به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « عثمان بن حنیف » در نشریات گروه « علوم قرآن و حدیث »

تکرار جستجوی کلیدواژه «عثمان بن حنیف» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • محمدرضا پیرچراغ*، محمدسبحان ماهری قمی
    نشانه شناسی، رویکردی پژوهشی برای بررسی نشانه ها در جهت درک مفاهیم پنهان در متن است وبه بررسی، تجزیه و تحلیل نشانه ها می پردازد. این دانش همراه زبان شناسی و جامعه شناسی، روشی کارآمد در جهت تجزیه و تحلیل و درک بهتر مفاهیم درون متون است. پی یر گیرو، نشانه شناسی اجتماعی را از طریق دو مقوله ی هویت و آداب معاشرت مورد بررسی قرار می دهد. مقوله ی هویت شامل دین، لباس، نشان ها، شغل ها، القاب بوده و مقوله ی آداب معاشرت شامل لحن کلام، اطوار، خوراک و... است. با بررسی متون روایی مشخص گردید، دو نامه ی امیرمومنان علیه السلام به عثمان بن حنیف انصاری دارای ظرفیت مناسبی برای بررسی نشانه شناسی اجتماعی بوده و بازتابی روشن و جامع از مسایل عصر امام علیه السلام ارایه می نماید. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و رویکرد آن، نشانه شناسی اجتماعی بوده و به دنبال روشن شدن زوایای پنهان اجتماعی از فرهنگ، هویت، آداب و رسوم، زمان و مکان مربوط به تدوین این نامه ها است.پرسش اصلی تحقیق از انواع مولفه های نشانه شناسی اجتماعی در این نامه ها بوده ویافته های پژوهش بیانگر آن است که هر دوگونه از مولفه های نشانه شناسی اجتماعی (هویت-آداب معاشرت) در نامه های ارسالی امام علیه السلام به عثمان بن حنیف، وجود داشته که نشان از تنوع نشانگان و عنایت خاص امیرمومنان علیه السلام به درون مایه اجتماعی، فرهنگ، اخلاق، اعتقادات و زمانه دارد؛ همچنین توجه به تضاد طبقاتی میان افراد فرودست و فرادست در زمینه ی تغذیه و پوشاک از برجسته ترین موارد آداب معاشرت اجتماعی در این نامه ها است.
    کلید واژگان: نامه های امام علی علیه السلام, نهج البلاغه, عثمان بن حنیف, نامه 45, نشانه شناسی اجتماعی, نظریه پی یر گیرو}
    Mohammadreza Pircheragh *, Mohammad Sobhan Maheri
    Semiotics is a research approach that investigates signs and understands the concepts and hidden meanings in the text. Pierre Giraud's social semiotics focuses on identity signs and social customs that belong to people and shows the groups and their relationships. Through understanding the concepts, this theory reflects the hidden meanings of the signs and differentiates beliefs and thoughts. The two letters of Amir al-Mu'minin (PBUH) to Uthman ibn Hunayf Ansari have a suitable capacity for social semiotic studies and provide a clear reflection of the issues of that era. The present research, using Pierre Giraud's theory, seeks to answer the basic questions regarding the various components and social signs in the letters of Amir al-Mu'minin (PUBH) to Uthman ibn Hunayf. It also aims to indicate the effect of these signs on the actions of the Imam (AS), the actions of his servants, and the prevention of the agents' corruption. The diversity of social signs in the letters, Imam's attention to the class conflict between inferior and superior people by mentioning the identity and society categories, and his special attention to the social, cultural, moral, and religious content are the most important findings of the research. Also, the most important signs of identity in these letters are clothes, nicknames, places, and morals, and the most important signs of social etiquette include categories such as food and the tone of the Imam's speech.
    Keywords: Nahj al-Balaghah, Uthman ibn Hunayf, letters of Imam Ali (AS), social semiotics, Pierre Giraud's theory}
  • خسرو جانقربان، امیرحسین رسول نیا، روح الله صیادی نژاد*

    در یک فرایند گفتمانی، عوامل متعددی باید نقش خود را به خوبی ایفا نماید تا ارتباط میان طرفین گفتمان شکل بگیرد و پس از آن اثرگذاری و اقناع مخاطب تحقق یابد. یکی از این عوامل، تعیین استراتژی و ابزارهای مختلف زبانی است که یک سخنور ماهر با شناخت آنها و آگاهی بر زمان و مکان و نحوه استفاده از آنها، بر نفوذ کلام خویش می افزاید. صلاحیت عمل گرایانه سخن پرداز در تعیین شگردها و ابزارهای ویژه هر راهبردی تضمین کننده کنش اجرایی پیام گیر است. از جمله این استراتژی ها، استراتژی توجیهی است. بر اساس این استراتژی، سخنگو در پی آن است تا با دستورالعمل ها، توصیه ها و امر و نهی ها، در رفتار مخاطب خویش تاثیر گذارد و او را وادار به انجام کاری نماید. این نوشتار بر آن است تا با در پیش گرفتن روش توصیفی- تحلیلی به بررسی استراتژی توجیهی در نامه امام علی (ع) به عثمان بن حنیف، کارگزار خود در بصره بپردازد. دستاورد پژوهش بیانگر آن است که امیرالمومنین علی علیه السلام به عنوان یک سخنور بی نظیر در تاریخ سیاسی-اجتماعی اسلام، از طریق کاربست استراتژی های متنوع گفتمان ازجمله استراتژی توجیهی، افکار مخاطب/مخاطبین را در عالم واقعی یا در دنیای ذهن به تحرک و پویایی واداشته است. تنوع در شگردهای توجیهی مثل افعال کنشی غیرمستقیم، جملات توبیخی، تنبیهی و استفهامی پی درپی و هارمونی ناشی از واژگان و سجع، نقش بزرگی در فرایند اقناع مخاطب دارد. کاربست گفت کنش های غیرمستقیم با بسامد بیشتر نشان از غلبه راهبرد احترام و پس از آن مکانیزم استفهام بیانگر به چالش کشیدن ذهن مخاطب جهت یافتن پاسخی منطقی و اقناع وی از طریق استدلال است. فراز ابتدایی نامه توبیخ آمیز بوده ولی به دنبال آن تا پایان نامه صبغه ارشادآمیز به خود می گیرد.

    کلید واژگان: استراتژی توجیهی, گفتمان امیرالمومنین, عثمان بن حنیف, کاربردشناسی, بافت, سلطه}
    Khosro Janghorban, AmirHossein Rasoulnia, Rouhollah Saiiady Nezhad *

    Using various language strategies and tools to present an effective discourse is a great advantage that eloquent should be aware of to achieve the main goal which is communication, and in turn its impact on the audience. The pragmatic competence of the speaker in determining the special mechanisms and tools of any strategy guarantees the achievement action of the receiver. This article aims to investigate the guidance strategy in the letter of Imam Ali (peace be upon him) to Uthman bin Hunayf, his agent in Basra, by using the pragmatic method. The result of the research shows that Amir al-Mu'minin Ali, peace be upon him, as a unique orator in the social political history of Islam, using various discourse strategies, including the guidance strategy, made the thoughts of the audience dynamic in their real world or in the world of the mind. The diversity of guidance mechanisms such as indirect dynamic verbs, reprimanding and warning sentences and interrogative consecutive sentences, moreover the harmony caused by words and rhythm play a big role in the process of persuading the audience. The use of speech act with more frequency shows the dominance of the respect strategy, followed by the questioning mechanism means challenging the audience's mind to find a logical answer and persuading him through inference. The first part of the letter is reprimanding, but after that, it takes on the color of guidance until the end of the letter.

    Keywords: Justification strategy, discourse of Amir al-Momenin, Osman-Ben-Hanif, pragmatics, Context, authority}
  • عباس اقبالی*، منصوره طالبیان
    در خوانش متن های نظام مند ادبی و از جمله نهج البلاغه، خواننده با سویه هایی از قبیل سویه وزنی، آوایی و بلاغی روبه روست؛ نشانه هایی که با خوانش سایه معنایی، نشانه ها، سازواری ها، هماهنگی ها و ارتباطات پیدا و پنهان عناصر متن معلوم و مدلول های پیدا و ناپیدای این نشانه ها مشخص می شود. در این جستار بر اساس اصول نشانه شناسی و روش توصیفی تحلیلی، و با خوانش سایه معنایی، نامه چهل وپنجم نهج البلاغه(نامه امام به عثمان بن حنیف) بررسی و تحلیل شده است.دستاورد این تحقیق معلوم ساخته که در بافت و ساختار این نامه، حضور چشمگیر عناصر آوایی واژگان نقش بسزایی در برانگیختن و القای معنا به مخاطب ایفا کرده است. همچنین سایه معنی تکرار واکه هایی مانند «آ» و «ای» که سبب پیدایش نوعی هارمونی شده، بازتاب دهنده احساس درونی امام در برابر رفتار کارگزار حکومت است. بسامد فعل ماضی که از قطعیت گزاره ها و هشدارهای جدی امام حکایت دارد. با همراهی فعل مضارع توجه دادن به پیوند زمان و اندرز گرفتن از گذشته برای آینده را می رساند. سایه معنای کاربست تکنیک تزاحم تشبیه و استعاره، تناسبات تصویری که به پیوندهای درونی متن انجامیده از تاکید امیر مومنانR بر انگیزش حس تامل مخاطب در رفتارها و رویدادها و اقناع وی است.
    کلید واژگان: نهج البلاغه, عثمان بن حنیف, دلالت آوا, خوانش سایه معنا, تکرار}
    Abbas Eghbali *, Mansooreh Talebian
    In reading systematic literary texts, including Nahj al-Balaghah, the reader is confronted with aspects such as metric, phonetic and rhetoric aspects; Symbols that are identified by reading the semantic shadow, signs, mechanisms, coordination, and the visible and hidden relationship of the elements of the text and the visible and invisible meanings of these signs. In this article, based on the principles of semiotics and descriptive-analytical method, and by reading the semantic shadow, the forty-fifth letter of Nahj al-Balaghah (Imam's letter to Uthmān ibn Hunaif) has been studied and analyzed.The results of this research show that in the context and structure of this letter, abundance of phonetic elements of words has played a significant role in motivating and inducing meaning to the audience. Also, the repetition of vowels such as "ā" and "ī", which have caused a kind of harmony, reflecting the Imam's inner feeling towards the behavior of the government agent. The frequency of the past verb, which indicates the certainty of the Imam's serious statements and warnings, with the present verb, it conveys attention to the connection between time and advice from the past to the future.The semantic shadow of using the technique of antagonism of metaphor, the visual proportions that made the internal links of the text, is due to Amir al-Mu'minīn's emphasis on motivating the audience to thinking on his behaviors and events and persuade him.
    Keywords: Nahj al-balaghah, Uthmān ibn Hunaif, Phone Implication, Reading the Semantic Shadow, Repetition}
  • بهمن قاسمی

