جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « جمعیت فعال » در نشریات گروه « علوم اجتماعی »

سالمندی یکی از مباحثی است، که با رشد شهرنشینی و افزایش سطح بهداشت و امید به زندگی و کاهش باروری در شهر رشت، پدیدار شده است و روند تحولات جمعیتی، حکایت از افزایش این گروه سنی نسبت به سایر گروه های سنی در سال های اخیر و آینده دارد. در این مقاله، سالمندی، ابعاد، پیامدها و چالش های آن به عنوان یکی از پیامدهای تحول جمعیتی در شهر رشت، مورد بررسی قرار گرفته است و لازم است، برنامه ریزان شهری، در برنامه های خود به این موضوع مهم، توجه کافی داشته باشند.

در این مقاله با اتکاء به داده های سرشماری سال های 1375 و 1385، هم چنین داده های طرح هزینه درآمد خانوارهای شهری سال 1385، تصویری از مشارکت زنان در اقتصاد ایران با بررسی ساختار سنی زنان فعال از نظر اقتصادی و چگونگی توزیع آن ها در فعالیت های اقتصادی، هم چنین برآوردی از نقش زنان در خانوارهای شهری ارایه شده است. نتایج بدست آمده حاکی از اختلاف قابل توجه میزان بیکاری در جمعیت فعال از نظر اقتصادی بین زنان و مردان در هر دو سال سرشماری است. طی دهه ی 85 1375، میزان خام بیکاری و میزان عمومی بیکاری برای مردان و زنان در کل کشور و در نقاط شهری و روستایی افزایش یافته است. این دو شاخص برای مردان و زنان در نقاط روستایی بیش تر از نقاط شهری بوده است. هم چنین در هر دو سال، میزان فعالیت ویژه ی سنی مردان نسبت به زنان در تمامی گروه های سنی بیش تر بوده است. در این سال ها، زنان شاغل در بخش خصوصی از فراوانی نسبی بیش تری نسبت به مزد و حقوق بگیر در بخش عمومی برخوردار بوده اند. هم چنین نتایج بدست آمده در رابطه با برآورد اهمیت نقش اقتصادی زنان در خانوارهای شهری حاکی از نقش پنهان فعالیت اقتصادی زنان در منزل می باشد، به گونه ای که همواه زنان نسبت به مردان سهم کم تری از مخارج خوراکی را به غذاهای آماده اختصاص داده اند. این مقاله در نشریه ی «نامه ی انجمن جمعیت شناسی ایران»، سال چهارم، شماره ی 7، تابستان 1388، صص 168-141 چاپ شده است.

ایران کشوری وسیع، با اقلیم های جغرافیایی، خرده فرهنگ ها، ساختارهای اجتماعی جمعیتی گوناگون و سیاست های اشتغال و توسعه ی متفاوت در نقاط مختلف است. بنابراین، می توان انتظار داشت بیکاری که تابعی از ساختار اجتماعی، فرهنگی و سیاست های حکومتی است در تمام فضای جغرافیایی کشور یکسان نباشد. شناخت توزیع جغرافیایی بیکاری در برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های حوزه ی اشتغال حائز اهمیت است. این مقاله، با تحلیل وضعیت بیکاری در استان های کشور و دسته بندی استان ها بر اساس شاخص های بیکاری، عوامل جمعیتی موثر بر بیکاری را با نگاهی جزئی نگر بررسی می کند. روش تحقیق مورد استفاده، مطالعه ی اسنادی و هم چنین تحلیل ثانویه ی داده ها و نتایج سرشماری اخیر کشور است. بدین منظور از روش های خوشه بندی آماری و ضریب همبستگی پیرسون برای انجام محاسبات آماری استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که نسبت بیکاری در بین استان های کشور تفاوت قابل توجهی دارد. بر اساس نتایج، بالا بودن سهم جمعیت واقع در سن فعالیت شرط لازم و بالا بودن سهم جمعیت فعال شرط کافی برای بالا بودن نرخ بیکاری در هر استان است. این مقاله در نشریه ی «نامه ی انجمن جمعیت شناسی ایران»، سال چهارم، شماره ی 7، تابستان 1388، صص 139-115 چاپ شده است.

چگونگی روند توسعه اقتصادی- اجتماعی هر کشور را منابع انسانی آن تعیین می کنند. منابع انسانی پایه اصلی ثروت ملت ها را تشکیل می دهد. بنابراین، بهره برداری کامل و متناسب از منابع انسانی هر کشور باید به عنوان یکی از هدف های راهبردی توسعه در نظر گرفته شود. هر چند که همه انسان ها به نوعی در فعالیت هایی که ویژگی های کار را دارد، شرکت دارند اما کسانی که به طور عمده درگیر...