جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « sadeq chubak » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »
تکرار جستجوی کلیدواژه «sadeq chubak» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
مطالعه انسان در جامعه به عنوان موجودی جمعی تنها به رشته جامعه شناسی محدود نمی شود. بازنمایی انسان ها در جوامع و بررسی دغدغه ها، نگرانی ها و ترس های آنها در ارتباط با دیگران همیشه یکی از تلاش های عمده آثار ادبی بوده است. نقد جامعه شناسانه آثار ادبی حوزه مطالعاتی جدیدی است که با تمرکز بر این ارتباط درک متفاوتی از دو حوزه را سبب شده است. پی یر بوردیو، جامعه شناس فرانسوی، جامعه را متشکل از میدان های مختلفی می داند که افراد برای کسب مرتبه و جایگاه بهتر (سرمایه ها) در آن تلاش می کنند. سرمایه ها در نظریه او، به سرمایه اقتصادی محدود نمی شود و سه شکل دیگر، یعنی سرمایه اجتماعی، فرهنگی و نمادین را نیز شامل می شود. در مقاله حاضر، نگارندگان با استفاده از مفاهیم نظریه بوردیو تلاش می کنند تحلیل و خوانش متفاوتی از رمان های سنگ صبور اثر صادق چوبک و جود گمنام اثر تامس هاردی ارائه کنند. هر دو رمان از برجسته ترین آثار مکتب ناتورالیسم ایران و انگلستان به شمار می روند که همیشه در نقدها بر جبرگرایی زیست محیطی آنها تاکید شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که شخصیت های اصلی رمان ها از انباشت اولیه سرمایه برخوردار نیستند و تلاش آنها برای کسب این سرمایه ها، خصوصا سرمایه فرهنگی، نه کاملا به خاطر جبر زیست محیطی که به دلیل حماقت ها و بهره نبردن از فرصت های زندگی-شان به نتیجه نمی رسد. نتیجه دیگر آنکه جامعه ایران در سنگ صبور بسیار سرکوبگرتر از جامعه انگلستان در جود گمنام است. در جامعه ایران، با وجود جبر سنگین حاکم، شخصیت های مرد در ناکامی خود مقصرند و زنان چاره ای جز تسلیم سرنوشت رنج آور تحمیل شده به آن ها توسط جامعه مردسالار و خرافه پرست را ندارند.کلید واژگان: نقد جامعه شناسی, پی یر بوردیو, انواع سرمایه, سنگ صبور, صادق چوبک, جود گمنام, تامس هاردی}The study of Humans as social creatures is not limited to sociology. One of the main concerns of literary works has always been to reflect humans inside societies, exploring their worries, concerns and fears in relation to others . Sociological analysis of literary texts is a new field which focuses on this relationship and arrives at a deep and different understanding of the two fields. Pierre Bourdieu, the French sociologist, believes that society consists of different fields within which the individuals fight for better positions and places (capitals). In his theory, capital is not limited to economic capital and includes social, cultural and symbolic ones too. The authors of this article have used Bourdieu’s concepts and theory to give a fresh reading and interpretation of Sādeq Chubak's The Patient Stone and Thomas Hardy's Jude the Obscure. Both novels are among the most distinguished works of Naturalism that have always been analyzed for their emphasis on the environmental determinism. This study shows that the characters in these novels lack basic accumulation of capitals and their efforts to obtain the capitals, particularly cultural capital, fail not solely because of the environmental determinism but for their stupidity and losing life opportunities. Another result is that the Iranian society in Patient Stone is more suppressive than the English society in Jude the Obscure. Despite the oppressive atmosphere in the Iranian society, the male characters are responsible for their failures and women have to accept the unhappy fate that the patriarchal and superstitious society imposes.Keywords: Sociological Criticism, Pierre Bourdieu, Forms Of Capitals, The Patient Stone, Sādeq Chubak, Jude The Obscure, Thomas Hardy}
-
پژوهش حاضر می کوشد تا دشواژه ها را در برخی از آثار مشهورادبیات داستانی فارسی واکاوی کند. بدین منظور در این پژوهش به صورت موردی به بررسی آثار صادق هدایت (کتاب بوف کور و و سگ ولگرد) و صادق چوبک (تنگسیر و سنگ صبور) پرداخته شده است. روش پژوهش کیفی- کمی و براساس رویکرد وارداف (1992) در زبان شناسی اجتماعی است. در پژوهش حاضر انواع دشواژه های جنسی، حیوانات، خانواده، مذهب، مرگ، بیماری، دشواژه های عمومی (در برگیرنده حوزه های کلی و متفاوت از موارد پیشین) مورد بررسی قرار می گیرد. نتیجه پژوهش بیانگر ایبن امر است که دشواژه های مربوط به مرگ و حالات روانی- جسمی در آثار هدایت بیشتر از دشواژه های دیگر به کار رفته ، اما در مقایسه با آثار چوبک از بسامد وقوع کمتری برخوردار است؛ در حالی که چوبک در آثار خود بیشتر دشواژه های جنسی، حالات دفعی و حیوانات را به کار برده است. در آثار هر دونویسنده ، مردان درگیر ویژگی های روانی و جسمی هستند و دردها و رنج های خود را با استفاده از دشواژه های روانی- جسمی و جنسی بیان می کنند. آثار پیکره آیینه تمام نمای جهل و بدبختی مردم ایران در آن دوره است. شخصیت های زن نیز به نوبه خود درگیر خرافه پرستی، جهل و بدبختی بوده و وجوه شخصیتی خود را با استفاده از واژه هایی که مربوط به حالات جنسی و روحی روانی، شکل داده اند.کلید واژگان: دشواژه, جنسیت, زبان شناسی اجتماعی, صادق هدایت, صادق چوبک}This study was an attempt to explore and identify taboo words in some notable works of contemporary Persian literature. To this end, we have studied the works of Sadeq Hedayat (The Blind Owl and The Stray Dog), and Sadeq Chubak (Tangsir and Sang Sabur). The research method is qualitative - quantitative and based on Wardhough's theory (1992) in sociolinguistics. It investigates different types of taboo words including sexual, animal, family, religion, death, and disease taboos. The result showed that taboo words related to death and mental - physical states and diseases were more prevalent in Hedayat’s works, but less frequently compared to Chubak’s. Chubak, on the other hand, was found to have used more sexual and animal taboo words in his works. In both, men were engaged in some psychological and physical states, and while being sexual, they revealed their pains and sufferings using mental - physical and sexual taboos. The structure of male characters in these stories demonstrates the ignorance and the misery of Iranian people in that era. Female characters are also involved in superstition, ignorance, and misery and formed their personality structure using terms relating to sexual and emotional states.Keywords: Taboo Words, gender, Sociolinguistics, Sadeq Hedayat, Sadeq Chubak}
-
نظریه ساختارشکنی یکی از نظریه های ادبی رایج در اواخر دهه 1960 به شمار می رود که نخستین بار توسط ژاک دریدا بنیان نهاده شد. هدف ساختارشکنی، بازسازی و بازیابی معنای متن، واسازی و آشکار ساختن تناقض های حاضر در متن است. دریدا با به چالش کشیدن آرای نظام یافته ای از نشانه ها در قالب تقابل های دوگانه، بازی بی پایان دال ها، واسازی، بحث تعدد تعابیر، چندمعنایی بودن متن و مواردی چون آن، شالوده های عقل گرا و خردمدار را درهم ریخت و عنوان کرد که هرگز نمی توان به معنای نهایی و مدولول غایی در یک متن دست یافت. بازی بی پایان دال ها، واسازی، تقابل های دوگانه، ضمیمه، سر- نوشتار، رد و مواردی از این قبیل، از بنیان های نظریه دریداست. در پژوهش حاضر برآنیم تا دواثرصادق چوبک تحت عنوان تنگسیر و سنگ صبور را واسازی کنیم تا بدین گونه قابلیت های ادبیات فارسی برای آزموده شدن توسط این نظریه نشان داده شود و به رهیافت های دیگری از دو متن براساس نظریه دریدایی دست یابیم.کلید واژگان: دریدا, واسازی, صادق چوبک, تنگسیر, سنگ صبور}theory of Deconstruction is regarded as a common literary theory in late 1960s, the foundations of which were first laid by Jacques Derrida. It aims to reconstruct and rediscover the meaning of the text and to reveal the contradictions present in it. By challenging certain systematic views about signs in terms of binary oppositions, endless play of signifiers, deconstruction, plurality of interpretations, polysemy and the like, Derrida undermined the rationalistic foundations and asserted that an ultimate meaning or a final signified can never be reached The endless play of signifiers, deconstruction, binary oppositions, supplement, archi-writing, trace and the like are considered among Derrida’s theoretical foundations. In the present research we intend to discuss two works by Sadeq Chubak, i.e. Tangsir and Sange Sabur, based on Derrida’s theory of deconstruction. In this way the capacity of Persian language would be demonstrated as to whether it bears to be tested by this theory or not. Also the similarities of the two novels would be displayed according to Derrida’s theory of deconstruction. Till The another approach of two text according to Derrida’s theory reached.Keywords: post-structuralism, Derrida, Sadeq Chubak, Tangsir, Sange Sabur}
-
در این مقاله، روایت «قفس»، اثر صادق چوبک، با رویکرد توصیفی تحلیلی بررسی و تاثیر و نقش ادبیات کمینه گرا در این روایت تجزیه و تحلیل شده است. سپس روایت مذکور با معیارهایی که شوتز برای روایت های کمینه گرا تعیین کرده، تطابق داده شده است. هدف اصلی مقاله نشان دادن نقش های صوری و محتوایی کمینه گرایی در روایت «قفس» است. روایت «قفس» با ویژگی هایی همچون حجم محدود، سادگی در جملات و ضرباهنگ، ترکیب جمله های کوتاه با جمله های بلند، جملات ناتمام، واقع گرایی، پایان پیچیده، سرعت زیاد روایت، کنشگران فاقد هویت و اصالت، و پی رنگ گسسته و ناپیوسته در زمره روایت های کمینه گرا قرار می گیرد. صادق چوبک جهت گیری سوال برانگیز انسان در زیستن در قفس خرد خود را، به خوبی تبیین کرده و کوشیده است به شیوه های نو و کمینه گرا آن را منعکس نماید. او با به تصویر کشیدن انحرافات اخلاقی جامعه معاصر ایران، درپی ممانعت از تنزل هرچه بیشتر مفاهیم متعالی و انسانی است. در پایان با الهام از روایت فوق، مزایا و چالش های تفکر و زندگی کمینه گرا بیان شده است.کلید واژگان: کمینه گرایی, «قفس», صادق چوبک, روایت های کمینه گرا}In this article, the narrative of The Cage by Sadegh Chubak is studied with a descriptive-analytical approach, and the influence and role of the minimalist literature in this narrative are analyzed. Then, the mentioned narrative is investigated through the criteria set by Schoots for minimalist narratives. The main purpose of this article is to show the formal and content roles of the minimalism in The Cage narrative. The Cage narrative, with features such as: limited volume, simplicity in the sentences and rhythm, the combination of short sentences with long sentences, incomplete sentences, realism, complex ending, high narrative speed, actors without identity and originality, and discrete and discontinuous plot is identified as a minimalist narrative. In the result section, it is shown that Sadegh Chubak describes the questionable orientation of man towards living in his own wisdom cage well and tries to reflect it in new and minimalist ways. With illustration of moral deviation of the contemporary Iranian society, he seeks to prevent transcendental and human concepts from more degradation. Finally, the advantages and challenges of minimalist thinking and life are presented.Keywords: minimalism, The Cage, Sadeq Chubak, Minimalist Narratives}
-
مطالعه لایه های پنهان و درونی زبان می تواند تصویر شفاف و واقع گرایانه ای از جهان شخصیت ها، گفتار و کنش های آنان در متون ادبی به دست دهد. با بررسی زبان شناختی متون ناتورالیستی می توان به ارتباط تنگاتنگ زندگی ناتورالیستی شخصیت ها با ساختار و کارکردهای زبانی که با آن تکلم می کنند، پی برد. آن چه در گفتار شخصیت های یک اثر ناتورالیستی شاخص به نظر می رسد تقابل زبان شخصیت های باسواد و بی سواد است. شخصیت ها در این گونه آثار به دلیل محرومیت های اقتصادی و اجتماعی از تحصیل محروم اند و این بی سوادی در زبان محاوره و گفتارمحور آن ها پدیدار است. صادق چوبک داستان نویس معاصر ایرانی که به عنوان داستان نویس ناتورالیست شناخته شده است، در آثارش به زندگی دردآلود، پر فلاکت، و هم زمان سرشار از ناآگاهی و جهل انسان هایی می پردازد که در تامین نیازهای اولیه حیاتی خود درمانده اند. در این مقاله، نخست الگوهایی که محمد محمود در رساله ا ی، برای زبان ناتورالیستی ارایه داده است معرفی می شود، سپس با تمرکز بر رمان سنگ صبور و مجموعه داستان های انتری که لوطی اش مرده بود و خیمه شب بازی به مطالعه زبان این آثار و میزان تطابق آنها با این الگوها پرداخته می شود. نتیجه این مطالعه روشن گر این امر است که تقابل باسواد و بی سواد به شکل گیری تقابل زبانی نوشتارمحور و گفتارمحور دامن می زند. غلبه زبان گفتارمحور و شفاهی در کلام شخصیت های فرودست چوبک می تواند کارکرد ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مسلط بر آنان را بازتاب دهد.
کلید واژگان: ناتورالیسم, زبان ناتورالیستی, تحلیل گفتمان, صادق چوبک}The linguistic analysis of the texts which are written in naturalistic style helps to understand the close association of the characters’ living with the structure and functions of the language by which they are speaking. The most important matter in the speech of naturalistic characters is the opposition of the literate and illiterate characters’ languages. In such a kind of naturalistic context, characters, because of social and financial problems are deprived of having education and schooling, and this is reflected in the oral-based speech of them. Sadeq Chubak, the Iranian contemporary so-called naturalist story-writer, in his works is delicately concerned with the miserable, wretched and full of ignorance life of the men who are incapable of providing the essentials of living. Mohammad Mahmoud, in his Ph.D disseratation provides patterns for naturalistic language; in this paper, after outlining those patterns, with the focus on Sang e Sabour, Antari ke Lutiash Morde bud, and Kheymeh shab-bazi, we will analyze the naturalistic language of the works written by Chubak. The purpose of this paper is to study those constant and repetitive elements of naturalistic language which are playing an essential role in the form and content of Chubak’s novels and stories.
Keywords: naturalism, Naturalistic language, Sadeq Chubak} -
پژوهش حاضر به بررسی تطبیقی دو داستان کوتاه از دو نویسنده پیشگام ایرانی و آمریکایی از دیدگاه کهن الگویی یونگ می پردازد. بررسی دو داستان «مردی در قفس» از صادق چوبک که شباهت های زیادی با «چاه و آونگ» از ادگار آلن پو دارد، نشان می دهد چگونه می توان بدون ازدست دادن هویت مستقل، از آثار دیگران تاثیر گرفت و دست به آفرینش هنری جدیدی زد بی آنکه اثر رنگ و بوی تقلید محض به خود بگیرد. رویکرد کهن الگویی به کار رفته در این پژوهش نشان می دهد که یکی از دلایل رویکرد کم و بیش یکسان این دو اثر به مسایل مشابه بشری، مراجعه به ناخودآگاه جمعی است که فارغ از زمان و مکان عمل می کند. در هر دو داستان شخصیت های اصلی تحت تاثیرات مخرب کهن الگوی مادر قرار گرفته و توانایی برقراری رابطه ای سازنده با ناخودآگاه خویش ندارند و گرفتار در زندان و اتاقی زهدان گونه، رویکردی واپسگرایانه در پیش می گیرند. این پژوهش نتیجه می گیرد که بسیاری از نویسندگان مرد در زمان ها و مکان های مختلف، از جمله چوبک و پو، دیدگاه های مشابه مردسالارانه را در برخورد با مسایل ادبی برگزیده اند که بارزترین آنها، انکار نقش مثبت ناخودآگاه و شخصیت های زن یا نماد های آن است. در نهایت راهکارهایی از جمله تعامل سازنده به شیوه ای که یونگ ترسیم می کند، برای اصلاح این دیدگاه ها پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: صادق چوبک, ادگار آلن پو, کارل یونگ, نقد کهن الگویی}1. IntroductionThe present paper aims to conduct a comparative study of two Iranian and American forerunners of modern fiction. The study which is the first of this kind as far as the two authors are concerned, contends that “A Man in Cage” by Sadeq Chubak reveals similarities to Edgar Allan Poe’s “The Pit and the Pendulum” although the former does not lose its artistic independence.
2. MethodologyThe approach which is adopted in this study is Jungian and it is hoped to prove that it is possible to find more or less similar reactions to similar human issues in life and literature based on an archetypal perspective.
3. Findings and discussionThe archetype of mother studied in this paper and applied on the two stories reveals a sad fact that most male authors adopt more or less similar patriarchal strategies in their writing regardless of time and place.
4. ConclusionIt is revealed how archetypes which are universal symbols can be objectified in different ways under different circumstances. In the conclusion there are some Jungian suggestions to solve this problem and modify a sexist perspective towards female-related issues.
