جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « نقد فرمالیستی » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »
تکرار جستجوی کلیدواژه « نقد فرمالیستی » در نشریات گروه « علوم انسانی »-
یکی از روش های بررسی متون ادبی، نگاه فرمالیستی به آثار ادبی است. در این روش، ضمن بررسی دقیق اجزا و عناصر سازنده متن، با تکیه به بسامدها و ارتباط میان آن اجزا، شاکله یا فرم آثار ادبی بررسی می شود. نگارندگان در این مقاله، می کوشند پس از یک مقدمه اجمالی حاوی آگاهی هایی درباره زندگی و شعر سیاوش کسرایی، با نگاهی فرمالیستی، ضمن بررسی عناصر سازنده متن آرش کمانگیر، در سه حوزه: الف. جنبه های زبانی؛ ب. جنبه های بلاغی و ج. گزارش روایت شعر، به بررسی هماهنگی یا ناهماهنگی میان اجزای آن در این منظومه بپردازند. این شعر بلند از جنبه های گوناگون زبانی، دستوری، سبکی، صرفی، نحوی، معنایی، موسیقایی، بلاغی، ادبی، سیاسی و اجتماعی، مهم است و نشان دادن ارزش های آن، نیازمند یک بررسی دقیق و همه جانبه نظیر روشی است که نگارندگان مقاله، در پیش گرفته اند.
کلید واژگان: سیاوش کسرایی, آرش کمانگیر, نقد فرمالیستی, ساختارگرایی}One of the methods for review of literary texts is formalistic glance to worksliterature. this way, Meanwhile, close delaminating on the components andelements of the text, relying on frequency and connections between literary figureor form components are checked. The authors of this paper a briefintroduction contains information about the life and poetry of Siavash kasraie, byformalistic looking, while reviewing elements of Arash the Archer text, try inthree major fields : A - aspects of language, b - rhetorical aspects and (c) - anarrative poem the coordination or lack of coordination among its componentstheir system. This long poem is important from different aspects of language,grammatical, stylistic, morphological, syntactic, semantic, musical, rhetorical,literary, political, social, and show its values, requires a careful examination of allaspects such as the way of author, have adopted.
Keywords: Siavash kasraie, Arash the Archer, formalistic criticism, Structuralism} -
مکتب صورت گرایی از مکاتب نقدی است که بدون توجه به عوامل مختلف تاثیرگذار در متن ادبی مانند پدیده های سیاسی و اجتماعی به نقد شکل بیرونی اثر ادبی می پردازد. از آنجا که رباعی یکی از قالب هایی است که در راستای تحولات قرن اخیر، تحت تاثیر سنت شکنی های متعدد قرار گرفته است، می توان در نقد زیبایی شناسی این نوع شعر از نظریه مکتب صورت گرایی استفاده کرد. بیژن ار ژن یکی از رباعی سرایان نو گراست که توانسته در کنار پابندی به سنت، عناصر و تکنیک های نوین شکلی را به کار ببندد. جستار حاضر می کوشد با روش توصیفی تحلیلی و با استناد به نظریه مکتب صورت گرایی به نقد زیبایی شناسانه رباعی های منتشر شده ارژن بپردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که استفاده از عناصر شکلی مثل هنجارگریزی، قاعده افزایی در کاربرد موسیقی و عنصر مسلط بیشترین نقش را در تاثیرگذاری و زیبایی کلام وی داشته است. هنجارگریزی در دو حوزه واژگانی و نوشتاری در کنار برجسته سازی صورت، باعث انتقال بهتر معنا شده است. قاعده افزایی در موسیقی با کمک توازن آوایی بین صامت ها و مصوت ها، کاربرد جناس، توازن واژگانی از طریق تکرارهای همگون کامل و ناقص در سطح کلمه و جمله، صورت گرفته و علاوه بر غنای موسیقایی، در القاء مفاهیم و حس های خاص به مخاطب کمک کرده است. در حوزه موسیقی کناری، کاربرد قافیه های صوتی، تصویری و دستوری به همراه کاربرد ردیف های خاص، قابل توجه است. از میان عناصر تکنیکی و فرمال، عنصری که می تواند دیگر عناصر را تحت سیطره خود بگیرد عنصر مسلط است؛ عنصر مسلط با توجه به استفاده حداکثری در رباعی های بیژن ارژن، تصویر است. بررسی زیبایی شناسانه رباعی های ارژن از منظر نقد فرمالیستی، نشان می دهد که صورت رباعی های او تا چه اندازه در اثرگذاری حسی و معنایی آن نقش دارد..کلید واژگان: زیبایی شناسی, رباعی معاصر, نقد فرمالیستی, عنصر مسلط, بیژن ارژن}The school of formalism in literature is one of the schools of criticism that addresses the external form of literary works without paying attention to various factors influencing the literary text such as political and social phenomena. In line with the developments in the recent century, the quartet is a literary format that has been affected by its influences and witnessed many deviations from common traditions. Hence, the theory of the school of formalism can be applied for the criticism of the aesthetics of this type of poetry. Bijan Arjan is a modernist quatrainist who has been able to use modern elements and techniques in his work in addition to remaining faithful to traditions. The present essay tries to analyze the aesthetic aspects of Bijan Arjan's published quatrains using a descriptive-analytical method informed by the theory of the school of formalism. The findings of the research show that the use of form elements such as non-normativeness, regularization in the use of music and the use of the element of dominanance play the most significant role in the impact and beauty of his poetry. Norm deviation in both lexical and compositional domains, along with highlighting the forms, has made a better transfer of meaning possible in his text. regularization in the use of musical contour is accomplished in his work with the help of phonetic balance between consonants and vowels, use of puns, lexical balance through complete and incomplete identical repetitions at the level of words and sentences. In addition to adding musical richness to the work, this has helped his successful rendition of special concepts and feelings for the audience. As for music accompanying his work, his use of auditory, visual and grammatical rhymes along with the use of special versification is significant. Among the technical and formal elements, the one that is clearly more frequent than other elements is the element of dominanance. The dominant element in Bijan Arjan's quatrains is the use of image because of its high frequency of use. The aesthetic examination of Arjan's quatrains from the perspective of formalist criticism shows how the form of his quatrains plays a significant role in their sensory and semantic impact.Keywords: Aesthetics, Contemporary quartet, Formalist criticism, Dominant element, Bijan Arjan}
