جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « یوسف بن سراج » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »
تکرار جستجوی کلیدواژه «یوسف بن سراج» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
زمینه و هدف
نسخه خطی و منحصربهفرد سلیماننامه در قالب مثنوی و بحر متقارب، توسط یوسفبن سراجبن محمد ملقب به معلم در سال 739 ه. ق. در 8352 بیت سروده و به خط نسخ تحریر شده است. نام این شاعر گمنام در هیچ تذکره و تاریخ ادبیاتی دیده نمیشود. مثنوی مذکور حماسهای دینی است که داستانهای انبیاء قوم بنیاسراییل، از جمله سلیمان، الیاس، الیسع، ارمیا، اشعیا، ذوالکفل، یونس، و دانیال را بیان میکند. نوشتار حاضر به معرفی نسخه خطی این منظومه حماسی - تعلیمی میپردازد. پرسش اصلی پژوهش اینست که چه مولفههای ادبی، زبانی، فرهنگی، اخلاقی، اجتماعی، و مذهبی در این نسخه وجود دارد و به چه اطلاعاتی از عصر نویسنده، دست میتوان یافت؟ این مقاله ویژگیهای سبکی و زیباییشناسی نسخه را نیز بررسی میکند و از آنجاکه این نسخه منحصربهفرد است، ضبط ابیات مخدوش بر اساس قرینه های سبکشناسانه و البته با حفظ امانت انجام گرفته است.
روش مطالعهروش تحقیق در این مقاله، توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات، اسنادی (کتابخانهای) است.
یافتهها:
نسخه خطی سلیماننامه در بحر متقارب مثمن محذوف سروده شده است و داستانهایی از پیامبران بنی اسراییل را بیان میدارد. شاعر در نظم این داستانها از تشخص سبکی برخوردار نیست، اما نمونههای سبک خراسانی در این منظومه مشهود است. در این مثنوی برای اولین بار داستانهای انبیاء بنی اسراییل به نظم کشیده شده است؛ داستانهایی که تا کنون در کتب تفاسیر قرآن، قصصالانبیاء، تواریخ و داستانهای پیامبران تورات بطور پراکنده دیده میشود و بسیاری از آنها برای خوانندگان مسلمان ناآشناست.
نتیجهگیری:
در این منظومه سخن از شهری که شاعر در آن زندگی میکرده، نیامده و از متن داستان، مکان سرودن منظومه را نمیتوان یافت، اما کاربرد برخی واژهها بیانگر لهجه خاص منطقه است؛ آنچنانکه در نیشابور اینگونه محاورات رایج است. در ارتباط با ویژگیهای سبکی و واژگانی متن نیز باید گفت که تمام ویژگیهای ذکرشده به استثنای دو مورد از جمله استعمال افعال «دانستمانی» و «آوردمان» و رعایت قاعده دال و ذال،که به قرن ششم و هفتم مربوط میشود، یادآور سبک متون قرن چهارم و پنجم بویژه شاهنامه است.
کلید واژگان: نسخه خطی, سلیمان نامه, یوسف بن سراج, تصحیح, ویژگیهای سبکی, بنی اسراییل}Journal of the stylistic of Persian poem and prose (Bahar Adab), Volume:14 Issue: 61, 2021, PP 103 -122BACKGROUND AND OBJECTIVESA unique manuscript of Suleimannameh in the form of Masnavi and the convergent sea, by Yusuf ibn Siraj ibn Muhammad, nicknamed the teacher in 1339. It was composed in 8352 bits and written in Naskh script. The name of this anonymous poet does not appear in any literary memoir. This Masnavi is a religious epic that tells the stories of the prophets of the nation of BaniIsaiah, including Soliman, Elias, Elisha, Jeremiah, Dhu'l-Kufl, Yones, and Daniel. The present article introduces the manuscript of this epic-educational system. The main question of the research is what literary, linguistic, cultural, moral, social, and religious components are in this version and what information can be obtained from the author's time? This article also examines the stylistic and aesthetic features of the version, and since this version is unique, the recording of distorted verses has been done on the basis of stylistic symmetries and, of course, with the preservation of fidelity.
METHODOLOGYThe research method in this article is descriptive-analytical and the data collection method is documentary (library).
FINDINGSThe manuscript of Suleiman the Magnificent was written in the convergent sea of the deleted Muthanna and tells the stories of the prophets of Israel. The poet does not have a stylistic personality in the order of these stories, but examples of Khorasani style are evident in this poem. In this Masnavi, for the first time, the stories of the prophets of Israel are arranged; The stories that are still scattered in the books of commentaries on the Qur'an, the stories of the prophets, the chronicles and the stories of the prophets of the Torah, and many of them are unfamiliar to Muslim readers.
CONCLUSIONIn this poem, there is no mention of the city in which the poet lived, and the place of the poem can not be found in the text of the story, but the use of some words indicates the specific dialect of the region; As in Neishabour, such conversations are common. Regarding the stylistic and lexical features of the text, it should be said that all the mentioned features, except for two cases, including the use of the verbs "Danstmani" and "Avrdman" and the observance of the rule of signifier, which is related to the sixth and seventh centuries, The fourth and fifth are especially Shahnameh.
Keywords: Manuscript, Suleimannameh, Yusuf Ibn Siraj, Correction, Stylistic features, BaniIsaiah}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.