جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "امیرمومنان (ع)" در نشریات گروه "فلسفه و کلام"

در کتاب‌های کلامی، یکی از مباحث مطرح‌شده در بحث امامت، اصطلاح «نص جلی» و «نص خفی» است. این دو اصطلاح که در ذیل مسیله راه‌های تعیین امام مورد بحث قرار می‌گیرد، در آثار کلامی فرق مختلف، اعم از معتزله، اشاعره، زیدیه و امامیه مطرح شده است. در بین فرق مختلف اسلامی، تنها متکلمان امامیه‌اند که معتقدند امیرمومنان (ع)، هم با نص جلی و هم با نص خفی به‌عنوان جانشین بلافصل پیامبر (ص) تعیین شده است. این مقاله با روش تحلیلی کتابخانه‌ای، ضمن اشاره به معیار نص جلی و نص خفی از دیدگاه متکلمان امامیه، دلایل آنها بر اثبات این اعتقاد را تبیین می‌کند و به اشکالات مخالفان این عقیده پاسخ می‌دهد. در پایان، ضمن انتخاب معیار منتخب برای نص جلی و نص خفی، اثبات خواهد شد که برخلاف نظر بیشتر متکلمان، حدیث غدیر از مصادیق نص جلی است، نه نص خفی.

ابن یمین شاعر شیعی قرن هشتم در اشعار خود نه تنها به ساحت اهل بیت (علیهم السلام) اظهار ارادت می نماید، بلکه همچون فردی مسلط به مسایل کلامی به دلایل اثبات امامت امیرمومنان (ع) و فرزندان معصوم ایشان می پردازد. وی در سروده های خویش آیات ولایت و هادی امت؛ احادیث رد الشمس، غدیر و منزلت؛ صفات متعددی مانند حکمت، عصمت، سخاوت، فتوت، علم، قدرت و غیره را در اثبات امامت امیرمومنان (ع) مورد توجه قرار داده است. ابن یمین توانسته است با به خدمت گرفتن همزمان دو بعد مهم احساس و شناخت، ضمن خلق تصاویر بدیعی ا ز مقام معنوی ایمه (علیهم السلام)، معارف بلند شیعی را نیز به طرز ماهرانه ای در شعر خود به کار گیرد و از همین رو می توان قصاید وی درباره ایمه شیعه (علیهم السلام) را جزو آثار تعلیمی محسوب داشت که به تعلیم بعد کلامی امامت از منظر شیعی می‎پردازند. در این تحقیق از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است.