-
فصلنامه نقد ادبی، پیاپی 57 (بهار 1401)، صص 111 -146
در هر پژوهش علمی، روش پژوهش در کسب نتایج دقیق و درستی آن پژوهش اصلی ترین نقش را دارد. به همین دلیل پژوهشگران علوم مختلف می کوشند تا تحقیقات خود را در چارچوب روش های تعریف شده در دانش خود انجام دهند. تاریخ نگار تصویرگرا یا شاعر فرمالیست کتابی است که مولف آن قصد داشته تا در آن، با به کارگیری سه روش نقد تاریخی، نقد جامعه شناختی و نقد فرمالیستی به بررسی اشعار محمدرضا شفیعی کدکنی بپردازد. در مقاله پیش رو، به قصد سنجش دقت رویکردهای این کتاب، ابتدا به بررسی نام آن که نشان دهنده نگاه مولف به اثر مورد پژوهش است، پرداخته شده و سپس کیفیت بهره گیری مولف از رویکردها با استفاده از کتب نظریه و روش تحقیق بررسی شده است. طبق نتایج پژوهش، نویسنده کتاب مورد بحث در به کارگیری هر سه رویکرد اصلی اثر به خطا رفته و از روش هایی که به عنوان رویکرد پژوهش برگزیده، شناخت کامل و درستی نداشته است؛ بنابراین کتاب مذکور از هرگونه روش که به نتایج دقیق و علمی بینجامد، بی بهره است. از دیگر ایرادهای وارد بر کتاب که در این پژوهش به آن پرداخته شده، موضع ستایش گرانه ناقد و وجود منابع دکوراتیو در آن است.
کلید واژگان: نقد کتاب, نقد روش تحقیق, تاریخ نگار تصویرگرا یا شاعر فرمالیست, نقد تاریخی, نقد جامعه شناختی, نقد فرمالیستی}Literary Criticism, Volume:15 Issue: 57, 2022, PP 111 -146In any scientific research, the research method is the main factor in obtaining accurate and correct results. Therefore, researchers in various fields of science try to conduct their research within the framework of methods defined in their discipline. “The Imagist Historian or Formalist Poet” is a book in which the author intends to study the poems of MohammadReza Shafi'i Kadkani by using three methods of historical, sociological and formalist criticism. The present article, in order to measure the accuracy of the approaches in this book, first examines its name, which represents the author's view of the work under study and then he has examined the quality of the author's use of approaches. After reviewing, it is clear that the author has made a mistake in applying all three main approaches of the book. In the end, such a conclusion is reached that the author does not have comprehensive knowledge of the methods he has chosen as research approach, and the book is devoid of any method that leads to accurate and scientific results.
Keywords: book criticism, methodological criticism, the Imagist historian or formalist poet, historical criticism, sociological criticism, formalist criticism} -
فرم زبان یا چگونگی سخن گفتن ما در باب جهان (گذشته) امری خنثی و بی اهمیت نیست. نقد فرمالیستی، از نوعی که در نوشتار حاضر رخ می دهد، نشان خواهد داد که این فرم انتخابی ما، یا غالبا تحمیل شده بر ما -فراتر از موضوعات و غایت و روش و رویکرد تحقیق تاریخی- تعیین کننده و سرنوشت ساز است. در اثر حاضر، دو فرم بنیادین برای گفتن از مقطعی در گذشته انسانی معرفی می شود: فرم تیوریک و فرم داستانی. این مطالعه فرمالیستی فاشیسم همواره زورآور زبان را به رسمیت شناخته و تا حد نهایت جدی می گیرد؛ با وجود این، می کوشد تا به فرم متناسب با مطالعه تاریخی دست یابد، یعنی آن فرم زبانی را که قادر باشد راهی برای گریز از میل مفرط و ذاتی ذهن و زبان آدمی برای ازآن خودسازی دیگری و کشتن او بیابد. با بهره گیری از آراء اندیشمندان پدیدارشناس و اگزیستانسیالیست، می توان فرمی داستانی را که قادر به گفتن از تجربه حسی و ازلی انسان، در-جهان-بودگی او، و مقاوم در برابر میل ما به از آن خودسازی انسان زیسته در گذشته باشد معرفی کرد.کلید واژگان: فرم زبان, نقد فرمالیستی, تئوری, داستان, منظر پدیدارشناسانه-اگزیستانسیالیستی}The form of language or the way we speak about the (past) world is not neutral and insignificant. A formalist critique, of the kind put forward in the present paper, will show that, beyond the themes, purposes, methods, and approaches of our historical inquiry, the form of speaking chosen by, or often imposed on, us is decisive. The present article introduces two basic forms of speaking about a period in the human past: the theoretical and the story-based. This formalist study recognizes the forceful fascism of language and takes it most seriously. Nevertheless, it seeks to find a form appropriate to historical study, that is, a linguistic form which is able to avoid the excessive and innate desire of the human mind and language for appropriating the other and, ultimately, killing her/him. Employing the views of phenomenological and existentialist thinkers, the article introduces a story-based form that is able to speak about the sensory and primordial experience of man, and her/his being-in-the-world. Extended Abstract1.IntroductionThe present article studies the main forms of speaking about a situation – more specifically about a situation in the past – and tries to find out what forms of language can depict the specificity of a concrete social or material situation. Since language, according to thinkers such as Roland Barthes, is by nature fascist, speaking about a specific temporal-spatial condition is difficult, if not impossible. Since a historical representation of the past is, by definition, impossible, and the subject – i.e., the historian or researcher – is inevitably trapped in her/his subjectivity, such a representation becomes even more difficult. But a revolt in language against the nature of language is possible. The present paper seeks to study such a possibility through the ideas of phenomenologists and existentialists such as Merleau-Ponty, Heidegger and Gabriel Marcel. 2.Theoretical FrameworkTwo basic forms of speaking about a specific situation in the past have been identified in this paper: the theoretical form and the story-based form. Drawing on phenomenological-existentialist theories, the present article tries to show that unlike the theoretical form, the story-based form has its formal characteristics, consistent with the materiality, corporeality and specificity of the human condition, which can stand against the nature of language. 3.MethodologyThe present article has adopted a formalist approach. It compares two important linguistic forms in speaking about a specific situation and illustrates their characteristics by drawing upon phenomenological-existentialist theories. 4.Discussion and AnalysisThe present article reveals that unlike the theoretical form (either conceptual or narrative), the story-based form is able to realize historiographical ideals. We cannot speak about the existentialist experiences of concrete humans through an anti-existentialist, anti-concrete form. The story-based form is able to speak about the sensory and primordial experience of individuals and describe their being-in-the-world. This form can resist the human desire to appropriate the human beings living in the past. Therefore, this linguistic form, which relies on phenomenological-existentialist principles, is able to speak about the other. 5.ConclusionThree important conclusions can be drawn from the present study. First, to find out how successfully a specific situation (in the past) can be described, the form of narration is of paramount importance rather than content-related issues, such as the subject in question, the writer’s objectives, and her/his worldview and interests. Second, two fundamental, irreducible linguistic forms can be identified for the description of a specific situation: the theoretical form and the story-based form. Third, only the story-based form, because of its formal characteristics, is able to help realize the other-oriented ideals of the phenomenological-existentialist approach. Select BibliographyBarthes, R. 1393 [2014]. Dars. H. Noghrehchi (trans.). Tehran: Niloufar.Blackham, H. J. 1399 [2020]. Shesh Motafakker-e Existansialist. M. Hakimi (trans.). Tehran: Markaz.Gabriel, M. 1395 [2016]. Falsafeh-ye Existansialism. Sh. Eslami (trans.). Tehran: Negah-e Moa’ser.Heidegger, M. 1386 [2007]. Hasti va Zaman. S. Jomadi. Tehran: Qoqnous.Merleau-Ponty, M. 1966. Sens et Non-sens. Paris: Les Éditions Nagel.Merleau-Ponty, M. 2004. The World of Perception. O. Davis (trans.). London and New York: Routledge.Merleau-Ponty, M. 1391 [2012]. Jahan-e Edrak. F. Jaberolansar (trans.). Tehran: Qoqnous.Pietersma, H. 1398 [2019]. Nazaryeh-ye Ma’refat dar Padidarshenasi. F. Jaberolansar (trans.). Tehran: Kargadan.Primozic, D. T. 1388 [2009]. Merleau-Ponty, Falsafeh va Ma’na. M. R. Abolghasemi. Tehran: Markaz.Said, E. 1377 [1998]. Sharghshenasi. A. Govahi (trans.). Tehran: Pazhohheshgah-e Farhang va Andisheh Eslami.Todorov, T. 1394 [2015]. Adabyat dar Mokhatereh. M. M. Shojaee. Tehran: Mahi.Keywords: Linguistic Form, Formalist Criticism, theory, fiction, Phenomenological-Existentialist Outlook}
-
چکیدهداستان کوتاه «مثل همیشه»، اثر هوشنگ گلشیری، در واقع سه داستان است که به موازات یکدیگر و به شکلی متناوب و مشوش پیش می روند. از آنجا که درون مایه اصلی داستان، تاکید بر دور باطل، روزمرگی، ملال و تکرار پدیده های هستی و زاد و بود آدمیان است، صورت و محتوای داستان چنگ در چنگ یکدیگر، تبانی و تعامل هنرمندانه ای یافته اند؛ به گونه ای که صورت داستان، موید این درون مایه است. نویسنده از شگرد هنری تکرار نام شخصیت ها و کارکرد و شغل آنان و دیگر درون مایه های فرعی، و در واقع از ترفند آینگی و توازی تصویری بهره برده تا این تکرار و به نوعی دور باطل را در قالب فرم داستان نیز مجسم و ملموس کند. در شگرد هنری توازی تصویری، نویسنده برای تاکید بر درون مایه داستان، در کنار داستان اصلی، یک یا چند داستان فرعی را شکل می دهد یا شخصیت ها و درون مایه ها به شکل های متنوعی تکرار می شوند تا در نهایت، کارکرد و پیامی واحد را به خواننده دقیق النظر منتقل -کنند؛ یا اینکه نویسنده برای تاکید بر درون مایه ای خاص، یک یا چند بار، تصاویری عینی و ملموس را بدون اشاره به ربط مستقیم آن ها با مفاهیم اصلی، در متن داستان جاسازی می کند و این تصاویر عینی، به نوعی، تاییدکننده و تجسم بخش آن ادعاها یا مفاهیم انتزاعی اند. به نظر می رسد شگرد توازی، مناسب ترین ترفند هنری برای قوام بخشیدن به درون مایه این داستان است که با خوانشی فرمالیستی، می توان از آن رمزگشایی کرد.
کلید واژگان: هوشنگ گلشیری, داستان مثل همیشه, داستان کوتاه, نقد فرمالیستی, توازی تصویری}The short story ”Mesl e hamishe” by Houshang Golshiri, is in fact three stories that run parallel to each other and in an alternating and confusing way. Since the main theme of the story is the emphasis on vicious circle, everyday life, boredom and repetition of the phenomena of existence and human life, the form and content of the story have found an artistic interaction in each other; In a way, the form of the story confirms this theme. The author uses the art of repeating the names of the characters and their functions and jobs and other sub-themes. In fact, he used the trick of mirroring and Parallel imagery to embody this repetition and in a way the vicious circle in the form of a story. In the Parallel imagery technique, the author forms one or more sub-stories next to the main story to emphasize the theme of the story, or the characters and themes are repeated in various forms until finally, convey a single function and message to the reader; Or, in order to emphasize specific themes, the author, one or more times, inserts objective and tangible images in the text of the story without mentioning their direct connection with the main concepts and these objective images confirm and embody those abstract claims or concepts. Parallelism technique seems to be the most appropriate artistic trick to consolidate the theme of this story, which can be deciphered with a formalistic reading.
