جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Salafi Jihadi » در نشریات گروه « علوم قرآن و حدیث »

یکی از مسایل اساسی سلفیان جهادی مانند سیدامام شریف (دکتر فضل)، مقدسی و ابومصعب سوری، مسیله «حکم بغیر ما انزل الله» است. از نظر سلفیان جهادی، این مسیله فقط یک مسیله فرعی نیست؛ بلکه به اصل ایمان برمی گردد؛ لذا مرتکبین آن دچار ناقضی از نواقض ایمان شده و عنوان مرتد بر آنان اطلاق می گردد.در نظر سلفیان جهادی، یکی از معیارهای تکفیر در مسیله «حکم بغیر ما انزل الله»، جعل و انشای قوانین وضعی است. آنان برای مدعای خود، به آیاتی استناد نموده اند. مهمترین آیات مورد استناد سلفیان جهادی عبارت اند از: آیه 31 سوره شوری، آیه 26 سوره کهف، آیه 137 سوره انعام، آیه 103 سوره مایده، آیه 31 و 37 سوره توبه، آیه 64 سوره آل عمران و آیه 40 سوره یوسف.بعد از بررسی آیات مذکور، روشن می گردد، برداشت سلفیان جهادی از آیات نادرست است و دلایل مورد ادعای آنان، به نحو اطلاق، قابل انطباق بر حکام و مردم مسلمان کنونی نیست و در بسیاری از موارد، "سالبه به انتفاء موضوع" است؛ زیرا قوانین وضع شده از سوی حکام و یا مجالس و پارلمان ها، عموما برای تنظیم امور مسلمانان و با اصول کلی اسلام منافات ندارد و حکام و یا کسانی که چنین قوانینی را وضع می کنند، عموما از باب استحلال حکم الهی و یا از روی عناد و یا جحود نیست. نهایت چیزی که درباره برخی از آنان می توان گفت، این است که به سبب عدم التزام کافی به اجرای احکام الهی، مسلمان فاسق هستند؛ در واقع اگر کسی حکم الهی را از روی عناد و استحلال ترک نماید و یا حکم از روی عناد و استحلال قانونی را جعل نماید، چنین شخصی بدون تردید کافر و از دایره اسلام خارج خواهد بود. در این مقاله سعی گردیده، با روش توصیفی- تحلیلی، به بررسی و نقد دلایل سلفیان جهادی در مسیله جعل و انشای قوانین وضعی پرداخته شود.

جهاد، و استفاده از سلاح در دفاع از حریم اسلام از جمله مسایلی است که در آموزه های دینی تاکید زیادی نسبت به آن صورت پذیرفته است، تا جایی که پیامبر گرامی اسلام اصحاب را بر این امر ترغیب می نمودند. امروزه سلفیه جهادی به عنوان گروهی که تنها راه انتشار اسلام را جهاد مسلحانه می دانند سعی در تطبیق عملکرد خود با نصوص شرعی را دارند، و برداشتهای نادرست خود را از این نصوص ترویج می نمایند. از جمله روایات مورد تاکید و استناد گروه سلفیه جهادی در توجیه عملکردشان، روایت سیف می باشد که برداشتهای نادرستی را ذیل این روایت بیان کرده اند. با عنایت به اینکه استفاده از سلاح برای دفاع از حریم اسلام امری ضروری و مورد تایید دین و عقل است، اما تکفیری ها قایلند: این روایت بیانگر این است که بنا بر فرمایش پیامبر تنها راه انتشار اسلام جهاد مسلحانه است و تنها در سایه شمشیر دین گسترش می یابد. برداشت دیگر تکفیری ها این است که: پیامبر در ضمن این روایت تصریح فرموده اند: رزق ایشان تنها از طریق جنگ و تصاحب اموال مغلوبین حاصل می شده.در حالیکه با بررسی روایت روشن می گردد که این روایت از جهت سندی مخدوش و نزد حدیث شناسان غیر قابل اعتنا است. همچنین نسبت دادن انحصار گسترش اسلام با جهاد مسلحانه به پیامبر ادعایی واهی و بی اساس است. علاوه بر این منحصر کردن روزی پیامبر از طریق جنگ و غنایم جنگی نیز با روایات موجود واسناد تاریخی همخوانی ندارد.

سلفیه جهادی به عنوان گروهی که تنها راه انتشار دین را «جهاد مسلحانه» می دانند، برای پیشبرد اهداف خود، درصدد برطرف کردن موانع بر آمده اند. آنان بزرگ ترین مانع را حاکمان ممالک اسلامی قلمداد نموده و به کفر ایشان حکم کرده اند. تکفیری ها برای مشروعیت بخشی به اقدامات خود، اصلی ترین منبع خود برای حکم به کفر و خروج بر حاکمان را فتواهای ابن تیمیه قرار داده اند؛ ازاین رو، آنها با استناد به فتواهای ابن تیمیه درباره «تاتار»، دو ادعا را مطرح کرده اند: اول اینکه حاکمان امروزی مثل حاکمان تاتار هستند و بنا بر فتوای ابن تیمیه، حکم آنان قتل است. دوم اینکه احکامی که این حاکمان صادر می کنند، مثل قوانین تاتار (=یاسق) است؛ پس به خاطر این احکام، آنان کافرند و مستحق مرگ هستند. اما با بررسی آرای ابن تیمیه، معلوم شد که سلفیان برداشت ناقصی از گفتار وی دارند و نمی توان با تکیه بر فتواهای ابن تیمیه، بین حاکمان تاتار و حاکمان امروزی حکمی یکسان صادر کرد. علاوه بر این، در کتاب، سنت و کلام بزرگان شرایطی برای کفر بیان شده است که در حاکمان ممالک وجود ندارد و نهایت چیزی که درباره ایشان می توان گفت، فسق آنان است. همچنین بنا بر آنچه در منابع اهل سنت وارد شده است، «خروج بر حاکم» در صورتی که مفسده ای در بر داشته باشد، جایز نیست.