به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « situational satire » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »

تکرار جستجوی کلیدواژه «situational satire» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • آیدا پارس پور، محمدرضا ترکی*، روح الله هادی، مصطفی موسوی

    طنز از آغاز شکل گیری ادبیات فارسی تاکنون در آثار ادبی وجود داشته است و از آن به عنوان یک نوع ادبی برای طرح انتقادهای سیاسی و اجتماعی و ابزاری برای تلطیف فضای اثر استفاده شده است. نظامی گنجوی یکی از شاعرانی است که از شگردهای طنزنویسی به شکل نامحسوس در آثار خود استفاده کرده است. طنز در آثار نظامی، در لایه های زبان، پنهان است به طوری که طنز تلخ موجود در ابیات وی به سادگی درک نمی شود. او با استفاده از شگردهای طنزنویسی علاوه بر انتقاد از شرایط اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی روزگار، فضای داستان های خود را مفرح کرده است. در منظومه لیلی و مجنون، هدف او از خلق ابیات طنزآمیز، تلطیف جریان غم انگیز داستان و همراه کردن مخاطب با خود است. بلاغت حاکم بر اثر، بستری برای طنزآمیز شدن کلام ایجاد کرده است. تشخیص و تشبیه از پرکاربردترین صنایع ادبی در این منظومه است که منجربه خلق طنز موقعیت شده است. همچنین بازی های زبانی که از مختصات سبک قرن ششم است، در منظومه لیلی و مجنون کاربرد گسترده ای دارد و طنز کلامی ساخته است. استدلال طنزآمیز و پارادوکس، دو شگرد دیگری است که با بسامد بالا در تلطیف فضای تلخ داستان نقش دارند. این پژوهش به روش کتابخانه ای انجام شده و با طبقه بندی، بررسی و تبیین ابیات طنزآمیز، میزان نوآوری نظامی در عرصه طنز و انتقاد بررسی شده است.

    کلید واژگان: نظامی, لیلی و مجنون, طنز, طنز موقعیت, طنز کلامی}
    Aida Parspour, Mohammadreza Torki *, Roohollah Hadi, Mostafa Mousavi

    Humor has been a consistent presence in Persian literature since its inception, serving as a literary device for political and social critique, as well as a means to imbue works with a lighter tone. Nezami Ganjavi, a pioneer of satirical writing in the 6th century, utilized satirical techniques to not only critique the social, cultural, and moral milieu of his era, but also to infuse his narratives with an element of amusement. In his poem "Leyli and Majnun," the incorporation of humorous verses serves to alleviate the somber narrative and engage the audience. The rhetorical framework governing the work has provided a platform for humorous discourse and expression. Utilization of identification and simile as prevalent literary techniques within this framework has given rise to situational humor. Additionally, wordplay, a hallmark of the 6th-century (Arrani) style, has been extensively employed, contributing to verbal humor. Etiology and paradox, two other devices, have frequently contributed to tempering the story's solemn atmosphere. The humor in Nezami's works has been subtly interwoven within the layers of language, often evading immediate recognition, thus adding a touch of subtle irony to his verses. 

    Keywords: Nezami, Leyli, Majnun, Satire, Situational Satire, Verbal Satire}
  • فاطمه تسلیم جهرمی

    شاملو از فنون مختلف زبانی و تمهیدات هنری برای تاثیربر مخاطبان بهره برده و طنز نیز یکی از این ابعاد اشعاروی است. ارزش ادبی طنز، زاده عناصر بلاغی خاص وکاربرد آن ها با شگردهای ویژه است. طنز را به شیوه های گوناگون طبقه بندی کرده اند و از نظر ساختمان، طنز به دودسته طنزهای موقعیتی و طنزهای عبارتی تقسیم می شود.خاستگاه این طنز، زندگی و جهان بینی شاعر است و با آنمدعیان، ریا، ظلم و نادانی را دست می اندازد. شگردهایی چون: اجتماع نقیضین، اغراق، تضاد، تشبیه به حیوانات،تمثیل و زیرمجموعه های آن ها، در آفرینش طنز موقعیت در شعر شاملو بیشتر موثر افتاده اند. در مجموعه طنزهای عبارتی نیز، بازی های زبانی بیانی، کنایه و دشنام و لعن -بیشتر در اشعار وی دیده می شوند. بسیاری از این شگردهادر یک شعر با یکدیگر ترکیب و تاثیر ادبی آن را چندبرابر کرده اند و در شکل گیری سبک شاملو وبرجسته سازی طنز وی نقشی موثر داشته اند. طنز در اشعارشاملو بیشتر در ژرف ساخت آثار وی نمود دارد وپربسامدترین و بن مایه اغلب شگردهای طنز وی، اجتماع نقیضین و تضاد است. این مقاله با روشی توصیف -تحلیلی نخست شگردهای بلاغی طنز را معرفی می کند وسپس با شواهدی از شعر احمد شاملو، آن را تجزیه وتحلیل می کند.

    کلید واژگان: طنز, احمد شاملو, شعر سپید, طنز موقعیتی, طنز عبارتی}
    Fatemeh Taslim Jahromi

    Shamlou has used various linguistic techniques and artistic arrangements to influence the audience, and satire is one of the aspects of his poetry. The literary value of satire is the birth of certain rhetorical elements and their application to particular techniques. Satire has been classified in a variety of ways and in terms of structure, satire is divided into situational (circumstances) satire and verbal satire. The origin of this satire is the poet's life and worldview and with it, the claimants trample on hypocrisy, cruelty and ignorance. Techniques such as: the reconciliation of the appositives, exaggeration, contradiction, simile to animals, their allegory, and their subordinates, are more effective in creating satirical satire in Shamlou's poetry. In the verbal satire series, more linguistic-expressive games, irony and cursing are found in his poems. Many of these techniques have multiplied and combined their literary influence in one poem and Shamlou's style has been instrumental in foregrounding his satire. The satire in Shamlou's poetry is more in the depth of his work and the reconciliation of the appositives and contradictions is the most frequent and illustrated of most of his satireous techniques. This paper first introduces the rhetorical techniques of satire in a descriptive-analytical way and then analyzes it with evidence of the poetry of Ahmad Shamlou.

    Keywords: satire, Sepid poem, Ahmad shamlou, situational satire, verbal satire}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال