به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "غنی" در نشریات گروه "فلسفه و کلام"

تکرار جستجوی کلیدواژه «غنی» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی غنی در مقالات مجلات علمی
  • عبدالعلی شکر*
    اصطلاح «فقیر» و «غنی» نخستین بار در مباحث دینی، کلامی و عرفانی مطرح شد. پس از آن برخی فلاسفه مسلمان نیز این عناوین را در فلسفه وارد کرده، به تحلیل آن ها پرداخته اند. «غنی مطلق» از نظر ابن سینا و سهروردی موجودی است که در ذات، افعال و صفاتش به هیچ چیز نیازمند نباشد و هیچ موجودی نیز مستغنی از او نگردد. سهروردی «غنی مطلق» را همانند بوعلی مساوق ملک حقیقی دانسته است و از همین طریق درباره وحدانیت او استدلال می کند و در نهایت مطابق مبنای حکمت اشراقی خود، مصداق واقعی «غنی مطلق» را همان «نورالانوار» می داند. ملاصدرا نیز «غنی» و «فقیر» را بر مبنای اصالت وجود تعریف و تبیین می کند. بدین ترتیب «فقیر» در اصل وجودش نیازمند به «غنی مطلق» است. او با تحلیل اصل علیت و براساس اصالت وجود، به این نتیجه می رسد که تمام موجودات امکانی در اصل هستی خود به منشا هستی، عین فقر و وابستگی اند. معلول که ماسوی الله را شامل می شود، در هستی خود یکسره به علت حقیقی اش محتاج است؛ یعنی مجموعه ممکنات جز وابستگی به ذات «غنی» و مستقل مطلق، حقیقت دیگری ندارند. این نوع وابستگی در حکمت متعالیه با تعابیری چون فقر ذاتی و فقر وجودی بیان می شود. بنابراین همان گونه که در کلام خداوند متعال نیز اشاره شده است، فقر از خواص ذاتی مخلوقات و غنا منحصر در ذات احدیت است.
    کلید واژگان: فقیر, غنی, وجود مستقل, ابن سینا, سهروردی, ملاصدرا
    Abdolali Shokr*
    Rich and poor are the two terms of theological, mystical and religious, discussed by muslim philosophers, following the theologians and mystics. Absolute Rich in the view of Ibn Sina and Suhrawardi, is someone who is not in need of anything in his essence, acts and qualities, and also all creatures need him. Absolute Rich in the view of Suhrawardi; Like Ibn Sina; is the same of true king and by this way he argues to the unity of It. He makes Absolute Rich the same as Light of lights on the basis of his illuminationist theosophy. Mulla sadra also defines rich and poor on the basis of principality of existence. In the transcendental philosophical thought, by the analysis of the principle of causality and based on the principality of existence, this result is concluded that all things at the root of their existence are essentially poor and dependent to the Origin of the universe. The “effect”, which is considered all that is not God, in its existence is indiscriminately needy to its true Cause; meaning that other than dependency to the essence of God, no other truth is imagined for it. Since according to the principality of existence, in the outside world there is no other than Existence, all creatures are destitute to a true reason which is unique to the independent essence of Uniqueness. They have no existence separate from their reason and are entirely relevance and belonging to His Right, which is expressed using phrases such as absolute poverty of existence in itself, existential poverty and copulative existence. Therefore, just as mentioned in the word of God, poverty is an intrinsic property of creations, and wealth is unique to God.
    Keywords: Poor, Rich, Non, copulative existence, Ibn Sina, Suhrawardi, Mulla Sadra
  • اعظم پرچم، سمیه عمادی اندانی
    از روش های بیان افعال خداوند در قرآن، تعلیل نمودن هر یک از آن ها به اسماء و صفات الهی است. وعد و وعید به عنوان فعلی از افعال خداوند، نیز از این امر مستثنا نیست. بنابر آیات قرآن اسماء و صفات خداوند در صدور وعد و وعید نسبت به انسان نقش اساسی دارد، گاهی این امر مستقیما صورت می گیرد، یعنی به همراه وعد و وعید اسم یا صفتی از پروردگار بیان می گردد و گاهی از مضمون آیات وعد و وعید، مفهوم صفات الهی در بیان مفسران آمده است. این پژوهش در پی دست یابی به این پرسش است که آیا مضامین وعد و وعید از مجرای صفات پروردگار دارای مراتب معنایی متفاوتی در انسان ها است؟ این مقاله درصدد است که یک یا دو اسم خاص را در مراتب مختلف وعد و وعید مربوط به انسان ها بررسی کند، به عنوان مثال: ارتباط دو اسم «غفور، رحیم» در مراتب گوناگون انسانی برای رسیدن به کمال نقش مهمی دارد، زیرا هر کدام از آنان بهره متفاوتی از این دو اسم می برند. از این رو، نام های دیگر خداوند نظیر: خالق، فاطر، رازق، مصور و... نمی توانند جانشین این دو اسم گردند، چون معنای بسط و کمال وجود در واژه رحمت به طور کامل وجود دارد. بنابراین، پیامبران بهره بالاتری از این دو اسم نسبت به دیگران دارند. (اعراف/23). در مرتبه بعد، مومنان و مجاهدانی هستند که به رحمت الهی امیدوارند و خداوند نیز لغزش های احتمالی آن ها را می بخشاید و آنها را غریق رحمت و مغفرت خویش می گرداند. (بقره/2/218). در مرتبه دیگر، گنه کارانی که متنبه شده و به سوی خدا توبه کردند نیز از رحمت و مغفرت او به میزان ظرفیت خویش برخوردار می شوند. (آل عمران/86-89). در مرتبه دیگر، رحمت الهی در مورد گنه کارانی که در گناه خویش باقی ماندند به گونه ای است که فرصت توبه برای آنان باقی مانده استو دچار عذاب استیصال نمی شوند. (کهف/57و58).
    کلید واژگان: اسماءالحسنی, وعد و وعید, حکیم, غفور, رحیم, عزیز, غنی
    Dr. Aam Parcham, Sumayya ImādĪ AndādĪ
    Among the ways of stating God's actions in the Quran is the causal inference (ta‘līl) of any one of them by Divine names and attributes. Promise and threat as God's actions is not an exception in this regard. According to the verses of the Quran, Divine names and attributes have a basic role in issuing promise and threat for human beings. Sometimes, it is done directly, that is to say, it is stated along with the promise and threat of a name or an attribute of God, and sometimes, the concept of Divine attributes is implied from the content of the verses of promise and threats in interpreter's statements. This research is intended to find an answer to the question as to whether the content of promise and threat through God's attributes contains different semantic degrees in human beings.The present article seeks to examine one or two proper names in different degrees of promise and threat in relation to human beings; for instance: the relation of the two names "The Forgiving, The Merciful" in various human degrees has a significant role in achieving perfection, since each one of them enjoys differently from these two names. Thus, other names of God, such as: The Creator, The Originator, The Sustainer, The Form-giver, etc. cannot substitute these two names, as the concept of expansion and perfection fully exists in the word Mercy. Therefore, the Prophets have a higher enjoyment of Divine Mercy than others (Q. 7: 23). On the next level (degree) are the believers and strivers (mujāhids) who are hopeful of Divine Mercy and Forgiveness, and God, in turn, forgives their probable blunders and submerge them in His Mercy and Forgiveness (Q. 2: 218). On another level, the sinners who have awakened and repented to God enjoy from his Mercy and Forgiveness according to their capacity (Q. 2: 86-89). Yet on another level, Divine Mercy toward the sinners who have persisted in their sinfulness is in such a way that they still have a chance remained for them to repent and not undergo the torments of desperation (Q. 18: 57 & 58).
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال