جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "مقدس" در نشریات گروه "فلسفه و کلام"
تکرار جستجوی کلیدواژه «مقدس» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
فصلنامه اندیشه نوین دینی، پیاپی 64 (بهار 1400)، صص 149 -170
مفهوم مقدس در واکاوی ریشه و تعریف دین بر مبنای تفکیک مقدس و نامقدس یکی از پرکاربردترین مفاهیم در میان نظریه پردازان مکتب پدیدارشناسی و کارکردگرایی دینی است. مسئله اصلی تحقیق در این نوشتار بررسی جایگاه، معنا و کاربرد مفهوم مقدس و نامقدس در دین شناسی این دو مکتب با تاکید بر دیدگاه دورکیم، اتو و الیاده است که در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که در کارکردگرایی دورکیم حقیقت دین اعتقاد به خدایی فوق طبیعی نیست، بلکه او تفکیک امور مقدس از غیرمقدس را از کارکردهای جامعه می داند؛ اما در پدیدارشناسی اتو جوهر دین تجربه امر مقدس است، که به شیوه منحصر بفرد، به صورت اسرارآمیز و رعب انگیز برای هر انسانی تجربه میشود و کیفیتی متعال وصف ناپذیر دارد، از طرف دیگر فرآیند نمادسازی دینی و دیالکتیک امر مقدس از مهم ترین مفاهیمی است که در پدیدارشناسی الیاده مورد توجه قرار گرفته است.
کلید واژگان: مقدس, نامقدس, پدیدارشناسی, دین, کارکردگراییAndishe-Novin-E-Dini, Volume:17 Issue: 64, 2021, PP 149 -170The concept of sacred is one of the most widely used concepts among theorists of religious phenomenology and functionalism in the analysis of the roots and definition of religion based on the distinction between sacred and non-sacred. The main issue of research in this paper, with a descriptive-analytical method, is to examine the position, meaning and application of the concepts of sacred and non-sacred in the theology of these two schools with emphasis on the views of Durkheim, Otto and Eliade. The research findings show that in Durkheimchr('39')s functionalism, the truth of religion is not belief in a supernatural god, but he considers the separation of the sacred from the non-sacred as the functions of society; But in Ottochr('39')s phenomenology, the essence of religion is an experience of the sacred, which is uniquely experienced in a mysterious and terrifying way for every human being and has an indescribable transcendent quality. On the other hand, the process of religious symbolism and dialectics of the sacred is one of the most important concepts which has been considered in the phenomenology of the Eliade.
.Keywords: Sacred, Non-Sacred, Phenomenology, Religion, Functionalism -
تقسیم هستی به قدسی و غیرقدسی، از مهم ترین شاخصه های یک دین و آیین به شمار می رود. ادیان ابراهیمی، یعنی یهودیت، مسیحیت و اسلام، از این قاعده مستثنا نیستند و بر دو مفهوم مقدس و نامقدس تاکید می کنند. برخلاف ادیان اسطوره ای، کشف این مقدسات بر اساس خبر الهی و کتب مقدس (عهدین و قرآن کریم) انجام می شود. در این تحقیق با مراجعه به متون نقلی این سه دین، یعنی قرآن و عهدین، اماکن و ازمنه مقدس استخراج شده است. براساس یافته های این تحقیق، با توجه به محوری بودن اعتقاد به خداوند و ادعای توحید در هر سه دین، می توان راز تقدس این مکان ها و زمان ها را تجلی خداوند (یهوه، اقانیم سه گانه تثلیث و الله ) در آنها دانست.کلید واژگان: تقدس, مقدس, قرآن کریم, عهد جدید, عهد عتیقOne of the most important features of religion is dividing existence into holy and non-holy. Abrahamic religions, namely, Judaism, Christianity, and Islam, are no exception to this, and emphasize the two holy and non-holy concepts. Contrary to mythological religions, in these religions the discovery of sanctities is based on divine texts and scriptures (the Testaments and the Holy Quran). Referring to the traditional scriptures of these three religions, i.e. the Quran, the New Testament and the Old Testament, this research has extracted the holy places and times. According to the findings of this research, considering the centrality of the belief in God and the claim of monotheism in all three religions, the secret of the sanctity of these places and times is regarded to be the manifestation of God in them (Jehovah, the three hypostases of the Trinity and Allah).Keywords: holiness, holy, the Holy Quran, New Testament, Old Testament
-
