جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "محمد بن احمد بن یحیی" در نشریات گروه "علوم قرآن و حدیث"

«محمد بن حسن بن احمد بن ولید» از میان روایت های «محمد بن احمد بن یحیی»، مواردی را که از طریق برخی مشایخ او نقل شده است، استثنا کرده و آن ها را نامعتبر دانسته است. بررسی دلالت کلام ابن ولید بر تضعیف مستثنیات و توثیق سایر مشایخ «محمد بن احمد بن یحیی» گام نخست مقاله است. گام دوم، اعتبار این توثیق و تضعیف است؛ چه اینکه اگر ابن ولید به اصل عدالت معتقد بوده و یا کلام او مبتنی بر حدس باشد، قابل اعتنا نیست. افزون بر این، دایره شمول کلام ابن ولید نسبت به مشایخ محمد بن احمد بن یحیی و روایاتی که این مشایخ نقل کرده اند، در این سطور مورد بررسی قرار گرفته است. در صورتی که دلالت و اعتبار کلام ابن ولید تایید شود، می تواند به عنوان یکی از توثیقات عام، تعدادی از راویان را که در کتب رجالی توثیق خاصی ندارند، به دایره ثقات وارد و زمینه اطمینان به روایات آنان را فراهم کند.

نوادر الحکمه، اثر محمد بن احمد بن یحیی اشعری یکی از مهم ترین منابع اصیل روایی و از مآخذ کتاب های چهارگانه شیعه است. دانشمندان شیعه این کتاب را به نیکویی ستوده اند، جز آن که محمد بن حسن بن ولید، محدث نقاد قرن سوم، بر پاره ای از راویان آن خرده گرفته و روایات مولف نوادر الحکمه از این راویان را استثنا نموده و در خور روایت و نقل ندانسته است. نجاشی، سیاهه این راویان را در فهرست خود فراهم آورده است. حال، با توجه به این که نوادر الحکمه یکی از منابع کتاب الکافی بوده است. این نوشتار، روایات شیخ کلینی را از مستثنیات ابن ولید استخراج کرده و در پایان، تحلیلی آماری از آنها ارائه می نمایید.

محمد بن احمد بن یحیی از اساتید حدیث در قرن سوم هجری است. وی کتابی به نام «نوادر الحکمه» داشت که جامعی روایی محسوب می شد. محمد بن حسن بن ولید، مشایخ بی واسطه ی محمد بن احمد را که بیش از 500 نفرند، جز عده ای خاص، توثیق ضمنی کرده و بزرگانی چون ابو العباس بن نوح، شیخ صدوق، نجاشی و شیخ طوسی هم این توثیق را پذیرفته اند.