به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « hui hui yao fang » در نشریات گروه « علوم اجتماعی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «hui hui yao fang» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • قاسم زائری*، چینگ وانگ

    این مقاله به بررسی عوامل جامعه شناختی و روندهای تاریخی دخیل در تاثیرگذاری طب ایرانی-اسلامی بر نظام طب چینی اختصاص دارد. مقاله نشان می دهد که سیاست های داخلی و خارجی حکومت چین، جنگ ها، رویه ی باج ستانی، گسترش زبان فارسی، و تجارت از جمله مهم ترین عوامل موثر بر گسترش و پذیرش نظام طب ایرانی-اسلامی در چین بوده است. از حیث تاریخی نیز تشکیل امپراتوری بزرگ مغول (تاسیس امپراتوری یوآن در چین و حکومت نوادگان چنگیز و ایلخانان مغول در ایران) موجب برقرار شدن رویه های نسبتا واحد و مشترک در دو کشور شد، و امکان تبادل فرهنگی به خصوص در حوزه ی پزشکی بین ایران و چین به اوج خود رسید. مقاله نشان می دهد که نظام طب ایرانی-اسلامی عموما در سه شکل رواج داروها و نسخه های طبی، تئوری ها و فنون درمانی، و تالیف کتب پزشکی، بر نظام طب چینی اثر گذارده است. تالیف کتاب «هوی هوی یائو فانگ» به عنوان یک دانش نامه ی بزرگ طب اسلامی که مجموعه ی وسیعی از نسخ طبی و داروهای گیاهی ایرانی و اسلامی را دربرمی گیرد، نقطه ی عطف اثرگذاری طب ایرانی–اسلامی و نفوذ و پذیرش آن در نظام طب چینی است. این کتاب در اوایل سلسله ی مینگ[1] (1644-1368 م.) توسط جمعی از علما و اطبای مسلمان چینی به زبان چینی تالیف شده، و منابع آن عموما کتب و نسخ پزشکان مسلمان نظیر ابن سینا و رازی است. به علاوه این کتاب براساس نظریه ی عناصر اربعه نگاشته شده که اساسا متفاوت و مجزا از نظریه ی عناصر پنج گانه در نظام شناختی چینی است. این مقاله با اتکا به جهت گیری نظری جامعه شناسی تطبیقی-تمدنی علم، و براساس مطالعه ی اسناد و مدارک تاریخی، به خصوص منابع چینی نگاشته شده است.
    [1] 明 / ming

    کلید واژگان: نظام طب ایرانی, اسلامی, امپراتوری مغول, نظام طب چینی, زبان فارسی, چین گرایی مهاجران, هوی هوی یائو فانگ, جامعه شناسی تطبیقی, تمدنی علم}
    Ghasem Zaeri *, Ching Vang

    This article analyzes the effects of Persian-Islamic medicine on Chinese medicine from a historical and sociological point of view. It suggests that the most important factors in this regard were the policies of ancient Chinese governments, wars and tributes, commerce and also the spread of Persian language. With Mogul Empire’s occupation of China and Iran (the establishment of Yuan dynasty and Ilkhanate), the cultural exchange between the two countries reached a peak. The Islamic medicine has affected the Chinese medicine through spreading Persian and Islamic drugs and prescriptions, medical theories and compiling medical books. “Hui Hui Yao Fang” has been regarded as a Chinese- Islamic medical encyclopedia and one of the perfect examples of the influence of Persian-Islamic medicine on Chinese medicine. The resources and master copies of the book were the works of Muslim physicians in medieval times, such the medical books of Avicenna and Muhammad Ibn Zakariyā Rāzī. The contents of the book also embodied the Persian- Islamic medical theories, such as “four classical elements”. This article has applied comparative-civilizational sociology of science and has reviewed historical, especially Chinese, documents.

    Keywords: Persian, Islamic medicine, Chinese medicine, Hui Hui Yao Fang, comparative sociology of science}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال