جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « نشانگر گفتمان » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »
تکرار جستجوی کلیدواژه «نشانگر گفتمان» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
نشانگرهای گفتمان، عناصر زبانی هستند که درباره ماهیت و همچنین نقش و کارکرد آن ها، بین زبان شناسان اختلاف نظر وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی کارکرد نشانگرهای گفتمان در زبان فارسی به عنوان عناصری ارجاعی بر اساس دیدگاه فریزر است. بدین منظور، پیکره ای از دو نوع متن سیاسی و اقتصادی انتخاب شد. باتوجه به شمارگان چاپ و قدمت، برای متن سیاسی، شانزده سرمقاله روزنامه کیهان و برای متن اقتصادی، پانزده سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد بررسی شد که نشانگرهای گفتمان در چهار طبقه نشانگرهای تقابلی، تفصیلی، استنتاجی و زمانی قرار گرفتند. تحلیل داده ها نشان داد در زبان فارسی، فرمول ارایه شده توسط فریزر درباره توالی جمله هایی که با نشانگرها به هم مرتبط می شوند، اندکی متفاوت است و باید آن را به صورت S2+DM .S1 یا S1.S2+DM بازنویسی کرد. همچنین بر اساس اهمیت اطلاعاتی که در جملات پیش و پس از نشانگرها وجود دارد، می توان آن ها را به انواع پیش مرجع (نشانگرهای که پس از پیام اصلی قرار می گیرند)، پس مرجع (نشانگرهای که پیش از پیام اصلی قرار می گیرند) و مرجع مشترک (نشانگرهای که بین دو پیام اصلی قرار می گیرند) تقسیم بندی کرد. در زبان فارسی، تحلیل داده ها نشان داد که از نظر ارجاع دهی، نشانگرهای تقابلی و تفصیلی از نوع مرجع مشترک محسوب می شوند و نشانگرهای استنتاجی و زمانی از نوع پس مرجع هستند. یافته های پژوهش بیان می کند که نشانگرهای گفتمان می توانند نقش و کارکردی ارجاعی در ساخت اطلاع داشته باشند.کلید واژگان: نشانگر گفتمان, ارجاع, ساخت اطلاع, پیکره}Discourse markers are language elements that linguists do not have a consensus about their nature as well as their role and function. The present study aimed to investigate the function of Persian discourse markers as reference elements, based on Fraser's (1999, 2006) approach. For this purpose, a corpus of two types of political and economic texts was selected. Taking print run and history into consideration, 16 editorials of Kayhan newspaper for political texts and 15 editorials of Donya-e-Eqtesad newspaper for economic texts were analyzed, and the discourse markers were classified into four categories: contrastive, elaborative, inferential and temporal. Data analysis showed that the formula presented by Fraser (1999, 2006), for the sequence of sentences connected by discourse markers, is slightly different in Persian and should be rewritten as S2+DM.S1 /S1.S2 + DM. Furthermore, based on the importance of the information contained in the sentences preceding and succeeding the markers, they can be divided into cataphoric marking (markers placed after the main message), anaphoric marking (markers placed before the main message), and joint marking (markers placed between two main messages). Data analysis indicated that contrastive and elaborative markers are considered as joint marking, and inferential and temporal markers are anaphoric marking in Persian. Based on the research findings, it can be concluded that discourse markers can have a referencing function in information structure.Keywords: discourse marker, reference, information structure, corpus}
-
فقدان نشانه های زمینه ای که در ارتباطات رو در رو وجود دارد، محدودیت های مکالمه ای را بر روابط بین فردی در کلاس های آنلاین تحمیل می کند. یکی از ابزارهای بیان موضع بین فردی استفاده از نشانگرهای گفتمانی (DMs) است. برای اهداف مطالعه حاضر، یعنی تجزیه و تحلیل و مقایسه DM های مورد استفاده در محیط های آموزشی حضوری و آنلاین، با تمرکز بر جنبه بین فردی، ویدیوهایی از شش کلاس واقعی و سه کلاس مجازی مورد بررسی قرار گرفت. 300 دقیقه ویدیو برای کلاس حضوری و 119 دقیقه ویدیو برای کلاس های آنلاین به دست آمد. محتوای دروس مشابه بود: زبان انگلیسی عمومی، سطح متوسط بالا. از آنجا که زبان آموزان می توانستند به صورت شفاهی پاسخ دهند یا سوال بپرسند، نیازی به تایپ در کلاس آنلاین نبود. نتایج نشان می دهد که وقوع DM در کلاس های مجازی حدود دو برابر بیشتر از کلاس های واقعی است. در کلاس های آنلاین، معلمان خلاقیت و نوآوری را در استفاده از DM برای بیان مواضع بین فردی نشان می دهند که ممکن است برای جبران محدودیت های رسانه باشد. نتیجه گیری می شود که رسانه آموزشی بر میزان DM های اعمال شده تاثیر دارد.کلید واژگان: ارتباط از طریق کامپیوتر, نشانگر گفتمان, موضع بین فردی, رسانه آموزشی, کلاس آنلاین}Lack of contextual cues which are richly present in face-to-face communication imposes some conversational constraints on the interpersonal relationships in online classes. One of the means of expressing interpersonal stance is using discourse markers. For the purposes of the present study, namely to investigate how the means of expressing interpersonal stance may be influenced by the medium of instruction (online vs. face-to- face), video recordings of six face-to-face and three online classes were investigated for interpersonal discourse markers. A 300-minute video for the face-to-face and a 119-minute video for the online classes were obtained. The courses were General English ones, upper intermediate level. Results show that the occurrence of discourse markers in online classes was about twice more than in the face-to-face ones. In online classes teachers demonstrate creativity and innovation in using DMs for expressing interpersonal stances which may be to compensate for the limitations of the medium. It is concluded that the medium of instruction has an effect on the amount of discourse markers applied. This can raise awareness with regard to limitations and affordances of the online settings and lead to quality instruction.Keywords: computer-mediated communication, Discourse Marker, Interpersonal Stance, Medium of Instruction, Online Course}
-
نشانگرهای گفتمان عناصر زنجیره ای مرتبطی هستند که واحدهای گفتار را طبقه بندی می کنند. این عناصر مربوط به یک زبان خاص نمی شوند. نشانگرهای گفتمان با کاربردهای گوناگون در حفظ انسجام پاره گفتارها موثر هستند ودر صورت حذف و عدم جایگزینی عبارت مناسب، در انتقال پیام خلل ایجاد می شود. از اینرو وجود نشانگرهای گفتمان از ضروریات زبانی است که هر گویشور ناخودآگاه به آن واقف است. روش تحقیق به صورت توصیفی است و از طریق گردآوری پیکره های زبانی صورت می گیرد. هدف از این تحقیق معرفی وتعریف نشانگرگفتمان و طبقه بندی انواع و کاربرد آن در زبان های فارسی و انگلیسی است. مهمترین نشانگرهای گفتمان در زبان انگلیسی عبارتند از:right، well، oh، I see، mhm..ودر فارسی عبارتند از: خب، آهان، راستی...
مهمترین کاربرد نشانگرها در این دو زبان عبارت است از:تغییر موضوع، شفاف سازی، نشان دادن احساسات، فعال کننده، تحریک برای ادامه سخن، گریز از ادامه سخن و غیره.
کلید واژگان: نشانگر گفتمان, انسجام}Discourse markers are related chain elements which classify the units of speech. These elements do not occur just in one specific language. Discourse markers with different applications are helpful to maintain the coherence of utterances. If they are omitted and not substituted by the appropriate phrase, conveying the message will be disordered. Therefore, the discourse markers are necessary in language and the speakers are unknownly aware of them. This research aims at introducing, defining and classifying different kinds of discourse markers, and their applications in Persian and English languages. The most important discourse markers in English are as follows: oh, I see, mhm, right, well… and in Persian are as follows: xob,? han, rasti…. The most important applications of discourse markers are as follows: topic shift, clarification, showing the emotional status, prompting, stimulation to continue the speech, moving out of closing the speech and so on.Keywords: discourse marker, cohe}
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.