این نوشتار آرای میرچا الیاده درباره انسان را بررسی می کند. الیاده که با روش هرمنوتیک تاریخی - دینی به کشف معانی و تاویل پیام های پنهان اسطوره ها، آیین ها و نمادها می پردازد پرسش از وضعیت انسان را پرسشی راستین و اساسی می داند. وی انسان ها را از لحاظ نگرش به هستی به دو دسته تقسیم می کند: انسان جوامع سنتی که قطعا انسان دینی است و انسان مدرن. فهم الیاده از انسان در دو بخش بررسی می شود: اول، وضعیت انسان در حالت هبوط کرده؛ دوم، انسان به مثابه انسان دینی. موضوع هبوط کردگی، تحلیل هوشمندانه الیاده از جنبه های منفی وجود نامقدس عرفی را از سه جنبه آشکار می کند: هبوط از بهشت، سکولاریزاسیون و هبوط به درون زمان و تاریخ. هبوط از بهشت به معنای از دست رفتن آن کمال اصیل آغازین است. سکولاریزاسیون هبوط در فرهنگ سکولار و کی هان تقدس زدایی شده است. هبوط در تاریخ عبارت است از زندگی در زمان نامقدس که از لحاظ هستی شناختی واقع بودگی در عدم است. انسان دینی از زندگی معنادار و وجه بودن مقدس در تاریخ لم یزرع برخوردار است. او دقیقا همان چیزی است که در زمان آغاز به او داده شده است. او دغدغه معنابخشی به زندگی را دارد. برای او فقط اعمال و کرداری واقعی اند که مقدس باشند. هر عملی باید تکراری از نمونه ازلی و مثالی اش باشد.کلید واژگان: الیاده, انسان دینی, مقدس, تاریخ, انسان مدرن, نامقدسThis paper studies Eliade's opinions of human being. Eliades historico-religious hermeneutic method explores the meaning and interpretation of messages hidden in religious myths, symbols and rituals. According to him, question of the meaning of human being is an important and fundamental question. He divides human beings into two categories in terms of their perspective on existence: the man of traditional society, who is definitely religious and the modern man. Eliade's understanding of human being is studied in two sections: First, the human condition in a fallen state and second, human being as a religious man. The theme of descent will reveal Eliade's shrewd analysis of the negative aspects of secular profane existence in three aspects: descent from paradise, secularization, and fall into time and history. Fall from paradise is a loss of that primordial perfection. Secularization is a fall into secular culture and desacralized cosmos. Fall into time and history is dwelling in an unholy time, that is an ontologically nonexistence, unreality. The religious man has a meaningful existence and a sacred mode of being in the "wasteland history". He is exactly what he was given in the beginning. He has an occupation which bestows meaning to life. For him, the only real act is an imitation of the divine act. Every behavior must be the imitation of archetype.Keywords: Eliade, Religious, The Sacred, History, Modern Man, Profane
-
این نوشتار به بررسی آرای میرچا الیاده درباره هستی می پردازد. الیاده، که با روش هرمنوتیک تاریخی- دینی به کشف معانی و تاویل پیام های پنهان اسطوره ها، آیین ها و نمادها می پردازد، پرسش از هستی را، پرسشی راستین و اساسی انسان می داند. هر دینی، حتی در ابتدایی ترین صورتش، یک هستی شناسی است. الیاده انسان ها را به لحاظ نگرش به هستی به دو دسته تقسیم می کند: انسان جوامع سنتی که قطعا انسان دین ورز است و انسان مدرن. الیاده مجموعه اعتقادات انسان جوامع کهن را «هستی شناسی آغازین» خوانده و بر آن است که انسان جوامع سنتی در یک دنیای واقعی و موثر زندگی کرده و از زندگی در وجه مقدس هستی احساس آرامش می نماید. هستی دو وجه دارد: مقدس و نامقدس. وجه مقدس وجه واقعی، منظم و مهم است، در صورتی که وجه نامقدس بدون ساختار، بی نظم، نسبی و نامتجانس است. توصیف الیاده از هستی شناسی کهن بیانگر یک سری مضامین کلی است: هستی رابطه ای، نشات ناپذیر، تحویل ناپذیر، نامشروط، پویا و ایستا است. هستی علاوه بر وجود انسان ها وجود جهان را نیز دربر دارد. در هستی شناسی الیاده ماهیت مقدم بر وجود است. یعنی انسان دینی دقیقا همان چیزی است که در زمان آغاز به او داده شده است. مقدس به انواع و اقسام مختلف در کسوت اساطیر، خدایان، نمادها، آفرینش و انسان ها تجلی می کند. تجلی مقدس، دیالکتیکی است که نکته بسیار اساسی در آن، تبدیل شیء غیر مقدس به مقدس است. نمادها و اسطوره ها «هستی» را آشکار می سازند. اسطوره مبتنی بر هستی شناسی است و تنها از اموری که واقعا حادث شده اند، سخن می گوید. حقیقت همان امر مقدس است. انسان دینی، در پرتو اسطوره ها شاهد تجلی «هستی» گشته و خود را شبان آن می داند. هستی شناسی او متاثر از افلاطون و تفکر هندویی است؛ از این رو متهم به این شده که جهان نامقدس را به نمود یا توهم فروکاسته و برای آن واقعیتی قایل نیست.
