جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Tariqa » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »
تکرار جستجوی کلیدواژه «Tariqa» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
Wus'at-i- Mashrab of the Safavid literature (Indian style) is a social, cultural and political thought. This idea was made by immigrant poets who were considered educated in society. The frequency and distribution of the term in poetic collections, historical sources and poetic and Sufi Tazkiras (treatises) prompted us to explain and analyze this term. The purpose of this article is to show its various dimensions and to explore the context of the idea's formation and development. On this basis, the poets of the Safavid era have built the popular idea into a unified system whose central idea is to ignore the distinctions and differences that have caused divisions in society. This article is categorized into seven sections by extracting definitions, characteristics, metaphors, and functions of its dimensions: non-sectarianism, opposition to religion, its relation with mysticism,Mashrab and love, seeking for pleasure, Mashrab as ethical form of life and ontological aspect of Mashrab.
Keywords: Indian style, Wus'at-i- Mashrab, Sharia, Tariqa, power criticism, migrant literature, Safavid dynasty} -
یکی از مسائلی که در عرفان اسلامی، چالش های فراوانی به همراه داشته و بهانه توجیه کینه توزی مخالفان با تعالیم صوفیانه شده است، مسئله «بی التزامی به شریعت» است که به دلیل غفلت مدعیان، به عنوان جواز عارف واصل در مقیدنبودن به انجام عبادات تعبیر شده است. منتقدان و مفسران، آرای چندگانه ای درباره بی التزامی عرفا به شرع ارائه داده اند، اغلب مشایخ بزرگ نیز در دوره های مختلف، انتقادهای بسیاری بر دیگر صوفیان وارد کرده اند که بنا بر نوع دیدگاه ناقد و محیط اجتماعی و زمان فرق می کند. تامل در اندیشه های نقادانه خود عرفا در این زمینه که با تجارب عرفانی همراه است و همچنین تحلیل آنها، می تواند پرده از حقیقت بردارد. نگاهی گذرا به کلام و رفتار بزرگان عرفان، نمایانگر توجه آنها به ظاهر و باطن دین و اهداف والای آن و پرهیز از هرگونه قشری گری دینی است. هرچند پژوهش های پراکنده ای در تبیین این موضوع صورت گرفته است، اما اهمیت آن و توجه به آسیب شناسی در مسائل متنازع فیه، ما را وادار می کند که نگاه خود عرفا را هم بر این مسئله واکاوی کنیم. در این نوشته، عقاید و بیانات عارفان و پژوهشگران اندیشه عرفانی و خودپالایشی عرفا در این زمینه بررسی می شود و توجی هات معرفتی در بی التزامی به شرع نیز موردتوجه قرار می گیرد. فرضیه ما بر این مبنا استوار است که بی التزامی به شریعت، حاصل عملکرد مدعیان تصوف بوده است و در انتساب آن به مشایخ بزرگ می توان تردید کرد.کلید واژگان: عرفان, طریقت, تکلیف, شطح, اباحت, بی التزامی به شریعت}One of the issues in Islamic mysticism which has caused many challenges and which has become the pretext for justifying the dissent from Sufi teachings is the issue of “non-compliance with the Sharia.” Critics and exegetes have offered various views on mystics’ non-compliance with the Sharia. Reflection on and analysis of the critical thoughts of the mystics themselves on this matter can reveal the truth. A glance at the words and behavior of mystic elders reveals their adherence to religion and its supreme purposes and their avoidance of any religious superficialism. Although sporadic research has been done explaining this issue, its importance requires us to delve into the view of the mystics themselves on the matter. In this article, while having the justifications for non-compliance with the Sharia in mind, the opinions and statements of mystics and scholars of mystical thought are examined. Our hypothesis is based on the fact that non-compliance with the Sharia has been the result of pseudo-Sufis’ acts and the attribution of this non-compliance to Sufi sheikhs may need rethinking.Keywords: : Mysticism, Tariqa, Religious Duty, Shath, Non-compliance, Sharia}
-
درویش محمد، معروف به میرزا محمد اردبیلی بیدگلی و متخلص به محقق از علما، عرفا و شاعران سده یازدهم هجری است. از وی چهار رساله و یک کتاب موسوم به ریاض العارفین و منهاج السالکین بر جای مانده است؛ تذکره الذاکرین یکی از این رساله هاست که پیش از کتاب یادشده نوشته شده است. از این رساله دو نسخه موجود است: یکی در کتابخانه مدرسه نمازی خوی و دیگری در کتابخانه مدرسه سلطانی کاشان. رساله تذکره الذاکرین به رسم معمول صوفیه و سایر آثار این نویسنده به درخواست «عزیزی از مشارکان ذوق ارباب معرفت و تجرید» و «پیشروان حلقه تصوف و توحید» نگارش یافته تا موجب منتفع گردیدن طالبان و سبب جد و سعی ذاکران گردد. این رساله مشتمل بر یک دیباچه، مقدمه، شش تذکره و خاتمه است و علاوه بر اشتمال بر اطلاعات ویژه زبانی و عرفانی، آمیخته به عواطف و احساسات شاعرانه نویسنده نیز هست که لحنی شخصی بدان بخشیده است. مقاله حاضر، افزون بر شناسایی و تحلیل نسخه ها، قدری نیز به احوال نویسنده و خصایص نویسندگی و شاعری او پرداخته است.کلید واژگان: تذکره الذاکرین, محقق اردبیلی بیدگلی, عرفان شیعی, مراتب ذکر}Sufi works seem to mirror Iranians greatness of thought and mystical taste perfectly and are considered to be a unique spiritual heritage. Such works have come to us mainly in form of books or pieces of writing in verse or prose and are not similar in content due to their differences of time, era, writer, disciples, etc. Sifi works, therefore, have practiced different theoretical principles and practical traditions of Sufism. This paper aims to introduce the ideas and mystical views of Mirza Mohammad Bin Sultan Mohammad Ardebili under a pseudonym of Mohaqeq Ardebili Bidgoli who was an 11th century Shiite mystic and scholar. He was a disciple of Qazi Assad Qohpa-ee and seemed to have been a member of Noorbakhshiye sect. His works attest his superiority of his religious figure over his other traits. However, he did not avoid mentioning the principles and practices of Sufism during strict religious disputes. His Sufism includes reciting refreshing quatrains, and the poet has occasionally used philosophical terms to prove his ideas but he has had no philosophical methods.Keywords: Sharia, Tariqa, Haqiqa, Mohaqeq Ardebili Bidgoli}
-
Namaeh Farhangistan, Volume:14 Issue: 1, 2014, PP 330 -350Hakīm Sanāßī-ye Ġaznavī is one of distinguished poets of the 6th c. A. H. whose works have been imitated by his successors. Frequent reproduction of his works, his peculiar vocabulary and difficulty in understanding the meaning of some of the words used by him are among the factors that have resulted in misinterpretation of his work and distortion. Hadīqat-ol-Haqīqa va Šarīcat-ol-Tarīqa is the first mystic Mathnavi and is the production of the creative mind of this outstanding poet. In this work, like his other works, there are some errors. Ancillary sources like old sources containing parts of the relevant text may pave the way for editing. This article uses Farhang-e Jahāngīrī, as one of the major old references, to study and criticize a number of the couplets of Hadighe Sanāßi.Keywords: Sanaßi, ye Ġaznavi, Hadiqat, ol, Haqiqa va saricat, ol, Tariqa, Mīr Jamaloddin, e Anjavi sirazi, Farhang, e Jahangiri, distortion}
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.