به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « نقابت » در نشریات گروه « علوم قرآن و حدیث »

تکرار جستجوی کلیدواژه «نقابت» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • علی اصغر چاهیان بروجنی، محمدعلی چلونگر*

    در تاریخ میانه ایران در نقاطی که سادات حضور داشتند منصب نقیب بر امور مربوط به سادات نظارت می کرد. شهر مشهد یکی از نقاطی است که پس از شهادت امام رضا (ع) گروه های مختلفی از سادات اقامت کردند. متعاقبا نقیبی نیز برای نظارت بر امور آن ها وجود داشت. از دوران ایلخانی و به ویژه دوره غازان (703-694ق) نقیب سادات تبدیل به نقیب مشهد شد. در دوره تیموری از یک سو شهر مشهد رو به گسترش نهاد و از سوی دیگر با فضایی که برای عملکرد آزادنه تر شیعیان تا شکل گیری دوره صفوی فراهم شد سادات و نقبا در مشهد از نقش و کارکرد گسترده تری برخوردار شدند. بنابراین نقش نقیبان در این دوره در اداره شهر مشهد و حرم مطهر قابل توجه است. این پژوهش سعی دارد به روش توصیفی تحلیلی و رویکردی تاریخی با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای، نقش نقیبان را در گسترش فرهنگ رضوی، وظایف و پیامدهای عملکرد آن ها را در دوره مد نظر بررسی و واکاوی کند. یافته های پژوهش نشان می دهد که نقیبان ضمن آنکه وظایف پیشین خود همچون اداره حرم امام رضا (ع) و سرپرستی سادات مجاور مرقد امام رضا (ع) و ساکن در شهر را حفظ کردند، زعامت شهر مشهد را نیز در دست داشتند. نقیبان با برقراری مناسبات و همگرایی با حاکمان سیاسی زمانه خود و جلب حمایت آن ها، شرایط ترویج فرهنگ زیارت امام رضا (ع) را علاوه بر گسترش تشیع فراهم می کردند و با ایفای نقش در اداره حرم امام رضا (ع)، باعث پیشرفت حرم مطهر، ترویج فرهنگ رضوی و همچنین توسعه شهر مقدس مشهد می شدند.

    کلید واژگان: تیموریان, نقابت, سادات, مشهد, حرم مطهر امام رضا(ع)}
    Aliasghar Chahian Boroujeni, MohammadAli Chelongar *

    In the middle history of Iran, in places where Sādāt [offspring and descendants of an Imam] were present, the position of Naqīb [chief of a tribe or other group or community] supervised the affairs related to Sādāt. The city of Mashhad is one of the places where different groups of Sādāt settled after the martyrdom of Imam Riḍā (as). Subsequently, there was a Naqīb to oversee their affairs. From the Ilkhāni period and especially the Ghāzān period (703-694 AH) Naqīb of Sādāt became the Naqīb of Mashhad. During the Timurid period, on the one hand, the city of Mashhad expanded, and on the other hand, with the space provided for the freer functioning of the Shiites until the formation of the Safavid period, Sādāt and Nuqabā enjoyed a wider role and function in Mashhad. Therefore, the role of Nagībān in this period in the administration of the city of Mashhad and the holy shrine is significant. This research tries to study and analyze the role of Naqībān in the development of Raḍavī culture, duties and consequences of their performance in the period under review in a descriptive-analytical method and historical approach based on library studies. Findings show that the Naqībān, while maintaining their previous duties such as managing the shrine of Imam Riḍā (as) and the guardianship of Sādāt near the shrine of Imam Riḍā (as) and living in the city, also held the leadership of the city of Mashhad. By establishing relations and converging with the political rulers of their time and gaining their support, the Naqībān provided the conditions for promoting the culture of pilgrimage of Imam Riḍā (as) in addition to the spread of Shiism. And by playing a role in the administration of the shrine of Imam Riḍā (as), they promoted the holy shrine, promoted Raḍavī culture and also the development of the holy city of Mashhad.

    Keywords: Teymourian, Niqābat, Sādāt, Mashhad, the holy shrine of Imam Riḍā (as)}
  • اصغر منتظرالقائم، رقیه عرب جعفری
    از جمله قشرهای تاثیرگذار بر تحولات و اوضاع اجتماعی شیعیان در بغداد، افراد و اشخاص صاحب نام دانشمندان، رجال، بزرگان و نقیبان بودند. پیش از ورود سلجوقیان به بغداد، محافل علمی و حوزه علمیه در این شهر رونق بسیار داشت که در راس آن شیخ الطائفه طوسی(م 460) بود، ولی با ورود سلجوقیان به بغداد، عرصه بر علمای شیعه تنگ شد و با مهاجرت وی به نجف حوزه علمیه نیز از این شهر به نجف منتقل گردید و بغداد مرکزیت علمی خود را برای شیعیان از دست داد. در چنین شرایطی، حضور علما و دانشمندان در بغداد به شدت کاهش یافت، اما در برخی مقاطع، حضور و فعالیت برخی از علما و دانشمندان شیعه در بغداد محسوس بود. نقیبان علوی در بغداد از گرو ه های تاثیر گذار بر اوضاع اجتماعی شیعیان بودند. یکی از خاندا نهای مشهور و با است که از شهر حله بودند. این خاندان افزون بر نسب درخشانی که آنها را به «طاووس» سابقه شیعه، خاندان خاندان پیامبرصلی الله علیه وآله م یرساند، پایگاه والای علمی و اجتماعی داشتند، به گون های که کسانی از این خاندان، مقام نقابت طالبیان را در اواخر دولت عباسی و ایلخانی به عهده داشتند. مشهورترین فرد این خاندان رضی الدین علی بن طاووس است که بررسی نقش وی در مقاطع گوناگون مفید می نماید. در این مقاله درصدد پاسخگویی به دو سوال هستیم:1- موضع ابن طاووس در برابر قدرت سیاسی معاصر خود (خلافت عباسی و مغولان) چگونه بود؟
    2- سیدبن طاووس در سقوط بغداد چه نقشی داشت؟
    کلید واژگان: بغداد, سید بن طاووس, نقابت, هولاکو}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال