به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « نقد درون گروهی » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »

تکرار جستجوی کلیدواژه «نقد درون گروهی» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • حبیب الله عباسی*، نعیمه غفارپور
    در این مقاله دو نوع رویکرد نقدی معرفی و سپس نمونه هایی از این دو در ادبیات زمان مشروطه انتخاب و بررسی شده است. هدف این مقاله بررسی زمینه های نقدی در دوران مشروطه بود که در تاریخ ایران نقطه عطفی در گذار از سنت به مدرنیته محسوب می شود. رویکرد نخست، نقد درون گروهی، نوعی نقد است که در میان اعضای یک تشکل اتفاق می افتد؛ رویکرد دوم، نقد برون گروهی، نیز نوعی نقد است که در میان اعضای دو گروه متفاوت انجام می شود. تفاوت این دو نوع رویکرد در روش، وضعیتی کلی را از بسترهای نقد در دوران تحت مطالعه به دست می دهد. نمونه ای که برای نوع نخست انتخاب شده است، انجمن دانشکده و دو عضوش محمدتقی بهار و عباس اقبال آشتیانی است. این گروه نماینده اندیشه نئوکلاسیسیسم است. نمونه نوع دوم انجمن دانشکده و در راس آن بهار و مجله تجدد تبریز و تقی رفعت است که در آن گروه اخیر نماینده اندیشه رمانتیسم انقلابی است. روش انجام کار تحلیل مستقیم متون است. تحلیل مفاد دو نوع نقد بیان شده نشان داده است که در نقد درون گروهی در دوران مشروطه، برخورد ملایم تری نسبت به نوع برون گروهی رخ داده است و گاه تعصبات شخصی در روند انتقاد تاثیرگذار بوده است. در نوع اول، تفاوت در سلیقه و در نوع دوم، تفاوت در بنیان فکری مطرح بوده است. درصورتی که حرکت هایی این چنینی به جریان تبدیل می شدند، در روند نقد ادبیات و گسترش فضای انتقادی مثمر ثمر بودند، اما این دو حرکت به تدریج متوقف شدند. از سوی دیگر نقد برون گروهی به مثابه تقابل نئوکلاسیسیسم و رمانتیسم در ایران است
    کلید واژگان: نقد درون گروهی, نقد برون گروهی, انجمن دانشکده, بهار, اقبال آشتیانی, روزنامه تجدد, تقی رفعت}
    Habib Allah Abbasi*, Naimeh Ghaffarpour Sedighi
    In this research two kinds of critical approaches are introduced and then some examples of these two approaches are selected and discussed. The aim of this article is to consider the critical fields in Constitution period in Iran, which is counted as the turning point in passing from tradition to modernity. The first approach, in-group criticism, is criticism among the members of one group; the second approach, out-group criticism, is done among the members of two different groups. The example selected for the first approach refers to the “Association of the Faculty” and its two members Mohammad TaghiBahar and Abbas EghbalAshtiani, who stand for Neoclassicism. The second example refers to the “Association of the Faculty” and Bahar in particular and Tajaddod-e Tabriz Journal and TaghiRafat at its heads. The latter group represents revolutionary Romanticism. The method of this research is based ontextual analysis.The analysis of the content of these two approaches shows that the in-group approach in Constitution period was more moderate compared tothe out-group approach and sometimes personal prejudices had a role in the process of criticism. There has been difference in taste in the first approach, and in the second approach the difference is in thought and ideas. If approaches like these could have changedinto movements, they could have been useful in criticism of literature and also in widening the field of criticism. These two approaches, however, had been stopped gradually. Moreover, out-group criticism is considered as the opposition of Neoclassicism and Romanticism in Iran.
    Keywords: in-group criticism, out-group criticism, Association of the Faculty, Bahar, EghbalAshtiani, Tajaddod-e Tabriz Journal, TaghiRafat}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال