به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "روابط فراآتلانتیک" در نشریات گروه "علوم سیاسی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «روابط فراآتلانتیک» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی روابط فراآتلانتیک در مقالات مجلات علمی
  • ابراهیم باقری*، سید داود آقایی

    پژوهش حاضر درصدد پاسخ به این سوال است که چرا اتحادیه اروپا با وجود تمایل و اراده سیاسی به گسترش روابط با ایران و بالاخص تلاش برای حفظ برجام در چارچوب سازوکارهای طراحی شده، نتوانست استقلال استراتژیک خود را اعمال و به تعهدات خود در چارچوب برجام عمل نماید. یافته های پژوهش حاکی از این است که عدم استقلال استراتژیک اتحادیه اروپا، ناشی از وابستگی های فراآتلانتیکی اتحادیه اروپا در سه سطح کسری امنیتی نهادی، وابستگی متقابل نامتقارن در حوزه اقتصادی و ترجیحات شرکت های فراملی این اتحادیه در ارتباط با بازارهای ایالات متحده است. در سطح کسری امنیتی نهادی؛ اتحادیه اروپا با توجه به چتر امنیتی ایالات متحده و نبود استقلال دفاعی- نظامی، مجبور به تنظیم رویکردهای خود در چارچوب منافع و اهداف آمریکا است. در سطح اقتصادی؛ وابستگی های متقابل اقتصادی و تعاملات تجاری و سرمایه گذاری بالا و درهم تنیده دو سوی آتلانتیک و نامتقارن بودن این وابستگی (برتری راهبردی اقتصادی آمریکا)، امکان استقلال عمل اقتصادی اتحادیه اروپا را به شدت محدود کرده است. سطح سوم مربوط به اولویت و ترجیحات بازار و شرکت های خصوصی و فراملیتی اتحادیه اروپا و الگوی رفتاری عقلانی و دافع ریسک شرکت ها ذیل تحریم های ثانویه ایالات متحده است که مانع عمده ای در استقلال رویکرد اتحادیه اروپا در قبال ایران بوده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری داده ها کتابخانه ای است. در این راستا از کتاب ها، مقاله ها، اسناد، منابع اینترنتی و اظهارنظرهای مقام های مربوطه برای گردآوری داده ها استفاده شده است.

    کلید واژگان: جمهوری اسلامی ایران, اتحادیه اروپا, روابط فراآتلانتیک, ایالات متحده آمریکا, وابستگی متقابل پیچیده
    Ebrahim Bagheri *, Seyed Davood Aghaee

    The present study seeks to answer the question why the European Union, despite its political will to expand relations with Iran and in particular its efforts to maintain BRICS within the framework of the designed mechanisms, failed to exercise its strategic independence and fulfill its obligations within BRICS. The findings show that the EU's lack of strategic independence is due to the EU's transatlantic dependence on three levels of institutional security deficit, asymmetric interdependence in the economic sphere, and the preferences of EU transnational corporations in relation to US markets. At the level of the institutional security deficit; Given the United States' security umbrella and lack of military-defense independence, the European Union is forced to adjust its approaches to US interests and goals. At the economic level; The interdependence of economic, trade, and investment interactions on both sides of the Atlantic and the asymmetry of this relationship (US strategic economic superiority) have severely limited the possibility of EU economic action independence. The third level concerns the preferences of the market and the private and transnational corporations of the European Union and the rational and risk-taking pattern of companies under secondary US sanctions, which has been a major obstacle to the independence of the EU approach to Iran. The research method is descriptive-analytical and the method of data collection is library. In this regard, books, articles, documents, Internet resources and comments of relevant officials have been used to collect data.

