جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "انجمن تغذیه طبیعی" در نشریات گروه "علوم اجتماعی"

مقاله حاضر تلاشی است تا از منظر مردم شناختی، خام گیاه خواری را به عنوان سبکی از اندیشیدن و زیستن روایت کند. سوال های این پژوهش از نوع چیستی و از جنس پدیدارشناسانه است. به طور مشخص، این مقاله به این بحث محوری می پردازد که چگونه خام گیاه خواری به ورای یک الگوی تغذیه ای یا رژیم غذایی رفته و در خلال تجربه زیسته خام گیاه خواران در مقام یک فلسفه و سبک زندگی ظاهر می شود. از این رو، مهم ترین هدف این مطالعه تلاش برای فهم و تبیین خام گیاه خواری به عنوان سبکی برای اندیشیدن و زیستن است. این مطالعه با انتخاب رویکرد روش شناختی کیفی، روایت های بیان شده و تجارب زیسته و فهم اعضای خام گیاه خوار انجمن تغذیه طبیعی (واقع در تهران) را مورد تحلیل قرار داده است. استراتژی نمونه گیری و نحوه جذب مشارکت کنندگان هدفمند بوده و برای گردآوری یا ساخت داده ها و شواهد از تکنیک های مشاهده مشارکتی و مصاحبه کیفی اپیزودیک- روایی با 23 مشارکت کننده خام گیاه خوار، البته با تجربه موفق از خام گیا ه خواری، استفاده شده است. داده ها و شواهد به دست آمده از مشاهده و مصاحبه، پس از جمع آوری با توسل به روش تحلیل پدیدارشناسی تفسیری کدگذاری شده و پس از دسته بندی در قالب دو مقوله اصلی شامل «چالش های زندگی روزمره» و «خلق هنجار ها و ارزش های زندگی روزمره»ارائه شده است. این مقاله در واقع گزارش روایت گونه از گذشته و حال، فلسفه و تجربه زیسته و احساسات خام گیاه خواران است که همگی در سبک زندگی و زندگی روزمره آنها تجلی می یابد. نتایج این مطالعه موید آن است که در ایران کنونی، خام گیاه خواری در حال تبدیل به طریقتی برای اندیشیدن و زیستن است؛ طریقت یا سبکی که نه فقط به عنوان حلقه اتصال افراد یا مشارکت کنندگانی با گذشته و تجارب متفاوت عمل می کند، بلکه حتی به نیرویی برای انجام فعالیت های معنی بخشی در زندگی روزمره بدل شده است.

امروزه گیاه خواری و خام گیاه خواری در زمره مهم ترین تحولات اجتماعی فرهنگی جوامع معاصر قلمداد می شوند. تامل در این تحول یا جنبش گویای آن است که خام گیاه خواری صرفا یک سبک زندگی یا الگوی رفتار تغذیه ای ساده نیست، بلکه در حال بدل شدن و عمل کردن به مثابه یک فرهنگ است. یعنی اگر فرهنگ را شیوه هایی برای اندیشیدن و سبک هایی برای زیستن تلقی کنیم، خام گیاه خواری در واقع سبک هایی برای اندیشیدن، طریقتی برای جست وجوی معنی، منظومه ای از فعالیت ها برای معنی بخشی و روشی برای زیستن ارایه می دهد که به نظر می رسد با یک سبک زندگی سالم ارتباطی تنگاتنگ دارد. با توجه به رواج گیاه خواری در جامعه ایران، به ویژه در سال های اخیر، این مقاله در پی پرداختن به این موضوع در چارچوب پیشینه و ادبیات حوزه مردم شناسی و جامعه شناسی غذا و تغذیه است. از این رو، این مقاله با الهام از برخی مفاهیم نظریه انتقادی و با اتخاذ رویکرد روش شناختی کیفی، دعاوی اقامه شده، روایت های بیان شده و تجارب زیسته و درک شده خام گیاه خواران عضو «انجمن تغذیه طبیعی» را مورد کندوکاو قرار داده است. نتایج این مطالعه موید آن است که اکثر خام گیاه خواران مورد مطالعه، خام گیاه خواری را به مثابه نوعی فرهنگ رهایی بخش، یعنی رهایی از هژمونی صنعت فرهنگ مرتبط با گوشت، بیگانگی و نیز شی وارگی منبعث از آن تلقی می کنند. در واقع، به باور مشارکت کنندگان این مطالعه کیفی، خام گیاه خواری برای مدیریت صنعت فرهنگ مرتبط با گوشت و مقاومت در برابر کلیه فعالیت های اقامه دعوی که برای تغییر ماهیت واقعی و طبیعی مواد غذایی صورت می گیرد، ضروری است.