جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « نظریه تعویض پذیری » در نشریات گروه « فلسفه و کلام »
تکرار جستجوی کلیدواژه «نظریه تعویض پذیری» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
هدف اصلی نوشتار حاضر بررسی و تبیین دو جزئی یا سه جزئی بودن تحلیل ارسطو از گزاره حملی و نقد برخی آرا و دیدگاه های مطرح در این زمینه است. در این مقاله کوشیده ایم با استناد به آثار ارسطو نشان دهیم: اولا از دیدگاه ارسطو، هرچند تحلیل زبانی گزاره حملی می تواند دوجزئی یا سهجزئی باشد، اما در مقام تحلیل منطقی، گزاره حملی همواره از دو جزء اصلی اسم (موضوع) و فعل (محمول) تشکیل می شود و نسبت یا رابطه، به دلیل گنجانده شدن در معنای فعل (محمول)، جزء مستقلی به شمار نمیآید و بر همین اساس نسبت دادن تحلیل سهجزئی گزاره حملی به ارسطو، به عنوان یک تحلیل منطقی، نادرست است؛ ثانیا برخلاف بعضی آرا و دیدگاه ها، ما در آثار منطقی ارسطو با دو تحلیل متفاوت از گزاره حملی مواجه نیستیم و مبنای بحث های وی درباره «قیاس» در آثار منطقی متاخرش (تحلیلات اولیه) همان تحلیل دوجزئی ای است که وی در آثار منطقی اولیه اش (درباره عبارت) به دست داده است. روش اصلی ما در این پژوهش، رجوع به متن سخنان ارسطو، و در موارد لازم مفسران و پیروان یا منتقدان ارسطو؛ دقت و تامل در آنها؛ و تحلیل، استنباط و نتیجه گیری بر اساس آنها بوده است.کلید واژگان: ارسطو, اجزای گزاره حملی, اسم (موضوع), فعل (محمول), رابطه, نظریه تعویض پذیری}The main goal in this article is investigating and explaining Aristotle’s two-part or tripartite analysis of attributive proposition and reviewing some of the opinions and views in this regard. In this article, we have tried to adduce Aristotle’s works to show that firstly, although in Aristotle’s view, the linguistic analysis of attributive proposition can be tow-part or tripartite, in logical analysis, the attributive proposition is always composed of two min parts, i.e. noun (subject) and verb (predicate), and the relation thereof is not considered an independent part due to being included in the meaning of the verb (predicate); and accordingly, attributing the tripartite analysis of attributive proposition to Aristotle as a logical analysis is wrong. Secondly, unlike some views and opinions, we do not find two different analysis of attributive proposition in Aristotle’s logical works, and the basis for his discussions on ‘analogy’ in his later works on logic (early analyses) is the very two-part analysis put forward by him in his early logical work (regarding clause). The main method in this study is referring to the texts of Aristotle’s words and – where necessary – to Aristotle’s interpreters and his followers or critics, scrutinizing those words, and analyzing, inferring and concluding based on them.
Keywords: Aristotle, the parts of attributive proposition, noun (subject), verb (predicate), relation, the theory of changeability}
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.