جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "قاضی نورالله شوشتری" در نشریات گروه "علوم قرآن و حدیث"
تکرار جستجوی کلیدواژه «قاضی نورالله شوشتری» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
نشریه کلام اسلامی، پیاپی 116 (زمستان 1399)، صص 125 -144
قاضی نور الله شوشتری از متکلمان برجسته قرن دهم است که متناسب با نیازهای عصر خویش به مباحث کلامی ورود پیدا کرده است. وی در علم کلام آثار مختلفی به رشته تحریر در آورده است که از میان آنها کتابهای «احقاق الحق و ازهاق الباطل»، «مصایب النواصب فی الرد علی نواقض الروافض»، «مجالس المومنین» و «صوارم المهرقه فی نقد الصواعق المحرقه» دارای جایگاه ویژه ای هستند. ایشان از متکلمان عقل گرای غیر فلسفی به شمار می رود که به اقتضای نوع مساله کلامی، از علوم مختلف عقلی و نقلی بهره برده است. بیان دیدگاه ها و نظرات اندیشمندان و فرق و مذاهب مختلف، از دیگر ویژگی های روش کلامی وی به شمار می رود.
کلید واژگان: قاضی نورالله شوشتری, روش شناسی, روش کلامی, عقل گراییJudge Noorullah Shoushtari is one of the leading theologians of the tenth century who has entered theological discussions in accordance with the needs of his time. He has written various works in theology, among which are the books "Ahqaq al-Haqq wa Azhaq al-Batil", "Masaib al-Nawasib fi al-Rad ala-Nawaqid al-Rawafid", "Majalis al-Mu'minin" and They are special. He is one of the non-philosophical rationalist theologians who has used various intellectual and narrative sciences according to the type of theological problem. Expressing the views and opinions of thinkers and different sects and religions is another feature of his theological method.
Keywords: Judge Noorullah Shoushtari, theological methodology, rational method, Narrative method, interpretation -
قاضی نورالله شوشتری از جایگاه علمی و مقام معنوی ویژه ای برخوردار بوده و در بیش از بیست علم از علوم عقلی و نقلی از جمله تفسیر قرآن کریم تخصص داشته است. یکی از موضوعاتی که درباره تفسیر قرآن مطرح است، روش شناسی تفسیر و روش مفسر است که مورد توجه پژوهشگران قرآنی است. یکی از تفاسیر قابل توجه و مهم در قرن یازدهم هجری کتاب کشف القناع عما وقع فی تفسیر البیضاوی من خلل و زلل است که حاشیه قاضی نورالله شوشتری بر تفسیر بیضاوی (انوار التنزیل و اسرار التاویل) از سوره حمد تا مایده است. در این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی سعی شده است تا روش و گرایش تفسیری این مفسر بررسی شود، هرچند گرایش ایشان به کلام سبب شده است از روش تفسیر قرآن به عقل بیشتر بهره ببرد؛ اما نمونه هایی از روش تفسیر قرآن به قرآن و قرآن به سنت نیز در تفسیر وی وجود دارد. درنتیجه می توان گفت روش تفسیری ایشان، روشی نسبتا جامع در تفسیر قرآن کریم است.کلید واژگان: تفسیر, روش شناسی, عقل, سنت, قاضی نورالله شوشتری, کشف القناع عما وقع فی تفسیر البیضاوی من خلل و زللQazi Nurullah Shustari has a special scientific status and spiritual place and has specialized in more than twenty sciences among intellectual and narrative sciences, including the interpretation of the Holy Qur’an. One of the topics that is discussed about the interpretation of the Qur'an is the methodology of interpretation and the method of the interpreter, which is considered by Qur'anic scholars. One of the remarkable and important interpretations in the 11th century AH is the book Kashf al-Qina’a Amma Waqa’a fi Tafsir al-Baydawi min Khalal va Zalal. The annotation of this book done by Qazi Nurullah Shustari for Baydawi interperation (Anwar al-Tanzil va Asrar al-Ta’awil) is from Surah Fatihah until Surah Ma’idah. In this study, a descriptive-analytical method has been used to examine the method and interpretive tendency of this commentator, although his tendency to theology has caused him to use the method of interpreting the Qur'an through reason more. But there are examples of the method of interpreting the Qur'an through the Qur'an, and the Qur'an to the Sunnah in his interpretation. Therefore, it can be said that his method of interpretation is a relatively comprehensive method in interpreting the Holy Qur’an.Keywords: Interpretation, Methodology, Reason, Sunnah, Qazi Nurullah Shustari, Kashf al-Qina’a Amma Waqa’a fi Tafsir al-Baydawi min Khalal va Zalal
-
در تاریخ تصوف و عرفان اسلامی، به طور عام، و مکتب خراسان، به طور خاص، امامان شیعه جایگاه ویژه ای داشته اند و مفسران اعتقادی و عرفانی اسلام و سرسلسله صوفیان و عرفا تلقی می شوند. قاضی نورالله شوشتری، از عالمان بزرگ شیعی، در کاویدن و ریشه یابی این امر در آثار و اندیشه های صوفیه بسیار کوشیده است. حاصل تلاش او اثبات «تشیع اعتقادی» یا دست کم «محبتی» بسیاری از عارفان و مشایخ صوفیه است که به ظاهر به مدرسه فقهی و کلامی اهل سنت تعلق دارند. به نظر می رسد، بر اساس معیارهای شوشتری، جامی عارف و شاعر بزرگ نقش بندی، نیز می تواند در دایره این نوع از تشیع قرار گیرد. با این حال، قاضی نورالله چنین چیزی را نمی پذیرد تا جایی که جامی را ستیزنده تشیع و شیعیان به شمار آورده است. نشانه شناسی زمینه ها، و شواهد گرایش ها و علایق شیعی جامی، که در سرتاسر آثارش از تبجیل و بزرگ داشت خاندان رسول کوتاهی نکرده، در یک سو و تبیین علل کلامی و تاریخی ناخرسندی قاضی نورالله از جامی به دلیل بی مهری جامی به شیعیان عصر خویش و ناهمدلی با عارفان شیعی یا شیعه گرا و تعریض او درباره ابوطالب و اهل رفض، و اختلافات طریقتی قاضی نورالله و جامی در سوی دیگر، رسالت این پژوهش است که به نحو تحلیلی بررسی می شود.
کلید واژگان: تصوف, تشیع, عرفان, تشیع محبتی, عبدالرحمن جامی, قاضی نورالله شوشتریThroughout the history of Islamic Sufism and mysticism, in general, and in the School of Khorasan, in particular, the Shiite Imams were assigned a special place as doctrinal and mystical exegetes of Islam and heads of Sufi and mystical orders. Qāḍī Nūr Allāh Shushtarī, a prominent Shiite scholar, made tremendous efforts at identifying the roots of this phenomenon in Sufi works and thoughts. He concludes that many Sufi mystics and masters believed in “doctrinal Shiism” or at least “passionate Shiism,” although they seemed to belong to the Sunni jurisprudential and theological school. On al-Shushtarī’s criteria, it seems that Jāmī, the great Naqshbandi mystic and poet, can count as belonging to this type of Shiism. Notwithstanding this, Qāḍī Nūr Allāh dismisses the idea, going so far as to consider Jāmī as an enemy of Shiism and the Shi‘a. This paper is concerned with semiotics of contexts and evidence for Jāmī’s Shiite tendencies and interests, as he never fell short of praising and celebrating the Household of Prophet Muhamad, on the one hand, and theological and historical grounds of Qāḍī Nūr Allāh’s discontent of Jāmī because of the latter’s unkind treatment of his contemporary Shi‘a and his failure to sympathize with Shiite or Shi‘a-leaning mystics, as well as his sarcastic remarks about Abū Ṭālib and people of Rafḍ and differences between mystical approaches of Qāḍī Nūr Allāh and Jāmī, on the other hand.
Keywords: Sufism, Shiism, mysticism, passionate Shiism, ‘Abd al-Raḥmān Jāmī, Qāḍī Nūr Allāh al-Shushtarī
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.