جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « پادشاهان صفوی » در نشریات گروه « علوم قرآن و حدیث »
تکرار جستجوی کلیدواژه «پادشاهان صفوی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
توسل و طلب امداد فرمانروایان، عالمان، صوفیان و سایر اقشار جامعه به امامان شیعه (علیهم السلام) و سایر بزرگان دین، سنتی تاریخی و متداول بود که در دوره سلطنت فرمانروایان صفوی که دارای تباری صوفیانه و مدعی انتساب به ائمه معصومین (علیهم السلام) بودند، بهنحو برجسته تری جریان یافت زیرا مریدان و لشکریان قزلباش نیز با توجه به سنت صوفیانه مرشد کامل طریقت صفویه اعتقاد راسخی به کرامات بزرگان دین داشتند. به همین جهت، پژوهش حاضر درصدد یافتن پاسخ به این پرسش است: پادشاهان صفوی چه پیوند معنوی با امام رضا (علیه السلام) داشتند؟ برای پاسخگویی، با بررسی مقولههایی مانند سنت توسل شاهان صفوی به کرامات روحانی بزرگان دین از جمله امام هشتم شیعیان، به ویژه به هنگام رویارویی های نظامی، به این برآورد می رسیم که شرایط متنوعی چون موقعیت ویژه مزار امام رضا (علیه السلام) در مسیر راه های منتهی به کشورهای غالبا متخاصم ازبکان و گورکانیان هند و همچنین عدم دسترسی دائمی و مستقیم حکومت صفوی به مرقدهای ائمه شیعه (علیهم السلام) در عتبات موجب شده بود تا به فرمان پادشاه صفوی، نذورات و صدقات فراوانی برای اقدامهای مذهبی و عمرانی متعدد در قالب سرکار فیض آثار انجام شود که کارویژههای مذهبی مختلفی برای فرمانروایان صفویه ازجمله برگزاری دعای ولی نعمت با حضور عالمان برجسته و شخصیت های سیاسی نظامی تبعیدشده و همچنین مناقشات مذهبی با عالمان ازبک داشت. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق تاریخی و شیوه جمع آوری داده های کتابخانه ای از منابع دست اول تاریخی، پس از توصیف و طبقه بندی تحولات مرتبط با طلب کرامات روحانی و اقدامهای مذهبی فرمانروایان صفوی در مرقد امام هشتم شیعیان، به تحلیل و تفسیر این ویژگی ها و تاثیرهای آن بر شرایط سیاسی نظامی حکومت صفوی می پردازد.
کلید واژگان: پادشاهان صفوی, امام رضا (علیه السلام), کرامات, سرکار فیض آثار, نذورات}The appeal of the rulers, scholars, sufis and other sections of society to the Shiite Imams and other religious leaders was a historic and common tradition during the reign of the Safavid rulers who had Sufi descent and claimed to be attributed to the infallible Imams (as) flowed more prominently, because the disciples of Ghezelbash also believed in the Sufi tradition of the full-time disciple of the Safavid clergy, and had a strong belief in the greatness and miracles of the elders of the religion. Therefore, the present study seeks to answer this question: How did the Safavid kings have a spiritual connection with Imam Riḍā (as)? To answer, by examining issues such as the tradition of resorting to the Safavid kings to the clerics of the religious elders, including the eighth Shiite Imam, especially during military confrontations, it is estimated that various conditions such as the special position of Imam Reza (as) on the route leading to the often hostile Uzbek and Indian Gurkan states, as well as the permanent lack of direct access by the Safavid government to the shrines of Shiite Imams in the holy centers, had led to many religious acts and vows by the order of the Safavid king, which had various religious specialties for the Safavid rulers, including the blessings of prominent scholars and exiled political-military figures, as well as religious conflicts with Uzbek scholars, including holding prayer of Wali Nin’mat (The owner of blessings) in the presence of prominent scholars and deported political-military figures, and it also had religious disputes with Uzbek scholars. The present study, using historical research method and method of collecting library data from first-hand historical sources after describing and categorizing the developments related to the clerical miracles and religious practices of the Safavid rulers in the shrine of the eighth Shiites, analyzes and interprets these features and their effects on the political-military conditions of the Safavid government.
Keywords: The Safavid Kings, Imam Riḍā (as), Miracles, vows} -
ظهور صفویان و بهدنبال آن رسمیسازی مذهب تشیع در ایران، تحولات فرهنگی زیادی پدید آورد که آثار آن تا به امروز نیز باقی است. پادشاهان صفوی در این راه از ابزارهای متعددی استفاده کردند که توسعه اماکن مذهبی شیعی، یکی از آنها بود. بیگمان مهمترین مکان مذهبی در ایران، حرم مطهر امام رضا (علیهالسلام) بود. بارگاه علیبنموسیالرضا (علیهماالسلام) با توجه به اینکه در درون مرزهای قلمرو صفوی بوده و صفویان نیز خود را از طریق امام موسی کاظم (علیهالسلام) منسوب به آن حضرت میدانستند، نسبت به قبور سایر ائمه (علیهمالسلام) از موقعیت خاصی برخوردار بوده است. از اینرو، پادشاهان صفوی توجه ویژهای به این آستانه مقدس داشته و از ظرفیتهای آن مکان برای ترویج تشیع بهرهبرداری کردند. این پژوهش سعی دارد ضمن تبیین جایگاه حرم مطهر رضوی در درون سیاست مذهبی صفویان برای ترویج تشیع، بهصورت موردی نگاهی به کارکردهای این مکان در امر توسعه تشیع داشته باشد. در این نوشتار برای رسیدن به درک مناسبی از این موضوع، جایگاه این مکان در تاریخنگاری عصر صفوی بررسی خواهد شد.. گزارشهای تاریخی حکایت از توجه زیاد پادشاهان صفوی به این بارگاه مطهر دارد و زیارت، توسل، عبادت و اعتکاف و دفن در حرم و... از مواردی هستند که مورد توجه مورخان قرار گرفتهاند.کلید واژگان: بارگاه رضوی, مشهد مقدس, تشیع, پادشاهان صفوی, سیاست مذهبی}The rise of the Safavids and the subsequent formalization of the Shiism in Iran created a lot of cultural changes that still remains to this day. The Safavid kings used several tools in this way, one of which was the development of Shi'i religious sites. Undoubtedly, the most important religious place in Iran was the holy shrine of Imam Riḍā (as).
The shrine of ‘Alī ibn Mūsā al-Riḍā (as), considering that it was within the borders of the Safavid realm, and the Safavids attributed themselves to the Prophet (pbuh) through Imam Mūsā Kāzim (as), therefore, the shrine of Imam Riḍā has faced with a special position in relation to the other Imams’ graves (as). Hence, the Safavid kings paid much attention to this sacred threshold and took advantage of the capacities of that place to promote Shiism.
This study attempts to explain the role of Raḍavī shrine in the context of the Safavid religious policy to promote Shiism, as a case study of the functions of this place in the development of Shiism.
In this paper, the position of this place in the historiography of Safavid era will be reviewed in order to achieve a good understanding of this issue. Historical reports indicate the great attention of the Safavid kings to this holy shrine, and pilgrimage, entreat (tawassul), worship and retreat (’Itikaf) and burial in the shrine, etc. are among the issues that are of interest to the historians.Keywords: Raḍavī Station, Holy Mashhad, Shiism, Safavid kings, Religious policy}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.