جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « nasib arizah » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »

یکی از اصولیترین بن مایه های عرفانی اعتقاد به اصل و منشا الهی و ملکوتی روح است که به سبب غفلت در عالم پست مادی هبوط کرده و زندانی گشته است و سالک می کوشد آن را از پلیدی ها پاک سازد و با علم و معرفت رشد دهد، تا آن هنگام که زمان مرگ فرا رسد و بار دیگر نفس به جایگاه اصلی خویش بازگردد، درحالی که به همه امور نهانی آگاه است.
ابن سینا در قصیده عرفانی «عینیه» این مساله را محور قرار داده و به تبیین مراحل سیر روح پرداخته است. نسیب عریضه، شاعر معاصر عربی، نیز در قصیده بلند و مشهور «علی طریق إرم» با الهام از «عینیه»، مراحل سیر نفس را در حرکت به سوی کمال به نظم کشیده است.
نسیب عریضه، در قصیده «علی طریق ارم» تا حدودی زیاد، متاثر از «عینیه» ابن سیناست که نمود این تاثر، در کاربرد اصطلاحات و مضامین عرفانی همچون وصال، بکاء، بارقه، حجاب و نیز تقابل نور (ملکوت) و تاریکی (دنیای مادی) مشاهده نمود.
این مقاله بر آن است تا ضمن بررسی تطبیقی این دو قصیده و ذکر وجوه تشابه و اختلاف آنها، به تبیین تاثر نسیب عریضه از«عینیه» ابن سینا بپردازد.