جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "oppenheim" در نشریات گروه "فلسفه و کلام"
تکرار جستجوی کلیدواژه «oppenheim» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
نشریه پژوهش های فلسفی، پیاپی 37 (زمستان 1400)، صص 216 -241
وحدت یا عدم وحدت علم یکی از مسایل مهم فلسفی در قرن بیستم بوده است. یکی از مهم ترین پاسخ ها به مسئله وحدت علم از سوی تقلیل گرایان پیشنهاد شده است. مقاله پیش رو بر دو نمونه برجسته از چنین رویکردهایی متمرکز شده است. نمونه اول از جنبش فلسفی پوزیتیویسم منطقی و نمونه دوم از جنبش های فلسفی پساپوزیتیویستی انتخاب شده است. نشان داده ایم که تقلیل های علی الادعا موفق در علم، موجب پیدایش این ایده شده است که پاسخ مسئله وحدت علم از طریق تقلیل امکان پذیر است. سپس استدلال کرده ایم که رویکرد تقلیل گرا اساسا ناکارآمد، نابسنده و نادرست است. تقلیل گرایی ناکارآمد است زیرا به ساده سازی مفهومی و هستی شناختی کمک نمی کند. نابسنده است زیرا اولا تنوع هستی شناختی فعالیت های علمی اساسا متفاوت را پوشش نمی دهد، و ثانیا پاسخ مناسبی به نیاز تبیینی در خصوص چرایی بنیادی بودن یک لایه هستی شناختی و معرفت شناختی نسبت به سایر لایه ها را ارایه نمی دهد. تقلیل گرایی غلط است زیرا اولا با تاریخ تحول نظریه هایی علمی سازگار نیست؛ ثانیا رابطه بین شواهد و نظریه ها را به درستی توضیح نمی دهد؛ ثالثا طبق استدلال فودر از عهده مشکل تحقق پذیری چندگانه برنمی آید؛ رابعا طبق استدلال فایرابند اگر قیاس ناپذیری نظریه های علمی درست باشد آن گاه امکان هر نوع ارتباط از جمله ارتباط تقلیلی منتفی است. شکست تقلیل گرایی نشان می دهد مدل هایی از سنخ مدل های نیگل و اپنهایم-پاتنم پاسخ مناسبی برای مسئله وحدت علم فراهم نمی کنند. لذا پیشنهاد می شود که پاسخ مسئله وحدت علم از طریق رویکردی غیرتقلیل گرا، دنبال گردد..
کلید واژگان: وحدت علم, تقلیل گرایی, فیزیکالیسم, نیگل, اپنهایم, پاتنمThe unity or non-unity of science has been one of the most important philosophical issues in the twentieth century. One of the most important answers to the question of the unity of science has been suggested by reductionists. The present article focuses on two prominent examples of such approaches. The first example was taken from the philosophical movements of rational positivism and the second example was chosen from the post-positivist philosophical movements. We have shown that the supposedly successful reductions in science have given rise to the idea that the answer to the question of the unity of science is possible through reduction. We have then argued that the reductionist approach is fundamentally inefficient, inadequate, and incorrect. Reductionism is ineffective because it does not contribute to conceptual and ontological simplification. It is inadequate because, first, it does not cover the ontological diversity of fundamentally different scientific activities, and second, it does not provide an adequate answer to the explanatory need on why one ontological and epistemological layer is more fundamental than the other ones. Reductionism is wrong because, first, it is incompatible with the history of the evolution of scientific theories; second, it does not properly explain the relationship between evidences and theories. Third, according to Foder, it cannot solve the problem of multiple-realizability; fourth, according to Feyerabend, if the incomparability of scientific theories is correct, the possibility of any kind of communication, including deductive communication, is ruled out. The failure of reductionism shows that models like Nigel and Putnam-Oppenheim do not provide a suitable answer to the problem of the unity of science. Therefore, it is suggested that the answer to the problem of the unity of science be pursued through a non-reductionist approach.
Keywords: Unity of science, reductionism, physicalism, Nigel, Oppenheim, Putnam
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.