جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "crisis of identity" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

سوسیوکریتیک که بر همراهی نوع بیان و محتوای اثر تاکید دارد برخلاف روش کلاسیک مطالعات جامعه شناسانه، اثر ادبی را بیانه ای اجتماعی نمی داند و روشی مناسب جهت دستیابی به معنا از خلال پیچیدگی ها و زیبایی های زبان می باشد. آثار ژرژ پرک، آثاری ارزشمند برای سوسیوکریتیک هستند چرا که به بهترین نحو از زبان برای ارایه مفاهیم موردنظر نویسنده بهره می جویند. در مقاله حاضر با تعمق در قوانین ریاضی، فنون بلاغت و بینامتنیت که از عناصر ساختاری سوسیوکریتیک هستند، مفاهیم موردنظر پرک در چند اثر وی واکاوی می شوند. هدف از این مطالعه دستیابی به مفهومی مشترک از ورای روش های مختلف بیان خواهد بود که دغدغه های اجتماعی پرک ملهم از جنگ و بحران هویت در جامعه ای مبتنی بر ارزش های ظاهری را در برمی گیرد.

مقاله حاضر به تحلیل رمان زن در ریگ روان اثر کوبو آبه نویسنده پیشگام قرن بیستم ژاپن می پردازد. او نویسنده ای ست متعهد که تاثیرات جنگ، جامعه مدرن و سرگشتگی انسان در رویارویی با این مسایل را در آثارش گنجانده و از این رو با خوانش آثار او با مفاهیمی مانند بحران هویت و از خودبیگانگی برخورد می کنیم. او هر کدام از شخصیت هایش را در موقعیتی ناب و استثنایی قرار می دهد؛ تصمیماتی که توسط آن ها گرفته می شود و تغییراتی را که در زندگی شان تجربه می کنند، نمایانگر بحران های واقعی موجود در جامعه آن روزگار است که نویسنده می کوشد آن را در قالب رمان، شعر یا تیاتر بیان کند. حال آن که این تغییرات بر اثر چه عواملی صورت می پذیرد و چه روندی را طی می کند، در آثار گوناگون او با هم تفاوت دارد. در این مقاله تلاش کرده ایم تا با تحلیل اثر زن در ریگ روان روند تغییرات احساسی قهرمان داستان، نیکی جومپی را با رویکرد نشانه- معناشناسی عواطف بررسی کنیم تا بتوانیم در انتها به الگویی از این روند درونی تغییرات احساسی که در واقع نشات گرفته از دنیای خارج و فشارهای بیرونی است دست یابیم.

یکی از گستره های علوم انسانی که رابطه تنگانگی با ادبیات دارد، گستره روانکاویست که نظریه پردازان برای واکاوی و نمودن آرایش آن، از مضمون های ادبی بهره می گیرند، که این بهره گیری کاوش روانکاوانه آثار ادبی را نیز در پی دارد. از جمله گونه های ادبی مورد توجه روانکاوان، گونه فراواقعی است که به علت نوسان بین واقعیت و اوهام و رخنه در درون شخصیت ها، موضوع تحلیل های روانکاوانه بسیاری قرار می گیرد. شکوفایی ادبیات فراواقعی و علم روانکاوی در یک بازه زمانی مشترک و دغدغه های همسان این دو گستره، بر غنا و ظرافت واکاوی روانشناختی آثار فراواقعی می افزاید. گی دو موپاسان خالق فرانسوی صاحب نام داستان های فراواقعی و علاقه مند به علم روانکاوی، با مجموعه آثار فراواقعی خویش و به ویژه اورلا، راه را بر تحلیل های روانکاوانه همه سویه و ژرفی می گشاید. از این روست که این مقاله می کوشد تا با درنگ بر جو روانی حاکم بر داستان اورلا از منظر نظریه های روانکاوانه، به تبیین بحران هویت شخصیت اصلی در اثر رویارویی با عوامل فراواقعی و نیز نقش مفاهیم بیگانگی دلهره آور و همذات در ایجاد این بحران بپردازد و در نهایت احتمال بازیابی هویت از هم گسیخته شخصیت را بررسی کند.