    مسیله طلب شفاعت از پیامبر$ بعد از وفات ایشان، یکی از مسایل مورداختلاف بین وهابیان و دیگر مسلمانان است. مسلمانان معتقدند همان طور که طلب شفاعت از پیامبر$ در زمان حیات ایشان جایز بود، بعد از وفات ایشان نیز مشروع است. یکی از ادله جواز این عمل، حدیث «عثمان بن حنیف» است که در برخی کتاب های مهم اهل سنت، و با سندی صحیح ذکر شده است. در مقابل، وهابیان طلب شفاعت از پیامبر$ بعد از وفات ایشان را مردود می دانند و می گویند که این عمل به معنای اعتقاد به قدرت خفیه برای بندگان است و چنین اعتقادی شرک محسوب می شود؛ چراکه تنها خداوند بر امور خفیه قادر است و نباید کسی را با او در این امر شریک دانست. ازاین رو، وهابیان کسانی را که به این نوع طلب شفاعت معتقدند، تکفیر می کنند. آنها به دلالت حدیث عثمان بن حنیف اشکال می گیرند و انجام این عمل توسط سلف را انکار می کنند. آنان قایل اند که حتی اگر این روایت صحیح نیز باشد، بازهم بر جواز طلب شفاعت از پیامبر$ بعد از وفات ایشان، دلالت نمی کند.
    ولی با دقت و بررسی در مفاد این روایت به دست می آید که دلالت حدیث مذکور، که از لحاظ سندی نیز بدون اشکال است، بر جواز طلب شفاعت از پیامبر$ در برزخ، انکارناپذیر است و در نتیجه، اشکالات وهابیان مردود خواهد بود.

    کلید واژگان: طلب شفاعت, حیات, عثمان بن حنیف, شرک}
    Bahman Qasimi

    The question about seeking intercession of the Holy Prophet (S) is one of the issues of contention between Wahabis and other Muslims. Muslims generally believe that seeking the Prophet's intercession is allowed and permissible today as it was permissible in his lifetime. One of the reasons for permissibility of this act is Uthman's b. Hanif's tradition which has been narrated in some Sunni books with a reliable chain of transmission. On the contrary, Wahabis have rejected seeking the Holy Prophet's intercession after his demise saying this act is tantamount to believing in invisible power for God's servants; such a belief amounts to shirk (polytheism). That is because Allah, the Exalted, alone is capable of doing things which are invisible and it is not permissible to associate any partners with him in this regard. For this reason, Wahabis are of the view that those who seek intercession are unbelievers. In their belief, Uthman b. Hanif's hadith does not signify permissibility of intercessions nor does it indicate that the predecessors did this. Even if this hadith is assumed to be valid, it still does not indicate permissibility of intercession after the demise of the Prophet (S).
    Anyhow, if we look carefully at the purport of this tradition, it is inferred that the hadith, which does not seem to be having any difficulty, signifies permissibility of seeking intercession of the Prophet (S) in the intermediate world, and it can be said that the objections raised by Wahabis is rejected.

    Keywords: seeking intercessions, life, Uthman b. Hanif, shirk (polytheism)}
  • محسن عبدالملکی، مهدی فرمانیان آرانی
    عثمان بن حنیف از جمله اصحاب پیامبر اکرم9 است که دو روایت با موضوع توسل را نقل نموده است. این دو روایت از جهت رجالی خالی از اشکال است. از جهت درایی و دلالی نیز بر جواز و وقوع سه نوع توسل دلالت می کند: توسل به دعای پیامبر اکرم9 در زمان حیات و پس از حیات حضرتش؛ توسل به ذات پیامبر اکرم9 در زمان حیات و پس از حیات آن حضرت و توسل به جاه و مقام پیامبر اکرم9 در زمان حیات و پس از حیات ایشان. وهابیان در میان موارد مذکور تنها توسل به دعای آن حضرت در زمان حیات ایشان را جایز دانسته، سایر موارد را نامشروع و بدعت می دانند. بر این اساس آنها تلاش کرده اند با طرح شبهات رجالی و دلالی درباره این دو روایت، آنها مخدوش نموده و راه استفاده را بر مخالفان عقیده خود ببندند. مقاله حاضر در صدد است با نقد و بررسی این شبهات، صحت سند و دلالت این هر دو روایت را اثبات نماید.
    کلید واژگان: توسل, روایت رجل ضریر, روایت رجل اعمی, عثمان بن حنیف, شبهات وهابیان}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال