جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « منافقین » در نشریات گروه « علوم قرآن و حدیث »

از جمله آسیب‎های تحلیل گزاره‎های تاریخی، سطحی‎نگری رخدادهاست که ناشی از عدم اشراف بر جوانب صدور افعال است. انسان به‎عنوان یک عنصر تاریخ‎ساز، کنشگری‎هایی دارد که معلول علت‎ها است که با کشف آن می‎توان گزارش‎های تاریخی را دقیق بررسی و تبیین کرد. فهم دقیق گزارش‎های رسیده از مخالفت صحابه در عصر حیات رسول‎خدا ما را به علل و عوامل مخالفت‎ها وا می‎د‎ارد؛ در یک نگاه کلی، علل مخالفت صحابه با رسول‎خدا در علل زیر خلاصه می‎شود: دنیاگرایی، نفاق،حسادت، انحرافات عقیدتی، رسوخ عادات جاهلی و ضعف ایمان، که هریک به نوبه خود علت مستقلی برای تمرد از اوامر رسول‎خدا به شمار می‎روند. عللی که با رسوخ در روح و روان انسان او را از پذیرش حق باز داشته و برای رسیدن به آمال خود با همه ارزش‎ها مخالفت می‎کند. این تحقیق که با روش توصیفی تحلیلی نوشته شده است با کشف علل مخالفت‎های صحابه آن را آینه فراسوی آینده امت اسلام قرار می‎دهد تا از گرفتاری در مخالفت با ولی‎خدا مصون بماند.

کلمه جهاد، از جمله واژگان مطلقی است که در آیات و روایات، از معانی متعددی برخوردار است. متسلفه جهاد ی (تکفیری ها) با برداشت سطحی و ظاهری از معنای عام جهاد که مطلق مبارزه است، به معنای خاص آن یعنی، قتال، عدول کرده اند. آنان با مصادره معنایی جهاد، با استناد به آیه 73 سوره توبه یا ایها النبی جاهد الکفار والمنافقین واغلظ علیهم ، اعراض، اموال و دماء شهروندان و حاکمان کشورهای اسلامی را مباح شمرده و با بدترین شکل ممکن، آنان را قلع و قمع می کنند؛ اما با بررسی های صورت گرفته دانسته شد که قتال، آخرین فرع جهاد بوده و مبناسازی متسلفه جهاد ی ، در به کارگیری علیه شهروندان عراق و شام، سست و ناقص است. مفسران و اندیشمندان اهل سنت، آیه 73 سوره توبه را که مطلق است، حمل بر آیات مقید کرده و محاربه با عموم کفار غیر حربی را، جایز نمی دانند. آنان تطبیق آیه را، نه تنها بر عموم کفار غیر حربی روا ندانسته، بلکه به طریق اولی علیه مسلمانان بلاد اسلامی، غیرمنصفانه و حرام شرعی می دانند. پژوهش حاضر، به روش توصیفی _ تحلیلی، به بررسی این مسیله پرداخته است.

پایان بند آیات قرآن کریم، عباراتی هستند که ظاهرا مستقل به نظر می رسند اما با متن آیه در ارتباط هستند. میان محتوای آیاتی با پایان بندهاییکسان، سازواری و هماهنگی برقرار است. در اینکه چرا خداوند در انتهای آیات متعددی از قرآن کریم، از خاتمه یکسان استفاده کرده است پژوهشی معناشناسانه می طلبد. دستیابی به ارتباط موجود میان آیاتی که خاتمه یکسان دارند، موجب شناخت لایه های پنهان آیات می شود. برای دستیابی به معرفت بیشتر از قرآن کریم، لازم است بررسی شود که آیات دارای خاتمه یکسان چه مفاهیم مشترکی دارند. در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از روش کتابخانه ای و با ابزار فیش برداری به وسیله مطالعه آیات مرتبط و تفاسیر شیعه و سنی، به این مهم پرداخته شود. طبق بررسی های انجام شده مشخص شد محتوای اکثر آیاتی که به ماده «فقه» ختم شده اند، در مورد منافقین است و این مطلب نشانگر آن است که بنیان شخصیت منافقانه در ضعف دین شناسی است و همین مسیله موجب شکل گیری نفاق در ایشان شده است.

سوره تحریم یکی از سوره‌های کوتاه قرآن کریم است. بااین‌که مفسران توجه گسترده‌ای به مضامین خاص این سوره هم‌چون اشاره به توبه نصوح یا حکم شرعی تحریم امر حلال نشان داده‌اند اغلب آیات آن را پراکنده و جداازهم تفسیر نموده‌اند؛ گویی میان آیات مختلف سوره پیوندی وجود ندارد. البته، معدود مفسرانی اغلب از معاصران به وحدت ساختاری این سوره باور داشته، و برای کشف ساختار و غرض آن کوشیده‌اند؛ اما درعمل هریک با کاربست شیوه‌ای به نتیجه‌ای متفاوت با دیگران رسیده، و به‌نظر می‌رسد کم‌تر کسی از ایشان توانسته است برپایه نگاهی بی‌طرفانه عینیت‌گرایانه همه شواهد را بازبیند و گزینشگرانه با آن‌ها روبه‌رو نشود. مطالعه کنونی کوششی است برای تحلیل ساختار و کشف غرض سوره تحریم با کاربست روشی جامع همه روش‌های پیشینیان، و با کوشش برای بازنمودن تحلیلی عینیت‌گرایانه و مستدل از ساختار و غرض سوره. بنا ست از این فرضیه دفاع شود که برخلاف تصور اغلب مفسران پیشین و محققان معاصر، آیات سوره نه در مقام تبیین شیوه اخلاق‌مدار رویارویی با همسران در محیط خانواده، که در مقام هشدار نسبت به فعالیت عناصری خیانت‌پیشه در اطراف خانواده پیامبر (ص) است. گذشته از تبیین متفاوتی که از غرض سوره در این مطالعه حاصل شده، روش تحلیل ساختار و غرض سوره در این مطالعه نیز نوآورانه است؛ روشی که می‌توانش «روش جامع بازشناسی غرض سوره» نامید و اکنون در این مطالعه برای نخستین بار بازنموده می‌شود.

از جمله موضوعاتی که در قرآن و روایات به خصوص سخنان حضرت علی (علیه السلام) بسیار به آنها اشاره شده، موضوع «رابطه نفاق و ریا» است. «ریا» زیر مجموعه نفاق می باشد همچنین ریا وصف عمل شخص ریاکار است ولی نفاق وصف شخصی است که ظاهر و باطنش با هم مخالف است؛ ضرورت بررسی این موضوع در آن است که، مسلمانان جهت رسیدن به کمالات زندگی نیازمند هدایت های وحیانی و آموزه های اهل بیت به خصوص حضرت علی (علیه السلام) هستند، بنابراین اگر به نکات آموزنده قرآن و نهج البلاغه توجه نمایند، معیارهای موشکافانه ای را استخراج خواهند کرد که می‌تواند آنان را در پیشبرد اهداف زندگی موفق نماید. نوشتار حاضر که بر اساس روش توصیفی تحلیلی نگارش یافته، در صدد نشان دادن بخشی از رابطه بین دوچهره گان (منافقان) و ریاکاران از منظر قرآن و نهج البلاغه می‌باشد که از جمله یافته های این پژوهش می‌توان گفت: یکی از روابط بین «ریا» و «نفاق» آن است که، شخص ریاکار ظاهرش را برخلاف باطن خود می‏نماید تا مردم را بفریبد، پس در این حالت، ریاکاری، نام دیگر پیدا می‏کند که همان دورویی و نفاق است؛ اما بر مبنای قرآن مهمترین خصوصیت انسان ریاکار، نفاق است، به عبارت دیگر عمل ریایی از کسی صادر نمی‌شود، مگر اینکه آن شخص دارای صفت نفاق باشد.

امید به آینده روح حاکم بر بیانیه ی گام دوم انقلاب و کلید همه ی قفلهاست که بدون ان هیچ قدمی نمیتوان برداشت.کفار و منافقین در طول تاریخ همواره اقدامات مشابهی را برای مایوس سازی مومنین انجام داده و تمام تلاش خود را در این راستا به کار برده اند زیرا میدانند که ناامیدی از رحمت خدا و آینده سبب می شود مومنین در تمامی عرصه ها دست از تلاش برای پیشرفت بردارند و دشمنان را به اهدافشان می رساند. لذا بررسی کتابخانه ای این اقدامات شامل سیاه نمایی، ایجاد ترس، ایجاد باور به ظلم، شایعه سازی، فشار اقتصادی و جدا کردن مردم از مسیولین که در قرآن وروایات به آنها اشاره شده سبب آگاهی از الگوی عملی نها و تحت تاثیر قرار نگرفتن از این اقدامات می شود و همچنین سبب می شود که آسان تر و سریع تر به اهداف چشم انداز گام دوم انقلاب اسلامی دست یابیم.