, a considerable challenge for defining and categorizing adjectives relates to the fact that the parts of speech (henceforth, POS) have extended marked grammatical functions besides their unmarked functions. Therefore, to describe and explain POS, we should resort to a theory positing that the members of a category are not equal. The present research seeks to provide answers to the following questions:1.How are ability adjectives associated with subjective and objective patterns?
    2.Which feature(s) of prototypical adjectives do subjective and objective adjectives lack?
    3.Which part(s) of speech result(s) from the categorical shift of subjective and objective adjectives and how do these adjectives differ from other types of adjectives?
    Theoretical framework
    This research has been conducted within the framework of Typological Prototype Theory (henceforth, TPT), which is a theory about categorization and has arisen from cognitive linguistics. Cognitive grammar posits that language is relative, and as Langacker (1987) puts, the linguistic system is not an all-or-nothing matter. The prototype theory was developed in the works of Brent & Key and also Rosch in the 1960s and 1970s, however it was Lakoff who first used it in relation to linguistic categories.
    In line with Cognitive Grammar, Croft (2001) developed the Radical Construction Grammar in the form of a theory based upon Typological Prototype Theory, according to which the prototypical function of POS occurs in unmarked functions, and the POS may also appear in non-prototypical or peripheral functions through structural coding. This point of view states that each grammatical category has central and peripheral members, with the central members having higher frequency, being less structurally coded, and showing a complete potential behavior. 
    By structural coding, we mean the use of morphemes to make a lexical category marked. Croft (2001) uses two criteria of structural coding and potential behavior for typological markedness. According to the former criterion, the marked value of a grammatical category has equal or greater morphemes than its unmarked value, while according to the latter criterion, one value of a conceptual category is grammatically more 'versatile' than the other. The grammatical behavior of the unmarked and the marked POS can be differentiated using the sub-criteria of behavioral potential criterion including comparability, function in attributive and predicative positions, and frequency of occurrence.
    According to Croft (2001), there are constructions in all languages of the world for predication, reference and modification, which express the propositional acts needed by languages. We can use these propositional acts to identify the POS. Words that can fill in the positions of predication, reference and modification can be divided into semantic classes, and the basic propositional act functions of strengths of the prototypes include action, object and property.
    Methodology 
    This is a descriptive – analytical research conducted using the content analysis method. The adjectives used as the raw data were collected by the researchers and the frequency of their occurrence were examined both in the Persian Language Database (PLDB) and Bijankhan Corpus. Considering the diverse texts and words used in these corpuses, it is expected that they are appropriate representatives of the texts and words used in Contemporary Persian. It is noteworthy that considering the practical limitations and the impossibility of analyzing all the selected adjectives, the researchers selected and analyzed a limited number of action adjectives and tried to select basic adjectives which are more frequently used and do not belong to a specific colloquial or written style.
    Results and Discussion
    The present research showed that subjective and objective adjectives belong to the <modification, action> class of adjectives and are non-prototypical or peripheral adjectives. Examining the semantic and syntactic features of ability adjectives and comparing them with the subjective and objective adjectives, the researchers concluded that ability adjectives can be placed within either subjective or objective types of adjectives depending on their construction. This research also revealed that subjective and objective adjectives cannot be considered prototypical adjectives based on the structural coding criterion and the comparability sub-criterion. This conclusion was strongly confirmed through the frequency of these adjectives in the PLDB and Bijankhan Corpus. The present contribution also exhibited that the categorical shift of the Persian subjective and objective adjectives is toward the lexical category of noun and that the changes of these adjectives are different from the adjectives denoting a property or object.
    Conclusions and Suggestions
    This research demonstrated that the TPT is able to account for the behavioral differences of the adjectives denoting property, action and object, but is incapable of explaining the behavioral differences of the sub-categories of these classes of adjectives. To reach more reliable conclusions, a typological- functional theory is needed to differentiate between all members of a category by considering all morphological, syntactic, semantic, stylistic and pragmatic criteria.
    Further research can analyze other types of Persian adjectives including those denoting object and property within the framework of the TPT and determine the degree to which they are close to or distant from prototypical adjectives. It is also suggested that future researches examine other POS within this framework to specify the degree of prototypicality, thereby taking a step toward bridging the gaps in relation to the POS in Persian.
    Keywords: subjective adjective, objective adjective, Typological Prototype Theory, propositional act, structural coding
  • امین کریمی، والی رضایی *، رضوان متولیان نایینی
    تحقیق حاضر به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی صفت سازی و صفت زدایی در زبان فارسی از نگاه سرنمون رده شناختی می پردازد. این نوشتار به دنبال توصیف و تبیین پدیده های صفت سازی و صفت زدایی در زبان فارسی، بررسی میزان سرنمونگی صفت های حاصل از پدیده صفت سازی و سرنمونگی اجزاء کلام حاصل از پدیده صفت زدایی، و ارزیابی نظریه سرنمون رده شناختی در تعیین ویژگی های سرنمونی اجزاء کلام حاصل از این دو پدیده می باشد. کار پیدا کردن کلمات حاصل از فرایندهای صفت سازی و صفت زدایی توسط محققان انجام شده است و سپس داده های جمع آوری شده بر اساس معیارهای چارچوب نظری تحقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند و کاربرد آنها در پایگاه دادگان زبان فارسی و پیکره بیجن خان مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق نشان می دهد که در فرایند صفت سازی تغییراز اسم های < شیء، ارجاع> به صفت های <شیء، توصیف> صورت می گیرد، در صورتی که در پدیده صفت زدایی، تبدیل از صفات <ویژگی، توصیف> و <کنش، توصیف> به اسم های <ویژگی، ارجاع> صورت می گیرد. همچنین در هر دو پدیده ما شاهد غیرسرنمون سازی کلمات هستیم. این تحقیق همچنین نشان می دهد که نظریه سرنمون رده شناختی قابلیت تعیین ویژگی های سرنمونی صفت ها و اسم های حاصل از دو پدیده صفت سازی و صفت زدایی در زبان فارسی را دارد. مهمترین پیامد نظری این نوشتار تایید ادعای زبانشناسان نقش گرا و شناختی در مورد کاربرد بنیاد بودن دستور زبان است.