Keywords: Houshang Golshiri, story “Mesl e hamishe”, Short story, formalist critique, parallel imagery} -
نقد فرمالیستی یکی از رویکردهای نقدی متن محور است که توجه به شکل و فرم اثر ادبی را در دستور کار خود دارد. یک منتقد شکل گرا در پی این نیست که ادیب در آفرینش ادبی خود چه می خواهد بگوید، بلکه می کوشد تا دریابد که شاعر یا نویسنده مقصود خویش را چگونه بیان می کند و تلاش دارد از رهگذر شکل متن، به معنا و مفهوم پنهان آن دست یابد. با توجه به این امر که سروده «انشوده المطر» "بدر شاکر سیاب" به رغم شهرت فراوانش تاکنون از دیدگاه نقد فرمالیستی مورد بررسی قرار نگرفته است، در جستار حاضر، نگارندگان برآنند تا با شیوه تحلیلی- انتقادی این سروده را از نظرگاه مکتب فرمالیسم روسی بررسی نمایند و این فرضیه را مورد تحلیل قرار دهند که شگردهای شکلی به کار رفته در شعر از یک سو به افزایش زیبایی روساخت آن انجامیده و از سوی دیگر مشخص کننده هدف و مقصود شاعر است. نقد شکل گرایانه این سروده گویای آن است که شاعر برای القای حس پایداری و ظلم ستیزی، آواها، حروف، واژگان و جملات را به شیوه ای منسجم و هدفمند به کار گرفته تا مخاطب با دیدن شکل زیبای بیرونی متن به معنا و شکل درونی آن پی ببرد. در ضمن شاعر کوشیده با کاربرد آشنایی زدایی و استفاده از شگردهایی همچون متناقض نما، کنایه، استعاره و . . . بر ادبیت شعر خویش بیفزاید.
کلید واژگان: نقد فرمالیستی, انسجام, متناقض نما, بدر شاکر السیاب, انشوده المطر} -
نظریه محورهای جانشینی وهم نشینی یکی از ابزارهای مهم مطرح در دانش معناشناسی و نقد فرمالیستی است که کارکردی ویژه در کشف معانی درونی در ساختارهای زبانی، به ویژه بررسی ادبیات معاصر و نوگرایی های ادبی مولفان آن دارد. محمد علی شمس الدین یکی از شاعران نوگرای معاصر در عرصه ادبیات مقاومت لبنان است که با خلق شیوه های نوین ارتباط میان عناصر کلام، دست به تصویر آفرینی های زیبا زده است. با توجه به پیچیدگی ها و تناسب های چند لایه در شعر شمس الدین، مقاله حاضر سعی دارد عناصر زیباشناختی در قصیده «النازلون علی الریح» را با تکیه بر دو محور جانشینی و هم نشینی استخراج نماید تا با کشف روابط معنایی نهفته در این اثر ادبی، نمادهای ابتکاری شمس الدین را کشف و میزان ارتباط آن با تاریخ ایران از یک سو، و فرهنگ اسلامی شیعی از سوی دیگر مورد واکاوی قرار دهد. نتیجه بحث نشان می دهد که شمس الدین با انتخاب واژگان و ترکیب و تلفیق آن ها در محورهای جانشینی و هم نشینی، تناسب های پیچیده و دلپذیری را با استفاده از ای هام تناسب، مراعات نظیر، استعاره و کنایه به وجود آورده است و برای نخستین بار و با استفاده از نمادهای تاریخ ایران، همچون زنوبیا، در کنار نمادهای ابتکاری برگرفته از فرهنگ قرآنی و حماسه کربلا، همچون ریح و ذبح، اوج در هم تنیدگی فرهنگ عربی ایرانی اسلامی را به نمایش گذاشته است.کلید واژگان: محمدعلی شمس الدین, معناشناسی, نقد فرمالیستی, محور جانشینی, محور هم نشینی}The theory of paradigmatic and syntagmatic axes developed by Roman Jacobson is one of the important approaches employed in semantic and formalist criticism. This theory has a unique function in discovering the internal meanings of linguistic structures and, in particular, the study of contemporary literature and the innovations of the authors of this era. Mohammad Ali Shams al-Din is one of the contemporary modern poets of Lebanese resistance literature who fashioned stunning imagery by creating innovative methods of linking elements of discourse. Taking note of the complexity and multi-layered concinnity of Shams al-Din’s poetry, the present paper seeks to employ a descriptive-analytic method to elicit the aesthetic elements of his ode “Al-Nazaloon Ala al-Riyh” based on paradigmatic and syntagmatic axes. This leads to an analysis of the covert semantic relations found in this literary work, as well as to discovering the innovative symbols used in it, and to determining the extent of its relevance to Iranian history, on the one hand, and the Islamic-Shi’i culture on the other. The results of the discussion indicate that Shams al-Din, by carefully selecting his words and combining them in paradigmatic and syntagmatic axes, has made intricate and delicate concinnities, using the literary devices of Īhām (a literary device in which the author’s words, phrases, or sentences do not have a fixed interpretation and can be interpreted in different ways), metaphor, and irony. Furthermore, he, for the first time, using the symbols of Iranian history, like Zenobia, along with the novel symbols derived from the Koranic culture and the battle of Karbala, such as wind and zabiha (the Islamic method of slaughtering halal animals), exhibited the interrelation of Arab, Iranian, and Islamic cultures. Moreover, the nature of his poetry is such that in critique and analysis of his literature, the paradigmatic and syntagmatic axes work properly and efficiently.Keywords: Mohammad Ali Shams al-Din, Formalist criticism, Paradigmatic axis, Syntagmatic axis, Qasida (ode), Literary devices}
-
از جمله شعرهای نیمایوشیج شعر «ری را» است که به خاطر ویژگی های منحصر به فرد زبانی و ساختاری مورد توجه منتقدان ادبی بسیاری قرار گرفته است. این شعر که از جمله شعرهای واپسین سال های زندگی نیماست، یکی از درخشان ترین شعرهای او و نشان دهنده صناعت شعری پیشرفته اوست. صناعتی که این شعر را مثل هر اثر طراز اول دیگری قابل تدقیق و توجه بسیارنموده است. با این وجود، بحث های نقادانه ای که تاکنون منتقدانی همچون هوشنگ گلشیری، تقی پورنامداریان، سیاوش کسرایی و محمود فلکی در مورد این شعر به دست داده اند، بیشتر خوانش هایی بوده است که به کمک مولفه های بیرون از متن، به رمزگشایی معنایی آن پرداخته اند. در این مقاله روش دیگری برای نقد این شعر به کار رفته است که هیچگونه استنادی به مفاهیم خارج از متن ندارد و تنها به کمک اجزا و آحاد اثر و با به کارگیری آراء فرمالیستی به ویژه با توجه به مفهوم ابهام، تنش، تناقض وآیرونی در ساختار شعر، به نقد آن می پردازد. به این منظور پس از نگاهی کوتاه به نقدهای موجود بر این شعر و معرفی اجمالی نظرات شکل گرایان در نقد ادبی، استدلال می شود که می توان شعر «ری را» را متنی قائم به ذات در نظر گرفت که در آن شاعر توانسته است با صناعت و رفتار ویژه خود با زبان و همچنین با استفاده از دلالت های گوناگون واژه ها، پیکره زبانی منسجمی را بیافریند و نگاه و فضای ذهنی خود را به نمایش بگذارد.کلید واژگان: ری را, نیما یوشیج, نقد فرمالیستی, ابهام, تنش, تباین, آیرونی}
-
هنجارگریزی یکی از روش های برجسته سازی و آشنایی زدایی است که ابتدا مورد توجه فرمالیست های روسی واقع شد. نخستین بار این لفظ توسط شکلوفسکی مورد توجه قرار گرفت. فرمالیست ها زبان شعر را با زبان نثر متفاوت دانسته و معتقد بودند، شاعر برای جلب توجه مخاطب باید به گونه ای از زبان استفاده کند که تازگی داشته باشد. این تازگی از طریق هنجارگریزی می تواند خود را نشان دهد و در مفهوم عدول از قوانین و مقررات زبان و درهم شکستن آنهاست. هنجارگریزی در واژگان، معنا، زمان مورد کاربرد، سبک، نوشتار و... می تواند نمود یابد. در این مقاله چگونگی هنجارگریزی های اخوان در شعر «خوان هشتم» بررسی شده تا دلیل زیبایی و ماندگاری این اثر بیشتر بر مخاطبان مشخص گردد. بدین منظور با روش توصیفی- تحلیلی گونه های مختلف هنجارگریزی در چهار بخش هنجارگریزی واژگانی، زمانی، نحوی و سبکی مشخص شد و در هر بخش اغلب موارد موجود به صورت نمونه بیان گردید. در بین انواع هنجارگریزی، هنجارگریزی واژگانی و سپس هنجارگریزی زمانی بیشترین بسامد را در این شعر اخوان دارند .کلید واژگان: نقد فرمالیستی, هنجارگریزی, شعر معاصر, اخوان ثالث, خوان هشتم}Literary Arts, Volume:7 Issue: 2, 2016, PP 127 -138One of the methods of literature review is addressing the literary forms that deeply attracted formalists attention. Formalists emphasizes certain shapes and forms and methods of literary language. In their view, the task of literature and art is not making known but representing the elements in the realm of art. So, for creating an outstanding work, novelty is not just important, but modes of expression can show a new dimension of the world to audience.
Shklovsky raised for the first time the term de familiarization. In his opinion, art renews sensory perception and transforms the familiar rules and seemingly enduring structures of reality. He believes defamiliarization is seeing things out of their natural context. According to Leach, the two usual methods to distinguish the general language from the language of arts are rule-increasing and rule-decreasing.
In deviation occurs a resurrection of words and the author creates a double pleasure through language games in contact with the audience. Imagery, music and syntax can produce a kind of defamiliarization.
Akhavan in the poem The Eightieth Stag e has used a variety of deviations. The first is in the name of poetry. In this paper, the norms of lexical, semantic and stylistic in the poem Eightieth Stage is checked.
Lexical deviation : Sartre says the poet does not use the words, but sometimes words would use the new syntax. Akhavan in the words sometimes making terms such as mardestan (masculinity), faramoshzar (plains of oblivion), gandomand (Robust), golazin (inflorescence), parhib (deception) and ... and sometimes new compounds alters magically the effect of poetry. His compounds like talaei makhmal avayan (golden voices and velvet), pak ayin (clean rituals), malmalin dastar (silver turban), marde mardestan (men of masculinity), rakhshe rakhshande (the brilliant horse) and " makes illustration that in some of synergistic base has helped to the poet's innovation. New expressions are also used in other parts of abnormality in The Eightieth Stag e . Stylistic deviation Sometimes, Akhavan uses local and slang words, and words with different songs and music produces deviation as well. This Application is one kind of abnormality. Words such as han, hey, by the truth, pity, hoome, kope, meydanak and ... are of this type of abnormality .