کلید واژگان: هستی, هستی شناسی, مقدس, انسان دین ورز, نامقدس, الیادهThis paper studies the ontology of Mircea Eliade. Eliade’s historical-religious hermeneutic method explores the meaning and interpretation of messages hidden in religious myths, symbols and rituals. According to him, question of the meaning of existence is an important and real question for human being. Every religion, even in its most primitive form, is ontology. He divides human beings into two categories: the man of traditional society, who is definitely homo religious and the modern man. He denies that of the thinking of archaic man is illusory. He wants to live in a real and effective world. There are two modes of being in the world: sacred and profane. The sacred represents the real, order and the significant. Profane being is the opposite of the sacred mode of being: amorphous, relative and heterogeneous. He indicates that the sacred is equivalent to the real, to absolute truth, and to being. Eliade’s exposition of archaic ontology suggests several unspecified implications: it is relational, non- derivable, non-reducible, non-contingent, dynamic and static. The essence precedes existence. It means that homo religious is what one is precisely because of primal events at the beginning of time. The sacred appears in the forms of myths, gods, symbols, creation and human beings. The manifestation of the sacred is dialectical, by which the ordinary things are transformed to sacred. Symbols and myths reveal the "Being". The basis of myth is ontology. Since archaic and primitive myths account for the origin of realities, they are considered sacred and likewise eternally true. Homo religious, in the light of myths sees the manifestation of the "Being". He considers himself its shepherd. It appears that he construes the profane, at least for the archaic or primitive person, to be unreal or illusory.Keywords: Being, Ontology, Sacred, Homo Religious, Profane, Eliade -
به عنوان قاعده، «مقدمه» هر متن یا نسخه معمولا حاوی نکات اساسی و سرنخهائی است که در خطوط و صفحات جلوتر ان متن مورد بررسی قرار میگیرد و حاوی جزئیات بیشتر و مفصلتری خواهند شد. همین گفته در مورد مقدمه همپرسه پولیتیا افلاطون و یا باصطلاح جمهور افلاطون نیز صدق مینماید. گفت و گو ی ذکر شده در باب ساختار و شکلبندی سیاست به زبان و شیوه فلسفی در تمایز از دیگر روش ها است. اما این تمام واقعیت نیست زیرا مقدمه متن با یک روایت مذهبی در مورد دینی مدنی و در عین حال خارجی آغاز خواهد شده و به تدریج به فلسفه شهر - دولت یا به عبارتی ساختار کلی ان گسترش می یابد. این مهم ضروری میسازد که نگاه عمیقتری یه این پدیده داشته و سرنخها و نکات پنهان را مورد کاوش قرار دهیم. در این راستا، به نظر می رسد که دو واژه مقدس / غیر مقدس را می تواند برای تمهید چارچوب مفهومی مناسب جهت درک مقدمه بکار گرفت.
کلید واژگان: افلاطون, جمهوری, پولیس, مذهب, مقدس, غیر مقدسAs a rule, the introduction of scripts usually contains basic hints that through forthcoming lines will be explored and developed in more detail. The same is true about the introduction of Plato’s Politeia or Republic Book One. The mentioned dialogue is about the constitution of polis in philosophical manner, but it does begin with a religious narration about a civic foreign religion and gradually develops into the philosophy of city-state. This occasion makes it necessary to have a deep look at this phenomenon and see what implicit points are contained. In this regard, it seems that the pair hiera / hosia can provide a suitable conceptual framework for ordering and understanding of the introduction.Keywords: Plato, Republic, Polis, Religion, Hiera, Hosia -
هنر مقدس با ساحت قدسی و متعالی در ارتباط است. از این رو، برای تعریف هنر مقدس، نخست باید تمایز میان «امر مقدس» و «نامقدس» را درک کرد و سپس ارتباط آن را با دین دریافت. اثر هنری، غیر از شان شیئی، شان «دیگری» هم دارد و تجلی «عالمی دیگر» است که به واسطه اثر هنری نشان داده می شود. بشر از ابتدای تاریخ و حتی پیش از آن، زندگی آمیخته با هنر را تجربه کرده و در بسیاری از موارد از طریق آثار هنری با الوهیت ارتباط داشته است، از این رو، باید دید که آیا جدایی دین از هنر امکان پذیر است؟ از سویی نگرش های متفاوت به هنر واکنش های متفاوت ادیان را نیز در پی داشته است که بارزترین آن نگرش های شمایلی، غیر شمایلی و شمایل شکنانه نسبت به تمثال ها می باشد. اما به هر حال، می توان مشاهده کرد که نقش هنر در تجلی آموزه های دینی انکارناپذیر است.
کلید واژگان: مقدس, نامقدس, هنر, دین, شمایلSacred art belongs to the transcendent realm; hence, definition of it firstly depends on distinguishing between "Sacred" and "Profane", and then perceiving their relationship with religion. The artistic work, besides its physical reality, is the manifestation of the "other world". Art always has been a part of human life from the very beginning of the history up to now; so it is obvious that the detachment of religion from art is not possible. However, attitudes towards art in different religions are not the same. The most notable views of art are iconic, non-iconic and iconoclastic. However, one can see that the role of art in the manifestation of the religious teachings in undeniable.
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.