Keywords: Sadeq Chubak, Edgar Allan Poe, Carl Jung, Archetypal Criticism} -
امروزه بحث درباره تطبیق آثار ادبی در حوزه های زبانی و جغرافیایی گوناگون از مهم ترین مباحث در تحقیقات ادبی است. در این پژوهش، نویسندگان می کوشند تا تطبیق دو اثر تاثیرگذار در حوزه ادبی فرانسه و ایران را وجهه همت خویش قرار دهند. هیچ ادبیات پویایی، آشکار و نهان، از تاثیر ادبیات کشورهای دیگر برکنار نیست و، در این میان، ادبیات داستانی فرانسه و ایران جایی برای یک مطالعه تطبیقی اند. از میان داستان نویسان این دو کشور، امیل زولا، بانی مکتب ناتورالیسم و آغازگر بحث پوزیتیویسم در ادبیات، و صادق چوبک، نماینده این رویکرد در ایران، جلوه ای از تطبیق را می نمایانند. بررسی ها نشان می دهد که زولا در رمان ژرمینال بسیاری از اصول اساسی رویکرد پوزیتیویسم چون تجربه گرایی و اصالت دادن به مشاهده عینی، تحلیل جزء به جزء حقایق پیرامون، اعتقاد به عامل وراثت، علم ژنتیک و ساختار فیزیولوژیکی انسان را گنجانده است. چوبک نیز تلاش می کند تا با به کارگیری عناصر پوزیتیویستی از قبیل اصالت دادن به مشاهده و تجربه، جزئی نگری، خرافه ستیزی و اعتقاد به اصل وراثت در رمان سنگ صبور حرکت کند. اما، تفاوت هایی در نحوه به کارگیری رویکرد پوزیتیویسم در این آثار وجود دارد. پژوهش حاضر در نظر دارد با روشی تطبیقی به این تفاوت ها بپردازد. در این جستار با رویکردی توصیفی تحلیلی با برشمردن جلوه های تشابه و تمایز در چگونگی بهره گیری از عناصر پوزیتیویستی در رمان های ژرمینال و سنگ صبور به مطالعه تطبیقی این آثار می پردازیم.کلید واژگان: ادبیات تطبیقی, پوزیتیویسم, ناتورالیسم, امیل زولا, صادق چوبک, ژرمینال, سنگ صبور}Today, the debate over the comparison of literary works across various linguistic and geographical fields is regarded as one of the most serious issues in literary criticism. The present study is a comparison of two influential literary novels: a Persian novel, The Patient Stone (Sang-E Ṣabur) by Sadeq Chubak and a French novel, Germinal, by Émile Zola. No dynamic literature can overlook the influence of other countries literary works. Iranian and French novels yield to comparative analysis. Emil Zola, the founder of naturalism, introduced positivism to literature, and Sadeq Chubak is the Persian representative of this school. Studies show that Zola considers the chief principles of positivism such as empiricism, observations, in detail analysis of surrounding facts, factors such as inheritance, genetics and human physiology. Choubak too, has a preference for features of positivism such as observation and experiment, inheritance and genetics, and rejection of superstitions in The Patient Stone (Sang-Ṣabur) but there exist some differences in methods of applying positivism in these novels, which will be dealt with in this research through comparison. In this article, with a descriptive analytical method, similarities and differences in the positivistic approach of the two writers will be enumerated and analyzed.Keywords: Jerminal, The Patient Stone (Sang, e Ṣabur), comparative literature, Naturalism, Positivism, Email Zola, Sadeq Chubak}
-
صادق چوبک در یکی از معروف ترین داستان های تمثیلی خود به نام «انتری که لوطیش مرده بود» شرح اسارت انسان را به شیوه ای بدیع حکایت می کند. در این مقاله سعی بر آن است تا با استفاده از نگرشی دیگرگونه به تمثیل که تحت تاثیر نظریه تکامل تدریجی داروین ابعاد وسیع تری به خود گرفته است و نیز با توجه به نظریه های تعدادی از منتقدان مارکسیست به ویژه لویی آلتوسر، نشان داده شود که چگونه سرنوشت انسان در بند ایدئولوژی چیزی جز تسلیم دربرابر واقعیت خشن دنیای پیرامونش نیست. طغیان نیز جز گریزی موقت و سرگشتگی و هراس حاصلی دیگر برای او نخواهد داشت.
کلید واژگان: صادق چوبک, لویی آلتوسر, داروین, ناتورالیسم, ایدئولوژی}Sadeq Chubak (1916-1998) in one of his most renowned short stories entitled "The Baboon Whose Buffoon Was Dead"(1949) (Antar-i ke luṭi-aš morde bud) masterfully delineates a graphic account of man's slavery. In discussing this story, the present paper starts with the characteristic features of the traditional genre of the fable as seriously modified by Charles Darwin's theory of evolution and employed by Naturalist writers. It then proceeds to show how Louis Althusser's ideas can be drawn upon to comment on man's destiny within the confines determined by "ideology" which eventually leaves him no choice but to submit to the overpowering hardships surrounding him. Revolt and "freedom" can hardly be anything more than a temporary solace to his sores and will only aggravate his frustration and bemusement.Keywords: Sadeq Chubak, Louis Althusser, Darwin, naturalism, ideology}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.