    Keywords: Islamic Republic of Iran, European Union, Transatlantic Relations, United States of America, Complex Interdependence
  • اصغر کیوان حسینی*

    روابط فراآتلانتیک، همواره تداعی بخش همکاری میان اروپا و آمریکا به ویژه در حوزه اشتراک در منافع امنیتی و سیاسی بوده است. از سوی دیگر، نشانه های آشکاری از زمینه ها و عوامل اختلاف آفرین و تنش زا در چارچوب روابط یادشده (به ویژه از زاویه طرف اروپایی) نیز وجود دارد، که تمرکز بر آن، جهت گیری تحلیلی این نوشتار را شکل می دهد. در واقع، وجه تاکید این مقاله بر مفهوم «امریکاستیزی» و پی جویی شاخص ها و روند تحولی آن در منطقه اروپاست؛ جهت گیری که پیشینه آن به مقطع پیدایش جمهوری امریکا بازمی گردد. این نوشتار برای پاسخ گویی به این پرسش اصلی سازماندهی شده است که: جریان امریکاستیزی اروپایی در فضای پساسپتامبر 2001 تا پایان دوره ترامپ با چه تحولاتی مواجه شد؟ با هدف تبیین روند تاریخی و فرایندهای تحول در امریکاستیزی در اروپا، و واکاوی الگوی تاثیرگذاری متغیرهای دخیل با بهره گیری از روش تحلیل مفهومی بر اساس تعاریف، متغیرها  و شاخص های مهم  ارایه شده برای سنجش ابعاد مختلف مفهوم امریکاستیزی در مطالعات پیشین، فرضیه زیر آزمون می شود که بیان می کند، امریکاستیزی اروپایی در فضای پساسپتامبر و تحت تاثیر ویژگی های امنیت بین الملل، جهت گیری مسلط بر نظام تصمیم گیری خارجی امریکا، هویت بین الملل اروپایی و روند حمایت گرایی (داخلی) اروپا، با چهار تحول مواجه شد: امریکاستیزی اروپایی لیبرال (ضدیکجانبه گرایی)، امریکاستیزی اروپایی تعدیل شده (متاثر از چندجانبه گرایی در روابط فراآتلانتیک)، امریکاستیزی جدا از شک گرایی اروپایی، و امریکاستیزی اروپایی ضدترامپیسم. مهم ترین دستاورد این پژوهش مشخص می کند که امریکاستیزی اروپایی در فضای پساسپتامبر و به ویژه در دوره ترامپ، با چالش جدیدی به نام «ضرورت بازسازی ژیوپلیتیک احساسات اروپایی» همراه شده است؛ و بر این پایه، اروپا به بازسازی روابط فراآتلانتیک، بر مبنای طراحی و کاربست تدابیر اعتمادآفرین نافذتری تاکید دارد.

    کلید واژگان: روابط فراآتلانتیک, امریکاستیزی, پسایازدهم سپتامبر, شک گرایی اروپایی, هویت بین المللی اروپا
    Asghar Keivan Hosseiny *

    Typically, any reflection on transatlantic relations of the United States and European states provides clear indications of the "cooperation-competition" pattern. A very significant aspect of these ties can be characterized as ‘cooperation’, but the sole emphasis on this attribute may lead to an incomplete and one-sided analysis of the interstate relations on both side of the Atlantic Ocean. Consequently, it is necessary to look beyond the cooperative type of relations, and consider the factors which might have given rise to conflict and tension, particularly from the perspective of the European side. A major objective of this article is to delineate the evolution, definition and the measurement of the concept of anti-Americanism in Europe. Anti-Americanism has been defined as "operationalizing a set of negative attitudes toward the behavioral dimensions and identity, cultural, and value indicators of [a given] state and American society". It is seen as a psychological attitude which has been formed, and evolved in a historical process. In order to transform this abstract concept into more observable and measurable concepts, the researchers have introduced a  few variables and indicators of various dimensions of anti-Americanism.    Europe has been at the center of ‘pro-U.S.’ or ‘anti-U.S.’ currents typically on matters related to its foreign policy, economic and military power in different political contexts. It is argued that the more powerful and less dependent European states (i.e., France,  Germany, and the United Kingdom) have been generally at the center of the opposition to the U.S., while the weaker states (e.g., Poland and Hungary)  have been among its newer European partners and stauncher supporters. The history of anti-Americanism dates back to the formation of the American Republic and has had its ups and downs in the context of transatlantic relations. The post-WWII European anti-Americanism, particularly after the Cold War has been influenced by various factors at tactical and strategic levels, which include the pattern of behavior and thought dominating the US foreign decision- at   making structure, international security environment, European identity demands, the pattern of power distribution in the international system, and the scope of the protectionist current of European integration process. Contrary to anti-American sentiment in European public opinion, the dominance of the ideological consideration of the East-West divide in the Cold War period had caused the official anti-Americanism to be mainly  based on the U.S. foreign policy, and revolve around soft criticism and opposition or politically-based resistance to Washington’s foreign policy behavior, influence and role in Europe and elsewhere. The situation underwent a profound transformation in the post-Cold War era which provided a new opportunity for the European Union to revive its identity demands in order to play an influential and independent role in the international system. This in turn became the most important basis for fostering stronger sentiments of anti-Americanism, particularly as it had been linked to challenging the non-European (American) identity and culture. The author is trying to answer the  primary research question, which asks: How and to what extent did European anti-Americanism changed during the time period starting in the aftermath of the events of  11 September 2001 to the end of the presidency of Donald Trump? In the hypothesis, it is asserted that “European anti-Americanism has a long history dating back to the formation of the Republic of America, and has been influenced by a score of factors over the years including the nature of international security environment, the dominant orientation in the U.S. foreign policy decision-making, European international identity, and European protectionism in the post-September 11 period.”  It is argued that  European anti-Americanism influenced by the European protectionist current has been subjected to four notable changes: Liberal European anti-Americanism (anti-Unilateralism), Modified European anti-Americanism (as influenced by Multilateralism in Transatlantic Relations), anti-Americanism resulting from European skepticism, and European anti-Trumpism. The main finding of the present study is that European anti-Americanism in the post-September era, particularly during the Trump administration, was accompanied by a new challenge called the "geopolitical necessity of rebuilding European emotions." In this regard,  the United States should accept the fact that rebuilding transatlantic relations requires more than just the existence of a "shared understanding" between the two sides of the Atlantic. It needs to concentrate on the efforts to design and implement more effective confidence-building measures to deal with European assertiveness.

    Keywords: transatlantic relations, anti-Americanism, Post-September 11, European skepticism, European International Identity Demand
  • یاسر نورعلی وند، علی خلیلی پور رکن آبادی
    نوشتار حاضر با طرح این سوال که روی کار آمدن اوباما و اتخاذ سیاست چندجانبه گرایی جدید چه دستاوردهایی در حل مسئله افغانستان برای دو سوی آتلانتیک به همراه داشته، به این پاسخ رسیده است که اتخاذ چنین سیاستی منجر به هر چه نزدیکترشدن دیدگاه ها و ارائه راهکارهای مشترک و همکاری موثرتر دو سوی آتلانتیک در حل مسئله افغانستان شده است. از سوی دیگر، به نظر می رسد چندجانبه گرایی موثر در افغانستان زمانی به موفقیت دست خواهد یافت که سرمایه گذاری بزرگ اروپا از نظر «قدرت سخت» و تعهد بیشتر آمریکا به «قدرت نرم» را در پی داشته باشد.
    کلید واژگان: یکجانبه گرایی, چندجانبه گرایی, راهبرد امنیتی, تروریسم, روابط فراآتلانتیک, افغانستان
    Yaser Nooralivand, Ali Khalilipour Roknabadi
    This paper intends to answer the question that what the election of President Obama and the new multilateral policy have resulted inAfghanistan. The answer is that this policy has brought the transatlantic views more closely to each other and led them to more joint actions and cooperation. On the other hand, the effective multilateralism will get success only if the Europeans invest more on hard power and theUSto be committed to pay more attention on soft power.
    Keywords: Unilateralism, multilateralism, Security Strategy, terrorism, Trans, Atlantic Relationship, Afghanistan
  • نظم نهادمحور: الگوی اتحادیه اروپا از نظم در نظام بین الملل پسا جنگ سرد
    علیرضا رضایی
    موضوع نظریه روابط بین الملل، سامان دادن به روابط بین الملل در پرتو مساله نظم است. به همین جهت بسیاری علم روابط بین الملل را به عنوان علم مطالعه نظم سیستمی تعریف می کنند. در این راستا بسیاری از بازیگران نظام بین الملل بیش از آن که در ایجاد سازوکارهای نظم بین الملل دخیل باشند، به عنوان متقاضی نظم بین المللی عمل می نمایند. به همین جهت در بحث از نظم در روابط بین الملل باید بین «تقاضا برای نظم» و «عرضه نظم» تمایز قائل شویم. از منظر بازیگران، در نظام بین الملل هم نظم بیش از آن که متکی بر افراد و بازیگران غیردولتی باشد، متکی بر دولت هاست. نقش و جایگاهی که قدرت های بزرگی نظیر ایالات متحده آمریکا، چین، روسیه و اتحادیه اروپا در عرضه نظم در عرصه نظام بین الملل ایفا می کنند، حائز اهمیت می باشد. این مقاله بر آنست تا به بررسی این نکته بپردازد که الگوی اتحادیه اروپا از نظم در نظام بین الملل پسا جنگ سرد چگونه قابل تبیین است؟ در پاسخ الگوی اتحادیه اروپا از نظم بین الملل را در قالب مفهوم «نظم نهادمحور»، یعنی کارآمدی نهادهای بین المللی در تدبیر امور جهانی (حکومت مداری) تحلیل خواهیم کرد. در این چارچوب اروپا به جای سیاست مبتنی بر زور، بیشتر بر گفتگو، دیپلماسی، پیوندهای تجاری، حقوق بین الملل، چندجانبه گرایی و ترغیب به جای اعمال فشار تاکید می نماید که در این مقاله تشریح می شود.
    کلید واژگان: اتحادیه اروپا, نظام بین الملل پساجنگ سرد, هژمونی ایالات متحده آمریکا, نظم نهادمحور, روابط فراآتلانتیک
  • احمد ساعی، رویا خضری
    اقتصادیکی از مهم ترین روابط استراتژیک دوسوی آتلانتیک را تشکیل می دهد. اقتصاد اروپا و آمریکا هسته اصلی نظام اقتصاد جهانی است. در این عرصه، دوسوی آتلانتیک، ادغام شده ترین مناطق جهان تلقی می شوند. از این رو به نفع آنهاست که برای تداوم این نظام همکاری کنند. دو طرف، شرکای تجاری اصلی یکدیگر به شمار می روند. روابط اقتصادی آنها پس از پایان جنگ سرد به ویژه 11 سپتامبر تاکنون همکاری و تعارض را توامان در برداشته است. در این نوشتار تلاش بر این است که ضرورت همکاری میان طرفین، با وجود برخی تعارضات بر اساس تحلیل تئوریک و با اشاره به بحران اقتصادی اخیر مورد بحث قرار گیرد.
    کلید واژگان: اقتصاد سیاسی, روابط فراآتلانتیک, همکاری, تعارض, بحران اقتصادی
    Ahmad Saei, Roya Khezri
    Economics is one of the most Important Factors in the Transatlantic Relations.The Economics of Europe & America is the Original Core of the World Economic. In This Field, two sides of the Atlantic are the most Combined Regions of the World.Therefore Cooperation for Continuing this System has Benefits for them.Both sides are the Main Trade Partners for each other.Economic Relations after the End of the Cold War Specially post September 11th Until Now has Experienced Both Cooperation & Conflict.This Paper has tried to Show the Need of Transatlantic Cooperation in spite of existing Conflict,on the basis of Theory analysis and Referring to the Recent Economic Crisis.
  • رویا خضری
    روابط فراآتلانتیکی که بیش از 50 سال بر مناسبات آمریکا و اروپا سایه افکنده است بحثی نوین را پس از شکل گیری سیاستهای یکجانبه گرای آمریکا بعد از 11 سپتامبر تجربه نموده است.در ساختار بین الملل در حال تحول کنونی، اروپا خواهان نظام چند قطبی و چند گزینشی و نیز تلاش برای تکثیر قدرت و تقویت نقش متوازن کشورهای موثر در نظام بین الملل و نقش هژمون لیبرال از سوی آمریکا است، در حالیکه آمریکا معتقد به نظام تک قطبی مبتنی بر یکجانبه گرایی به منظور استقرار نظم هژمونیک با ابعاد امپریالیستی می باشد. لذا پژوهش حاضر به بررسی روابط میان اروپا و آمریکا پس از 11 سپتامبر پرداخته، تعاملات و چالش های میان این دو را مورد ارزیابی قرار داده است.
    کلید واژگان: روابط فراآتلانتیک, هژمون لیبرال, هژمون امپریالیستی, یکجانبه گرایی, چندجانبه گرایی
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال