جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "گونه های ایهام" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

شصت وچهار سال پیش در شبه قاره هند «محمد وحید میرزا» با در دست داشتن تنها سه نسخه دست نویس از مثنوی نه سپهر امیر خسرو دهلوی اقدام به تصحیح این اثر ارزشمند کرده است که در نوع خود کوششی ارزنده است اما ازآنجاکه نسخ دست نویس دیگر این اثر را- که در ایران موجود بوده است- در اختیار نداشت و نیز بر زبان فارسی - که زبان مادری ایشان نبود- اشراف کافی نداشت، در بسیاری از موارد تصحیح و تحشیه ایشان به رفع ابهامات و بازخوانی درست متن نینجامیده است. برای بازخوانی و تصحیح متون کهن ضروری است پژوهشگر علاوه بر در اختیار داشتن نسخه های قابل اعتماد، آشنایی کافی با علوم مختلف، فنون و بدایع ادبی، ویژگی های ادواری زبان و سنت های ادبی حاکم بر زمان سرایش متن داشته باشد. پژوهشگر با فراهم کردن این مقدمات می تواند روابط معنایی و لفظی آشکار و پنهان کلمات را به درستی دریابد و برای رفع ابهام، به به گزینی متن بر اساس منطق علمی و ادله برگرفته از فرم و محتوای کلام بپردازد. در این مقاله کوشش شده است تا با نگاهی تازه به بازخوانی دو بیت از این اثر پرداخته شود.

ای هام، یکی از مهمترین امکانات زبان شعریست. این صنعت بدیعی را از انواع هنجارگریزی های معنایی میدانند که در محور همنشینی و مجاورت که مبتنی بر ترکیب است، بوجود می آید و کلام را با ابهام که از عناصر مهم زبان ادبی است، پیوند میدهد.
این مقاله، نتیجه مطالعه کامل غزلهای سعدی و استخراج کاربرد انواع ای هام در آنهاست. در این مقاله با استفاده از نمودار، میزان و چگونگی کاربرد انواع ای هام (سبک شاعر در ای هام سازی) در غزلیات سعدی، نشان داده شده است. همچنین تصریح شده است که سعدی برغم آنکه شاعری رک گوست و مکنونات قلبی خود را شفاف بیان میکند، نمیتواند یکی از بزرگترین امکانات زبان شعری را که با ای هام پیوند دارد، نادیده بگیرد و از نقش زیبایی آفرینی ادبی ای هام، چشم پوشی کند. موید این ادعا،نمونه هایی از همه انواع ای هامست که در سراسر غزلیات این شاعر پرآوازه میتوان دید.