Ancient deviation :One way to break out of the habit of poetry , is attention to ancient words and actions . Archaism is one of the factors affecting the deviation. Archaism deviation helps to make the old sp. According to Leach, the ancient is the survival of the old language in the now. Syntactic factors, type of music and words, are effective in escape from the standard language. Sowrat (sharpness), hamgenan (counterparts), parine (last year), pour ( son), pahlaw (champion)are Words that show Akhavans attention to archaism. The ancient pronunciation is another part of his work. Furthermore, use of mythology and allusion have created deviation of this type. Cases such as anagram adjectival compounds, the use of two prepositions for a word, the use of the adjective and noun in the plural form, are signs of archaism in grammar and syntax. He is interested in grammatical elements of Khorasani Style. Most elements of this style used in The Eightieth Stage poetry. S emantic deviation Semantic deviation is caused by the imagery . The poet uses frequently literary figures. By this way, he produces new meaning and therefore highlights his poem. Simile, metaphor, personification and irony are the most important examples of this deviation. Apparently the maximum deviation from the norm in this poem is of periodic deviation (ancient or archaism). The second row belongs to the semantic deviation in which metaphor is the most meaningful. The effect of metaphor in this poem is quite well. In general, Poets notice to the different deviations is one of his techniques and the key factor for perpetuity of this beautiful poem.Keywords: Formalist criticism, Frahnjary, poetry, Akhavan, Juan eighth} -
مکتب فرمالیسم (صورتگرایی) مکتبی در حوزه ی نقد ادبی است که در اوایل قرن بیستم میلادی در روسیه شکل گرفت و پس از آن به اروپا و آمریکا انتقال یافت. محور اصلی نقد ادبی از دیدگاه فرمالیست ها توجه به شکل و ظاهر اثر و زیبایی شناسی متن ادبی است. این مکتب نقد ادبی تلاش می کند در تحلیل خود از آثار ادبی، «رستاخیز کلمات» را در آنها نمایان سازد. جایگاه فرمالیسم را در بررسی سروده هایی مانند سرود ملی برخی کشورها نمی توان نادیده گرفت. سرود ملی هر ملتی، برخاسته از هویت، محتوای فکری- تاریخی و اندیشه های غالب بر آن ملت است. از مهم ترین عوامل پیدایش سرود های ملی در میان کشور های مختلف می توان به حرکت های انقلابی و سیاسی مردم علیه دولت های استعماری اشاره کرد. از پویاترین حرکت های انقلابی مردم علیه استعمار غرب، انقلاب الجزایر بود که بعد از صد و سی سال جانفشانی و فداکاری ملت، در سال 1962 به پیروزی منتهی شد. نکته قابل توجه در این انقلاب مبارزه ی شاعران و ادیبان با بیان و قلم علیه استعمار بود. مفدی زکریا از جمله شاعران مبارز در انقلاب الجزایر بود که شعر مشهور او با نام «قسما» نماد آزادی از بند استعمار و سرود ملی این کشور شد. پژوهش حاضر، سرود ملی الجزایر را در مقوله هایی همچون «ادبیت، فرم، آشنایی زدایی، ساختار ساختارها و وجه غالب» از دیدگاه فرمالیست های روس مورد بررسی قرار داده که از جمله نتایج آن، برجسته شدن مفاهیم انقلابی است که از مولفه های یاد شده متاثر بوده است.
کلید واژگان: نقد فرمالیستی, سرود ملی, الجزایر, مفدی زکریا} -
فرمالیسم یا مکتب صورتگرایی از مکاتب نقدی است که بدون توجه به عوامل مختلف تاثیرگذار در متن ادبی مانند پدیده های سیاسی و اجتماعی به نقد شکلی بیرونی اثر ادبی می پردازد.شعر معاصر به دلیل داشتن ویژگی های شکلی خاص و بارز از مهم ترین متون ادبی است که توجه صورتگرایان را به خود جلب کرده است. از آنجا که در شعر معاصر عربی از عناصر و تکنیک های نوین شکلی استفاده شده، می توان در نقد زیبایی شناسی این نوع شعر از نظریه مکتب صورتگرایی استفاده کرد. احمد عبدالمعطی حجازی، شاعر معاصر مصری از شاعرانی است که شعرش از جنبه های شکلی و زبانی ظرفیت بالایی برای نقد فرمالیستی دارد.قصیده ی « العام السادس عشر» به عنوان یکی از قصائد حجازی، دارای بیشترین عناصر شکلی است؛ از این رو جستار حاضر می کوشد؛ با روش توصیفی- تحلیلی و با استناد به نظریه مکتب صورتگرایی به نقد و بررسی زیبایی شناسانه ی این قصیده بپردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد، شاعر در این قصیده با استفاده از عناصر شکلی مثل هنجارگریزی (واژگانی، نحوی، نوشتاری)، موسیقی و عنصر مسلط به خوبی توانسته است از تکنیک ها و عناصر شکلی برای زیبایی آفرینی در شعرش استفاده کند.کلید واژگان: شعر معاصر عربی, نقد فرمالیستی, احمد عبد المعطی حجازی, العام السادس عشر}
-