    کلید واژگان: صفت سازی, صفت زدایی, سرنمون رده شناختی, نشان داری ساختاری, کنش گزاره ای, بالقوگی رفتاری
    Amin Karimi, Vali Rezaei *, Rezvan Motavalian Naeini
    Using a descriptive-analytical method, this research investigates adjectivalization and deadjectivalization in Persian within the framework of the Typological Prototype Theory. The research specifically aims at describing and explaining the two phenomena of adjectivalization and deadjectivalization in Persian, determining the prototypicality degree of the parts of speech resulting from these two processes, and evaluating the Typological Prototype Theory in determining the prototypical features of the adjectivalized nominals and nominalized adjectivals. The raw data were primarily selected by the researchers, analyzed based on the criteria and sub-criteria of the Typological Prototype Theory, and substantiated in the Persian Language Database and Bijankhan Corpus. This research shows that the category shift in the adjectivalization phenomenon is from the
    Keywords: adjectivalization, deadjectivalization, the Typological Prototype Theory, structural coding, propositional act, behavioral potential
  • والی رضایی
    در دستورهای سنتی زبان فارسی در کنار مصدر، دو مقوله اسم مصدر و حاصل مصدر نیز مطرح شده اند. اختلاف نظرهای زیادی در مورد تعلق مصدر به فعل یا اسم در میان دستورنویسان و زبان شناسان وجود دارد. در مورد اسم مصدر و حاصل مصدر نیز دیدگاه های متفاوتی به چشم می خورد. در این مقاله این مقوله ها بر اساس سرنمون رده شناختی مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. بر اساس رویکرد کرافت (2003) طبقه معنایی واژگان به تنهایی قادر به تعیین مقوله واژگانی کلمات به صورت بین زبانی نیست و علاوه بر آن نقش کنش گزاره ای نیز باید در نظر گرفته شود. در این تحقیق نشان داده می شود که مصدر از نظر داشتن کنش گزاره ای ارجاع مانند اسم است، اما از نظر طبقه معنایی به فعل شباهت دارد. اسم مصدر نیز از این نظر مانند مصدر است، اما ویژگی های اسمی بیشتری دارد. آنچه به عنوان حاصل مصدر در دستور سنتی مطرح است هیچ ارتباطی با طبقه معنایی مصدر و اسم مصدر یعنی کنش ندارد. نتیجه این پژوهش این است که در کنار سه مقوله واژگانی اسم، فعل و صفت مقوله های دیگری وجود دارد که از نظر طبقه معنایی و کنش گزاره ای ترکیبی از ویژگی های مربوط به این سه مقوله تلقی می شوند. این مقاله نشان می دهد که رویکرد سرنمون رده شناختی کرافت یک فضای مفهومی جهانی را به دست می دهد که بر همه زبان ها قابل اعمال است. با این وجود ترکیب های غیر سرنمون طبقه معنایی و کنش گزاره ای گاهی بیش از یک مقوله را در زبان های خاص در خود جای می دهند. نقشه معنایی مورد نظر کرافت قادر به تمایز مصدر و اسم مصدر در زبان فارسی نیست، زیرا این دو مقوله دارای مولفه های مشترکی هستند. در چنین مواردی با استفاده از معیارهای صوری و نقشی می توان این مقوله ها را متمایز نمود. این تحقیق نشان می دهد که بزرگترین ضعف سرنمون رده شناختی کرافت این است که فضای مفهومی مقوله های واژگانی را به دو بخش یعنی نقاط بی نشان و نقاط حاشیه ای تقسیم می کند و قادر نیست معیاری را برای درجه بندی میزان بی نشان بودن یا حاشیه ای بودن به دست دهد.
    کلید واژگان: سرنمون رده شناختی, مصدر, اسم مصدر, حاصل مصدر, کنش گزاره ای
    Vali Rezai
    Traditional Grammarians have recognized three categories in Persian including infinitive, verbal noun and Hâsele Masdar(HM).There have been much debates on the nature of these categories especially concerning their inclusion in the category of verbs or nouns. In this paper these categories are studied within the framework of the typological prototype. According to Croft(2003) the semantic class of words alone cannot distinguish parts of speech cross-linguistically. Instead, another criterion named propositional act function is required. The semantic class includes objects, properties and actions. The propositional act functions are reference, predication and modification. It will be demonstrated that the category of infinitive and verbal noun are both a combination of action and reference. HM is not a subclass of infinitive at all, because it lacks the semantic feature of action. What has been called HM in traditional grammar is indeed the result of a derivational process with the aid of the suffix –i creating nouns from adjective and adjectves from nouns. The typological prototype approach provides a universal conceptual space for parts of speech that works cross-linguistically . However, the non- prototypical combinations of semantic class and propositional act functions often embrace more than one member in individual languages. In such cases we can distinguish different categories using formal and functional criteria.
    Keywords: typological prototype, infinitive, verbal noun, propositional act, lexical category
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال