جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « environmental policy making » در نشریات گروه « علوم اجتماعی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «environmental policy making» در نشریات گروه «علوم انسانی»

انتخاب همه

برنامه مشارکتی ملی مطابق با موافقت نامه پاریس: از نظر تا عمل

حجت میان آبادی *، اعظم امینی، احسان دریادل

فصلنامه مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی، پیاپی 28 (پاییز 1397)، صص 19 -47

موافقت نامه پاریس به عنوان یک سند راهبردی با هدف جهت دهی به سیاست گذاری محیط زیست در دنیا در سال 2015 به تصویب رسید. این موافقت نامه با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تدوین گردیده است و برای رسیدن به این هدف با برگزیدن ساختار پایین به بالا این امکان را برای طرف ها فراهم نموده است که با توجه به ظرفیت و توان خود، حدود تعهدات شان به کاهش انتشار این گازها را تعیین نمایند. بنابر موافقت نامه، طرف ها تعهد رفتاری الزام آوری به ارائه گزارش برنامه مشارکتی تعیین شده در سطح ملی دارند. کشورها در تهیه برنامه های مشارکتی با چالش هایی مواجه هستند و بررسی و مطالعه تجربه سایر کشورها در تهیه این برنامه ها کمک شایانی به دولت جمهوری اسلامی ایران خواهد نمود. مقاله حاضر، ضمن بررسی دو اصل مهم در تعهدات دولت ها در خصوص برنامه های مشارکت ملی آنها، به سیاست گذاران کشور در شناخت نوع تعهدات ایران در برنامه های مشارکتی و نیز نحوه تنظیم این برنامه های مشارکتی کمک شایانی می نماید. پژوهش حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای و با رویکرد توصیفی – تحلیلی نشان می دهد که این موافقت نامه هر چند تا کنون دستورالعملی برای تنظیم برنامه مشارکتی ارایه نکرده است، اما چارچوب جدیدی ایجاد نموده است که سبب افزایش شفافیت می گردد و پیشرفت فردی و جمعی دولت ها را در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای نشان می دهد.

کلید واژگان: موافقت نامه پاریس, سیاست گذاری محیط زیستی, برنامه مشارکت ملی, اصل تمایز, اصل عدم واپس گرایی}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

Nationally Determined Contributions under Paris Agreement From Theory to Practice

Hojjat Mianabadi *, Azam Amini, Ehsan Daryadel

Journal Strategic Studies of Public Policy, Volume:8 Issue: 28, 2018, PP 19 -47

Paris Agreement was approved as a strategic document aimed at directing environmental policy in the world in 2015. It has been designed to reduce greenhouse gas emissions and in order to achieve such goal, adopting a bottom-up structure, it provided for the parties to determine the extent and scope of their obligations to mitigate these gases considering their capabilities. Under Paris Agreement, parties have a binding obligation of conduct to communicate NDC’s. Countries are facing with difficulties when preparing their NDC’s and other countries experiment will be significantly helpful for Iran in this area. This paper, in addition to studying two significant principles in states’ obligation in their NDCs, can pave the way for policy-makers to let them know to recognize the type of Iran’s obligations in its NDC and how such contributions are prepared. This study shows that Paris Agreement, although, did not develop any guidelines for preparing NDC’s, it established a new framework resulting in increased transparency and indicating individual and collective progress of states in mitigation.

Keywords: Paris Agreement, Environmental Policy Making, NDC, Differentiation, Non-retrogression}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian

نکته

نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « environmental policy making » در نشریات گروه « علوم اجتماعی »