ملک الشعرابهار، یکی از شاعران برجسته عهد مشروطه به مناسبت جنگ جهانی اول، شعری به نام « انسان و جنگ» سروده است که در این شعر ، درپی نظیره گویی شاهنامه برآمده و گویا از دو بیت معروف داستان رستم و اسفندیار تقلیدکرده است. ازآن جاکه یکی از محورهای بنیادین مکتب فرمالیسم، توجه به شکل، فرم و صناعات ادبی بوده است، در این جستار با تکیه بر رویکرد فرمالیسم، دو بیت از سروده بهار با دو بیت از شاهنامه فردوسی مقایسه شده و مورد نقد و بررسی قرارگرفته است. در فرجام، این نتیجه حاصل شده است که علی رغم درخشش بهار در این نظیره گویی، فردوسی به شیوه ای هنرمندانه تر، موفق شده است که با توجه بیشتر به شکل، فرم، الگوهای صوتی و کاربرد ظریف عناصر بلاغی و ادبی بر غنای شعر خود بیفزاید و ادبیت کلام را به شکلی برجسته تر در شعر خود نمایان سازد.کلید واژگان: فردوسی, ملک الشعرا بهار, نقد فرمالیستی, عناصر بلاغی}Malek-o alshoara Bahar is one of the most important poets of Constitutional period (Mashrooteh's period), on the occasion of the World War I, he has composed the Poem in the title of "human and War" and in this poem he has apparently imitated two famous couplets of story of Rostam and Esfandiar in the Book of Kings. Since one of the fundamental aspects of the school of formalism is notice to the shape and form and literary figures, In this paper, based on formalism approach, two couplets of Malek-o alshoara Bahar and Ferdowsi has compared and analyzed. In the end the result is that even though Malek-o alshoara Bahar has been successful in this imitation, Ferdowsi in more artistic manner has succeed to add the richness of his poetry with more attention to form and voice patterns and subtle use of rhetorical and literary elements, so he has revealed literary discourse in his poem as prominent as possible.Keywords: Ferdowsi, Malek, o alshoara Bahar, formalistic criticism, rhetorical elements}
-
مولوی اکثر قسمت های مثنوی معنوی را به گفته خودش، در حالت بی خودی و در اثر تلقین من ملکوتی خود سروده است و در این شرایط، که لحظات ناب یک عارف محسوب می شود، اصالت با موسیقی و کلمات است و معانی تابع موسیقی و الفاظند و مولوی برای اصالت بخشیدن به کلمات و برجسته سازی عناصر زبانی و بالطبع، تاثیرگذاری عاطفی مضاعف از شگردها و ترفندهای مختلف بهره می گیرد. در این میان، مبحث فعل و شیوه برجسته سازی آن در مثنوی معنوی یکی از جالب توجه ترین موارد می باشد که مولوی به شکل های گوناگون از جمله، تصرفات صرفی و نحوی، حذف، تاثیرپذیری از گویش و لهجه و... این شگرد را عملی می کند. این شگردهای هنری از جنبه های مختلف، منطبق با نظریات نقد زیبایی شناختی صورتگرایان است. از آنجایی که مثنوی معنوی، تاکنون کم تر بر پایه نظریه های جدید نقد ادبی مورد نقد و تحلیل قرار گرفته است و با توجه به این که مکتب فرمالیسم جریان نوپایی است که در اوایل قرن بیستم در روسیه پدیدار شد و در دوره های گذشته برخی از علمای بلاغت اسلامی نیز به اصول صورتگرایان نظیر لفظ و فرم، بیش از معنی اهمیت می دادند، بنابراین نگارندگان قصد دارند در این مقاله برای تبیین جنبه های هنری مثنوی معنوی، «مبحث فعل» را از دیدگاهی فرمالیستی بررسی نمایند.
کلید واژگان: مولوی, مثنوی معنوی, نقد فرمالیستی, برجسته سازی, فعل}As Molavi said himself, he composes most parts of Masnavi-e-Manavi when he was out of spirit, as a result of his superego is dictation. And this condition that carry as a best moment of a Gnostic is life, meaning depends on music and word genuineness based on music and words. And Molavi uses different styles for originating to words and foregrounding language elements and more emotive effect as a result. One of interesting items in Masnavi-e-Manavi is verb and foregrounding styles of verbs that Molavi produce it in different forms such as inflexion and syntax changing, elimination, impression from people is speech and accent. The artistic styles from different aspects are applicable to recommendation of aesthetic critics of formalists. Since, most of the time Masnavi-e-Manavi does it critics based on new literary criticism up to now, and also even if formalism is a new event that has been appeared at the beginning of 20th century in Russia but at the years, some rhetoric scientist attach to word and form more than meaning. So writer in this letter wants to explain artistic aspects of verb in Masnavi-e-Manavi in formalism opinion.Keywords: Molavi, Masnavi, e, Manavi, formal criticism, foregrounding, verb} -
مولانا شمس الدین / کمال الدین محمد وحشی بافقی یکی از شاعران نامی ایران در قرن دهم است که در سال 939 هجری قمری در شهر بافق چشم به جهان گشود. ارزش شعر او بیشتر در تاثیری است که در تغییرات سبکی شعر فارسی در سده دهم بر جای گذاشته است و منجر به پیدایش و رشد سبک جدیدی شده است که به سبک بازگشت یا «مکتب وقوع» موسوم می باشد. برجسته سازی از مسایل مطرح در نقد فرمالیستی است که در بررسی ها و نقدهای مرتبط به ادبیت متن مورد توجه قرار می-گیرد. منظور از آشنایی زدایی درشعر، مجموعه راه کارهایی است که شاعر به واسطه ی آن ها سعی می کند متن را در برابر دیدگان مخاطب، غریبه جلوه دهد، در اثر این امر دریافت معنای متن توسط مخاطب به تاخیرافتاده و متن ادبی آشنازدا می گردد. از تجزیه و تحلیل ترکیبات آشنازدای شعر وحشی می توان به نتایج زیررسید: شاعربیشتر با به کارگیری گروه های اسمی و گاه با ترکیبات اسمی ای که درجملات پیرو قابل تاویل به صفت هستند و نقش وصفی می پذیرند، سعی درآشنایی زدایی داشته است. ازطرفی گره خوردگی این ترکیبات با ایماژهای شعری ازدیگرعوامل برجسته ساز غزلیات وحشی بافقی می باشد. ازدیگرراه-کارهای زبانی وحشی، جهت برجسته کردن کلامش، مختصرسازی و فشرده سازی هنرمندانه ی مفاهیم، کاربرد شاعرانه ی کلمات گویشی و مثل ها در شعر در سطح واژگان و نحو، جابجایی ها و تکرارهای برجسته و سایر ویژگی هایی که به غزل وحشی هویت خاص بخشیده است.
کلید واژگان: برجسته سازی, آشنایی زدایی, غزل, وحشی بافقی, نقد فرمالیستی}Molina Shamsodin/ Kamaloddoin Mohammad vahshiBafghi is one of the most well-known Iranian poets who were born in Bafegh in 939 (inHejri-Ghamari calendar). He was one of the most influential poets on the 10th century Persian poem that lead to a new literary school، namely Voghu School. Defamiliarization is one of the current trends in formalist text criticism. This article aims to investigate defamiliarization of words and phrases in Vahshi''s lyric poems to show his mastership in language and literature. Vahsi makes the text outstanding and defamiliar through nominalization of verbs and adjectives، topicalization of different parts of speech، finalization of different parts of speech، abstraction of sentences and phrases through deletion or combination of different parts، dialectical usages like dialectical words or proverbs in the poems، noticeable repetitions and so many other literal and lingual methods which grants Vahshi''s poem a unique identification.Keywords: vahshi Bafghi, defamiliarization, formalist criticism, lyric poems} -
تقلید و تعیین حدود و ثغور آن و تفاوت آن با اقتباس و اخذ و مضامین مشترک، از مسایل مهم در نقد ادبی است. مقاله حاضر در پی آن است که حدود تقلید را مشخص نماید و عوامل و پیامدهای آن را که در ادبیات ما نیز کمتر بدان توجه شده، بررسی کند تا هنر خلاق از هنر غیر خلاق باز شناخته شود. بدین منظور در این نوشته ابتدا مقدمه گونه ای درباره تقلید در نقد یونان باستان و مفاهیم معادل آن در ترجمه های اسلامی یعنی محاکات و تخییل آمده، سپس رابطه تقلید با خلاقیت هنری و حدود آن در نقد مدرن و به ویژه نقد فرمالیستی بررسی شده و پس از آن دو بخش به مسئله رابطه تقلید و تصویر و رابطه متقابل تقلید و زبان و در نهایت رابطه انحطاط فکری جامعه با عدم خلاقیت هنری و انحطاط زبانی و در نتیجه گسترش آثار تقلیدی اختصاص یافته و در بخش پایانی زمینه های تقلید در ادبیات فارسی و عوامل موثر در پیدایش آثار تقلیدی از دوران پس از اسلام تا سبک بازگشت و مشروطیت بررسی شده است.
کلید واژگان: تقلید, محاکات, تخییل, نقد فرمالیستی, خلاقیت هنری, شعر فارسی}Among the important issues in literary criticism are the determination of limits of imitation and the expression of their difference with adoption. This paper aims to determine the limits of imitation, to specify related factors and consequences, less noticed in Persian literature, and to recognize creative arts from non-creatives ones. Therefore, in this paper, an introduction about imitation in ancient Greek criticism and its equivalent meanings in Islamic translation including mimic and representation is offered. Then a survey of the relationship between imitation and originality is presented and its limits in modern criticism and formalist criticism is discussed, more over two parts are devoted to the relationship between imitation and imagery and the mutual relationship between imitation and language, as well as, the relationship between intellectual degeneration with lingual degeneration and development of imitation works are dealt with, the last part is devoted to surveying backgrounds and factors in imitative works in Persian literature.
Keywords: Imitation, Representation, Mimic, Formalist criticism, Creativity in arts, Persian literature} -
فصلنامه نقد ادبی، پیاپی 3 (پاییز 1387)، صص 137 -163این مقاله مبانی نظری و روش شناختی نقد فرمالیستی شعر را از دیدگاه فرمالیست های روسی و همچنین فرمالیست های آمریکایی یا اصحاب «نقد نو1» بازمی کاود. رهیافت ما برای این منظور، تحلیلی- انتقادی است. این پژوهش، سرانجام با ایجاد برخورد سازنده میان دستاوردهای نظری و عملی دو شاخه فرمالیسم، روش «نقد گرانیگاهی»2 را سامان می دهد. این روش نه مانند روش «نقد پیوندمایه ای» به شیوه افقی- عمودی، بلکه مطابق ماهیت نظام مند و ساختمند شعر به شیوه چندسطحی- سلسله مراتبی همه عناصر فرم این نوع ادبی را در ارتباط با «شگرد بنیادی» آن تحلیل می کند.
کلید واژگان: شگرد بنیادی, _ فرمالیسم, نقد شعر, نقد فرمالیستی, نقد گرانیگاهی} -
هنگامی که عناصر و اجزای اثر ادبی بررسی، و چگونگی پیوند آن ها با یکدیگر و ارتباط آن ها با ساختمان کلی اثر بازیابی می شود، خوانشی شکل مبنایانه (فرمالیستی) صورت گرفته است. با چنین خوانشی است که می توان درباره میزان پیوند اجزای اثر (پیوندهای افقی و عمودی) سخن گفت.
در این مقاله، شکل و ساختار غزلی از بیدل دهلوی، با مطلع زیر(به یاری نشانه های درون متنی) بازخوانی شده است:یک تار مو گر از سر دنیا گذشته ای صد کهکشان ز اوج ثریا گذشته ای بن مایه این غزل در همه بیت ها «سفارش مکرر به بازگشت به خویشتن و توجه به درون خود در بستر زمان شتابان و گذرا» ست. مضمون حرکت، عبور، گذر و دگرگونی در همه بیت های غزل گسترش یافته و جریان پیدا کرده است؛ اما پیوندی که میان بیت های این غزل دیده می شود، «ساختاری اندام وار» را پدید نیاورده، بلکه هر سطر این غزل همچون مهره ای جداگانه است که با رشته ای (مضمون حرکت و گذر زمان) به هم پیوند یافته و گردنبندی (غزلی) را پدید آورده است.
کلید واژگان: بازگشت به خویشتن, _ بیدل دهلوی, نقد فرمالیستی, پیوند افقی, پیوند عمودی}When the elements and different components of a literary work are studied and their relation to each other and to the totality of the work is made clear,a reader can claim that she/he has had a formalistic reading of the work.Such a reading facilitates commenting on how the elements and components of the work are interrelated(vertically and horizontally). In this paper,the form and structure of a Ghazal(sonnet) of Bidel Dehlavi are re-read, using the intratextual signs.The first line reads: YEK TAARE MU GAR AZ SARE DONYE GOZASHTEI SAD KAHKESHAN ZE OJE SORAYYA GOZASHTEI The theme of this Ghazal which is continuously repeated all through the poem is "advice to return to oneself and put under observation one’s inner self in the bed of the hastening and transitory time".The subject matters of movement,passing,transition and transformation are spread all through the Ghazal. However the link between the lines of the Ghazal is not the sort of link to create a "bodily structure",rather each line of this Ghazal is a separate bead,related to the other beads by a string(the subject matters of movement and passing of time) creating a necklace(a Ghazal).Keywords: Bidel Dehlavi, vertical links, horizontal links, formalistic criticism, passing of time, return to oneself}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.