جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « ساحت شعر صوفیانه » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »

ملال از بن‎مایه های اصلی فلسفه شوپنهاور است. او برای فائق آمدن بر آن، دو راهکار «ژرف‎اندیشی هنری» و «انکار خواست زندگی» (طریق زهد و پارسامنشی) را پیشنهادکرده است. در نگاه متافیزیکی سنایی به هستی نیز ملال وجود دارد و راه های استحاله و گریز از آن، و مرگ‎هراسی- که در نظر او پیوند تنگاتنگی با ملال دارد- پناه‎ بردن به ساحت شعر صوفیانه و نیز تجربه مرگ ارادی است.
در این جستار با رویکردی تطبیقی- تحلیلی به این نتیجه رسیده‎ایم که در تجربه سنایی، ساحت عشق و حضور عاشقانه در هستی، راه حل دیگر گریز از ملال است؛ چیزی که در اندیشه شوپنهاور به اخلاق مبتنی بر شفقت و عشق شباهت دارد.